သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္

ဟင္ ​ဘဲ​ၾကီး​႐ူ​ပါ​က ​ပံု​မ​လာ​ပါ​ဘူး​ကြာ။ ​ပ်ိဳ​ျမစ္​ႏု​နယ္ (၁၆) ​ႏွစ္​အ​႐ြယ္​႐ွိ ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​က ​သိ့ု​က​လို ​ရည္​႐ြယ္​၍ ​ဆို​လိုက္ ​ျခင္း​ပါ။ ​သစ္​႐ြက္​လွဳပ္​တာ​ကို​ဘဲ ​မ်က္​ရည္​စက္​လက္​ေၾကြ​ေသာ ​အ​႐ြယ္​ေပ​မို႔ 
​ဆန္႔​က်င္​ဖက္​လိင္​ေယာ​က်ာၤး​တို႔​ကို ​စူး​စမ္း​ေန​တာ ​အ​ျပစ္​မ​ဆို​သာ​ေခ်။ ​ကိုယ္​ေတာ္​ေခ်ာ​က​ေတာ့ ​ခပ္​တည္​တည္ ​မွန္​မွန္​ၾကီး​ကိုယ့္​လို​ရာ​ကို ​ျမန္း​ေန​ေခ်​၏။
​ၾကည့္​ပါ​လား ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​ၾကီး​လို​ဘဲ ​ေျခ​တစ္​လွမ္း ​လွမ္း​တိုင္း ​ေခါင္း​က​လွဳပ္​တုတ္​တုတ္​နဲ႔ ..... ​ခစ္​ခစ္ ။ ​သို႔​စဥ္​မွာ​ပင္ .....
​ဆ​ဌ​မ​အာ​႐ံု​ေလ​လား ​ဘာ​လား​မ​သိ ​အဲ​ဒီ​လူ​အ​႐ွည္​ၾကီး​က ​သူ​မ ​တို႔​ထိုင္​ရာ ၀​ရန္​တာ​ဆီ ​ေခါင္း​လွည့္​လာ​သည္။ ​အဲ .....
​စူး​႐ွ​ေအး​စက္​ေသာ ​မ်က္​လံုး​အ​စံု​က ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​တို႔ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ၃ ​ေယာက္​ကို ​ေရ​ခဲ​ေရ​ပက္​ဖ်န္း​ခံ​ရ​သ​လို​ေတာင္ ​ထင္​သြား​ေစ​သည္။ ​ေတာ္​ပါ​ေသး​ရဲ ့..... ​သူ႔​ခ​ရီး​ကို​သူ​ဆက္​သြား​လို႔။ ​ေၾကာက္​စ​ရာ​ၾကီး​ဟယ္ ..... ​ေအး​ေတာ့ ..... ​လူ​ဆိုး​ၾကီး​လား​မ​သိ​ဘူး။ ​ျဖစ္​ႏိုင္​တယ္ ..... ​လူ​သတ္​သ​မား​ေတာင္​ျဖစ္​ခ်င္​ျဖစ္​မွာ ..... ​မိန္း​ခ​ေလး​တို႔​သ​ဘာ၀ ..... ​ၿပီး​ေတာ့ ​မ​လို​အပ္​ဘဲ​အာ​ေခ်ာင္​ခ်င္​တဲ့ ​က​မ႓ာ့​အ​ဆင့္​အ​ျမင့္​ဆံုး​သ​တၲ​ဝါ ..... 
​လူ​သား​သ​ဘာ၀​အား​ျဖင့္ ​ကို​အ​႐ွည္​ၾကီး​ကို ​လူ​ဆိုး​စာ​ရင္း​တြင္​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
​သူ​တို႔​ေလး​ေတြ​က ​အ​သက္​႐ြယ္​တူ ​အ​တန္း​ေတြ​တူ​ၾက​ေတာ့ ​ဝါ​သ​နာ​တူ​ေတြ​မို႔ ​တြဲ​မိ​ၾက​သည္။ ​အ​ဓိ​က ​အ​ခ်က္​မွာ ​သူ​တို႔​ေလး​ေတြ​တြင္ ​ရည္း​စား​မ​႐ွိ​ၾက​ျခင္း​ပင္။ ​သိ့ု​ေၾကာင့္ ​ရည္း​စား ​အ​ရ​သာ​ကို ​ျမည္း​စမ္း​ၾက​ည့္​ခ်င္​ၾက​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မယ့္ ​တစ္​ေယာက္​ႏွင့္​တစ္​ေယာက္​အ​သိ​မ​ေပး။
​ဟယ္​ဟို​အ​တြဲ​ကို​ၾကည့္​စမ္း ..... ​လိုက္​တယ္​ေနာ္ .....
​ဟင့္​အင္း ​ငါ​ေတာ့​မ​ၾကိဳက္​ဘူး ..... ​ဘဲ​ၾကီး​က​ဝက္​ၿခံ​ျဗစ္​ထူ​နဲ႔ ..... ​မ်က္​မွန္​က​တပ္​ထား​ေသး ။
​ဒီ​ပံု​စံ​နဲ႔ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေ၀​ဖန္​ေလ​ကန္​ရင္း​နဲ႔ ​ထိုင္​ၾက​သည္။ ​သီ​တာ​နဲ႔ ​ခ်ိဳ​ဇင္ ​က​ျပန္​သြား​ၿပီး ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္ (​ဤ​ေန​ရာ​မွ​စ​၍ ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​ကို ​အိမ္​အ​ေခၚ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟူ​၍​သာ ​ေခၚ​ၾက​ပါ​စို႔။) ​ၿခံ​ထဲ​ျပန္​မ​ဝင္​ေသး​ဘဲ ​လမ္း​မ​ဘက္​သို႔​ၾကည့္​ေန​တံုး​မွာ ​ေစာ​ေစာ​က​လူ​ၾကီး​ျပန္​ေရာက္​လာ​တာ​ေတြ ့​လိုက္​ရ​သည္။ ​သူ​မ​ရင္​ေတြ​ဒိန္း​က​နဲ​တုန္​သြား​မိ​ေပ​မဲ့ ​လူ​ၾကီး​က​ေတာ့ ​ေခါင္း​ငိုက္​စိုက္​ႏွင့္​ေလ်ွာက္​လွမ္း ​လာ​သည္။ ​အ​နီး​ကပ္​ၾကည့္​မွ ​သူ ့​မ်က္​ႏွာ​သည္ ​မ်က္​လံုး​တို ့​ႏွင့္ ​ဆန္႔​က်င္​စြာ ​အို​မင္း​ရင့္​ေရာ္ ​ဟန္​ေပၚ​ေန​၏။ ​ေသာ​က​ရိပ္​တို႔​ထင္​ဟပ္​ေန​သည္။
​တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္ ​သူ​မ​ေ႐ွ႔ ​အ​ေရာက္​တစ္​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​သူ႔​ကို​စိတ္​ဝင္​တ​စား​ၾကည့္​ေန ​တဲ့​ေဇာ္​ေဇာ့္ ​မ်က္​လံုး​ဝိုင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​စူး​စိုက္​ၾကည့္​ၿပီး ​သူ႔​လမ္း​သူ​ဆက္​ေလ်ွာက္​သြား​ေလ​သည္။
​ဟင္ .... ​႐ုပ္​ၾကီး​ကု​က ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႔ .... ​တ​ေလာ​က​လံုး​သူ႔​လုပ္​စာ​စား​တယ္​မ်ား​ထင္​ေန​လား​မ​သိ​ဘူး။ ​ျမင့္​မား​တဲ့​အ​ရပ္​အ​ေမာင္း​နဲ႔ ​လိုက္​ဖက္​ညီ​စြာ​သား​သား​နား​နား​လွမ္း​ေန​တဲ့​သူ႔​ကို ​ေဇာ္​ေဇာ္​ၿငိဳ​ျငင္​စြာ​နဲ႔ ... ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​ၾကီး ... ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​ၾကီး .... ​ခစ္​ခစ္ ....
​ဟဲ့​ဘယ္​မ​လဲ ... ​သစ္​ကု​လား​အုပ္​က ...
​ဘယ္​အ​ခ်ိန္​က​ေရာက္​ေန​လဲ​မ​သိ​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​အ​ေမ​က ​ဟို​သည္​ၾက​ည့္​လိုက္​ရင္း ​နား​မ​လည္​စြာ​ေမး​ခြန္း ​ထုတ္​လိုက္​ေခ်​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ ​အ​႐ူး​မ ​ထင္​ခံ​ရ​မွာ​စိုး​၏။ ​အ​လာ​ကား​ပါ​ေမ​ေမ​ရာ ... ​ဟို​ေက်ာင္း​စာ​ျပန္​ေႏြး​ေန​တာ​ပါ။
​ဟင္း ... ​ညည္း​က​ေတာ့​မ​လြယ္​ဘူး။
​ည​ေန​ဆည္း​ဆာ​ေအာက္​မွာ ​ပြင့္​ဖူး​စ​သ​မီး​နဲ႔ ​ငြား​ငြား​စြင့္​စြင့္ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ပြင့္​အာ​ေန​တဲ့​အ​ေမ​တို႔ ​အ​လွ ​ခ်င္း​ၿပိဳင္​ေန​သည္။ ​လမ္း​သြား​လမ္း​လာ​တို႔​က ​တ​ေစ့​တ​ေစာင္း​တစ္​မ်ိဳး ​ေျပာင္​ေျပာင္​တစ္​ဖံု ​ၾကည့္​႐ွဳ ​လို႔​သြား​ၾက​သည္။
​ကဲ ... ​အ​ထဲ​ဝင္​စို႔​သ​မီး ... ​ေမ​ေမ​လဲ​တစ္​ေန​ကုန္​ဆိုင္​ထိုင္​ရ​တာ​ပင္​ပန္း​လွ​ၿပီ ... ​နား​ခ်င္​တယ္ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေမာ္​ဟာ ​ဗိုလ္​ခ်ဳပ္​ေစ်း​႐ွိ ​ရ​တ​နာ​ဆိုင္​မွာ​ထိုင္​ပါ​သည္။ ​ကူ​ေဖာ္​ေလာင္​ဖက္​မ​႐ွိ​သူ​မို႔ ​သူ​မ်ား​တ​ကာ​ထက္​ပို​ပင္​ပန္း​၏။ ​ေယာ​က်ာၤး​ျဖစ္​သူ ​ကို​ထြန္း​ထြန္း​ဆံုး​သြား​က​တည္း​က ​သ​မီး​ကို​ၾကည့္​ကာ ​ေျဖ​သိမ့္​ရင္း ​ကိုယ့္​ဘ၀​ကိုယ္​ေက်ာင္း​ေန​ခဲ့​သည္။ ​ေနာက္​အိမ္​ေထာင္​ျပဳ​ရန္ ​ေျပာင္​ေျပာင္​တစ္​မ်ိဳး 
​သြယ္​ဝိုက္​၍​တ​နည္း ​လမ္း​ေၾကာင္း​လာ​ေပ​မဲ့ ​ေခါင္း​ခါ​ခဲ့​သည္။ ​မု​ဆိုး​မ​ဘ၀​မ​ေျပာ​နဲ႔ ​လင္​႐ွိ​တုန္း​က​ေတာင္ ​သိ​ရက္​နဲ႔ ​လိုက္​တဲ့​ေယာ​က်ာၤး​ေတြ ​အ​ေတာ္​မ်ား​သား။ ​သို႔​ေသာ္ .........
​အ​မိ်ဳး​ျမင့္​သူ​ပီ​ပီ ​လင္​သား​ကို​သ​စၥာ​မ​ေဖာက္​ခဲ့။ ​လင္​ေသ​ၿပီး​ေတာ့​လည္း ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​သ​စၥာ​မ ​ေဖာက္​ခဲ့။ ​တည္​တည္​တံ့​တံ့​နဲ႔ ​ကိုယ့္​ဘ၀​ကိုယ္​႐ုန္း​ေန​ခဲ့​သည္။ ​တ​ခါ​တ​ခါ​သား​အ​မိ​ႏွစ္​ေယာက္​တည္း ​ေန​ရ​တာ ​အား​ငယ္​သား။ ​ဗာ​ဟီ​ရ​လုပ္​ေသာ ​အိမ္​ေဖာ္​တို႔​က ​ည​ေန​ဆို​ျပန္​ၾက​ၿပီး ​ၿခံ​ေလး​ထဲ​မွာ​႐ွိ​တဲ့ ​ႏွစ္​ထပ္​တိုက္​ေလး​မွာ ​တိတ္​ဆိတ္​လို႔ ​ၿပီး​ေတာ့​ေန​တာ​က​လဲ​ၾကည့္ ... ​ေဘာက္​ေထာ္​ျပည္​သာ​ယာ​မွာ ​အ​ရာ​ရာ​သည္​တိတ္​ဆိတ္​လို႔ ​တ​မ​လြန္​ေလာ​က​ကဲ့​သို႔ ​တ​ခါ​တ​ရံ​ထင္ ​ရ​သည္။
​သ​မီး​ရဲ့​ခါး​က်ဥ္​က်ဥ္​ေလး​ကို​ဖက္​ေတာ့ ​မ​ေအ​ကို​ေခါင္း​မွီ​ၿပီး​လိုက္​လာ​ပံု​ဟာ ​ၾကည္​ႏူး​စ​ရာ​ပင္ ​ဒီ​လို​နဲ႔​ဘဲ ​တစ္​ည​တာ​ပံု​မွန္​ကုန္​သြား​ေလ​သည္။ 
​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ႏွိဳး​ၿပီး .. ​ေမ​ေမ​ဆိုင္​ဖြင့္​ဖို႔​သြား​ၿပီ။ ​ေက်ာင္း​ပိတ္​ထား​တာ​မို႔ ​အိပ္​ခ်င္​သ​ေလာက္​အိပ္​လို႔​ေန​သည္။ ​ေမ​ေမ​မ​နက္​စာ​ခ်က္​ျပဳတ္​ထား​ခဲ့​ၿပီ။
​သြား​တိုက္​ေဆး​နဲ႔​သြား​ပြတ္​တံ​ကိုင္​ရင္း ၀​ရန္​တာ​က​ေန​ေငး​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​ဆိုင္​ကယ္​တစ္​စီး​ျဖတ္ ​ေမာင္း​သြား​သည္။ ​ေလ​အ​ဟုန္​ေၾကာင့္​မ်က္​ႏွာ​ၾကီး​မွာ ​႐ွံဳ့​မဲ့​ကာ​ဆိုင္​ကယ္​ကို ​ေမာင္း​ေန​သည္။ ​ဘယ္​က​လူ​ၾကီး​လဲ​မ​သိ​ဘူး ......
​အ​ရပ္​႐ွည္​႐ွည္​က​ေတာ္​႐ံု​လူ​မ​႐ွိ​ႏိုင္​သည့္​ေဒါင္​မ်ိဳး ... ​အ​ရပ္​နဲ႔​လိုက္​ေအာင္​ေဘာ္​ဒီ​က​ေကာင္း​ပါ​သည္။ ​အ​ထူး​ျခား​ဆံုး ​ၾကမ္း​တမ္း​ရက္​စက္​မွဳ​ကို ​ဖံုး​ကြယ္​မ​ထား​ႏိုင္​တဲ့ ​တိ​ရိ​စၦာန္​လို ​မ်က္​လံုး​မ်ား ​ေအး​စက္ ​စူး​႐ွ​လွ​သည္။ ​သူ႔​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​က ​ျငင္​သာ​ေပ်ာ့​ေျပာင္း​သည္။ ​က်ား​သစ္​တစ္​ေကာင္​အ​လား။
​အဲ​ဒီ​ေန႔​မွ​စ​၍​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​အဲ​ဒီ​လူ​ၾကီး​ကို ​ေန႔​တိုင္း​ေတြ႕​ေန​ရ​သည္။ ​လူ​ၾကီး​က​ေတာ့ ​ခပ္​တည္​တည္​ပင္ ​သူ​မ​ကို​ဖုတ္​ေလ​သည့္​င​ပိ ​႐ွိ​သည္​ပင္​မ​ထင္။ ​ေနာက္​ပိုင္း​ေတာ့ ​သူ႔​သြား​လာ​မွဳ​အ​ခ်ိန္ ​ဇ​ယား​ေတြ ​ေဇာ္​ေဇာ္​အ​လြတ္​ရ​ေန​ၿပီ။ ​နဲ​နဲ​ေနာက္​က်​ရင္​ေမ်ွာ္​ေန​မိ​သည္။ ​ဘာ​ရယ္​လို႔​မ​ဟုတ္ ​ေအး​စက္ ​ၿပီး ​လူ​မ​ဆန္​သည့္​သြင္​ျပင္​ေၾကာင့္​စိတ္​ဝင္​စား​မိ​ျခင္း​ပါ။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အ​ျမဲ​တမ္း​တစ္​ေယာက္​တည္း။
​သည္​ေန႔ ​ခ်ိဳ​ဇင့္​အိမ္​မွာ​စု​ရပ္​လုပ္​ဖို႔ ​ခ်ိန္း​ထား​သည္​မို႔ ​ေမ​ေမ​ေစ်း​က​ျပန္​လာ​သည္​ႏွင့္ ​ၿပိဳင္​ဘီး​ေလး ​ထုတ္​ၿပီး ​အ​ေသာ့​ႏွင္​လာ​ခဲ့​သည္။ ​မ​ေတြ ့​ခိ်ဳ​ဇင္ ​ေလ​ယာဥ္​ကြင္း​သြား​သည္​တဲ့ ​သီ​တာ​လည္း​လာ​ၿပီး ​ျပန္​သြား​သည္​ဆို​ဘဲ။  ​မ​ေက်​မ​ခ်မ္း​နဲ႔ ​ဘီး​ျပန္​လွိမ့္​ရ​သည္။ ​တိတ္​ဆိတ္​ေခ်ာက္​ကပ္​ေသာ​ည​မွာ ​တစ္​ေယာက္​တည္း ​လမ္း​မ​က်ယ္​ၾကီး​မွာ ​စက္​ဘီး​နင္း​ရ​တာ ​ေခ်ာက္​ခ်ား​စ​ရာ။ ​ေဝါ ...... ​တီ​တီ ...
​မာ​စီ​ဒီး​ကား​နက္​ၾကီး​က ​ဘယ္​က​ေန​ေရာက္​လာ​သည္ ​မ​သိ။ ​စက္​ဘီး​ကို​ေက်ာ္​တက္​ရန္​လုပ္​ၿပီး​မွ 
​မိန္း​ခ​ေလး​တစ္​ေယာက္​မွန္း​သိ​ေတာ့ ​မ​ေက်ာ္​ေတာ့​ပါ။ ​ကား​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ​အ​သက္ (၂၀) ​ပတ္​ဝန္း​က်င္ ​လူ​႐ြယ္ (၄) ​ေယာက္။
​ဟဲ​ဟဲ ... ​ဒို႔​နဲ႔​လိုက္​ခဲ့​ပါ​လား။
​မွဳတ္​ေပး​မယ္​ေလ ... ​ႁပြတ္​ႁပြတ္ ... ​ပ​လပ္​ပ​လပ္ ... ​လ်ွာ​နဲ႔ 
​ဒို႔​နဲ႔​တစ္​ည​လိုက္​အိပ္​ပါ​လား ... ၁၅၀၀ ​ေပး​မယ္​ေလ ... ​မ​ေကာင္း​ပါ​ဘူး ​ကို​ကို​တို႔​ဒစ္​ၾကီး​ေတြ​အ​ထည့္ ​ခံ​ၾကည့္​ပါ​လား။
​တစ္​သက္​နဲ႔​တစ္​ကိုယ္ ​မ​ၾကား​ဘူး​တဲ့ ​မ​ၾကား၀ံ့​မ​နာ​သာ​စ​ကား​ေတြ​ေၾကာင့္ ​မ်က္​ရည္​ေတြ၀ဲ​လာ​မိ​ၿပီး ​စက္​ဘီး​ကို​သြန္​နင္း​ေတာ့​သည္။
​ဒုန္း ...... ​အ​ေမ့
​ကား​က​စက္​ဘီး​ေနာက္​ကို ​အ​သာ​ေဆာင့္​လိုက္​ေတာ့ ​အ​ေတာ္​လန္႔​သြား​မိ​သည္။ ​ကား​က​စက္​ဘီး​နဲ႔ ​ေဘး​ခ်င္း​ယွဥ္​ေမာင္း​ရင္း ​လက္​တစ္​ဖက္​ထြက္​လာ​ၿပီး ​စက္​ဘီး​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​သည္။ ​မင္း​တို႔​အ​ေဖ​ေတြ​ကိုယ္​စား ​မင္း​တို႔​ကို ​ဆံုး​မ​မဲ့​မင္း​တို႔​ပ​ေထြး ......
​အ​ေဖ​ေရာ ​အ​ေမ​ပါ​အ​ထိ​ခံ​ရ​လို႔ ​ပို​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​သြား​တဲ့ ​ႏွစ္​ေကာင္​ဟာ ​သူ​တို႔​အ​ဖိုး​ၾကီး​ဝယ္​ေပး​ထား ​တဲ့​လက္​နက္​ေတြ​ထုတ္​ၿပီး ​ကား​ေ႐ွ႔​မွာ​ခါး​ေထာက္​ရပ္​ေန​တဲ့ ​လူ​ၾကီး​ဆီ​ေျပး​ဝင္​သြား​ေလ​သည္။ ​တစ္ ​ေယာက္​က ​ခါး​ပတ္​ႏွင့္။ ​ဟိတ္ .........
​ေျခ​တစ္​လွမ္း​ပို​ေန​တဲ့ ​ကြန္​မင္​ဒို​ဓား​ေျမွာင္​သ​မား​ရဲ့​မ်က္​ခြက္​ကို ​ေျခ​တံ​႐ွည္​ၾကီး​နဲ႔ ​ေဆာင့္​ကန္​ထဲ့​လိုက္ ​သည္။ ​မ​ပီ​မ​သ​ေအာ္​သံ​နဲ႔​အ​တူ ​င​နဲ​ပက္​လက္​ၾကီး​က်​သြား​သည္။ ​ႏွာ​ေခါင္း​႐ိုး​နဲ႔ ​ေမး​႐ိုး။ ​သြား​တို႔ ​ရ​စ​ရာ​မ​႐ွိ​ေအာင္ ​က်ိဳး​ေၾက​ကုန္​ၿပီး ​ျပန္​ထ​မ​လာ​ေတာ့။
​လည္​ပင္း​ကို​ဝင္​လာ​ေသာ ​ခါး​ပတ္​ဓား​ကို ​အ​သာ​ငံု႔​ေ႐ွာင္​လိုက္​ၿပီး ​ၾကံဳး​ဝင္​လာ​တဲ့​င​တိ​ကို ​အ​သာ​ပု​ခံုး​နဲ႔ ​ထမ္း​ကာ​က​တၲ​ရာ​လမ္း​ေပၚ​ေဆာင့္​ပစ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ၁ ​မိ​နစ္​ပင္​မ​ၾကာ​လိုက္ ​ပြဲ​သိမ္း​ၿပီ။ ​ခ်ာ​တိတ္ ​မင္း​ဘာ​ျဖစ္​သြား​လဲ ...
​ဘာ​မွ ​မ​ျဖစ္​ပါ​ဘူး ​အ​ကို။
​မိ​မိ​ၾကည့္​မ​ရ​တဲ့​ကု​လား​အုပ္​ၾကီး​ပင္။ ​သူ႔​မ်က္​လံုး​တို႔​က​ေတာ့​ထံုး​စံ​အ​တိုင္း ​ေအး​စက္​ေန​ေခ်​၏။ ​မာ​စီ​ဒီး ​ကား​နား​သြား​ၿပီး ​ဘီး​တို႔​ကို ​ေလ​ေလ်ွာ့​ေန​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​လွည့္​ထြက္​သြား​ေတာ့​သည္။ ​အို ​ဒီ​မွာ ​သ​မီး​ကို​ပါ​ေခၚ​သြား​ပါ။ ​သ​မီး​စက္​ဘီး​မ​နင္း​ႏိုင္​ေတာ့​ေအာင္ ​ဒူး​ေတြ​တုန္​ေန​လို႔​ပါ။ ​ဟင္း ​မင္း​တို႔​မိန္း​မ​ေတြ​ဟာ ​သိပ္​ဒုက္​ခ​ေပး​တယ္ ​ကဲ​ကဲ ... ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​မွာ​စက္​ဘီး​ဟာ ​က​ေလး​က​စား​စ​ရာ​တစ္​ခု​ႏွယ္ .. ​တုန္​လွဳပ္​ေန​ေသာ​ေဇာ္​ေဇာ္​သည္ ​ေ႐ွ႔​ဘား ​တန္း​ေပၚ​တြင္​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေႏြး​ေထြး​ေသာ​သူ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာ ​အား​ရ​ပါး​ရ​မွီ​ထား​လိုက္​သည္။ ​င​နဲ​ၾကီး​တြန္႔​သြား​၏။ ​ႏွစ္​ေယာက္​ဝိတ္​ကို ​အ​သာ​ေလး​ပင္​နင္း​ေန​ေခ်​၏။ ​သူ႔​ေပါင္​လံုး​ၾကီး​တို႔​သည္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​အ​ထူး​သ​ျဖင့္ ​ညာ​ဖက္​ေပါင္​သည္ ​လံုး​ဝန္း​ကား​စြင့္​ေသာ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တင္​ပါး ​တို႔​ကို ​မ​ေ႐ွာင္​သာ ​မ​တိမ္း​သာ​ဘဲ ​မွန္​မွန္​ၾကီး​ပြတ္​ေပး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​သည္ ​ရင္​ခုန္​စ​ျပဳ​ေခ်​ၿပီ။ ​ကို​ၾကီး ​ဘာ ... ​လဲ ​ဟင္း ​ထူး​ပံု​ၾကီး​က​လဲ ​လ်ွာ​မ​႐ွည္​နဲ႔ ​ဘာ​ေျပာ​မ​လို႔​လဲ
​ကို​ၾကီး​နာ​မည္​ဘယ္​လို​ေခၚ​လဲ ​သ​မီး​နာ​မည္​က ​သိ​ဂီ ၤ​ေဇာ္​ပါ။ ​အိမ္​မွာ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လို႔​ေခၚ​တယ္ .. ​ကို​ၾကီး​လဲ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လို႔​ေခၚ​ေပါ့။ ​ငါ့​နာ​မည္ ​မိုး​ေ၀
​သည္​ေလာက္​ႏွင့္​င​တိ​ၾကီး​က​ရပ္​သြား​သည္။ ​စက္​ဘီး​သာ​ဖိ​နင္း​ေန​သည္။ ​ကို​ၾကီး​ဘယ္​မွာ​ေန​လဲ
​နင္​တို႔​လမ္း​ထဲ​မွာ​ဘဲ
​ဟယ္ ​ကို​ၾကီး​သ​မီး​ကို​သိ​တယ္
​အင္း ​နင္​တစ္​ခိ်န္​လံုး၀​ရန္​တာ​ထြက္​ေန​တာ​ကို။  ​အင္း​ေလ ​ဒါ​က​လဲ​နင္​တို႔​မိန္း​မ​ေတြ​ရဲ့ ​မာ​ယာ​ဘဲ။
​အို ​ကို​ၾကီး​က​လဲ ​မီး​ျမင္​လို႔​ပါ
​ပါး​စပ္​ပိတ္​ေတာ့ ​နား​ညည္း​တယ္
​ရင္​ေမာ​ရ​ပါ​ဘိ။ ​ဘယ္​လို​လူ​ၾကီး​လဲ​မ​သိ​ဘူး။ ​စ​ကား​အ​ေကာင္း​ေျပာ​လို႔​မ​ရ​ပါ​လား။ ​ကဲ​သြား​ေတာ့
​ဘာ​မ​ေျပာ ​ညာ​မ​ေျပာ​ႏွင့္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကို​ထား​ရစ္​ခါ ​ဆက္​ေ႐ွာက္​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က ​ေတာ့​ေျခ​တစ္​ခ်က္​ေဆာင့္​ကာ ​ၿခံ​ထဲ​ဝင္​ရ​ေလ​ၿပီ။ ​ေမ​ေမ့​ကို​ေျပာ​ရ​မည္။ ​စက္​ဘီး​ကို​အ​သာ​နံ​ရံ​ေဘး 
​ကပ္​ေထာင္​ထား​လိုက္​၏။ ​အိမ္​ေ႐ွ႔​တံ​ခါး​ကို ​ေသာ့​ခတ္​ထား​သည္​မို႔ ​ေဘး​ေပါက္​မွ​အ​သာ​ဝင္​ခဲ့​သည္။ ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​မွ ​တီ​ဗီြ​သံ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​ေမ​ေမ​တီ​ဗီြ​ၾကည့္​ေန​သည္​ထင့္။
​ခန္း​ဆီး​ကို​လွပ္​မ​လို ​လုပ္​ၿပီး​မွ ​တုန္႔​က​နဲ​ရပ္​လိုက္​သည္။ ​တစ္​ဆို႔​ဆို႔​ၾကီး​ခြ်ဲ​ႏြဲ ့​ေသာ​မိန္း​မ​တစ္​ေယာက္​ရဲ့ ​ၿငီး​သံ။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အား​အား ​ဆို​တဲ့ ​အ​သံ ​ဘာ​ပါ​လိမ့္။ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​အ​ခန္း​ထဲ​စြတ္​မ​ဝင္​ေတာ့​ဘဲ 
​အ​သာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​ဝင္​ေပါက္​နဲ႔​တ​ေစာင္း​က်​က်​ထိုင္​ေန​သည္။ ​ထူး​ျခား​သည္ ​မွာ ​အ​ဝတ္​အ​စား​မ​႐ွိ​ျခင္း​ပင္။ ​တီ​ဗီြ​ၾကည့္​ရင္း​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို​လ်ွာ​နဲ႔​ရက္​ေန​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့​နီ​ရဲ​႐ြ​ႏွ္း​ျမ​တဲ့​လက္ 
​သည္း​႐ွည္​ၾကီး​ေတြ​နဲ႔ ​တံ​ဆာ​ဆင္​သည့္​လက္​ေတြ​က ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ခ်ြ​ႏွ္​ေမာက္​ေန​တဲ့​ႏို႔​အုံ​ေတြ​ကို ​အား​မ​လို ​အား​မ​ရ​ဟန္​နဲ႔ ​ပြတ္​သပ္​ဆုပ္​နယ္​ေန​သည္။
​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ​ျမင္​ကြင္း​ေျပာင္း​ၿပီး ​တီ​ဗြီ​ဆီ​လွမ္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​ပါး​စပ္​ေလး​ဟ​ၿပီး ​မ်က္​လံုး​ေလး​ဝိုင္း ​သြား​ပါ​ေခ်​၏။ ​ေခ်ာ​ေမာ​လွ​ပ​ေသာ ​ဗိုလ္​မ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ဘီ​လူး​တစ္​ေကာင္​လို​ထြား​ၾကိဳင္း​တဲ့ ​က​ပၸ​လီ​ၾကီး​က ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ေန​သည္။ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လံုး​အ​ဝတ္​အ​စား​မ​႐ွိ။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ ​ေျခ​ခ်င္း​ဝတ္​ေတြ​ကို ​က​ပၸ​လီ​ၾကီး​က​ကိုင္​ၿပီး ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျဖဲ​ထား​လို႔ ​ေပါင္​ၾကီး​ျပဲ​ေန​၏။ ​ကင္​မ​ရာ​က​အ​နီး​ကပ္​ဆြဲ​ျပ​၍ ​နီ​ရဲ​ေသာ​ေစာက္​ဖုတ္​နဲ႔ ​ေခ်ာ့​က​လက္​ေရာင္​လီး​ၾကီး​ကို ​ရင္​ထိတ္​စ​ရာ​ေတြ ့​လိုက္​ရ​သည္။
​ဟင္း ... ​ဘာ​ေတြ​လဲ​မ​သိ​ပါ​ဘူး
​ခပ္​တိုး​တိုး​ေရ​႐ြတ္​ရင္း ​အ​သာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​မိ​ျပန္​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ ​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​ဝင္​ေန​သည့္ ​ဧ​ရာ​မ​လီး​ကို ​အား​မ​ရ​သ​လို ​ဖင္​ကို​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ေန​သည္။ ​လီး​ဝင္​တိုင္း​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​နစ္​ဝင္​သြား ​ၿပီး ​လီး​အ​ထြက္​မွာ​ေတာ့ ​က်ြံ​ထြက္​လာ​ပါ​တယ္။ ​သူ​မ​ရဲ့​ပါး​စပ္​က​မ​နား​တမ္း ​ညည္း​တြား​ေအာ္​ဟစ္​ေန ​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​အ​သာ​ေမ​ေမ့​ဆီ​လွမ္း​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ​အိုး .........
​ဟုတ္​ပါ​သည္။ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​က်ပ္​လံုး​ေလာက္​႐ွိ​ၿပီး ၆ ​လက္​မ​ေလာက္​႐ွည္​တဲ့ ​ခ​ရမ္း​သီး​တစ္​လံုး​ကို ​ပါး​စပ္​မွာ​ေတ့​ၿပီး ​စုပ္​ေန​သည္။ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​လက္​ခ​လယ္ ​က​ေစာက္​ေခါင္း​တြင္း 
​ဝင္​လိုက္​ထြက္​လိုက္​ႏွင့္​႐ွိ​ေခ်​သည္။ ​ေပါင္​ခြ​မွာ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ကား​ေန​ေခ်​၏။ ​အ ... ​အ ... ​အား
​ဗိုလ္​မ​မွာ ​က​ပၸ​လီ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ဆြဲ​ကပ္​ရင္း ​သံ​ကုန္​ဟစ္​ေန​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​အ​ေတာ္​စိတ္​ညစ္ ​သြား​မိ​သည္။ 
​ဗိုလ္​မ​ေခ်ာ​ေလး​ကို ​ဒီ​နည္း​နဲ႔​သတ္​ပစ္​ရ​သ​လား။
​ဒါ​ေပ​မဲ့
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​မ​ေခ်ာ​လွဳပ္​လွဳပ္​႐ွား​႐ွား​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​က​ပၸ​လီ​ကို ​ကု​တင္​ေပၚ​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​က ​အ​ေပၚ​က​ေန​ရာ​ယူ​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ထိုင္​ကာ ​ေစာင့္​ေပး​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ဟင္း .. ​ေစာက္​ေကာင္​မ ​ငါ​က​ေတာ့ ​ေသ​မ်ား​ေသ​ၿပီ​လား​လို႔ ​ပူ​လိုက္​ရ​တာ၊ ​ေဇာ္​ေဇာ္​သက္​ျပင္း​ေလး​ခ်​လိုက္​မိ​သည္။ ​ႁပြတ္ ... ​ဟင့္ ​ဟင့္
​ေမ​ေမ့​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေစာက္​ပတ္​ႏွစ္​လြွာ​ကို ​လက္​ေခ်ာင္း​မ်ား​ႏွင့္ ​ျဖဲ​ၿပီး​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ခ​ရမ္း ​သီး​ထိုး​ထဲ့​လိုက္​သည္​ကို ​ေတြ ့​ရ​သည္။ ​မ်က္​လံုး​စံု​မွိတ္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကိုက္​လ်ွက္​ခ​ရမ္း​သီး​ကို ​ေခ်ာ့ ​သြင္း​ေန​၏။ ​အ​ရည္​တို႔​ေၾကာင့္ ​တ​ႁပြတ္​ႁပြတ္​ႏွင့္​ဝင္​ေန​ရာ​မွ ​အင့္​က​နဲ ​တြန္႔​သြား​ၿပီး ​ဆက္​မ​သြင္း​ေခ်။
​တီ​ဗီြ​မွန္​သား​ျပင္​မွာ​ေတာ့ ​ဗိုလ္​မ​ေလး​သည္ ​က​ပၸ​လီ​ၾကီး​ေပၚ​မွာ ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း​ေဆာင့္​ေန​၏။ ​သူ​မ​၏ ​ႏို႔​တို႔​သည္ ​ဗ​ရမ္း​ဗ​တာ​ရမ္း​ခါ​ေန​ေလ​သည္။ ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို ​လက္​ႏွင့္​ပင့္​ၿပီး ​ႏို႔​သီး​ကို​ပါး​စပ္​ႏွင့္​အ​သာ ​စုပ္​ေပး​ေန​ျပန္​သည္။ ​သိပ္​ၾကံ​ၾကံ​ဖန္​ဖန္​လုပ္​တဲ့ ​ဗိုလ္​မ​ေတြ​ဘဲ
​က​ပၸ​လီ​က​ဗိုလ္​မ​၏​ဖင္​ကို ​လက္​ၾကီး​ေတြ​ႏွင့္​စံု​ကိုင္​ၿပီး ​ေဆာင့္​အား​တိုး​ေစ​သည္။ ​ေမ​ေမ့​ဖက္​ကို​ၾကည့္ ​လိုက္​ေတာ့ 
​ေမ​ေမ​လည္း ​ဟို​မိန္း​မ​လုပ္​သ​လို ​ႏို႔​အုံ​တစ္​ဖက္​ကို ​လက္​ႏွင့္​ပင့္​ကာ ​ဗိုလ္​မ​ေလာက္ ​ၾကီး​လို႔ 
​ႏို႔​သီး​ကို​လ်ွာ​နဲ႔​ယက္​ခြင့္​ရ​ပါ​သည္။ ​မ်က္​လံုး​အ​စံု​သည္ ​ဖန္​သား​ျပင္​ကို​စိုက္​ၾကည့္​ရင္း ​ႏို႔​ကို ​ယက္​လိုက္ ​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​ခ​ရမ္း​သီး​ထိုး​ထည့္​လိုက္ ​ျပန္​ထုတ္​လိုက္ ​လုပ္​ေန​ျပန္​သည္။ ​အင့္ ​အင္ ​အား ​႐ွီး ​က်ြတ္​က်ြတ္ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ... ​အဲ​ေတာ့ ​ေမ​ေမ​ဟာ ​႐ုပ္​႐ွင္​ထဲ​က​ဗိုလ္​မ​နဲ႔​အ​ၿပိဳင္​ညည္း​ညဴ​ေန​ပါ​ေပါ့​လား။ ​ၾကည့္​သာ​ၾက​ည့္​န​ရ​သည္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ​ကိုယ္​ထဲ​မွာ​လည္း ​ေသြး​တို႔​လည္​ပတ္​စ​ျပဳ​ေခ်​ၿပီ။ ​သည္​ျမင္​ကြင္း​ကို​ျမင္​လို႔​မွ ​ေသြး​မ​ဆူ​ဘူး​ဆို​ရင္​ေတာ့ ​ဖိုး​တြမ္​တီး​သ​မား​တစ္​ေယာက္​သာ​ျဖစ္​ေခ်​မည္။
​ဒါ​ေၾကာင့္
​ဖူး​ပြင့္​စ​ႏို႔​အံု​ေလး​ကို ​ဆြယ္​တာ​ေပၚ​မွ ​အုပ္​ကာ​ကိုင္​မိ​သည္။ ​လက္​ဝါး​အုပ္​ထဲ​မွာ ​ၾကပ္​ၾကပ္​ေလး​စီး​ပိုင္ ​စြာ​႐ွိ​ေန​၏။ ​မ​ရဲ​တ​ရဲ ​ၫွစ္​မိ​ေတာ့ ​ပ​ထ​မ​ဆံုး​ရာ​သီ​လာ​စဥ္​မူး​ေ၀​သ​လို ​ရီ​တီ​တီ​အ​ရ​သာ​ေလး​ကို ​ခံ​စား​မိ ​သည္။ ​အ ​အား ​အား ​ဟား
​က​ပၸ​လီ​သည္ ​ဗိုလ္​မ​၏​ခါး​အ​စံု​ကို​ကိုင္​ၿပီး ၃-၄ ​ခ်က္​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ၿပီး ​မ်က္​ျဖဴ​လန္​ကာ ​ေကာ့ ​တက္​သြား​ေလ​သည္။ ​ဘာ​ျဖစ္​ျပန္​ၿပီ​လဲ​မ​သိ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​ကု​တင္​ေပၚ​က်​ၿပီး ​ၿငိမ္​သြား​၏။ ​ဗိုလ္​မ​ဟာ ​ဆီး​ခံု​ခ်င္း​ပြတ္​ရင္း ​က​ပၸ​လီ​၏​ႏို႔​ကို ​ကုန္း​စို႔​ေန​သည္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ့ ​က​ပၸ​လီ​ဟာ ​ဗိုလ္​မ​ကို ​ခါး​မွ​အ​႐ုပ္​လို ​ကိုင္​မ​ၿပီး ​သူ ့​အ​ေပၚ​ကို​တြဲ​တင္​လိုက္​သည္။
​တ​ေ႐ြ ့​ေ႐ြ ့​နဲ႔​ဗိုလ္​မ​ဟာ ​က​ပၸ​လီ​မ်က္​ႏွာ​မွာ ​ေစာက္​ပတ္​ထပ္​ယက္​သား​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​ဟယ္ ​႐ြံ​စ​ရာ​ၾကီး ​ဒီ​ေကာင္​ေတြ​မ​႐ြံ​ဘူး​လား​မ​သိ​ဘူး ... ​ငါ​ေတာင္​အံ​ခ်င္​လာ​တယ္
​တ​ကယ္​ပင္​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​ပ်ိဳ့​တက္​လာ​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​ျဖဴ​ျပစ္​ျပစ္​အ​ရည္​တို႔ ​ေပ​က်ံ​တြဲ​က်​ေန​၏။ ​ေစာက္​ေမြွး​တို႔​မွာ ​ေစး​ကပ္​ေန​ေလ​သည္။ ​က​ပၸ​လီ​၏​လီး​ၾကီး​မွာ ​႐ြံ​ဖို႔​ေကာင္း​သည္ 
​ဧ​ရာ​မ​ေမ်ွာ့​နက္​မဲ​ၾကီး​တစ္​ေကာင္​နဲ႔​တူ​သည္။
​ဗိုလ္​မ​ေစာက္​ဖုတ္​သည္ ​တ​ေ႐ြ ့​ေ႐ြ ့​ႏွင့္ ​က​ပၸ​လီ​မ်က္​ခြက္​ဆီ​ကပ္​သြား​သည္။ ​က​ပၸ​လီ​က​လ်ွာ​ၾကီး​ထုတ္​ၿပီး ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ေခြး​တစ္​ေကာင္​ပန္း​ကန္​ယက္​သ​လို ​ေျပာင္​ေအာင္​လ်ွက္​ေန​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေစာက္​ပတ္​ကို ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္​ႏွင့္​ဆြဲ​ဟ​ၿပီး​လ်ွာ​ထိုး​ထဲ့​သည္။ ​ဗိုလ္​မ​မွာ​ဖင္​ကို ​အ​ခု​န​အ​တိုင္း​တ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း​လွည့္​ရင္း ​တ​အား​အား​ၿငီး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​ပိုး​ဟပ္​တစ္​ေကာင္​ဝင္​သ​လို​ယား​လာ​၏။ ​တ​စ​တ​စ​ႏွင့္ ​ေဘာင္း​ဘီ​မွာ ​အ​ကြက္​က​ေလး​ထင္​လာ​သည္။ ​အား ​ဟား ​အား ​အား ​႐ွီး ​အား
​ေမ​ေမ​က​ေတာ့​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​က​ခ​ရမ္း​သီး​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင့္​ၿပီး​သြင္း​လိုက္ ​ထုတ္​လိုက္​လုပ္​ေန​ေခ်​၏။ ​ဖင္​ၾကီး​ကို ​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ရင္း ​ေစာက္​ဖုတ္​ႏွင့္ ​ခ​ရမ္း​သီး​ကို​ဆြဲ​စုပ္​ေန​ဟန္​႐ွိ​သည္။ ​အား ​အား ​ဒါ​လင္ ​အို ​ဒါ​လင္ ​အား
​ဗိုလ္​မ​က​လည္း ​က​ပၸ​လီ​၏​အ​ရည္​ေတြ​ကို ​လိုက္​ယက္​ေန​သည္။ ​အံ့​ၾသ​ဖြယ္​ရာ​ပင္။ 
​ၿပီး​ေတာ့​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ဖက္​ေန​တုန္း ​စာ​တမ္း​ထိုး​ပါ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​တစ္​ဖက္​ကို​အ​ျမင္​ေျပာင္း​လိုက္​ေတာ့။ ​ဒါး​နဲ႔​ျခစ္​ထား​လို႔ ​ခ​ရမ္း​သီး​ဟာ​ခ​ရမ္း​ေရာင္​ေပါက္​မ​ေန​ဘဲ ​အ​တြင္း​သား​ေတြ​ေပၚ​ၿပီး ​အ​ျဖဴ​ေရာင္​ျဖစ္​ေန ​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေမ​ေမ​လည္း ​ၿငိမ္​က်​သြား​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ေအာက္​ပိုင္း​စို​စို​႐ြွဲ​႐ြွဲ​နဲ႔ ​အ​သာ​လစ္​ထြက္​ခဲ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​အိမ္​ေ႐ွ ့​ထြက္​ၿပီး ​တံ​ခါး​အ​သာ​ေခါက္​လိုက္​၏။ ​အ​တန္​ၾကာ​ေအာင္ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​လာ ... 
​ဘယ္​သူ​လဲ
​သ​မီး​ပါ​ေမ​ေမ​ရဲ့ ... ​ဟဲ့​ေစာ​လွ​ခ်ည့္​လား
​ထ​ဘီ​ရင္​႐ွား​နဲ႔​ထြက္​လာ​ေသာ​အ​ေမ​ကို ​မ​လံု​မ​လဲ​အ​ကဲ​ခတ္​လိုက္​သည္။ ​ဟို​ဘက္​က​ေတာ့​ဘာ​မွ​ဟန္​မ​ပ်က္ ​တံ​ခါး​အ​သာ​ဖြင့္​ေပး​ၿပီး ​သ​မီး​ျဖစ္​သူ​ကို​ေတာင္​နမ္း​လိုက္​ေသး​သည္။ ​ဟို​ေကာင္​မ​ေတြ​မ​႐ွိ​ဘူး ​မာ​မီ​ရယ္ ​ဒါ​ေၾကာင့္​ေစာ​ေစာ​ျပန္​လာ​ရ​တာ။ ​ကဲ​ဒါ​ဆို​ထ​မင္း​စား​စို ့
​ထ​မင္း​ဝိုင္း​မွာ​ေမ​ေမ​ကို ​သူ​မ​အ​ျဖစ္​ေတြ​ေျပာ​ျပ​ေန​မိ​သည္။ ​ေမ​ေမ​ခ​ျမာ​ရင္​တ​မ​မ ​စုပ္​တ​သပ္​သပ္​ႏွင့္ ​ကယ္​တင္​႐ွင္ ​ေမာင္​မင္း​ၾကီး​သား​ကို ​ေက်း​ဇူး​ေတြ​ပစ္​တင္​ေန​၏။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေမ​ေမ​က​သူ ့​နာ​မည္​မ​ေမး​ခဲ့​သ​လို ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​မ​ေျပာ​မိ။ ​သ​မီး​ကို​အိမ္​လည္း​မ​ဖိတ္​ခဲ့​ရ​ေကာင္း​လား​လို ့​သာ ​ဆူ​ပူ​ေန​၏။ ​သူ​က​မ​လိုက္​ဘူး​ေမ​ေမ​ရဲ့ ​စ​ကား​ေတာင္​ေကာင္း​ေကာင္း​ေျပာ​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး။ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ
​မ​သိ​ပါ​ဘူး​ေမ​ေမ​ရယ္ ... ​ဘယ္​လို​လူ​ၾကီး​မွန္း​မ​သိ​ဘူး
​ကဲ​ကဲ ​ညည္း​ေနာက္​ပိုင္း​ဆ​ငျ္​ခင္ ​သိပ္​အ​တင့္​မ​ရဲ​နဲ႔ ​ၾကား​လား ... ​အင္း
​ေနာက္​ေန႔​မ​နက္​အ​ေစာ​ၾကီး​ထ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို​သ​ေန​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့၀​ရန္​တာ​ထြက္​ရပ္​ေန​၏။ 
​ဟို​လူ​ၾကီး​အ​ဆို​အ​ရ ​မာ​ယာ​လုပ္​ေန​ျခင္း​ပင္ ​မာ​မီ​ေတာ့​ဆိုင္​ထြက္​ရန္​သြား​ၿပီ။ ​ကို​ၾကီး
​တိတ္​ဆိတ္​ေန​သ​မို ့​အ​သံ​နဲ​နဲ​က်ယ္​သ​ေယာင္၊ ​သူ​အ​သာ​ေမာ့​ၾကည့္​သည္။ ​ၿပီး​ေခါင္း​ျပန္​ငံု႔​ကာ​ဆက္ ​ေ႐ွာက္​ဟန္​ျပင္​လိုက္​သည္။ ​ကို​ၾကီး ​ေန​ပါ​အုံး။
​ေျခ​လွမ္း​တို႔​စ​လွမ္း​ေန​ၿပီ။ ​သည္​ေလာက္​ဥ​ပက္​ခာ​ျပဳ​ေသာ​အ​မူ​အ​ရာ​တို႔​ေၾကာင့္ ​မ်က္​ရည္​မ်ား​ဝိုင္း​လာ ​သည္​အ​ထိ ​ေဒါ​သ​ထ​မိ​သည္။
​ကို​ၾကီး
​ခပ္​စူး​စူး​ေအာ္​ရင္း ​က​မန္း​က​တန္း​ေျပး​ဆင္း​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ၿခံ​ထဲ​ေျခ​ဗ​လာ​နဲ႔​ဆင္း​ၿပီး ​တံ​ခါး​ဖြင့္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး ၃ ​ကိုက္​ေလာက္​ေ႐ွ႔​ေရာက္​ေန​ေသာ ​သူ႔​ဆီ​အ​မွီ​ေျပး​ၿပီး ​လက္​ေမာင္း​စ​ကို​လွမ္း​ဆြဲ​လိုက္ ​သည္။ ​သူ​တုန္႔​က​နဲ​ရပ္​သြား​သည္။ ​ဘာ​ကိ​စၥ​လဲ ​မင္း​နဲ႔​ငါ​ကိ​စၥ​မ​႐ွိ​ဘူး​ထင္​တယ္ ​ေအာ္ ​ဒီ​လို​ဆို​လဲ​ရ​ပါ​တယ္
​ဘယ္​လို​လုပ္​ၿပီး ​သည္​မ​ႏူး​မ​နပ္​အ​႐ြယ္​က ​မာ​န​တ​ရား​ကို ​ၿမိဳ​သိပ္​ႏိုင္​မွာ​လဲ ​သူ​က​စိမ္း​ကား​ေန​တာ​ဘဲ။ ​လက္​ကို​လြ​တွ္​ၿပီး ​ေျခ​တစ္​လွမ္း​ေနာက္​ဆုတ္​လိုက္​၏။ ​အ ​အား
​ေျခ​ဖ​ဝါး​က​ေန ​ငယ္​ထိပ္​ထိ​စူး​က​နဲ​နာ​သြား​၏။ ​ကိုယ္​ကို​မ​ထိန္း​ႏိုင္​ဘဲ ​လမ္း​ေပၚ​ဖင္​ထိုင္​ရက္​က်​သြား ​႐ွာ​သည္။ 
​႐ွက္​ျခင္း ​ေဒါ​သ​ျဖစ္​ျခင္း ​နာ​က်င္​ျခင္း ​တို႔​ေၾကာင့္ ​အ​သံ​ထြက္​ေအာင္​ငို​မိ​သည္။ ​ဒုက္​ခ​ပါ​ဘဲ ​မင္း​တို႔​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​ဟာ ​ငါ​နဲ႔​ကင္း​ကင္း​ေန​ၾက​ပါ​လား​ဟာ ​ေတာက္ ​စိတ္​ဆိုး​မာန္​ဆိုး​ေျပာ​ရင္း​သူ​မ​ေျခ​ေထာက္​ကို ​အ​သာ​လွန္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။
​အား ​ဟား ​နဲ​တဲ့​ပု​လင္း​ကြဲ​ၾကီး​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​ငါ့​ႏွယ္​ေနာ္ ​ဒီ​ေန႔​အ​လုပ္​မ်ား​ပါ​တယ္​ဆို​ေန​မွ ​႐ွင့္​ကို ​ဘယ္​သူ​မွ​အ​ကူ​အ​ညီ​ေတာင္း​မ​ေန​ဘူး ​က်​မ​ဘာ​သာ​က်​မ​ျပန္​မယ္ ​႐ွင္​နဲ႔​မ​ပတ္​သက္​ဘူး
​သူ႔​ကို​ကက္​ကက္​လန္​ရန္​ေတြ ့​တဲ့​ခ်ာ​တိတ္​မ​ကို ​ၾကည့္​ရင္း​တ​ေျဖး​ေျဖး​ျပဳံး​လာ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ျပန္​တည္​သြား​ၿပီး ​စ​ကား​မ်ား​မ​ေန​နဲ႔ ​လာ​ခဲ့
​လက္​ေမာင္း​ကို​ၫွပ္​ၿပီး​ဆြဲ​မ​လိုက္​လို႔ ​မ​လိုက္​ခ်င္​လဲ​လိုက္​ရ​ၿပီ။ ​သူ​မ​ပါ​ရင္ ​အိမ္​ျပန္​ဖို႔​အ​ခက္ ​အိမ္​ထဲ ​ေရာက္​ေတာ့​သူ႔​ကို ​ပို​မို​တြဲ​မိ​သည္။ ​ဆို​ဖာ​တစ္​ခု​ေပၚ​ေဆာင့္​ၾကီး​ေအာင့္​ၾကီး​ထိုင္​ခိုင္း​ၿပီး ​ေျခ​ေထာက္​ကို ​စား​ပြဲ​ေပၚ​တင္​လိုက္​၏။ ​ကဲ ​ေဆး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​႐ွိ​လား
​ဟို​ဘီ​႐ို​ထဲ​မွာ ​ေဆး​သ​တၲာ​႐ွိ​တယ္
​ေသြး​တို ့​ကို​ၾကည့္​ၿပီး ​တုန္​တုန္​ရီ​ရီ​ေျပာ​မိ​သည္။ ​လူ​က​သာ​အ​ရပ္​႐ွည္​တာ ​သူ​နာ​ျပဳ​ေတာ့​က်ြမ္း​က်င္​သား ​တ​ယု​တ​ယ​သုတ္​သင္​ၿပီး ​ပတ္​တီး​စည္း​ေပး​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဆး​သ​တၲာ​ျပန္​သိမ္း​ၿပီး ​အိမ္​ေ႐ွ ့ ​ဘံု​ဘိုင္​က​ေရ​နဲ႔​လက္​ေဆး​သည္။ ​ဘံု​ဘိုင္​သံ​တိတ္​သြား​ၿပီး​ျပန္​မ​လာ​ေတာ့​အ​သာ​လွမ္း​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ေဟာ​ေတာ့
​ၿခံ​ေထာင့္​စြန္း​မွာ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား​တဲ့ ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​က်ယ္​ၾကီး​ကို ​ဖ်တ္​က​နဲ​လွမ္း​ေတြ ့​လိုက္​ရ​သည္။ ​နား​လည္​ရ​ခက္​ပါ​ဘိ​လူ​ၾကီး​ရယ္ ... ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​တည္း​ေတြ​ေ၀​စြာ​က်န္​ရစ္​သည္။ ​ည​ေန 
၀​ရန္​တာ​မွ​ထြက္​ေစာင့္​မိ​သည္။ ​ထံုး​စံ​အ​တိုင္း​သူ​ျပန္​လာ​သည္။ ​ကို​ၾကီး
​တစ္​ခ်က္​ေမာ့​ၾကည့္​ၿပီး ​မ်က္​ေမွာင္​ၾကဳတ္​သြား​သည္။ ​သည္​လို​နဲ႔​ေန႔​တိုင္း ​သူ​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္​စိတ္​ထဲ​မွာ ​ခင္​မင္​ေန​ၾက​ၿပီ ​လူ​ၾကီး​က​ေတာ့​ခပ္​တည္​တည္​ပင္ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​သာ ​က​ေလး​စိတ္​မ​ကုန္​ေသး​သူ​ပီ​ပီ ​တြယ္​တာ​ေန​သည္။ ​တစ္​ေန ့ ... ​သည္​တစ္​ေန ့​သည္​လည္း ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဘ၀​မွာ ​အ​မွတ္​ထင္​ထင္​ျဖစ္​ရ​သည့္​ေန ့​ျဖစ္​သည္။ ​ေမ​ေမ ​ႏွင့္​ဆိုင္​ကို ​လိုက္​သြား​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ခ်က္​ခ်င္း​ျဖစ္​သ​လို ​ေမ​ေမ​က​အိမ္​ကို​အ​တင္း​ျပန္​ခိုင္း​သည္။ 
​ဆပ္​ေဆာ့​ၿပီး​ဟို​သည္​ေလ်ွာက္​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​မွ​ဘတ္(စ္)​ကား​နဲ႔​လစ္​ခဲ့​သည္။ ​ကား​ဂိတ္​နဲ႔​အိမ္ ​အ​ေတာ္​ေ၀း​သည္။ 
(၄) ​ဖာ​လံု​နီး​ပါး​ေလ်ွာက္​ရ​သည္။ ​တက္​စီ​ငွား​စီး​ရင္ ​ေစ်း​မ​တန္​တ​ဆ​ေပး​ရ​မွာ​မို႔ ​ႏွ​ေမ်ာ​သ​ျဖင့္ ​ဘတ္(စ္)​ကား​စီး​ျခင္း​သာ။ ​ကား​ေပၚ​မွ​ဆင္း​ၿပီး​လို႔ ​ေျခ​ႏွစ္​လွမ္း​ပင္​မ​ေျပ့​ခင္​ၫို​ေမွာင္ ​ေန​တဲ့ ​ကို​ေ႐ြ​မွိုး ​စ​ၿပိဳ​ေတာ့​သည္။ ​ဒုက္​ခ ​ဒုက္​ခ ​ခို​နား​စ​ရာ​မ​႐ွိ ​ေလ​ႏု​ေအး​ေလး​ပက္​ျဖန္း​တာ​ေတာင္ ​လူ​ခိုက္​ခိုက္​တုန္​လွ​ၿပီ။ ​ဖ်ား​ေန​ၿပီ​ေလ ​အ​ခု​မိုး​ေလး​တစ္​စက္ ​ႏွစ္​စက္​က​စ​ၿပီး ​ပံုး​နဲ႔​ေလာင္း​ခ်​သ​လို ​အ​ၫွိဳး​တ​ၾကီး​႐ြာ​ေခ်​ၿပီ။ ​ေခါင္း​မာ​သူ​ပီ​ပီ ​မိုး​ေရ​ထဲ​ဆက္​ေလ်ွာက္​ေန​မိ​သည္။ ​ေခါင္း​ကို​ငံု​လို ့။
​ျဗဳန္း​ဆို ​မိုး​တိတ္​သြား​သည္။ ​မ​ဟုတ္​ဘူး ​သူ​မ​ပတ္​လည္​မွာ​သာ​တိတ္​သြား​ျခင္း​ပါ။ ​ေဘး​ကို​အ​သာ​ငံု ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​ေယာ​က်ာၤး​ေျခ​ေတာက္​အ​စံု​ကို​ေတြ ့​ရ​သည္။ ​တ​စ​တ​စ​ေစာင့္​ၾကည့္​ရင္း ​သူ႔​အ​ရပ္​ဆံုး​ပါ ​ေတာ့​မ​လား ​ေအာက္​ေမ့​မိ​သည္။
​ကို​ၾကီး
​ေအး ​ၾကပ္​ၾကပ္​မိုး​ထဲ​ေလ်ွာက္​သြား ​အ​ဆုတ္​အ​ေအး​ပတ္​မယ္ ​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ့ ​ငါ​က​ထ​မင္း ​စား​ျပန္​နဲ႔​ဆံု​လို႔ ​ကို​ၾကီး​က​လဲ ​သ​မီး​ေမ့​သြား​လို႔​ပါ
​စ​ကား​သိပ္​မ​ေျပာ​ေပ​မဲ့ ​စိတ္​ထဲ​က​သိပ္​ရင္း​ႏွီး​ေန​ခဲ့​လို႔ ​သူ ့​လက္​ေမာင္း​ကို ​ရဲ​ရဲ​ဘဲ​ဖမ္း​တြယ္​လိုက္​သည္။ ​သူ​က​တစ္​ခ်က္​ငံု႔​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ။ ​႐ြွဲ​႐ြွဲ​စို​ေန​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ ​သူ႔​ဆီ​က​ကိုယ္​ေငြ ့​ကို ​အ​ရ​သာ​ေတြ ​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေၾကာင့္​ပို​လို ့ ​တိုး​ကပ္​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ႏို ့​ေလး​ဟာ ​ကို​မိုး​ေ၀​ရဲ့ ​လက္​ေမာင္း ​ကို​ဖိ​ကပ္​လို ့​ေန​သည္။ ​ခ်ာ​တိတ္ ​မင္း​ကိုယ္​ေတြ​သိပ္​ပူ​ေန​ပါ​လား
​ဟင္း ​ဖ်ား​ေန​တယ္
​သူ​ေမး​မွ​ကိုယ့္​အ​သံ​က​ထ​မင္း​ခု​ႏွစ္​ရက္​မ​စား​ရ​သူ​လို​အား​ေပ်ာ့​သြား​သည္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​အ​ပူ​႐ွိန္​ေတြ​ပို​တက္ ​လာ​သ​လို။ ​သူ႔​လက္​ေမာင္း​ၾကီး​ေတြ​ကို ​အား​ကိုး​တ​ၾကီး​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​မိ​သည္။
​မင္း​သိပ္​ေသာင္း​က်န္း​ပါ​လား​ကြာ ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​မိန္း​ခ​ေလး​ဆို​တာ​ေရာ​သိ​ရဲ့​လား ​အင္း ​ဒါ​ေပ​မဲ့
​စ​ကား​မ​ဆက္​ရဲ ​ေလ​အ​ေဝွ ့​မွာ​ေရ​ေတြ​ေဝါ​က​နဲ​ပါ​လာ​သည္။ ​သူ​ပါ​႐ြွဲ​႐ြွဲ​စို​ေန​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​မွာ​အ​လန္႔ ​တ​ၾကား​သူ႔​ဆီ​ကို ​ပို​တိုး​ကပ္​သြား​မိ​သည္။ ​တ​ေ႐ြ ့​ေ႐ြ ့​ႏွင့္​ၿခံ၀​ေရာက္​လာ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ၿခံ​တ​ခါး​ဖြင့္​ၿပီး ​တာ​နဲ႔ ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​လက္​ေမာင္း​ကို​ျပန္​တြဲ​သည္။
​ဟိတ္ ​ၿခံ​ထဲ​ေရာက္​ၿပီ​ေနာ္ ​ဝင္​ေတာ့ ​မ​ဝင္​ဘူး ​ကို​ၾကီး​ပါ​လိုက္​ခဲ့ ​မင္း​တယ္​ဆိုး​ပါ​လား
​ဆူ​ဆူ​ေအာင့္​ေအာင့္​ေျပာ​ရင္း​ၿခံ​ထဲ​ဝင္​လာ​သည္။ ​အိမ္​တ​ခါး​အ​ဖြင့္​မွာ ​ထီး​ခ်​ၿပီး​သူ​ထြက္​သြား​ဖို႔ ​ျပင္​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​ဖမ္း​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​အ​တင္း​တိုး​ဝင္​မိ​သည္။ ​သည္​ေခတ္​မိန္း​ခ​ေလး ​ေတြ​ကို ​စာ​မ​သင္​ရ​ပါ။ ​တီ​ဗီြ ​ဗီြ​ဒီ​ယို ​မ​ဂၢ​ဇင္း ​ကာ​တြန္း​တို႔​မွ ​အ​ခ်စ္​သ်ွ​တ​ရၲ ​ကို ​ေပါက္​ေျမာက္​ေအာင္ ​နား​လည္​ေန​ၾက​ၿပီ ​မ​ဟုတ္​ပါ​လား။ ​ေဟး ​ဒါ​ဘာ​လုပ္​တာ​လဲ
​ကို​ၾကီး​မ​ျပန္​ရ​ဘူး ​သ​မီး​တစ္​ေယာက္​ထဲ​ေၾကာက္​တယ္။
​မိုး​ေ၀​ေဒါ​သ​တ​ၾကီး​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမး​ကို ​ဆြဲ​မ​လိုက္​မိ​သည္။ ​ၫွိဳး​ႏြမ္း​အား​ငယ္​ေန​တဲ့ ​မ်က္​ႏွာ​မွာ​ေၾကာက္​႐ြံ ​တဲ့​မ်က္​ဝန္း​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေတြ ​အ​ေတြ ့​မွာ ​သူ ့​ေဒါ​သ​တို႔​ပ်က္​ျပယ္​သြား​ရ​သည္။ ​အ​ျမဲ​တမ္း ​တင္း ​မာ​ခက္​ထန္​ေန​တဲ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေပ်ာ့​ေျပာင္း​သြား​သည္။ ​ေအး​စက္​ေန​တဲ့​သူ႔​မ်က္​ဝန္း​ေတြ ​ေႏြး​ေထြး​လာ​သည္။ ​ခ်ာ​တိတ္
​မ​ထူး​ဘဲ​သူ႔​ကို​သာ ​အ​ရည္​လဲ့​တဲ့​မ်က္​ဝန္း​ၾကီး​ေတြ​နဲ႔​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ရဲ့​ႏု​ထြတ္​ထြတ္​မ်က္​ႏွာ ​ေလး​ကို ​အ​ႏွံ႔​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​ေျပာ​ရက္​စ​ရာ​မ​႐ွိ​ေအာင္​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​ပါ​သည္။ ​လူ​မ​က​နတ္​မ​မ်ွ ​အ​လွ​မ်ိဳး​လား ​ဒါ​ေတာင္​အ​စြမ္း​ကုန္​မ​ပြင့္​ေသး​ပါ ​ကဲ​ကြာ ​ျဖစ္​ခ်င္​ရာ​ျဖစ္​ေလ​ေတာ့ ​က​မ႓ာ​ၾကီး​ဘဲ ​ေစာက္​ထိုး​ျဖစ္​မ​လား ​မိုး​ေကာင္း​ကင္​ဘဲ ​ေျခ​နင္း​ျဖစ္​မ​လား ​ျဖစ္​ခ်င္​ရာ​ျဖစ္​ေတာ့ ​အ​ႏွစ္​ႏွစ္ ​အ​လ​လ ​က​ေစာင့္​စည္း​ခဲ့​တဲ့ ​သ​မာ​ဓိ ​အ​ပိုင္း​ပိုင္း​က်ိဳး​ေစ​ေတာ့။ ​အင္း ​ဟင္း
​ေလ​တိုး​ခံ​ရ​တဲ့ ​ပြင့္​ခ်ပ္​ေလး​ေတြ​ကို ​တ​ျဖတ္​ျဖတ္​႐ိုက္​ေန​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ႏွဳတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လြွာ​ကို ​ငံု​ၿပီး​စုပ္​ယူ ​လိုက္​သည္။ ​အ​ပူ​႐ွိန္​ေၾကာင့္​လား ​ဘာ​လား​မ​သိ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​တို႔​က​ေႏြး​ေန​သည္။ ​အ​မွန္ ​ေသး​က်ဥ္​တဲ့ ​ခါး​ေလး​ကို 
​လက္​ဖ်ံ​ၾကီး​နဲ႔​ရစ္​ပတ္​ထား​လိုက္​၏။ ​သူ​မ​ရင္​ဟာ​ေကာ့​ေန​သည္။ ​အ​လိုက္​သင့္​ပြင့္​ဟ​လာ ​တဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လြွာ​ၾကား​ထဲ ​လ်ွာ​ကို​အ​သာ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​၏။ ​ေစ့​ေန​တဲ့ ​သြား​ႏွစ္​တန္း​ဟာ ​အ​လို​လို ​ဟ​သြား​သည္။ ​က်ယ္​ျပန္႔​ေန​တဲ့ ​သူ႔​ေက်ာ​ျပင္​ၾကီး​ကို ​အား​မ​လို ​အား​မ​ရ​ဖက္​ထား​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​ရင္​ေတြ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​ၿပီး ​အ​လို​လို​ေမာ​ေန​မိ​သည္။ ​ႁပြတ္ ... ​ငါ​ေတာ့​သြား​ၿပီ​က​ေလး​ရယ္ ​ကို​ၾကီး​ကို​သ​မီး​ခ်စ္​တယ္ ​အ​ရမ္း​ခ်စ္​တယ္
​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ရဲ့​စိတ္​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ကို ​အ​ေလး​အ​နက္​ထား​လို႔​သင့္​ပါ့​မ​လား ​ေနာက္​ေတာ့​အ​ေျဖ​သိ​လာ​ရ​မွာ​ေပါ့​ေလ။ ​ကဲ ​အ​ဝတ္​သြား​လဲ​ေခ်​ကြာ ​ကို​ၾကီး​လဲ ​လဲ​ေလ ​ဟင့္​အင္း ​ငါ​ျပန္​ေတာ့​မွာ
​အင္း ​မ​ရ​ဘူး ​မ​ရ​ဘူး ​ဒီ​လို​သူ​မ်ား​သား​သ​မီး​ကို ​လုပ္​ခ်င္​တိုင္း​လုပ္​ၿပီး​ပစ္​သြား​လို႔​ရ​မ​လား ​သ​မီး​ေန​မ​ေကာင္း​ဘူး ​ကို​ၾကီး​နဲ​နဲ​ပါး​ပါး​ျပဳ​စု​ေပး​သြား​ေပါ့
​ဒုက္​ခ​ပါ​ဘဲ
​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​မိုး​ေ၀​ကို​မ​ေၾကာက္​ေတာ့ ​ဘယ္​ေလာက္​တည္​တည္ ​ဘယ္​ေလာက္​တင္း​တင္း ​ေၾကာက္​ေတာ့​မဲ့​ပံု​မ​ေပၚ​ေတာ့​ေခ်။ ​အ​တင္း​တြယ္​ထား​ပံု​က ​က​ေလး​ဆိုး​တစ္​ေယာက္​ႏွယ္။ ​ကဲ ​သြား​လဲ​ေခ် ​ငါ​ဒီ​က​ေစာင့္​ေန​မယ္ ​အင္း​ကို​ၾကီး​အ​ရင္​လဲ ​ငါ​က​ရ​တယ္ ​ဒီ​လို​ဘဲ​ေန​မွာ
​မ​ရ​ဘူး​ခ်ြတ္​ဆို ​အ​ခု​ခ်ြတ္
​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို​အ​တင္း​ျဖဳတ္​ေန​သည္။ ​မဲ​နက္​တဲ့​ရင္​ဘတ္​ေမြွး​ေတြ​ေပၚ ​လာ​သည္ 
​ရင္​အုပ္​ၾကီး​မွာ ​က်ယ္​ျပန္႔​လွ​သည္။ ​အ​က်ီ ၤ​ကို​လံုး၀​ခ်ြတ္​ၿပီး ​ေရ​ၫွစ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး ​ေတာ့ ​ဆက္​တီ​ေပၚ​ျပန္​တင္​လိုက္​သည္။
​ကို​ၾကီး ​ေဇာ္​တို႔​မွာ ​ထ​ဘီ​ေတြ​ဘဲ​႐ွိ​တယ္ ​ကို​ၾကီး​ေစာင္​ပတ္​ထား​ေနာ္ ​ကို​ၾကီး  ​မာ​မီ​မ​လာ​မ​ခ်င္း​ေန ​ေပး​ရ​မယ္။ ​အို ​ငါ​က​ဘာ​လို႔​ေန​ရ​မွာ​လဲ
​ဒါ​ဆို ​သ​မီး​မိုး​ေရ​ထဲ​မွာ ​မာ​မီ​မ​လာ​မ​ခ်င္း​ထြက္​ရပ္​ေန​မယ္။
​ေတာက္ ... ​ေဇာ္​ေဇာ္ ​ဂြမ္း​ေစာင္​ၾကီး​တစ္​ထည္​ဆြဲ​လာ​သည္။ ​သူ​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ၿခံဳ​ၿပီး  ​ပု​ဆိုး​ကို​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္း​ဘီ​ဝတ္​မ​ထား​သည္​မို႔ ​ကိုယ္​လုံး​တည္း​သာ​ေစာင္​ေအာင္​တြင္​႐ွိ​ေတာ့ ​သည္။ ​ကို​ၾကီး ​သ​မီး​ကို​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ျဖဳတ္​ေပး
​နင့္​ကို​ဘယ္​သူ​က​ၾကယ္​သီး​ေနာက္​မွာ​တတ္​တဲ့​အ​က်ီ ၤ​ဝတ္​ခိုင္း​လဲ ​ဟင့္ ​ကို​ၾကီး​က​လည္း​သ​မီး​အ​ေပၚ​မွာ ​သိပ္​ၾကမ္း​တာ​ဘဲ
​မ​ျဖဳတ္​မ​ခ်င္း​ေ႐ွ႔​က​သြား​မဲ့​ပံု​မ​ေပၚ​လို႔ ​အ​သာ​ျဖဳတ္​ေပး​ရ​သည္။ ​ေဘာ္​လီ​အ​ျဖဴ​နဲ႔​ေက်ာ​သား​ဝင္း​ဝင္း ​ေလး​ေတြ​ျမင္​ရ​ေတာ့ ​ဘ​ရန္​ဒီ​ေသာက္​သ​လို ​ရင္​ေတြ​ပူ​မိ​သည္။ ​ဒင္း​တို့​အ​လွ​ေတြ​ဟာ ​ငါ့​ကို​ေလာင္ ​ၿမိဳက္​ႏိုင္​စြမ္း​႐ွိ​ပါ​လား။
​ေဟး
​ေနာက္​က်​သြား​ၿပီ ​ေကာင္​မ​ေလး ​သူ႔​ေ႐ွ႔​မွာ​အ​က်ီ ၤ​ခ်ြတ္​ျပစ္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး ​ေရ​ၫွစ္​ၿပီး ​သူ႔​အ​က်ီ ၤ ​ေပၚ​ထပ္​လွမ္း​လိုက္​သည္။ ​မ​ခို႔​တ​႐ို႔​ၾကည့္​ရင္း ​ကို​ၾကီး​ကို​အ​ရမ္း​ခ်စ္​တယ္​လို႔​ေျပာ​ၿပီး​ၿပီ​ေနာ္
​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​မင္း​ကို​ငါ​မ​ခ်စ္​ဘူး
​ဘာ ​ဘာ​ေျပာ​တယ္
​တုန္​လွဳပ္​အံ့​ၾသ​ဟန္​နဲ႔ ​အ​သံ​ေတြ​တုန္​ရီ​ေန​သည္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​မ်က္​ရည္​တို႔ ​ပိုး​ပိုး​ေပါက္​ေပါက္​က်​လာ​၏။ 
​သူ​မ​၏​စိတ္​ကူ​ယဥ္​က​မ႓ာ​ေလး ​ခ်က္​ခ်င္း​ပ်က္​သြား​သည္​မ​ဟုတ္​လား။ ​သည္​လို​ေတာ့​လည္း ​စိတ္​မ ​ေကာင္း ​ကိုယ့္​ကိုယ္​ကို ​မ​ထိမ္း​ခ်ဳပ္​ႏိုင္​ခင္​မွာ ​လက္​တို႔​က​သူ​မ​၏​ပု​ခံုး​သား​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​ကု​ကိုင္​မိ​ၿပီ။
​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​ကို​ေပါင္​ေပၚ​ဆြဲ​တင္​လိုက္​မိ​သည္။ ​ခ်စ္​ခ်စ္​ေတာက္​ပူ​ေန​တဲ့ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ေလး​ကို ​ရင္​ခြင္ ​ထဲ​မွာ ​တင္း​တင္း​ၾကီး​ဖက္​ထား​မိ​သည္။
​ေၾသာ္ ​လူ​ဆို​တာ​အ​သက္​႐ွင္​ေန​သ​၍​အ​ခ်စ္​႐ွိ​ေန​တဲ့​အ​မ်ိဳး​ပါ​လား။ ​ခ်စ္​တတ္​တဲ့​အ​သဲ​စ​ကာ​ေပါက္​ျဖစ္ ​သြား​ပါ​ေစ။ ​ဦး​ေႏွာက္​နဲ႔​ခ်စ္​ေန​ဦး​မွာ​ဘဲ။ ​သူ​မ​မ်က္​ႏွာ​အ​ႏွံ ့​ကို​နမ္း​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေဘာ္​လီ​ၾကိဳး​ကို​ျဖဳတ္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​သူ​မ​က​လဲ​ၾကည္​ၾကည္​သာ​သာ​ဘဲ ​ေဘာ္​လီ​ခ်ြတ္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​လိ​ေမၼာ္​သီး​အ​႐ြယ္​ျပည့္​ၿဖိဳး​တဲ့ ​ရင္​သား​အ​စံု​ဟာ ​ဝင့္​ဝင့္​ၾကြား​ၾကြား ​ေပၚ​လာ​ပါ​၏။ ​အ​ပ်ိဳ​ျဖန္း​ေလး​မို ့ ​မ​ထိ​ရက္​စ​ရာ ​လွ​လြန္း​ေန​သည္။ ​မ​ထိ​ရက္​ေပ​မဲ့ ​ကိုင္​ရ​ၿပီ။ ​အင္း ​ကို​ၾကီး
​ခ်က္​ခ်င္း​ရင္​ေလး​ေကာ့​တက္​လာ​ၿပီး ​ရ​မၼက္​မိန္႔​ခြန္း​ကို​နိ​ဒါန္း​ၾကိဳ​ေခ်​၏။ ​ႏို႔​အံု​ေတြ​ဟာ ​မိုး​ေ၀​လက္​ထဲ ​မွာ ​ပို​လို႔​ျပည့္​ၿဖိဳး​တင္း​မာ​လာ​သည္။ ​ႏို႔​သီး​ထိပ္​ေလး​ဟာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ၾကီး​တင္း​မာ​လာ​သည္။ ​ၾကိဳး​ၾကာ​တစ္​ေကာင္​လို ​ေမာ့​ေပး​ေန​တဲ့ ​သူ​မ​ရဲ့​လည္​တိုင္​ေၾကာ့​ေၾကာ့​ကို​သာ ​နမ္း​စုပ္​ေန​မိ​သည္။ ​ၾကက္​သီး​ႏု​ေလး​ေတြ ​တ​ကိုယ္​လံုး​လ်ွပ္​စီး​လက္​သ​လို​ေျပး​သြား​၏။ ​အင္း ​ကို​ၾကီး​ရယ္ ​သ​မီး​ယား​တယ္ ​ဟင့္
​တ​စ​တ​စ​နဲ႔ ​ပါး​စပ္​ဟာ​ေအာက္​ကို​ေလ်ွာ့​ေလ်ွာ့​သြား​ၿပီး ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို​အ​သာ​ငံု​လိုက္​သည္။ ​ပါး​စပ္​ၾကီး​ျဖဲ ​ၿပီး​ငံု​လို႔ 
​ႏို႔​အံု​တ​ခု​လံုး​ပါး​စပ္​ထဲ​ဝင္​မ​တတ္​႐ွိ​သည္။ ​ဒါ​ကို​အား​ရ​ပါး​ရ​ၾကီး​စုပ္​ေပး​ေန​၏။ ​အ​ပိ်ဳ​မ​ေလး​ေဇာ္​ေဇာ္​ဟာ ​ရင္​ေလး​ေကာ့​ေကာ့​ၿပီး ​ကို​မိုး​ေ၀​ရဲ့​လည္​ပင္း​ကို​အား​ရ​ပါး​ရ​ၾကီး​ထိုင္​ဖက္​ထား​၏။ ​ႏို႔​အံု​တစ္​ခု​လံုး ​နီ​ရဲ​လာ​၏။ ​အင္း ​ကို​ၾကီး ​ဟင့္​အင္ ​အား ​ဟင့္
​ႏို႔​သီး​ေလး​ကို ​ပါး​စပ္​နဲ႔ ​စုပ္​လိုက္ ​သြား​နဲ႔​ကိုက္​လိုက္ ​လ်ွာ​နဲ႔​ယက္​လိုက္ ​ပြတ္​လိုက္​လုပ္​ေန​ေတာ့ 
​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​မ်ာ​မ​ေန​တတ္ ​မ​ထိုင္​တတ္​နဲ႔​ေအာ္​႐ွာ​သည္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ႏို႔​အံု​ကို​ေခ်​ေပး​ရင္း ​အ​ခ်ိန္​အ ​ကန္႔​အ​သတ္​မဲ့​စြာ ​စို႔​ေန​မိ​သည္။ ​ေကာင္​မ​ေလး​မွာ ​ထြန္႔​ထြန္႔​လူး​ေန​႐ွာ​သည္။ ​လက္​တ​ဖက္​က ​စို​႐ြွဲ​ေန​တဲ့ ​ထ​ဘီ​ကို​အ​သာ​ေျဖ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေလ်ာ့​ခ်​လိုက္​သည္။
​ပန္း​ေရာင္​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​မွာ ​အ​သား​နဲ႔​တ​ထပ္​ထဲ​က်​ေန​သည္။ ​ပင္​တီ​ၾကိဳး​ေတြ​က​ေတာ့ ​ေဖြး​ဥ​ေန​တဲ့ ​အ​သား​ထဲ​မွာ​နစ္​ဝင္​ေန​သည္။ ​ႏို႔​ကို​တ​ဖက္​ေျပာင္း​စို႔​ေပး​လိုက္​သည္။
​ဟင္း ​ၾကည့္​ေလ ​အ​ခု​န​ေတာ့​မ​ခ်စ္​ဘူး​ဆို​ၿပီး​ေတာ့ ​အ​ခု​ေတာ့ ​အင္း​ဟင္း ​ကို​ၾကီး​ရဲ့ ​ဒီ​မွာ​မ​ေန​တတ္ ​ေတာ့​ဘူး​႐ွင့္ ​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​က​လိ​ထိုး​ခံ​ရ​သ​လို ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​ခါး​ကို ​တြန္႔​တြန္႔​လိမ္​လိမ္​႐ွိ​ေန​႐ွာ​၏။ ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​လက္​ဟာ​ပင္​တီ​ေဘာင္း​ဘီ​ထဲ​ကို ​ေမ်ွာ့​တစ္​ေကာင္​လို​တိုး​ဝင္​သြား​သည္။ ​ပူ​ေႏြး​ၿပီး​က​တီ​ပါ​လို ​အ​ေမြွး​ႏု​ေလး​ေတြ​သာ​ေပါက္​ေသး​တဲ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို​စမ္း​မိ​သည္။ ​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ဗို႔​အား​ျမွင့္​လ်ွပ္​စစ္ ​ဓါတ္​ကို​ကိုင္​မိ​သ​လို ​တုန္​တက္​သြား​သည္။ ​ေသြး​တို႔​သည္​န​ထင္​မွာ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​ထိုး​ၿပီး ​ႏွ​လံုး​ဟာ ​တ​ဒုန္း​ဒုန္း​ခုန္​ေန​သည္။
​ေပ်ာ့​အိ​ႏု​ဖတ္​ေန​တဲ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​အ​သာ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​မ​ေန​ႏိုင္​ဘဲ ​အ​ေပါက္​ကို ​အ​သာ​ဟ​ေပး​သည္။ ​ေက်ာက္​ေက်ာ​တံုး​လို ​ႏူး​အိ​ေန​တဲ့ ​ေစာက္​ပတ္​ၾကား​ထဲ ​လက္​ခ​လယ္​အ​လ်ား ​လိုက္​ျမဳပ္​ဝင္​သြား​၏။ ​ေစာက္​စိ​ေလး​ဟာ​လက္​ဆစ္​ေတြ​နဲ႔ ​ပြတ္​သပ္​မိ​ၿပီး​တ​ေျဖး​ေျဖး​မာ​လာ​၏။ ​ဟင္း ​ကို​ၾကီး​ရယ္ ​ဟင့္ ​ဟင့္ ​အို ​အင္း...
​ေကာင္​မ​ေလး​အ​ေယာင္​ေယာင္​အ​မွား​မွား​ဟို​ကိုင္ ​သည္​ကိုင္​နဲ႔ ​ဗ​ရမ္း​ဗ​တာ​ျဖစ္​ေန​႐ွာ​သည္။ ​သည္​တြင္​မွာ​လက္​ခ​လယ္​က ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ႁပြတ္​က​နဲ​ဝင္​သြား​၏။ ​ေစာက္​ေရ​တို႔​က​လည္း ​တ​စိမ့္​စိမ့္​ယို​စီး​ေန​ေလ​ၿပီ။ 
​ဟာ ​အား ​ဟင့္
​လက္​ခ​လယ္​နဲ႔ ​ေစာက္​ေခါင္း​ကို​ထုတ္​လိုက္​သြင္း​လိုက္​လုပ္​ရင္း ​လူ​သား​ရဲ့​ေလာ​က ​နိ​ဗၺာန္​အ​ရ​သာ​ကို ​ျမည္း​စမ္း​ေစ​သည္။ ​ေကာင္​မ​ေလး​လဲ ​ဖင္​ကို​အ​သာ​ေကာ့​ေပး​ရင္း ​သိပ္​အ​ရ​သာ​ေတြ ့​ေန​တဲ့​ပံု​ဘဲ။ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​ဆို​ဖာ​လက္​ရမ္း​ေပၚ​ေက်ာ​မွီ​ခ်​ၿပီး ​စပ္​စ​ပိုင္​ဒါ​ကို ​အ​သာ​လိပ္​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ 
​ေကာင္​မ​ေလး​မ်က္​ႏွာ​သာ​မ​က ​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ပါ ​႐ွက္​ရိပ္​သန္း​ေန​သ​လို ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေလး​မွာ ​နီ ​ေရာင္​သန္း​ေန​ၿပီး 
​အ​တြင္း​သား​မွာ ​ပ​တၲ​ျမား​ေရာင္​ေတာက္​ေန​သည္။ ​အ​ရည္​ေတြ​ထြက္​ေန​လို႔ ​ဖိတ္ ​ဖိတ္​ေတာက္​ေန​သ​ေယာင္။ ​မိုး​ေ၀​ဟာ​သူ႔​ေျခ​တံ​႐ွည္​ၾကီး​ေတြ​ကို ​ေ႐ွ႔​က​စား​ပြဲ​ေပၚ​ပစ္​တင္​လိုက္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေခါင္း ​ကို​သူ႔​ေျခ​ေထာက္​ဖက္​ထား​ၿပီး ​အ​လ်ား​လိုက္​လွဲ​သိပ္​လိုက္​၏။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ေပါင္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို​ဆြဲ​မ​ၿပီး ​အ​သာ​ျဖဲ​ခ်​လိုက္​၏။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​နဲ႔ ............... ​အိုး ​ကို​ၾကီး ​အား ​င​ရဲ​ၾကီး​ေန​မယ္ ​အို ​အို
​လ်ွာ​ဟာ​တံ​စို႔​တစ္​ေခ်ာင္း​လို ​ေစာက္​ေခါင္း​က်ဥ္း​ေလး​ထဲ​ေ႐ွာ​က​နဲ​ဝင္​သြား​လို႔ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ဘာ​မွ​မ​တတ္​ႏိုင္​ေတာ့​ပါ။ ​ဖင္​ၾကီး​ေကာ့​လာ​ၿပီး ​ေစာက္​ရည္​ေတြ ​ေဝါ​က​နဲ​အံ​က်​လာ​သည္။ ​လ်ွာ​အ​ဝင္​မွာ​ဘဲ ​ပ​ထ​မ​ဆံုး​အ​ၾကိမ္​ၿပီး​သြား​ၿပီ​ေပါ့။
​လ်ွာ​ၾကမ္း​ၾကီး​ဟာ​ေစာက္​ပတ္​တစ္​ျပင္​လံုး​ကို ​တ​ျပတ္​ျပတ္​နဲ႔​ယက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ​လည္း ​ေဒါ​သ​ထြက္​ေန​တဲ့​ဖား​ျပဳတ္​တစ္​ေကာင္​လို ​ခံုး​မို႔​ေဖာင္း​ထ​လာ​တယ္​ေလ။ ​ေစာက္​ရည္​ေတြ​ဟာ ​ေသြး​သား​ေကာင္း​သူ​မို႔ ​စမ္း​ေရ​အိုင္​တစ္​ခု​လို ​ပြက္​က​နဲ ​ပြက္​က​နဲ ​က်​လာ​သည္။ ​ကို​ၾကီး ​အား ​အား​ဟား ​ဟင္း ​အိုး ​ဟင္း ​အား ​ထြက္​ကုန္​ၿပီ။
​ေကာင္​မ​ေလး​ခ​ျမာ​ထြန္႔​ထြန္႔​လူး​ေန​႐ွာ​သည္။ ​လ်ွာ​ၾကီး​က​ေတာ့​မ​ၫွာ​မ​တာ ​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ပြတ္​တိုက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​ေစ့​ေလး​ကို​ပြတ္​လိုက္ ​ထိုး​လိုက္ ​ေစာက္​ပတ္​တစ္​ျပင္​လံုး​ကို ​ယက္​လိုက္ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ကို ​ထိုး​လိုက္​နဲ႔​အ​လုပ္​႐ဳွပ္​ေန​သည္။ ​အား
​သည္း​အူ​ျပတ္​မ်ွ​ဆို​သည့္ ​စ​ကား​လံုး​ဟာ ​သည္​ေန​ရာ​မွာ​သင့္​ေတာ္​မည္​ထင္​ပါ​ရဲ့။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​လွိမ့္​ေန​ေအာင္​ေအာ္​ၿပီး ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​က ​ေစာက္​ရည္​ေတြ​ပန္း​ထြက္​လာ​သည္။ ​မိုး​ေ၀​က​ေတာ့ ​ေစာက္​ဖုတ္၀​တစ္​ခု​လံုး​ကို ​ပါး​စပ္​နဲ႔​ဖိ​ပိတ္​ထား​သည္။ ​အင္း ​အား
​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တစ္​ေယာက္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ေယာက္​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လက္​ဟာ​တ​ေ႐ြ ့​ေ႐ြ ့​နဲ႔ ​ေစာင္​ၿခံဳ​ၾကား​ထဲ ​ဝင္​သြား​ၿပီး ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​င​ပဲ​ၾကီး​ကို ​စမ္း​ေလ​သည္။ ​က်ပ္​လံုး​ေလာက္​႐ွိ​ၿပီး ​တ​ထြာ ​ေလာက္​႐ွည္​တဲ့​ဟာ​ၾကီး​ကို ​အ​သဲ​ထိတ္​ထိတ္​နဲ႔ ​င​႐ွည့္​ဖမ္း​သ​လို​မ​ရဲ​တ​ရဲ​ကိုင္​မိ​သည္။ ​ၿပီး​ေစာင္​ၿခံဳ​ကို ​လွန္​လိုက္​သည္။ ​ဟယ္ ​အ​ၾကီး​ၾကီး​ဘဲ
​မ​႐ွက္​မ​ေၾကာက္​တစ္​ခါ​မွ​မ​ကိုင္​ဘူး​တဲ့ ​လီး​ကို​ေသ​ခ်ာ​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​အ​႐ြယ္​က​အ​ရာ​ရာ​ကို ​စူး​စမ္း ​တဲ့​အ​႐ြယ္​မ​ဟုတ္​လား။ ​လက္​မ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​နဲ႔​ဒစ္​ကို​ျဖဲ​ၾကည့္​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ျဖဲ​တုန္း​က​လို​နီ​ရဲ​ေန​တဲ့ ​ပ​တၲ​ျမား​အ​ငယ္​စား​ေလး​ကို ​ေတြ ့​ရ​သည္။
​ဟို​တစ္​ခါ​ေမ​ေမ​ၾကည့္​ေန​တုန္း​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​တဲ့ ​အ​ျပာ​ကား ​ေခါင္း​ထဲ​ျဗဳန္း​က​နဲ​ဆို ​ဝင္​လာ​သည္။ ​ၾကည့္​ၿပီး​က​ထဲ​က ​အဲ​ဒီ​အ​ျပာ​ကား​ကို ​မ်က္​စိ​ထဲ​က​ေဖ်ာက္​မ​ရ။
​နဲ​နဲ​ေတာ့​႐ွက္​မိ​သည္။ ​ေခါင္း​ကို​အ​သာ​ငံု႔​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ငံု​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေရ​ခဲ​ေခ်ာင္း​လို ​သ​ေဘာ​ထား​ၿပီး ​စုပ္​ေန​မိ​သည္။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ့​နဲ​နဲ​ေၾကာက္​သည္။ ​ေနာက္​တ​ေျဖး​ေျဖး​သြက္​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ေတြ ့​လာ​သည္။ ​လ်ွာ​ကို​လည္း​က​စား​တတ္​လာ​ၿပီ။
​အာ ​ဟား ​ဟုတ္​ၿပီ ​အား ​ေတာ္ ​ေတာ္​တယ္​ကြယ္ ​႐ွဴး ​က်ြတ္​က်ြတ္ ​အား ​ဟင္း ​အိုး
​ဘာ​မ​ဟုတ္​တဲ့ ​မ​ေလာက္​ေလး​မ​ေလာက္​စား ​ေလး​ေတာင္​ဝတ္ ​ခ်ာ​တိတ္​မ​ရဲ့ ​ပါး​စပ္​ဖ်ား​မွာ ​အ​ရပ္ ၆ ​ေပ​ေက်ာ္ ​ေထာင္​ေထာင္​ေမာင္း​ေမာင္း ​မိုး​ေ၀​တစ္​ေယာက္ ​လူး​လွိမ့္​ေန​ရ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က ​လည္း ​မိန္း​မ​ပီ​ပီ ​ဒါ​ေတြ​ကို ​အ​ေပြး​ျမင္​႐ုံ​ႏွင့္ ​အ​ပင္​သိ​ဘဲ​ဆို​ရ​မည္။ ​ေယာ​က်ာၤ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ကိုင္​တြယ္​နည္း​ေသ​ခ်ာ​သိ​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​စပ္​စု​သည္။
​အ​ခု​လဲ​ၾကည့္​ေလ ​ေဂြး​ဥ​ေတြ​ကို​အ​ထူး​ျပဳ​ကိုင္​တြယ္​ေလ့​လာ​ေန​သည္။ ​ဥ​ႏွစ္​လံုး​ကို ​ဟို​သည္​ဆုတ္​နယ္ ​ၿပီး​ၫွစ္​ၾကည့္​ေန​သည္။ ​လီး​ကို​လည္း​ငံု႔​ငံု႔​ၿပီး​စုပ္​ေပး​ေန​၏။
​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ပ​လပ္ ​အ ​အား ​႐ွီး ​က်ြတ္​က်ြတ္ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ခ်ာ​တိတ္​ရယ္
​လီး​ၾကီး​ဟာ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ေတာင္​ေန​မိ​သည္။ ​ေဂြး​ဥ​တို႔​မွာ ​ဓါတ္​ေလွ​ခါး​လို ​တက္​လိုက္​ဆင္း​လိုက္​ႏွင့္ ​ဘာ​ေတြ​လုပ္​ေန​သည္​မ​သိ။ ​အ ​အ ​အား
​ဒစ္​ကို​လ်ွာ​ဖ်ား​နဲ႔ ​ပြတ္​ရင္း​ႁပြတ္​ႁပြတ္​စုပ္​ေပး​ေန​လိုက္​တာ ​မ​ၾကာ​ခင္​မွာ​ဘဲ ​မိုး​ေ၀​ဖင္​ၾကီး​ေကာ့​တက္ ​လာ​ၿပီး 
​ဗြီ​ဒီ​ယို​ထဲ​က ​က​ပၸ​လီ​ၾကီး​လို​ေအာ္​ေန​မိ​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့
​ေဇာ္​ေဇာ့္​ပါး​စပ္​ထဲ ​ပ်စ္​ခဲ​ေန​တဲ့​အ​ရည္​ေတြ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ပါ​သည္။ ​ပ​ထ​မ​အန္​ထုတ္​မ​လို႔ ​လုပ္​ေပ​မဲ့  ​မိ​မိ​အ​လွည့္​တုန္း​က ​တ​ယု​တ​ယ​ျပဳ​ခဲ့​တာ​ကို ​ျမင္​ေယာင္​မိ​ၿပီး​ၿမိဳ​ခ်​မိ​သည္။ ​တ​မ်ိဳး​ၾကီး​ဘဲ ​သိပ္​ေတာ့ ​လဲ​မ​ၫွီ​ပါ ​ေအး​ေလ ​ေနာက္​ေတာ့​လဲ ​က်င့္​သား​ရ​သြား​မွာ​ေပါ့။ ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​လိုက္​တဲ့​က​ေလး​ရယ္
​ဂ်ိဳင္း​က​ေန​အား​ရ​ပါး​ရ​ခ်ီ​မ​ၿပီး ​သူ႔​ေပါင္​ေပၚ​ခြ​ထိုင္​ရက္​ေန​ေပး​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ေဇာ္​ေဇာ္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ျပင္ ​လံုး​နဲ႔ ​ကိုယ္​အ​ေပၚ​ပိုင္း​ကို ​ခ်စ္​စြာ​နမ္း​႐ွဳပ္​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​ဝက္​အူ​ေခ်ာင္း ​ဟမ္​ဘာ​ဂါ​ၾကီး​လို ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​လီး​ေပၚ​မွာ ​တင္​ေန​မိ​သည္။ ​မိုး​ေ၀​က​လည္း ​အ​ပ်ိဳ​စင္​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​ခ်က္​ခ်င္း​မ​လုပ္​ေသး။ ​လီး​ေပၚ​မွာ​အ​သာ​ပြတ္​ဆြဲ​ေပး​ေန​သည္။ ​အ​႐ြယ္​နဲ႔​မ​လိုက္​ေအာင္ ​စြင့္​ကား​ၿပီး ​ေကာ့​ေကာ့​ေပး​ေန​တဲ့​ဖင္​ကို ​လက္​နဲ႔​စံု​ကိုင္​ၿပီး ​ေ႐ွ႔​တိုး​ေနာက္​ငင္​လုပ္​ေပး​ေတာ့ ​ေစာက္​ဖုတ္​ဟာ ​လီး​ေပၚ​မွာ​ၾကိဳး​တန္း​ေလ်ာက္​ေန​သည္။ ​ေစာက္​စိ​ဟာ ​လီး​နဲ႔​ပြတ္​မိ​ၿပီး ​အ​ထိ​မ​ခံ​ႏိုင္​ေလာက္​တဲ့​အ​ထိ ​က်ဥ္​တက္​လာ​သည္။
​ဟား ​ဟာ ​ဟင့္ ​အို ​ကို​ၾကီး ​ဟင္း​ဟီး ​အား ​ဟင္း ​ဟင္း​အား ​ကို​ၾကီး
​အ​ပ်ိဳ​စင္​ပီ​ပီ ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​ေန​သည္။ ​ေ႐ြ​ရွင္​ႏွစ္​လြွာ​ကို ​တ​အား​ေကာ့​ပစ္​ၿပီး ​ဖင္​ကို​ေကာက္​ထား​သည္။ ​ေစာက္​ရည္​တို႔​တ​စိမ့္​စိမ့္​စီး​က်​လာ​သည္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လြွာ​မွာ ​တ​ျဖတ္​ျဖတ္​႐ိုက္​ခတ္​လို႔ ​မ်က္​လံုး​အ​စံု ​မွာ ​ဘိန္း​ေငြ ​မိ​သ​လို ​ရီ​ေ၀​ေမွး​စင္​ေန​သည္။ ​ကို​ၾကီး​ရယ္ ​ဟင့္​ဟင္း ... ... ​ဟင့္
​မိုး​ေ၀​စိတ္​ေက်​နပ္​ေလာက္​ေအာင္ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို​ႏွဴး​နပ္​ၿပီး​ေခ်​ၿပီ။ ​ဒါ​ေၾကာင့္​သူ​မ​ကို ​အ​သာ​ေနာက္ ​ဆုတ္​ထား​လိုက္​သည္။ ​လီး​ၾကီး​ဟာ​နီ​ရဲ​တဲ့ ​ဒစ္​ကို​ထိပ္​မွာ​ထား​ၿပီး ​ပ​တၲ​ျမား​ေရာင္ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​အ​ေျမာက္​ၾကီး​တစ္​ခု​က ​ပစ္​မွတ္​ကို ​အ​နီး​ကပ္​ခ်ိန္​သ​လို ​ခ်ိန္​ထား​သည္။
​႐ုတ္​တ​ရက္​မ​သြင္း​ေသး​ဘဲ ​အ​ရည္​ပ်စ္​တို႔​နဲ႔​ခ်ြဲ​က်ိ​ေန​တဲ့​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ဒစ္​နဲ႔​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ပြတ္​သပ္ ​ေပး​ေန​၏။ ​ေကာင္​မ​ေလး​မွာ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ့​ဘဲ ​ေပါင္​ကို​တ​စ​တ​စ​ျဖဲ​ေပး​လာ​တဲ့​အ​ခါ​မွာ ​ဒစ္​ကို​ဖိ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ဖင္​ကို ​အ​သာ​ေ႐ွ႔​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​၏။ ​ျဗစ္​က​နဲ ​ျမည္​သံ​နဲ႔​အ​တူ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္ ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​သြား​႐ွာ​သည္။ ​အ​ပ်ိဳ​ေလး​ကို ​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​အ​စံု​ကို ​စုပ္​ေပး​ရင္း ​ခ​ဏ​ေမွး​ထား ​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့​တစ္​ခ်က္​ၾကိတ္​သြင္း​လိုက္​ျပန္​သည္။ ​အား ​နာ​တယ္ ​နာ​တယ္
​လီး​တစ္​ဝက္​နီး​ပါး ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ေလ။ ​အ​လြန္႔​အ​လြန္​ကို ​တင္း​ၾကပ္​ၿပီး​ေစး​ကပ္ ​ေန​သည္။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို​ေခ်ာ့​ေန​ရ​သည္။ ​ၿဗိ​ျဗစ္ ​ဒုတ္ ​အင္း ​အား ​အ​ေမ့
​အ​ပ်ိဳ​စင္​ေမွး​ေလး​ကို ​ဒစ္​ၾကီး​ထိုး​ခြဲ​ၿပီး ​တ​အိ​အိ​နဲ႔ ​ဘ​ရိတ္​အုပ္​ကာ ​က်ည္​ဆံ​ရ​ထား​လို ​သား​အိမ္​ကို ​ဦး​တည္​သြား​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ဆံုး​သား​အိမ္​ကို ​ေခါင္း​ထိုး​မိ​ၿပီး ​လက္​ႏွစ္​ဆစ္​ေက်ာ္​ေလာက္ ​ေ႐ွ႔​ကို ​ဆက္​တိုး​သြား​သည္။ ​ဟား ​အား ​႐ွီး ​က်ြတ္​က်ြတ္
​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ကိုယ္​လံုး​ေခ်ြး​ေစး​စ​တို႔​ပ်ံ​လာ​သည္။ ​ဖင္​မွာ​ေတာင္​ေခ်ြး​ေတြ​သီး​ေန​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​မ်က္ ​ဝန္း​မွာ ​မ်က္​ရည္​ေတြ​ေ၀​ေန​သည္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို​ျပတ္​မ​တတ္​ကိုက္​ထား​သည္။ ​မိုး​ေ၀ ​အ​ေျခ​အ​ေန ​ၾကည့္​ၿပီး ​ခါး​ေလး​ကို​ကိုင္​ၿပီး​အ​သာ​မ​လိုက္​သည္။ ​တ​အိ​အိ ​ေသြး​ေတြ​ေပ​ေန​တဲ့​လီး​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္ ​ေလး​ထဲ​က​ထြက္​လာ​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​လီး​ကို ​မ​လြ​တွ္​ခ်င္​ဟန္​နဲ႔ ​အ​ျပင္​ကို​က်ြံ​ၿပီး​ပါ​လာ​၏။ ​တစ္​ဝက္​ေလာက္​အ​ေရာက္​မွာ​ျပန္​သြင္း​၏။ 
​ဒီ​လို​မွန္​မွန္​ေလး​လုပ္​ေပး​ေလ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ေယာက္​က်င့္ ​သား​ရ​လာ​ၿပီး ​အ​ရ​သာ​ေတြ ့​လာ​သည္။ ​ေစာက္​ေခါင္း​မွာ​လည္း ​နဲ​နဲ​က်ယ္​လာ​သ​လို​႐ွိ​၏။
​ဖြတ္ ​ဖြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္ ​အင့္ ​ကို​ၾကီး ​ကို​ၾကီး
​မိုး​ေ၀​လည္​ပင္း​ကို ​သိုင္း​ဖက္​ၿပီး ​လည္​တိုင္​နဲ႔​ဂုတ္​ကို ​သြား​နဲ႔​ဖိ​ကိုက္​ထား​သည္။ ​သူ​မ​တာ​ဝန္​က ​ၾကိတ္​ခံ​ဖို႔​ဘဲ။ ​မိုး​ေ၀​တာ​ဝန္​က ​ခါး​က​ေန​ကိုင္​ၿပီး​ေဆာင့္​ေဆာင့္​ေပး​ဖို႔။ ​ဘယ္​ေလာက္​ၿငိမ့္​သ​လဲ ​ေဇာ္​ေဇာ္​တစ္​ခါ​တည္း​နဲ႔ ​လီး​အ​ရ​သာ​ေတြ ့​သြား​သည္။ ၁၀ ​ခ်က္ ၁၅ ​ခ်က္​ေလာက္​ေဆာင့္​ၿပီး​ရင္း ​တစ္​ခါ​ၿပီး​ေန​သည္။ ​မိုး​ေ၀​က​လည္း​ေဆာင့္​အား​တ​ေျဖး​ေျဖး​တင္​လိုက္​သည္။
​ဖြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္ ​အင့္ ​ကို​ၾကီး ​ကို​ၾကီး
​ေစာက္​ဖုတ္​က​လီး​ကို ​ရစ္​ဆြဲ​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့​မိုး​ေ၀​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ့​ဘဲ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ခါး​ကို ​တ​အား​ကုန္​ေဆာင့္​ၿပီး ​သား​အိမ္​ထဲ​သုတ္​ရည္​ေတြ ​အား​နဲ႔​ပန္း​ခ်​လိုက္​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​လည္း​တ​ၿပိဳင္ ​တည္း​ၿပီး​သြား​လို႔ ​အ​ရ​သာ​သိပ္​ေတြ ​ေန​တုန္း ​တစ္​သက္​မွာ​ပ​ထ​မ​ဦး​ဆံုး ​လ​ေရ​ဝင္​တဲ့​အ​ရ​သာ​ကို ​ေကာင္း​ေကာင္း​ၾကီး​မွိန္း​ခံ​ေန​၏။ ​မိုး​ေ၀​ကို 
​ၾကား​ေလ​အ​ေသြး​မ​ခံ​ရ​ေအာင္ ​တင္း​တင္း​ၾကီး​ဖက္​ထား​သည္။ ​ကို​ၾကီး ​သ​မီး​ေခါင္း​မူး​တယ္။
​အား​ကိုး​တ​ၾကီး​တိုး​တိုး​ေျပာ​႐ွာ​တဲ့​သူ​မ​စ​ကား ... ​ေကာင္း​တာ​ေတြ​ေမ့​ထား​ရာ​က ​အား​ကိုး​တ​ၾကီး​နဲ႔​ေျပာ​႐ွာ​သည္။ ​အ​သာ​ေပြ ့​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ဘယ္​မွာ​လဲ
​ဟို​ဘက္​အ​စြန္​ခန္း​ကို​ျဖတ္​ရင္​ေရာက္​တယ္။
​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ့ ​ေသြး​ေတြ ​သုတ္​ရည္​ေတြ​နဲ႔ ​ေပ​ပြ​ေန​တဲ့​သူ​မ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ကိုယ္​တိုင္​ယု​ယု ​ယ​ယ​ေဆး​ေပး​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​လည္း​သူ႔​ကို ​ယု​ယ​ေတာ့​သ​ေဘာ​ေတြ​က်​လို႔။ ​ၿပီး​ေတာ့​ဧည့္​ခန္း​ထဲ ​ျပန္​ေခၚ​လာ​သည္။ ​သူ​မ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​ၿပီး ​ေႏြး​ေႏြး​ေထြး​ေထြး​ဖ​လန္​နယ္​အ​က်ီ ၤ​နဲ႔ ​ထ​ဘီ​ယူ​လာ​ေလ​သည္။ ​မ​ေျခာက္​ေသး​တဲ့​သူ႔​အ​ဝတ္​ေတြ​ကို ​ျပန္​ဝတ္​လိုက္​သည္။ ​ျငင္​ျငင္​သာ​သာ​ျပဳ​စု​ယု​ယ​ေတာ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​ျမာ ​မိုး​ေ၀​ကို​မ​ခြဲ​ႏိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ​ျဖစ္​သြား​႐ွာ​သည္။ ​ကဲ ​ဒီ​မွာ​မွိန္း​ေန ​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​လာ​ခါ​နီး​ရင္​ေျပာ​ေနာ္ ​ကို​ၾကီး
​ဟဲ့​သ​မီး ​အိမ္​ကို​ဧည့္​သည္​ေရာက္​ေန​တာ​လား
​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို​လွည့္​စ​ကား​ေျပာ​ေန​တဲ့ ​မိုး​ေ၀​ဟာ​အ​ေနာက္​ကို ​ဆတ္​ခ​နဲ​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ 
​မ​ယံု​ၾကည္​ႏိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ​အံ့​ၾသ​ထိတ္​လန္႔​စြာ​နဲ႔ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​ကို ​ေငး​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ေမ​ေမ​လည္း ​လက္​ထဲ​က​ဆြဲ​ျခင္း​ေတာင္း​ျပဳတ္​က်​တဲ့​အ​ထိ​အံ့​ၾသ​သြား​ေလ​၏။
​ေမာင္ ​ေမာင္​ေလး ​ေမာင္​ေလး​ေနာ္ ​မ​မ ​မ​မ ​က်ြန္​ေတာ့​ရဲ့​မ​မ​ရယ္
​မိုး​ေ၀​က​မန္း​က​တန္း ​တ​ခါး​ကို​ေျပး​ဖြင့္​ၿပီး ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ကို ​ရင္​ခြင္​ထဲ​သြင္း​လိုက္​၏။ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​လည္း ​သ​မီး​ေ႐ွ႔​မွာ
​ဟန္​မ​ေဆာင္​ႏိုင္​ဘဲ ​မိုး​ေ၀​ကို​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဖက္​ထား​ေလ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ္​က​အံ့​ၾသ​ေန​႐ွာ​သည္။ ​ခ​ဏ​ေန​မွ ​သူ​တို႔​လူ​ခ်င္း​ခြာ​လိုက္​ၿပီး ​သ​မီး​ဒါ​ေမ​ေမ​ရဲ့ ...............
​ေျပာ​ရ​ခက္​ဟန္​နဲ႔​ၿငိမ္​က်​သြား​သည္။ ​မိုး​ေ၀​မွာ​လည္း​ငူ​ငူ​ငိုင္​ငိုင္​ၾကီး ... ​သ​မီး​နဲ႔​အ​ေမ​ၾကား​မွာ။ ​ေမ​ေမ့​ရည္း​စား​ေပါ့ ... ​ဟုတ္​လား။
​ႏွဳတ္​ခမ္း​က​ၿပံဳး​ေန​ေပ​မဲ့ ​မ်က္​ဝန္း​တို႔​က ​ေ၀​သီ​ေန​သည္။ ​ဒါ​ကို ​မိုး​ေ၀​သိ​သည္။ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​မ​သိ​မ​သာ​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ္​မူ​မ​ပ်က္။
​ဒါ​သ​မီး​ကို ​ကယ္​ခဲ့​တဲ့​ကို​ၾကီး​ေလ ... ​အ​ခု​လဲ​သ​မီး​ဖ်ား​ေန​လို႔​လိုက္​ပို႔​ယင္း ​ေမ​ေမ့​ကို​ေစာင့္​ေန​တာ။ ​ကဲ ​သ​မီး​ေန​မ​ေကာင္း​လို႔ ​ခ​ဏ​သြား​လွဲ​လိုက္​ဦး​မယ္။ ​ေမ​ေမ​တို႔​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​စ​ကား​ေျပာ​ၾက ​ကို​ၾကီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​ခ​ဏ​သြား​လွဲ​ေန​ဦး​မယ္​ေနာ္ ... ​ျပန္​ခါ​နီး​လာ​ႏွဳတ္​ဆက္​ဦး။
​ဘယ္​လို​မွ ​အာ​ဃာ​တ​မ​ထား​ဟန္​နဲ႔ ​ျဖဴ​စင္​စြာ​ႏွဳတ္​ဆက္​သြား​တဲ့ ​ေဇာ္​ေဇာ့္​ကို ​ပို​လို႔​ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုး​ရ​ၿပီး ​ေဇာ္​ေဇာ္​အိမ္​အ​တြင္း​ပိုင္း​ထဲ​ဝင္​ေရာက္​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား​မွ ...
​ကဲ ​လူ​ဆို​တာ ​အ​ခု​ေရာ ​ေျပး​လို႔​လြတ္​ေသး​လား ​က်ြန္​ေတာ္​မ​ေျပး​ပါ​ဘူး​မ​မ​ရယ္
​မင္း​သ​တၲိ​မ​႐ွိ​ခဲ့​လို႔ ​မ​မ​ဟာ​သူ​မ်ား​လက္​ထဲ​ေရာက္​ခဲ့​ရ​တာ​ေပါ့ ​သ​တၲိ​မ​႐ွိ​တာ​မ​ဟုတ္​ဘူး​ဗ် ... ​မ​မ​ကို​အ​လွ​ၾကည့္​ေန​ခ်င္​တာ
​အို ... ​ေယာ​က်ာၤး​နဲ႔​မိန္း​မ​ခ်စ္​ၾက​တာ ​အ​လွ​ၾကည့္​ဖို႔​မ​ဟုတ္​ဘူး ... ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မင္း​သိပ္​စိတ္​ကူး ​ယဥ္​တယ္ ​အ​ခု​ေတာ့​က်ြန္​ေတာ္​နား​လည္​ပါ​ၿပီ ​ဒီ​ေန႔​က​စ​ၿပီး ​ခ်စ္​ယင္​ေၾကာင္​ပု​ဇြန္​စား​က်ြတ္​က်ြတ္​ဝါး​သ​လို ​ဝါး​ရ​မယ္​ဆို​တာ​သ​ေဘာ​ေပါက္​ပါ​ၿပီ ... ​ဒါ​နဲ႔ ​မ​မ​ခင္​ပြန္း​ေရာ ... ​ဆံုး​ၿပီ ​က်ြန္​ေတာ္​စိတ္​မ​ေကာင္း​ပါ​ဘူး​မ​မ ​ဒါ​ေပ​မဲ့​လစ္​ဟာ​ေန​တဲ့ ​ေန​ရာ​ကို ​က်ြန္​ေတာ့​ကို ​ျဖည့္​ဆည္း​ခြင့္​ျပဳ​ပါ ​ေနာ္ ​မ​မ ... 
​ဟင္း ​အ​ခု​မွ​အ​ခြင့္​အ​ေရး​လာ​ယူ​ေန​တယ္ ... ​ေပး​ခဲ့​တုန္း​က​ေတာ့ ​ေၾကာက္​သ​လို ​႐ြံ ့​သ​လို​နဲ႔ ​လုပ္​ေန ​ၿပီး​ေတာ့ ... ​အ​ခု ​မ​မ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္ ​က်ြတ္​က်ြတ္​ဝါး​မယ္ ​ၿပီး​ေတာ့​မ​မ​ကို ​မိန္း​ထား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ့​ဂြင္​ထဲ​ဝင္​လာ ​တဲ့​ဟာ​ေတြ​အ​ကုန္ ​က်ြတ္​က်ြတ္​ဝါး​ပစ္​မယ္။
​အ​မယ္​ေလး​ဟဲ့ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မင္း​စ​ကား​က​ေၾကာက္​စ​ရာ​ေကာင္း​လိုက္​တာ ​ငါ့​သ​မီး​ကို​ေရာ ​ခ်မ္း​သာ​ေပး​ပါ့​မ​လား ​ဒါ​က​ေတာ့ ​မ​မ​အ​လို​က်​ဘဲ ​သူ႔​ကို ​က်ြန္​ေတာ္​မွဲ႔​တစ္​ေပါက္​မ​စြန္း​ေစ​ရ​ဘူး ​လို႔​အာ​မ ​မ​ခံ​ႏိုင္​ဘူး ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​မ​မ ​မ​ၾကိဳက္​ရင္ ​သူ႔​ကို​က်ြန္​ေတာ္​လက္​ေ႐ွာင္​ေပး​ပါ့​မယ္။ 
​ေအး ​ငါ​က​ေတာ့​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​လို​ဘူး ​သ​မီး​စိတ္​တိုင္း​က်​သာ​ျဖစ္​ပ​ေလ့​ေစ​ေလ ... ​ေမာင္​ေလး​ကို ​သူ​ခ်စ္​ခ်င္​လဲ​ခ်စ္ ​မ​ခ်စ္​ခ်င္​လဲ ... ​မ​မ​ရဲ့​လူ​အ​ေန​နဲ႔ ​႐ို​ေသ​မွာ​ပါ ​တ​ကယ္​လို႔ ​က်ြန္​ေတာ့​ကို​ခ်စ္​သြား​ရင္​ေရာ ​ခ်စ္​ခ်င္​ခ်စ္​ေလ ​မ​မ​သ​ဝန္​မ​တို​တတ္​ပါ​ဘူး ​ေဘး​လူ​ေတြ​ေတာ့​မ​သိ​ေစ​ခ်င္​ဘူး ... ​ဘာ​လို႔​လဲ​ဆို ... ​လူ​ေတြ​ဟာ ​ပါး​စပ္​ကို​အ​လြဲ​သံုး​စား​လုပ္​တတ္​လြန္း​လို႔ ​မ​မ​က​ေတာ့ ​သ​ေဘာ​သိပ္​ျပည့္​တာ​ဘဲ​ေနာ္
​အ​ရင္​က​လည္း​ျပည့္​တယ္ ... ​အ​ခု​လည္း​ျပည့္​တယ္ ... ​ေနာင္​လည္း​ျပည့္​ေန​အုန္း​မွာ​ဘဲ ​ေမာင္​မိုး​ေ၀
​ဒါ​ကို​သက္​ေသ​ျပ​ပါ​အုန္း ... ​စမ္း​ၾကည့္​ရ​ေအာင္ ​စိမ္​ေခၚ​တာ​လား ​မ​မ​႐ွံဳး​သြား​မယ္​ေနာ္ ​ကဲ​လာ​ခဲ့
​ဆတ္​ခ​နဲ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ကို ​မိုး​ေ၀​ေပြ ့​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​ထိုင္​ဆို​ဖာ​ေပၚ​မွာ ​အ​သာ​လွဲ​တင္​လိုက္​သည္။
​ၿပီး​ေတာ့ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​တစ္​လံုး​ခ်င္း​ျဖဳတ္​ေန​သည္။ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​က​လည္း ​အား​က်​မ​ခံ​ဘဲ 
​ရည္း​စား​ေဟာင္း​ရဲ့ ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို ​ျဖဳတ္​ေပး​ေန​ေလ​သည္။
​ၾကည့္​စမ္း ​အ​က်ီ ၤ​စို​ၾကီး​နဲ႔ ... ​ငယ္​ငယ္​တုန္း​က​အ​တိုင္း​ဘဲ ... ​ေမာင္​ေလး​ေဘာ္​ဒီ​က​ေတာ့​ၾကီး​လာ​တယ္ ... ​ပို​လဲ​လွ​လာ​တယ္ ...
​မက္​မက္​ေမာ​ေမာ​ေျပာ​ဆို​ရင္း ​မိုး​ေ၀​ရင္​ဘတ္​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​ေလ​သည္။ ​သူ​မ​အ​က်ီ ၤ​ၾကယ္​သီး​ျပဳတ္ ​သြား​ၿပီး ​ေခတ္​မွီ​ၿပီး ​စ​ေကာ့​ေစ်း​မွာ​ဆိုင္​ဖြင့္​သူ​မို႔ ​ေနာက္​ဆံုး​ေပၚ ​ေ႐ွ႔​ခ်ိတ္​နဲ႔​ဘ​ရာ​ဇီ​ယာ ​ဝတ္​သည္။ ​သည္​ေတာ့​ဘာ​မွ ​အ​ခက္​အ​ခဲ​မ​႐ွိ​ဘဲ ​အ​ပ်ိဳ​႐ွံဳး​တဲ့ ​ႏို႔​ႏွစ္​လံုး​ဟာ ​ငြား​ငြား​စြင့္​စြင့္​ၾကီး​ေပၚ​လာ​ေတာ့​သည္။ ​လွ​လိုက္​တာ​မ​မ​ရယ္ ​အ​ခု​မွ​သိ​လား
​သူ႔​ကို​ပစ္​ေျပး​သည္​မို႔ ​အ​ခဲ​ေက်​ေသး​ဟန္​မ​တူ ​အ​ေငၚ​တူး​တူး​နဲ႔​စ​ကား​ဆို​ေခ်​၏။ ​မိုး​ေ၀​က​ေတာ့ ​စ​ေန​နတ္​မင္း​၏ ​ဖမ္း​စား​ျခင္း​ကို​ခံ​ရ​ၿပီး ​ႏို႔​အံု​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ေလာ​ဘ​တ​ၾကီး​လက္​ဝါး​အုပ္​ၿပီး​နယ္​ရင္း ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​မ်က္​ႏွာ​တစ္​ျပင္​လံုး​ကို ​ေန​ရာ​အ​ႏွံ႔​နမ္း​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့ ​ငံ့​လင့္​ေန​တဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႔ ​႐ွာ​ေဖြ​ေန​တဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​တို႔​ဟာ ​မ​ေ႐ွာင္​သာ​မ​တိမ္း​သာ​ဘဲ​ေတြ႕​ၾက​ေတာ့​တယ္။ ​ၿဖိဳး​ေမာက္​ေန​တဲ့ ​သူ​မ​ႏို႔​အံု​ေတြ​ကို ​မိုး​ေ၀​ဆုတ္​ၫွစ္​သ​လို ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​က်ယ္​ျပန္႔ ​မို႔​ေမာက္​ေန​တဲ့​ႏို႔​အံု​ကို​လည္း ​သူ​မ​ျပန္​လွန္ ​ဆုပ္​ၫွစ္ ​ပြတ္​သပ္​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေနာက္​ဆံုး ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို ​ကိုက္​ေဖာက္​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ေပါက္​ျပဲ​သြား​တဲ့ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​က​ေန 
​ပူ​ေႏြး​တဲ့​ေသြး​ေတြ​ေပါက္​ေပါက္​က်​လာ​သည္။ ​ဒဏ္​ရာ​ေပါက္​က​ေန ​ေသြး​ေတြ​ကို ​မ်ွင္း​ၿပီး​စုပ္​ယူ​ေန​သည္။ ​ေသြး​ၫွီ​နံ႔​နဲ႔​အ​ရ​သာ​က ​သူ​မ​ရဲ့ ​ရ​မၼက္​ကို ​ပို​ၾကြ​ေစ​သည္။ ​ႁပြတ္ ​ႏို႔​ကို​စို႔​ေပး ​ေရာ့
​ေသြး​စုပ္​လို႔​အား​ရ​ေတာ့ ​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေတာင္း​ဆို​လိုက္​သည္။ ​ခ်စ္​သူ​ႏွစ္​ဦး​ၾကား ​မွာ ​႐ွက္​တာ ​ေၾကာက္​တာ ​မ​ရဲ​တာ ​ဘာ​ညာ​ေတြ​မ​႐ွိ​သင့္​တဲ့​မူ​ကို ​လက္​ကိုင္​ထား​ၿပီး ​ခပ္​တင္း​တင္း ​ဘဲ​ေတာင္း​ဆို​လိုက္​ျခင္း​ပါ။ ​အင္း ​ဒီ ​ဒီ ​ဒီ​တစ္​ဖက္​စို႔​အုန္း
​အိပ္​ခ်င္​မ​ေျပ​တဲ့​အ​သံ​ၾကီး​နဲ႔ ​မိုး​ေ၀​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​တြန္း​ၿပီး ​ေနာက္​ႏို႔​တစ္​ဖက္​ထိုး​ေပး​သည္။ ​ႏို႔​စို႔​ေန ​တုန္း ​သူ​မ​က​ေတာ့ ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​တိမ္​တိုက္ ​ရ​မၼက္​ေလ​ဟုန္ ​မုန္​တိုင္း​မွာ​ေမ်ာ​ခ်င္​တိုင္း​ေမ်ာ​ေန ​သည္။ ​ပါး​စပ္​က​ေတာ့​အ​သံ​သိပ္​မ​ထြက္​ရဲ။ ​သ​မီး​က​႐ွိ​ေသး​သည္​မ​ဟုတ္​လား။ ​စ​ကား​ေတာင္​ခပ္​တိုး​တိုး ​သာ​ဆို​ရဲ​သည္။ ​သူ​မ​ရဲ့​လက္​ေတြ​ဟာ ​ေစာင့္​စည္း​ျခင္း​ငွာ​မ​စြမ္း​သာ​ေတာ့​ဘဲ ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​ပု​ဆိုး​ကို ​ေျဖ​လိုက္​သည္။ 
​ၿပီး​ေတာ့​ေပါင္​ႏွစ္​လံုး​ၾကား​မွာ​တန္း​ေန​တဲ့ ​င​ပဲ​ၾကီး​ကို​လက္​ဖ​ဝါး​ေတာ္​ႏု​ႏု​ေလး​နဲ႔ ​အ​သာ​ေလး ​ပြတ္​တိုက္​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ့​ယု​ယု​ယ​ယ ​ထက္​ေအာက္​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​သည္။ ​ႏို႔​စို႔​ေန​တဲ့​မိုး​ေ၀​ရဲ့​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​မ​ယူ​ၿပီး ​သူ ​ခႏ္​ဓာ​ကိုယ္​ေအာက္​ပိုင္း​ကို ​အ​သာ​မ်က္​စိ​ေ၀့​ျပ​လိုက္​သည္။ ​စ​ကား​ေျပာ​ရန္​မ​လို​ပါ။ ​မိုး​ေ၀ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ရဲ့​ထ​မီ​ကို ​အ​သာ​လွန္​တင္​လိုက္​သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​ၿပီး ​ေတာင့္​တင္း​ခိုင္​မာ​တဲ့ ​ေပါင္​တန္​ၾကီး​ေတြ​ဟာ ​မိုး​ေ၀​ရင္​ကို ​အ​လို​လို​ေမာ​ေစ​ပါ​သည္။ ​လံုး၀​အ​ဖု​အ​ထစ္ ​မ​႐ွိ​ေခ်ာ​ေမြ ့​တင္း​မာ​ေန​သည္။ ​ျဖဴ​လြွ​ေန​တဲ့ ​ပင္​တီ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ဟာ ​ေ႐ြွ​ၾတိ​ဂံ​နယ္​ေျမ​ကို ​မ​ႏိုင္​မ​နင္း ​အုပ္​စည္း​ထား​႐ွာ​သည္။ ​ေဖာင္း​မို႔​ေန​တဲ့​အ​သား​ျပင္​ဟာ ​ေပါက္​ကြဲ​ေတာ့​မ​လို ​႐ုန္း​ကန္​ေန​၏။ ​မိုး​ေ၀ ​ဟာ​တုန္​ရီ​ေန​တဲ့ ​လက္​ေတြ​နဲ႔ ​ရည္း​စား​ေဟာင္း​ရဲ့ ​ပင္​တီ​ကို​အ​သာ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​သည္။ 
​ၾကမ္း​႐ွ​တဲ့ ​အ​ေမြွး​႐ိုင္း​ေတြ​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​လံုး၀ ​ဖံုး​အုပ္​ကာ​ကြယ္​ထား​သည္။ ​မင္း​နဲ႔​ကြဲ​ၿပီး​က​တည္း​က ​မ​မ​အ​ေမြွး​ေတြ​မ​ရိတ္​ေတာ့​ဘူး​ကြယ္ ​မ​မ​ရယ္
​သူ႔​ကို​သိပ္​ခ်စ္​မွန္း​သိ​လို႔ ​မ​မ​ရယ္​လို႔​သာ ​လြမ္း​ေမာ​စြာ​ေခၚ​မိ​သည္။ ​ေစာက္​ေမြွး​ၾကမ္း​ေတြ​ကို ​အ​သာ ​ထိုး​ဖြ​ရင္း ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ကို​႐ွာ​ေန​မိ​သည္။ ​ေတြ ့​ေတာ့​လည္း ​လက္​ၫွိဳး​နဲ႔​အ​သာ ​ပြတ္​ဆြဲ​က​စား​ေန ​မိ​သည္။ ​ေစာက္​ပတ္​အ​ျပင္​သား​ႏွစ္​လြွာ​ဟာ ​လိမ္​ၿပီး​မာ​သြား​တဲ့​အ​ထဲ​က ​ေစာက္​ေစ့​ကို ​မ​သဲ​မ​ကြဲ​ျမင္​လိုက္​ရ ​သည္။ 
​ေပါင္​ကို​အ​သာ​ျဖဲ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​သည္​ေတာ့​မွ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​လို​နီ​ရဲ​မ​ေန​ေပ​မဲ့ ​ညိဳ​ေရာင္​သန္း​ေန​တဲ့ ​ေစာက္​ပတ္​အ​တြင္း​သား​ေတြ​ကို ​ေတြ ့​လိုက္​ရ​သည္။ ​အ​သက္​တ​မ်ွ​ခ်စ္​ျမတ္​ႏိုး​ရ​သည္​မို႔ ​ေရ​ေဆး​ေဆး ​မ​ေဆး​ေဆး​ဂ​႐ု​မ​စိုက္​မိ ​အ​ျပင္​က​ျပန္​လာ​စ​မို႔ ​ေခ်ြး​နံ႔​နံ​မ​နံ ​မ​စူး​စမ္း​ႏိုင္​ဘဲ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ပါး​စပ္​အပ္ ​ၿပီး ​တ​႐ွဳပ္​႐ွဳပ္​နမ္း​ပစ္​လိုက္​သည္။ ​ခစ္ ​ခစ္ ​ၾကည့္ ​အ​ခု​မွ​ခ်စ္​ျပ​ေန​လိုက္​တာ
​သူ႔​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​ေခါင္း​ထိုး​နမ္း​ေတာ့ ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​သ​ေဘာ​အ​က်​ၾကီး​က်​သြား​သည္။ ​မိုး​ေ၀​ေခါင္း​ကို ​အ​သာ​လက္​နဲ႔​ပြတ္​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ဖြ​က​စား​ေန​စဥ္ ​မိုး​ေ၀​ရဲ့​လ်ွာ​က​ေတာ့ ​တာ​ဝန္​ေက်​စြာ​ဘဲ ​ေစာက္ ​ေခါင္း​ထဲ ​တိုး​ဝင္​သြား​ၿပီး ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​က​တ​ေျဖး​ေျဖး ​မ်က္​ေတာင္​စင္း​က်​သြား​သည္။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​လ်ွာ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ခု​မွ​ပ​ထ​မ​ဦး​ဆံုး​ျပန္​ခံ​စား​ရ​လို႔ ​ရင္​မွာ​တ​သိမ့္​သိမ့္​တုန္​ေအာင္ ​အ​ရ​သာ​ေတြ ့​ေန​မိ ​သည္။ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​က​အ​ရည္​ေတြ​လည္း ​ေက်ာက္​စက္​ရည္​လို​ယို​က်​ေန​သည္။ 
​ဟင္း ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​မ​မ​ရဲ့​ေမာင္​ေလး​ရယ္
​မ​ေန​ႏိုင္​လြန္း​လို႔​ခပ္​တိုး​တိုး​ညည္း​ရင္း ​ေခါင္း​ကို​ေစာက္​ဖုတ္​နဲ႔​ဖိ​ကပ္​ထား​မိ​သည္။ ​သူ​က​လဲ​က်ား​လ်ွာ​နဲ႔ ​ပြတ္​သ​လို ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို​အ​ရမ္း​ပြတ္​သပ္​ၿပီး ​ယက္​ေပး​ေန​သည္။ 
​အ ​အ
​မိုး​ေ၀​က​လည္း​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္ ​ေစာက္​ဖုတ္​က​ေန​မ​ခြာ​ဘဲ​ကပ္​ေန​သ​လို ​သူ​မ​က​လည္း​ကြာ​သြား​မွာ ​ကို​စိုး​ရိမ္​လွ​သည္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​အ​ခ်ိန္​သည္​လူ​ကို​မ​ေစာင့္​ပါ ​ေမာင္​ေလး ​အ​ခ်ိန္​သိပ္​မ​႐ွိ​ဘူး ​အင္း
​ပါး​စပ္​တ​ဝိုက္​ေပ​က်ံ​ေန​တာ​ေတြ​ကို ​ေစာက္​ေမြွး​နဲ႔​ပြတ္​သပ္​လိုက္​၏
​မိုး​ေ၀​ဟာ ​ေစာက္​ဖုတ္​တည့္​တည့္​မွာ ​ဒူး​ေထာက္​လိုက္​ၿပီး ​ဒစ္​ကို​ေစာက္​ေခါင္း၀​မွာ ​ေတ့​လိုက္​သည္။ ​ဖင္​ၾကီး​ႏွစ္​လံုး​ကို ​စံု​ကိုင္​ၿပီး ​အ​သာ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​သည္။ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​ႁပြတ္ ​စြပ္ ​ဒုတ္
​ေကာင္း​လိုက္​တာ​ကြယ္ ​မ​မ​ေလ​ဒီ​လို ​လိုး​မဲ့​သူ​ကို ​ေစာင့္​ေန​ခဲ့​တာ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ​အား ​အား
​႐ွီး ​ေမာင္​ေလး ... ...  ​အား ... ​အား
​ေစာက္​ေခါင္း​တစ္​ခု​လံုး​႐ွံဳ့​ခ်ည္ ​ပြ​ခ်ည္​လုပ္​ရင္း ​ေဒၚ​ဝင္း​ေဇာ္​ဘယ္​ႏွစ္​ၾကိမ္​မွန္း​မ​သိ​ၿပီး​သြား​သည္။ ​မိုး​ေ၀​က​ေတာ့ ​႐ွိ​သ​မ်ွ​အင္​အား​စု​ၿပီး ​တစ္​ခ်က္​ၿပီး​တစ္​ခ်က္ ​ေဆာင့္​ေန​သည္။ 
၄-၅ ​ခ်က္​ေဆာင့္ ​ၿပီး​ေတာ့။ ​အိ ​အိ ​အား
​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​လီး​တစ္​ဆံုး​ျမွဳပ္​ၿပီး ​သုတ္​ရည္​ေတြ​ကို ​မီး​သတ္​ပိုက္​က​ေရ​ပန္း​ထဲ့​တဲ့​အ​႐ွိန္​နဲ႔ ​ပန္း​ခ် ​လိုက္​သည္။ ​အ​ေမ​ကို ​လိုး​ရ​တာ​ပို​အ​ရ​သာ​႐ွိ​တယ္​လို႔​သာ ​ေျပာ​လိုက္​ခ်င္​သည္။ ​ငယ္​ခ်စ္​ကိုး။ ​ဖင္​ေကာ့​ၿပီး​ေမွာက္​ေန​တဲ့ ​မ​မ​ေပၚ ​သူ​ပါ​ေမွး​ခ်​ၿပီး ​ႏို႔​ေတြ​ကို​ႏွိဳက္​ၿပီး ​ႏွပ္​ေန​မိ​သည္။ ​မ​မ​တို႔​နဲ႔ ​လာ​ေန​ေတာ့​ေနာ္  ...​ေမာင္​ေလး ​ေန​မွာ​ေပါ့ ​မ​မ​ရယ္ ။
​ၿပီး​ပါ​ၿပီ။