“ ေမသူ….” ေလွ်ာက္လက္စ ေျခလွမ္းတို႔တုန္႔ခနဲ ရပ္သည္။ လွည္႕ၾကည္႕ၿပီးေနာက္၌ ေဒါသသည္ယမ္းလုံးႀကီး တစ္လုံး ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ဝုံးခနဲ ေပါက္ကြဲထြက္သြားသည္။ “ ခင္ဗ်ား… လိုက္ေႏွာက္ယွက္ျပန္ၿပီလား…” အသံလည္း ေဒါသျဖင့္မာေက်ာခက္ထန္ေနလင့္ကာ တုန္ခပ္ေနေသာေၾကာင့္တုိးတိတ္ရွတစြာ ထြက္လာ သည္။ ေမသူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေသာ ေျမနီလမ္းမႀကီး တစ္ေလွ်ာက္၌လည္း အလုပ္သမား ခရီးသြားမ်ားႏွင့္ရႈပ္ေထြး စည္ကားေနဆဲ..။ “ ခြင့္လႊတ္ပါ ေမသူ… ဒီစာေလး……..” “ အို…ဘာစာမွက်ေနာ္မယူဘူး.. ခင္ဗ်ားကိုဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ ဗ်… ခင္ဗ်ား သိပ္လြန္ေနၿပီေနာ္…”
ေမသူ႕စကားေၾကာင့္သူ႔မ်က္ႏွာေလးသိမ္ငယ္စြာတံေတြးတစ္ခ်က္ၿမိဳခ်သည္။လက္ထဲမွစာကိုသူ႔လက္ထဲ သို႔ ျပန္ထည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေမသူ႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ သူ႔အၾကည့္၌ နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းတို႔ျဖင့္ ေရာႁပြန္း ယွက္ေထြးေနသည္။ လမ္းေလးခြ၌ ရပ္ေနၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုတခ်ဳိ႕က အကဲခပ္သလို ၿပဳံးစိစိၾကည့္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က ႐ိုးေနပါၿပီဆိုေသာ မ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ကာ ဆက္သြားၾကသည္။ “ ေမသူ႔ကိုက်ေနာ္… သိပ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ…” သူက အံႀကိတ္သံႀကီးျဖင့္ေျပာရင္း ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားသည္။ “ ဟြန္း…. ေပါတယ္ဆိုတာ အေကာင္းမွတ္လို႔….” ေမသူက သူၾကားေအာင္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး လွမ္းကလိလိုက္ေသး၏။ သူက လွည့္မၾကည့္ေတာ့။
လူအုပ္ၾကားထဲသို႔တိုးဝင္ကာေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။ေမသူရင္သည္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္က်န္ရစ္ဆဲရွိသည္။ အသားညိဳညိဳ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း သူ႔အသက္က ေမသူ႔ထက္အနည္းဆုံး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ႀကီးမယ္.. ေမသူက (၁၈) ႏွစ္အ႐ြယ္ ေက်ာင္းသူဘဝျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာ စာကိုသင္ၾကားေနရမည့္ အခ်ိန္၌ အလုပ္ သမားဘဝျဖင့္ စားဝတ္ေနေရးကို ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရေသာ ဘဝျဖစ္သည္။ ေမသူေက်ာင္းက ထြက္ခဲ့ရသည္မွာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ေမသူ႔အေမက ကုန္စိမ္းေရာင္းရင္း ေမသူ႔ကို ၁၀ တန္းေအာင္သည္အထိေက်ာင္းထားေပးမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔၌ အေမအိပ္ရာထဲ လဲခဲ့ရသည္။ ေမသူ႔၌ အသက္၂၂ ႏွစ္အရြယ္အစ္မတစ္ ေယာက္၊ ေမသူ႔ေအာက္အသက္၁၄ ႏွစ္အရြယ္ေမာင္တစ္ေယာက္စုစုေပါင္း ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ရွိသည္။ ေမသူ႔အစ္မႏွင့္ေမသူကေမာင္ေလးကို၁၀တန္းေအာင္သည္အထိေက်ာင္းထားရန္ဆိုေသာအေမ့ရည္ရြယ္ ခ်က္ကိုလက္လႊဲယူကာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လုံး အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အစ္မ မမၾကဴက အိမ္တြင္ပင္လုပ္ကို္င္ရ ေသာ ခ်ည္ငင္ခ်ည္လုံးခ်ျခင္း အလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္သည္။
ေမသူကမူအစိုးရ စက္ရုံႀကီးတစ္႐ုံ၌ လုပ္ရသျဖင့္ဝမ္းေရး အတြက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည္။ ေမာင္ေလးကိုတိုးကေတာ့သတၱမတန္းတြင္ပညာသင္ၾကားေနဆဲ.. သည္ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြႏွင့္ဘဝကို ရင္ဆိုင္႐ုန္းကန္ေနရေသာ ေမသူ႔လို မိန္းကေလးအဖို႔ အခ်စ္ဆိုေသာ အင္မတန္လွပ၍ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အရာႀကီးႏွင့္မပတ္သက္ခ်င္။ ၿပီးေတာ့လည္း ေမသူ႔ကို စာေပးသူက အသက္၂၈ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ရွိေသာသူ။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲမွာသာဆိုလွ်င္ဟင္း ျပင္းသလား မေမးနဲ႔။ ေမသူ႔ အေၾကာင္းလည္းတစ္လမ္းလုံးကသိထားၾကသည္။အသလြတ္အေခ်ာင္သေဘာႏွင့္အေပ်ာ္လိုက္ေကာလို႔ကေတာ့ ေမသူတို႔က လူလည္ေခါင္မွာကိုေပၚတင္ဖဲ့ပစ္လိုက္၏။
အုတ္က်င္းဆိုတာက ကိုယ့္နယ္မဟုတ္။ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ေတြႏွင့္အၿမဲျပည့္ၾကပ္ေနေသာ စက္႐ုံလမ္း ေပၚမွာ ၿပီးေတာ့ဒီလူက ဟိုအရင္ခ်ာတိတ္ေတြလိုအေကာင္ေသးေသးလဲ မဟုတ္။ စိတ္ညစ္ဖုိ႔ေတာ့ေကာင္းသည္။ သည္ကေန႔လိုအိုဗာတိုင္ဆင္းရေသာ အခ်ိန္မ်ဳိး၌ ေမသူအေဖာ္အၿမဲ ရွာရသည္။ တစ္ေယာက္ထဲ သြားလို႔ ကေတာ့ တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္အၿမဲအလိုက္ခံရတတ္သည္။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မွာသာ ေမသူအေကာင္ လုပ္ရဲေပမယ့္ခုလိုအျခားတစ္ေနရာမွာေတာ့ေမသူအာသိပ္မက်ယ္ရဲ။ ေယာက္်ားေလးႏွင့္မိန္းကေလး မ်က္ခြက္ တစ္ခ်က္ေလာက္စြပ္ထိုးၿပီး ေျပးသြားလွ်င္ေစာက္႐ွက္။ အိမ္မွာက အေမ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မဲ့ကိစၥမွန္သမွ် ေရွာင္ႏိုင္သေလာက္ေရွာင္ေနရတာကိုး..
* * * * * “ ေဒၚေလးဖို႔စပ်စ္သီး.. ဒါက ဖ႐ုံယိုဒါက ဇီးယို.. ခံတြင္းရွင္းတယ္.. ေဒၚေလးရ..က်ေနာ္က အေမ မရွိေတာ့ ေဒၚေလးကိုပဲ ကန္ေတာ့ရတာ..” လည္တယ္သိပ္လည္တယ္။ ဘာမွတ္လဲ အင္း မမၾကဴနဲ႔ေမာင္တိုးကေတာ့ငတုံးေတြေလ။ ဟိုက ဒီယုံျမင္ လို႔ဒီၿခဳံထြင္ေနတာ။ မမၾကဴက ဒီလူႀကီးဆိုရင္ဧည့္ေကာင္းေဆာင္ေကာင္း လာတာက်ေနတာပဲ၊ သင္ျဖဴး ခင္းေပးရ တာနဲ႔၊ ေရေႏြးၾကမ္း ခ်ေပးရတာနဲ႔မ်က္ေစ့ကိုေနာက္ေနတာ။ “ ဆရာက အုတ္က်င္းမွာေနတာ မမေလးရဲ႕ ဆရာ့ကိုသိထားရင္မမေလး အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ေႏွာက္ ယွက္မဲ့သူမရွိဘူးေပါ့..” အင္း သူ႔ဆရာကိုယ္တိုင္က လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာေတာ့ ကိုတိုး မသိဘူးေလ။ ဟိုကုန္ခဲ့တဲ့ စေနေန႔ ညေနပိုင္း အိုဗာတိုင္ဆင္းၿပီး ျပန္လာေတာ့၂ ခ်က္၊ (၁၀)နာရီအဆိုင္းမို႔မိုးခ်ဳပ္ရတဲ့အထဲ မိုးကလည္း တဖြဲဖြဲ ရြာေန ေသးတယ္။ ခရီးေဝးသမားေတြ ဖယ္ရီနဲ႔ထြက္သြားၾကၿပီ။ ေမသူရယ္ေအးၾကည္မရယ္မၫြန္႔ေဆြရယ္သုံးေယာက္ျပန္အလာ စိန္အိုးစည္နားေရာက္ေတာ့ကုလားဒိန္ သုံးေယာက္ဘယ္ကထြက္လိုက္လာတယ္မသိဘူး။ အေနာက္ကပါလာၾကတယ္။ ေအးၾကည္မဆိုတာ ေသးေတာင္ ပါတယ္။ မၫြန္႔ေဆြက ေခါက္ထီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္လိပ္ၿပီး… “ ရီးတီးယားတားလုပ္ရင္.. ေစာက္ခြက္ကိုျဖတ္႐ိုက္ပစ္မယ္..”လို႔အသံက်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကုလားဒိန္တစ္ေယာက္က ဘာထေျပာလည္း သိလား..။
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္အျပတ္ဖဲ့ပစ္လိုက္… လူမွတ္မိရင္သံသရာ ရွည္ေနမွာ..” တဲ့။ ေအာင္မေလးေလး ေမသူတို႔သုံးေယာက္ေျခလွမ္းေတြ ဂယိမ္းဂယိုင္နဲ႔ဘယ္နင္းလို႔ဘယ္နင္းရမွန္း မသိ ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ရွင္။ မူလီစက္႐ုံအလြန္ေမာ္လၿမိဳင္ထမင္းဆိုင္နားေရာက္ေတာ့မီးကင္းတစ္ခုေတြ႔တယ္။ က်မလည္း မီးကင္းတဲထဲ ဇြတ္ဝင္ၿပီး… “ အစ္ကိုႀကီးတို႔ရယ္.. က်မတို႔ကိုကူညီပါအုံး… ေနာက္မွာ ကုလားဒိန္သုံးေယာက္လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေန လို႔…” ဆိုၿပီး ေျပာမိေျပာရာ ဆြဲမိဆြဲရာ ဆြဲေတာ့ ကင္းတဲထဲကေန စစ္ဦးထုပ္အေဟာင္း စစ္မိုးကာဂ်ာကင္ပြပြႀကီး ဝတ္ထားတဲ့ လူထြားႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။ သူ႔လက္ေမာင္းမွာ လုံၿခဳံေရးဆိုတဲ့ အနီလက္ပတ္ႀကီးက ထင္းလို႔။ ဟင္း ဘာရမလဲ ဟိုကုလားဒိန္ေတြကို ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မယ္။ အမယ္ေအးၾကည္မက အုတ္ခဲက်ဳိးေတြ ဘာေတြ ကုန္းေကာက္လိုက္ေသး။ “ ေဟ့ေကာင္ေတြ… ရပ္စမ္း… မင္းတို႔ဘယ္ကလဲ…” လူႀကီးရဲ႕ ထည္ဝါခန္႔ညားတဲ့အသြင္အျပင္နဲ႔ေအာင္ျမင္တဲ့အသံလဲၾကားေရာ ကုလားသုံးေယာက္ကုတ္က် သြားေရာ။
“ ကိုထြန္းရင္…ကိုေမာင္ၿငိမ္း… ဒီေကာင္ေတြကိုရပ္ကြက္႐ုံးထဲ ေခၚခဲ့ဗ်ာ…” “ ဟာ…. မ…မလုပ္ပါနဲ႔ဆရာရယ္…. က်ေနာ္တို႔ဗီဒီယိုၾကည့္ၿပီး ျပန္လာတာပါ…ခင္ဗ်ာ…. သူတို႔ကို ဘာမွ မေျပာပါဘူး…” “ ေအးေအးေဆးေဆး မရရင္အျပတ္ဖဲ့ဆိုတာ ဘယ္အေပါက္က ေျပာတဲ့စကားလဲ..ဟင္…” မၫြန္႔ေဆြက ေခါက္ထီးတ႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ကုလားဒိန္သုံးေကာင္ကိုဘာၿဖဲသလဲ မေမးနဲ႔ဟင္းဟင္း။ “ ကဲ….ညီမတို႔ကလည္း ေက်နပ္ပါ အစ္ကိုတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး..” အမယ္မင္း အဲဒီလူႀကီး အသံၾကားမွၾကည့္လိုက္မိေတာ့က်မကိုစာလိုက္ေပးတဲ့ကိုတိုးရဲ႕ ဆရာဆိုတာေလ။ “ က်ေနာ့္နံမယ္..စစ္ၿငိမ္းပါ….” “ ဟုတ္ကဲ့….” မၫြန္႔ေဆြႏွင့္ ေအးၾကည္မတို႔ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ လူစြမ္းေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔သလိုပဲ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ရႊန္းရႊန္းကိုေဝလို႔က်မမွာသာ အိမ္လာလည္း ဖာသိဖာသာေန ကိုစစ္ၿငိမ္းဆိုတဲ့အဲဒီလူႀကီးကို ဘယ္လိုၾကည့္ရမွန္း မသိျဖစ္ခဲ့ရတာ။ “ သူ႔နံမယ္က ေမသူပါ ကိုစစ္ၿငိမ္း…” “ ဟုတ္ကဲ့.. ဒုတိယအႀကိမ္သိရတာ ဝမ္းသာပါတယ္…” က်မက ဟိုတစ္ခါလိုအင္း တစ္လုံးတည္း မဟုတ္ပဲ “ ဟုတ္ကဲ့…” လို႔ေတာ့ေျပာျဖစ္သြားပါတယ္။ အင္း ေနာက္ေတာ့လည္း ဇာတ္လမ္းေလး စျဖစ္လာ တာပါပဲ။
ေမသူ အိုဗာတိုင္ရက္ေတြမွာ ကိုစစ္ၿငိမ္းက ႀကိဳပို႔ လုပ္လာတယ္ေလ။ ကိုတိုးကေတာ့ သူ႔တာဝန္ေပါ့သြားတယ္ ဆိုၿပီး သေဘာေတြက်လို႔။ မမေမၾကဴကေတာ့သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ဘူးေလ။ “ အခ်ိန္မေတာ္.. တစိမ္းေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္နဲ႔သြားသြားလာလာ လုပ္တာ သိပ္ေတာ့သဘာဝ မက်ဘူး ေမသူ..” “ အဲဒီေတာ့.. ေမသူကိုစစ္ၿငိမ္းကို ႀကိဳပို႔မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ရမလား မမၾကဴ..” “ ဟဲ့… အဲဒါ ငါ့ကိုနင္ရြဲ႕ေျပာေနတာပဲ .. ကိုယ့္ဖာသာ စဥ္းစားၿပီး ေျပာသင့္ရင္ေျပာေပါ့…တစ္ခါထဲ…” “ဟာဗ်ာဆရာကေစတနာနဲ႔ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ဂ်ီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းေပးေနတာေတာင္မမတို႔ကလဲ” “ နင္ဘာသိလို႔လဲ… ကိုတိုး… ေစတနာကေန ေဝဒနာေတြ ျဖစ္လာရင္နင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…” “ အို…အဲဒီေဝဒနာ မမသူပဲခံေပါ့…ဟား ဟား…” “ ေတာ္ေတာ္အားကိုးရတဲ့ေမာင္….ဟင္း…….” ဒါေပမယ့္ကိုစစ္ၿငိမ္းကိုေမသူဒီစကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ “ မမၾကဴက သိပ္သေဘာမက်ဘူး…အစ္ကို…” “ ဒါ..မၾကဴ မွန္တာေပါ့…ဒီေလာက္ေတာ့စိတ္ပူရမွာေပါ့… ဒါေပမယ့္အစ္ကိုတို႔က ႐ိုး႐ိုးပဲမို႔လား…” “ အင္း…အစက႐ိုး႐ိုး… ေနာက္ေတာ့…. ဟင္း ” “ ေနာက္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးတိုးလို႔ ခ်စ္ျပန္ဆိုပဲ… ဆိုပဲ…ဒီလူခက္ပါၿပီ… ငရဲႀကီးတတ္တယ္ရွင့္… မေတာ္ဘူး ေမာင္ရယ္… ဆိုတာေလ..အဲဒါေလခ်ဳိကေသြးေသြး ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားထဲက သီခ်င္းေလ….ဟားဟား ဟား….”
ကိုစစ္ၿငိမ္းဟာက်မကိုအခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာေတာ့ေပမယ့္က်မနဲ႔အတူသြားလာေနခ်ိန္ တိုင္းမွာ အၿမဲ ႐ႊင္လန္းေနတယ္။ ၾကည္ႏူးေနပုံလည္းရတယ္။ “ ဟင္….က်မကိုေမးတာလား…” “ အဟင္း…ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္အရင္ကလို တစ္ေယာက္ထဲအလုပ္သြားရတာမ်ဳိး ဟိုဒီေၾကာက္လန္႔ ရတာမ်ဳိး မျဖစ္ေတာ့ဘူး..အစစ အရာရာ လုံၿခဳံေနသလိုပဲ..” “ အို…ဒါေလာက္ပဲေပါ့.. ဟင့္အင္း..ဒီထက္မပိုဘူး ..တကယ္ေျပာတာ.. ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္တာေပါ့…” အလုပ္ထဲမွာ ေအးၾကည္မနဲ႔မၫြန္႔ေဆြကလဲ အၿမဲေနာက္ၾကတယ္။ အေနရအထုိင္ရေတာ့ခက္တာေပါ့။ “ ေမသူ.. ပါးက သနပ္ခါးေတြ ကြက္လို႔ပါလား…” “ ေမသူ… ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ပ်က္လာပါလား ” စသျဖင့္ေပါ့စၾကေနာက္ၾကတယ္။ အမွန္က ေမသူနဲ႔ကိုစစ္ၿငိမ္းက အဲဒီအဆင့္အထိတကယ္ကိုမေရာက္ ၾကေသးတာ အမွန္ပဲ..။
“ ေမသူ…အစ္ကိုစာေပးတုန္းက ဘာလို႔မယူတာလဲ ဟင္…” “ အိုး….မခ်စ္လို႔ေပါ႕….” “ ဟုတ္လား…. မခ်စ္လို႔မယူတာေနာ္…အင္း အင္း……..” အဲဒီကိုစစ္ၿငိမ္းႀကီးဟာ တစ္ခါတစ္ေလ မထင္မွတ္တာကိုသိပ္လုပ္တတ္တာ…သိလား….။ “ ဒီစာကိုေတာ့ေမသူယူသြားလိုက္ပါ…ေမသူ…” “ အခင္အမင္ပ်က္သြားခ်င္လို႔လား… ကိုစစ္ၿငိမ္း……” “ဟ…စာကိုလဲဖတ္ၾကည့္အုံးေလၿပီးမွအျပစ္ေျပာေပါ့…စာေတာ့မဖတ္ဘဲေမသူကစြတ္ေကာေနတာကိုး….” ဘာစာမွန္း မသိေတာ့ေမသူသူ႔လက္ထဲက စာကိုယူၿပီး ဖတ္မယ္လုပ္တာေပါ့..။ “ ေနအုံး ေမသူအခုန ေမသူေျပာတာ မွတ္မိလား… ဟင္….” “ ဘာလဲ…….ဘာစကားလဲ…..” “ မခ်စ္လို႔စာမယူတာ ဆိုတာေလ…..” “ အဲ…ဘာျဖစ္လဲ….” “ အခုစာယူတယ္ေလ ခ်စ္လို႔ေပါ့….. ဟား ဟား….” သူကိုစစ္ၿငိမ္း ခေလးေလး က်ေနတာပဲ ခုန္ေပါက္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားေတာ့ ေမသူေငးေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး က်န္ေနရစ္တယ္။ “ ဟယ္….ၾကည့္စမ္း… ” ေမသူ စာထဲက ေပ်ာ္လိုက္တာ ေမသူေလးရယ္ဆိုတဲ့ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ စာကိုဖတ္ရင္း ရင္မ်ား တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခတ္က်န္ရစ္မိတယ္။ “ မမၾကဴသိရင္အစကတည္းက ငါမေျပာဘူးလား…ေျပာမွာ ေသခ်ာတယ္…ေမေမကေရာ….” အစ္ကိုစစ္ၿငိမ္းနဲ႔က်မက အသက္ခ်င္း ကြာေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မမၾကဴကလည္း ကိုစစ္ၿငိမ္းကိုစိတ္ဝင္စားေန သလိုပဲ။ မမၾကဴသိရင္ျပႆနာ….. “ စိုးရိမ္မေနပါနဲ႔ခ်ာတိတ္ရယ္.. ကိုကိုအေနအထိုင္အသြားအလာ ဆင္ျခင္မွာေပါ့…ေနာ္လို႔….” ကိုကို ေျပာသလို ေနရွာပါတယ္။ အိမ္ကိုလည္း အဝင္အထြက္သိပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုတိုးကေတာင္မွ သူ႔ဆရာ ဂစ္တာ လာမသင္၊ သိုင္း လာမသင္ေပးလို႔အုတ္က်င္းကိုလိုက္သြားေသးတယ္။
“ ခ်စ္သူဘဝမွာ အနမ္းဆိုတာ ေလးေလာက္ေတာ့ေမသူခြင့္ျပဳသင့္တာေပါ့…” “ ဟင့္အင္း…” “ ဒါျဖင့္ဖက္႐ုံေလး ဖက္ထားရင္ေကာ…” “ ဟင့္အင္း …. ကြယ္….” “ ဟား..ဒါျဖင့္ကိုကိုဘာလုပ္ရမွာလဲ…” “ ဘာမွမလုပ္နဲ႔… အဲဒီလိုပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန…အဟင္း ” “ ဟာကြာ… အဲဒါေတာ့ေမသူကိုကို႔ကိုႏွိပ္စက္တယ္…” “ ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ ကိုကိုရယ္.. ေမသူေၾကာက္တယ္…” ကိုကို႔အထိအေတြ႕ေတြက ေမသူ႔ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကိုင္သြားရင္ကိုကို ႀကိဳးဆြဲရာကိုလိုက္ရေတာ့မယ္။ “ အို… သူ႔ကိုမလိုက္ေလ်ာတာ အေကာင္းဆုံး..” “ ညည္းဟာႀကီးက ဟုတ္မွမဟုတ္တာေအ… ကိုစစ္ၿငိမ္း လာလာေစာင့္တာ ၃ ရက္ရွိေနၿပီ…” “ အို…ငါ မေတြ႔ခ်င္ဘူး…” “ ဟယ္…အဲ့လိုႀကီးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ဟယ္သူခမ်ာ ဘာမွလဲ မသိပဲနဲ႔နင္က ေရွာင္ေရွာင္ေနတာ မေကာင္းပါ ဘူး..” “ နင္…. ဘာသိလို႔လဲ…” “ ေအးေလ…ငါဘာမွမသိလို႔ေျပာတာေပါ့.. နင္တို႔ဟာ ဘာျဖစ္ထားၾကလို႔လဲ…” “ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..ျဖစ္မွာစိုးလို႔….” ေအးၾကည္မ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္သည္။ “ အဲဒါ …နင့္စိတ္ကိုက ေဖာက္ျပန္ေနတာ..မို႔လား…” “ ဘာ……ငါက……” “ ဟုတ္တယ္… နင့္စိတ္ကိုက ေဖာက္ျပန္ေနတာ ဟိုက ႐ိုး႐ိုးသားသား ဆက္ဆံေနတာပဲ မို႔လား…” “ နမ္းခြင့္ေတာင္းတယ္ဟဲ့…နင္သိလို႔လား…” က်မ ေဒါပြပြနဲ႔ေအးၾကည္မကိုဖြင့္ေျပာလိုက္မိတယ္။ “ ဟ… သမီးရည္းစား ဘဝ နမ္းတာ အဆန္းလားဟဲ့ဟင္းဟင္း… ကိုထက္ပိုင္ဆိုရင္ ငါ့ကိုဒါမ်ဳိး… ဒါမ်ဳိး….” ေအးၾကည္မက သူမ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုစုံကိုင္ၿပီး ညႇစ္ညႇစ္ျပရင္း ဟန္ပါပါ ေျပာေနသည္။
“ ပဲ့ပါသြားတာမွမဟုတ္တာ..ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ…ဟာ” ေအးၾကည္မ ေျပာျပ႐ုံနဲ႔ပင္က်မရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ကာ ေခၽြးေတြ စို႔လာသည္..။ “ ေတာ္စမ္းပါ…ဟယ္… နင္က အရွက္မွမရွိတာ..” “ ေအးပါ… ေအးပါအရွက္ဆိုတာ ခ်စ္သူဘဝမွာတစ္ဝက္ကုန္တယ္လင္မယားဘဝမွာအကုန္ကုန္တယ္တဲ့” “ ေတာ္စမ္း ဟယ္… နားရွက္စရာ…” “ ေကာင္းၿပီေလ… ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့…” “ ၾကည့္… ၾကည့္… မ်က္လုံးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေန…ေအးၾကည္…. ေမသူဆိုတဲ့ ေကာင္မဟာ အေပါစား မဟုတ္ဘူး…” “ ထားပါေတာ့… ထားပါေတာ့.. ငါက အေပါစားလို႔…” “ အို… ငါ အဲဒီလိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး…ဟို……”
“ရပါတယ္..ေမသူငါစိတ္မဆိုးပါဘူး..ဒါေပမယ့္စကားဆိုတာဘယ္ေတာ့မွအကုန္မေျပာရဘူး..ေမသူရဲ႕…” ေအးၾကည္မ ပါးစပ္က ခြင့္လႊတ္ပါတယ္အရိပ္အေယာင္ေတြ ယွက္သမ္းသြားတယ္လို႔ က်မ ထင္တယ္။ ထင္ခဲ့မိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေအးၾကည္မ ဆက္ဆံေရးက မေျပာင္းလဲပါဘူး။ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံလာပါေသးတယ္..။ ေအးၾကည္မ က်မရဲ႕ လြန္ကၽြံစြာ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားအတြက္တကယ္ပဲ ခြင့္လႊတ္ႏို္င္ခဲ့ ႐ွာပါလားလို႔ စိတ္မေကာင္းဘူး။ သူ႔အဆက္ကိုထက္ပိုင္ကလဲ ေအးၾကည္မကိုအရင္ကလိုပဲ ယုယုယယ အလုပ္အျပန္လာလာ ေစာင့္ေခၚတယ္ေလ။ ဒီေန႔အိုဗာတိုင္အျပန္အခါတိုင္းလိုပဲ ေနာက္က်တယ္။ ေအးၾကည္မ အတင္းေခၚတာနဲ႕ ကိုထက္ပိုင္ကားနဲ႕ အုတ္က်င္းကေန တက္လိုက္ခဲ႕တယ္။ “ နင္တို႔ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ… ဟင္…” “ ၈ မိုင္ကိုေလ… ခဏေလးပါ ကိုထက္က ညတိုင္း ကိုယ့္ကိုညစာေကၽြးၿပီးမွလႊတ္တာ…” “ ဟယ္…အားနာစရာ ငါေတာ့မစားဘူးေနာ္…” “ နင့္လဲ ေကၽြးမွာ မဟုတ္ပါဘူး… ငါ့ကိုပဲ ေကၽြးမွာ ဟင္း ဟင္း….ငါကလဲ မုန္႔သာ ေဝစားမွာ ညစာေတာ့ ေဝမစားႏိုင္ဘူး…ရွင့္…” “ ဟဲ့…. ေအးၾကည္မ….” က်မက မ်က္ကလဲ ဆံျပာနဲ႔ ေအးၾကည္မ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေအးၾကည္မက တစ္ကိုယ္လုံး ခါရမ္းသြားေအာင္ရယ္တယ္ေလ..။
“ ခဏေလးေနာ္… ေမသူၿပီးရင္အိမ္အထိလိုက္ပို႔ေပးမွာပါ… ခဏထိုင္အုံးေနာ္…ေမသူ…..” “ ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ့…ရွင့္…..” ကိုထက္ပိုင္က ေအးၾကည္မ ခါးေလးကို ဖက္ရင္း အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားၾကတယ္။ လူသူမနီးတဲ့ ၿခံဝန္းႀကီး တစ္ခုထဲကို ကားေမာင္းဝင္လာကတည္းက က်မ အသက္ရွဴ မဝခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္သလိုလိုႀကီးလည္း ျဖစ္လာတယ္ေလ။ က်မ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလး ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ရင္းက အေနရ အထိုင္ရ ၾကပ္ေနတယ္။ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေန တယ္။ အိမ္ခန္းနဲ႔ဧည့္ခန္းကလည္း ထရံတစ္ခ်ပ္ေလး ျခားထားတာ..။ “ ကိုကလဲ ကြယ္… ဒီအတိုင္းလုပ္လဲ ရသားနဲ႔…အဟင့္….” “ ထမီခၽြတ္ၿပီး လုပ္ေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့ညီမရဲ႕….” “ ဟာကြာ…ကို႔ဟာႀကီးကလဲ ေတာင္ေနလိုက္တာ ၾကည့္ပါအုံး..တစ္ေတာင္ေလာက္ရွိတယ္…” “ အဲဒါႀကီးပဲ ညီမက စြဲေနတာ မို႔လား…” “ ဒါေပါ့… ဒါေပါ့… ဒါႀကီးေၾကာင့္ဒီေကာင္မ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္တာ…ဟြန္း….” က်မနားေတြ တဖ်င္းဖ်င္း ပူရွိန္းၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနမိတယ္။ ေအးၾကည္မရဲ႕ အျပဳအမူေတြ အေပါစား အရမ္း ဆန္ေနၿပီေလ..။ “ အ…. ဝင္ၿပီ…ဝင္ၿပီ… အိုး…အိုး… ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုရယ္… ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္..ကၽြတ္…. ေဆာင့္စမ္းပါ ကိုရယ္… ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္း ၿပဲသြားေအာင္ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ… အား….အ…..အာ့….ဟင့္…”
အသံေတြအသံေတြသူတို႔ႏွစ္ေယာက္က်မကိုေတာင္မွဂ႐ုမစိုက္ပဲသဲႀကီးမဲႀကီးအိမ္ကေလးဆုိတာသိမ့္ခနဲ သိမ့္ခနဲကို ခါၿပီး နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံကေလးေတြ တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ အသံေတြကို ျမည္လို႔။ က်မ ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မရည္ရြယ္ပဲနဲ႔လဲ ေျခလွမ္းေတြက အခန္းတံခါးနားကိုခ်ဥ္းကပ္ေရာက္သြားမိတယ္။ “ ကိုယ့္လီးႀကီးက ေအးရဲ႕ ေစာက္ပတ္ကို အဆုံးဝင္ေအာင္ထိုးထိုးထည့္လို္က္တာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ကြယ္…” “ ေအး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး ဆိုေတာ့ကိုလဲ လိုးရတာ အရမ္း အရသာရွိတာပဲ ညီမရယ္…” “ လိုးစမ္းပါ ကိုရယ္… အားရပါးရႀကီး လိုးစမ္းပါ…” သူတို႔ ေျပာေနတာေတြဟာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တုိးတိုးတိတ္တိတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဆာင့္ရင္း ေညႇာင့္ရင္းနဲ႔ တႁပြတ္ႁပြတ္တဘြပ္ဘြပ္ ၾကားက တဟင့္ဟင့္ တအားအားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ သိလား။ က်မ အခန္းတံခါးဝကို အသာေလး ဟၾကည့္မိတယ္။
ဘုရား ဘုရား ေအးၾကည္မခါးမွာ ထမီ လုံးဝမရွိေတာ့ဘူး။ ကိုထက္ပိုင္လည္း လုံးဝ လုံခ်ည္မရွိဘူး။ ေအးၾကည္မက ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုၿဖဲကားေပးထားတယ္။ ကိုထက္ပိုင္က ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုတ္ကိုင္ ၿပီး ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္ၿပဲကားႀကီးထဲကို လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္ေနတာမ်ားရွင္ က်မ တံေတြးေတာင္နင္တယ္။ ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္ႀကီးက အေတာ္ႀကီးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးနဲ႔က်ေတာ့ မမွ် တေအာင္ၾကပ္ၿပီး ဖူးေဖာင္းကုန္တယ္။ လီးတန္ႀကီး ဝင္လိုက္တိုင္း ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္ႀကီးဟာ ဇြတ္ခနဲ ဇြတ္ခ နဲ နိမ့္နိမ့္ဆင္းသြားၿပီး လီးတန္ႀကီး ျပန္ဆြဲႏႈတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေအးၾကည္မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟာ အျပင္ကို စူၿပီး လိုက္လာတယ္။ ေဘးတစ္ဖက္စီက အရစ္ေၾကာင္းေလးေတြေတာင္ေပ်ာက္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္ႀကီးဟာ ပုံပ်က္ၿပီး အေပါက္တစ္ေပါက္ထဲကိုလီးတန္ႀကီး ထိုးထည့္ေနတာပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ ေအးၾကည္မ ေစာက္ေမႊးႏုႏုေလးေတြဟာ ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လေမႊးႀကီးေတြနဲ႔ ၿဗိခနဲ ျဗစ္ခနဲ ပြတ္သပ္ဖိႀကိတ္ လိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ က်မရင္ကို သိမ့္သိမ့္ခါသြားေစတယ္။
ေအးၾကည္မရဲ႕ ေစာက္စိေလးဟာ မတ္ေထာင္ေနၿပီး ၿပဲၿပဲရဲရဲနဲ႔အရသာရွိလြန္းေနတဲ့ဟန္နဲ႔တင္းခနဲ မတ္ခနဲ ေထာင္ေထာင္လာတာကို ျမင္ေနရတယ္။ ေအးၾကည္မ ဖင္ႀကီးက ဘယ္ညာရမ္းခါၿပီး ေကာ့ေကာ့ထိုးလိုက္တဲ့အခါ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုရစ္ပတ္ယွက္ တြယ္ေနတဲ့အေၾကာ အေျမာင္းအေျမာင္းေတြက ေဖြးႂကြၿပီး ဖုထုံးထစ္ညႇပ္သြားတာဟာ ၾကက္သီးထစရာ..။ “ ေဆာင့္…. အီး ..အင္း…အင့္…ေဆာင့္..ခပ္နာနာေလး ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ… ကို…ညီမထြက္ေတာ့မွာ….” “ အင့္…အင္….အိ…အင့္…….အ……..” ကိုထက္ပိုင္ဟာ ေအးၾကည္မ စကားသံေလး အဆုံးမွာ လီဗာတင္အရွိန္ျမႇင့္လိုက္တဲ့ ကားတစ္စင္းလိုပဲ တအားပစ္ပစ္ေဆာင့္လိုက္တာ အိမ္ေလးဆိုတာ သြက္သြက္ကို ခါေနေတာ့တာပါပဲရွင္။ က်မ နားထင္က ေခၽြးေတြ စီးက်လာေနတယ္။ က်မ သတိမထားမိဘူး။ က်မ ေစာက္ပတ္ေလးထဲက ခၽြဲျပစ္ေစးထန္းတဲ့ အေရေတြ စီးက်လာ တာလဲ က်မ မသိလိုက္မိဘူး။ ေပါင္ၿခံမွာ ယားက်ိက်ိလိုလိုျဖစ္လာလို႔လက္နဲ႔စမ္းလိုက္မိေတာ့မွအေရေတြ ရႊဲနစ္ေန တာကိုသိတာ..။ က်မ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ေစာက္ပတ္ကို တ႐ြ႐ြ ပြတ္သပ္ကစားေနမိတယ္။ ေစာက္ပတ္ၾကားထဲကို လက္ညိႇဳးေလးနဲ႔ခြဲထုိးၿပီး ပြတ္ေပးေနမိတယ္။
ခံခ်င္တဲ့စိတ္ေတြဟာလည္း တဖြားဖြားနဲ႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္က်မ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးဟာ ပူထူရွိန္းဖိန္းေနတယ္။ ေအးၾကည္မကေတာ့တစ္ေလာ ကလုံးကိုေမ့ေနသလိုပါပဲ။ ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လီးႀကီးကိုကိုင္ၿပီး ေဆာ့ကစားေနျပန္တယ္။ လီးႀကီးကလည္း အသည္းယားစရာ ႀကီးထြားလြန္းလွပါတယ္။ လီးထိပ္ႀကီးက အေရေတြနဲ႔စိုရႊဲေျပာင္လက္ ၿပီးတင္းေနတာႀကီးကိုကျမင္ရတဲ့မိန္းကေလး ရင္ထဲမွာအလုိလိုေစာက္ပတ္ထဲကရြစိရြစိျဖစ္လာေစတဲ့အထိပါရွင္။ ဒါေၾကာင့္ထမီေလးကိုအေရွ႕ကေန လွန္ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာကိုယ့္ေစာက္ပတ္ေလးကိုအယားေျပ ပြတ္ေနမိတယ္။ ေအးၾကည္မကလည္း ကိုထက္ပိုင္လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးသလို ပြတ္ေနျပန္ ေတာ့က်မ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာျပန္ေရာ။ က်မ တစ္ကိုယ္လုံးဟာ ကတုံကရင္နဲ႔ေဆာက္တည္ရာမရေတာ့ ဘူး။ မ်က္ရည္ေတြ စို႔လာတဲ့အထိရင္ထဲမွာ အျပင္းအထန္လႈပ္ရွားေနမိျပန္တယ္။
ၾကည့္ေလ ေအးၾကည္မ လုပ္ပုံ ကလည္း အသည္းယားစရာ ေတြခ်ည္းပဲ။ ကိုထက္ပိုင္ အေပၚက ျခင္ေထာင္တန္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ကုတင္ေအာက္ကေန မတ္တတ္ရပ္ေပး ထားတာေလ။ မတ္ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးဟာ တုတ္တုတ္ခဲခဲနဲ႔ ေအးၾကည္မ လက္ထဲမွာ တဆုတ္တခဲႀကီး ကိုင္ၿပီး ၿဖဲၿဖဲ ကစားေနတာ ခံေနတယ္။ “ ဂြင္းတိုက္…ဂြင္းတုိက္ေပး…ေလ….” “ ထြက္ကုန္မွာ…ေပါ့…လို႔….ကိုကလဲ..” “ ထြက္…ထြက္ေပါ့….ညီမရဲ႕…” “ အမယ္… အလကား အျဖစ္မခံႏိုင္ပါဘူး…ေနာ္ဟင့္…. အေရေတြ ညီမ ေစာက္ပတ္ထဲပဲ ထည့္ရမယ္..” “ ညီမ ေစာက္ပတ္ထဲလဲ ျပည့္လွ်ံေနၿပီပဲ ကြာ…” “ ျပည့္…ျပည့္….ဟင့္အင္း…ထပ္ထည့္ေပးေပါ့…လို႔…..” “ ဒါျဖင့္…စုပ္ေပး…” “ ဟာကြာ…. ခဏ…ခဏ မစုပ္ခ်င္ဘူး…” ေအးၾကည္မဟာ မ်က္ႏွာေလးကို ၿပဳံးမဲ့မဲ့ေလးလုပ္ၿပီး မ်က္ခုံးေလးတြန္႔ၿပီး ေျပာေပမယ့္သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေရွ႕ေနာက္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကုတ္ကုတ္ထားပုံက စုပ္ေပးေတာ့မဲ့ပုံပါ။ ေအးၾကည္မ လီးစုပ္ေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့က်မရင္ေတြ ပိုၿပီး ခုန္လာတယ္။ ေမာလိုက္တာလည္းအလြန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္အသက္ရွဴသံျပင္းမွာစိုးလို႔ အုပ္ၿပီး ထိန္းၿပီး မနည္းႀကီး ရွဴေနရတာမို႔ ပိုေမာလာတာေပါ့။ နသယ္က ေခၽြးေတြ စီးက်လာတာကို သိေပမယ့္လို႔ မသုတ္ေတာ့ဘူး။ က်မ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား လုပ္မိရင္ေအးၾကည္မတို႔သိသြားမွာကိုက်မ သိပ္စိုးရိမ္ေနမိတယ္။ ေျခသလုံးမွာ ျခင္တစ္ေကာင္လာကိုက္တာေတာင္ဖတ္ခနဲ မ႐ိုက္ရဲပဲ တစ္ျခား ေျခတစ္ဖက္နဲ႔ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္သပ္လိုက္ရတယ္။
ျခင္က ေသြးဝၿပီး ပ်ံေရာ။ က်မ လက္ညိႇဳးေလး တစ္ဖက္ကလည္း က်မ ေစာက္ပတ္ထဲကို နက္သထက္နက္ေအာင္ထိုး ထုိးဆြရင္း ေစာက္ေရေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ေတာက္ခနဲ ေတာက္ခနဲ က်တဲ့အထိ ထိုးဆြ ကလိေပးေနမိတယ္။ ေအးၾကည္မဟာ လီးထိပ္ႀကီးကို သူမရဲ႕ လွ်ာခၽြန္ခၽြန္ေလးနဲ႔ ေႁမြလွ်ာထုတ္သလို တစ္လစ္တစ္လစ္လုပ္ရင္း ကလိလိုက္တယ္။ “ အ……အ…ညီမ…ရွဴး….ကၽြတ္…ကၽြတ္…..” ကိုထက္ပိုင္ဟာ ဖင္ႀကီးကိုဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ခါးႀကီးကိုေရွ႕ဖက္ဇတ္ခနဲ ဇတ္ခနဲ ေဆာင့္ေကာ့လိုက္တယ္။ လီးတန္ႀကီးက ေအးၾကည္မ ေစာေစာက ယက္ေနတဲ့လွ်ာေလးေပၚက ရွပ္တိုက္ၿပီး အေပၚႏႈတ္ခမ္းကိုထိုးမိတယ္။ ေအးၾကည္မ နႈတ္ခမ္းဟာ ေထာ္ၿပီး လန္သြားတယ္။ လီးႀကီးက ေအးၾကည္မရဲ႕ ျဖဴေဖြးသြယ္တန္းေနတဲ့သြားေလး ေတြကိုသြားတိုက္မိသြားတယ္။ “ အို….ကိုကလဲ… အရမ္းပဲ….
” မ်က္ေစာင္းစူးစူးေလးနဲ႔ေအးၾကည္မ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုထက္ပိုင္က ရႈံ႕တြတြ မ်က္ႏွာႀကီးျဖင့္…. “ ေဆာရီးပဲ…ညီမရယ္..ကို…ေယာင္သြားတာ…ညီမ လွ်ာေလးနဲ႔ကလိလိုက္တာ အီဆိမ့္သြားတာပဲ…” “ ဟင္း….. ဒါေလးမ်ား…” ေအးၾကည္မက ဒါေလးမ်ားဟု ေျပာရင္း လီးဒစ္အဖ်ားပိုင္းကို ငုံၿပီး ပါးစပ္အတြင္း၌ လွ်ာေလးျဖင့္ ရစ္ပတ္လွ်က္စုပ္ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ “ေအာင္မေလး…ညီမရယ္….အား….အား….ဟား…ကၽြတ္ကၽြတ္………..” သည္တစ္ႀကိမ္လည္း ကိုထက္ပိုင္ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္တုန္ေအာင္ခံလိုက္ရရွာျပန္တယ္။ ၾကည့္ရတာ ေအးၾကည္ မဟာ လီးကိုမၾကာခဏ စုပ္ဖူးေနတဲ့ပုံပဲ ရွင့္။ အကိုင္အတြယ္စုပ္ပုံယက္ပုံေတြက သိပ္ကိုကၽြမ္းက်င္ေနသလိုပဲေလ။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ပ်စ္……အြန္း…အင္း…….ႁပြတ္……” “ အာ့မေလး….အ..အမေလး…အိုး……ဟိုး…ဟိုး……” ကုတင္အေပၚက ျခင္ေထာင္အမိုးတန္းကို ကိုင္ထားတဲ့ ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လက္ဖ်ံႂကြက္သားႀကီးေတြဟာ အေျမာင္းအေျမာင္းထၿပီးသစ္သားတန္းေလးဟာတကၽြိကၽြိျမည္သြားတယ္။ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့က်မတစ္ကိုယ္လုံး ဟာ အဲဒီလီးစုပ္ေနတဲ့ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ဖိန္းရွိန္း ထူပူၿပီး ကတုံကရင္နဲ႔တဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိေတာ့တယ္။ အြန္း ခနဲ အားစိုက္ၿပီး ေရွ႕ကို စုပ္ယူလိုက္တဲ့ ေအးၾကည္မ ပါးစပ္ကေလးထဲကို လီးတန္ႀကီးဟာ အဆုံးနီး ပါး တိုးဝင္သြားတယ္။ ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လေမႊးမဲမဲႀကီးေတြနဲ႔ေအးၾကည္မ မ်က္ႏွာဝင္းပပေလးဟာ ဖိကန္ပြတ္ႀကိတ္မိ သြားၾကတယ္။ ေအးၾကည္မ သူမရဲ႕မ်က္နွာကိုလေမႊးေတြနဲ႔အပြတ္ခံရတာကိုပဲ ၾကည္ႏူးေနသလိုမ်ဳိး မ်က္ေစ့ေလး စုံမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔အားရပါးရႀကီး ဖိဖိစုပ္ခ်လိုက္တယ္။
“ အား…အား……..အား…….” ကိုထက္ပိုင္း သုံးခ်က္ေလာက္ဆင့္ေအာ္ရင္း ေအးၾကည္မ ေခါင္းကိုစုံကိုင္ၿပီး တင္းခနဲ တင္းခနဲ ဆြဲဆြဲခ်ၿပီး ေအးၾကည္မ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္တယ္ေလ။ အိုး ေအးၾကည္မ ေခါင္းေလးဆိုတာ ကိုထက္ပိုင္လက္ထဲမွာ ခါရမ္းသြားတယ္။ ဆံပင္ေတြဆိုတာလည္း ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ျမင္မေကာင္းေအာင္ ဖြာလံက်ဲက်ကုန္တယ္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေအာင္ဆင့္ဆင့္ၿပီး ေဆာင့္လိုးၿပီးေတာ့ေအးၾကည္မပါးစပ္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္စြန္း ေလးေတြၾကားက ျဖဴျဖဴ အဖတ္အဖတ္နဲ႔ ျပစ္ခၽြဲေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြ အန္က်လာတယ္။ ေအးၾကည္မက ဒါကို ကပ်ာကသီလွ်ာနဲ႔ သိမ္းၿပီး ၿမိဳခ်ေနတယ္။ ျမင္ေနရတဲ့ က်မ ႏွလုံးနာရမွာလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္ပါးစပ္ကလည္း ေယာင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာေလးနဲ႔ယက္ေနမိတယ္။ ေအးၾကည္မကေတာ့ ေမးေစ့မွာ လိမ့္ဆင္းလာတဲ့ သုတ္ေရအစေလးေတြကိုေတာင္မွ လက္ညိႇဳးေလးနဲ႔ သုတ္ၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔ျပန္ယက္ၿပီး စုပ္ယူတယ္။ ပါးစပ္ထဲက ႁပြတ္ခနဲ ေလွ်ာထြက္လာတဲ့ကိုထက္ပိုင္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီး ဟာ တံေတြးေတြ သုတ္ေရေတြနဲ႔ေျပာင္လက္ၿပီး အေရာင္ေတြ ထြက္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။
“ လိုးခ်င္လာျပန္ၿပီ… ညီမရယ္…. ” “ အဟင့္… ဒါျဖင့္ခံခ်င္လာေအာင္လုပ္ေပးေလ….” “ ညီမ ေစာက္ပတ္ႀကီးက မခံခ်င္လည္း ေဖာင္းေနတာပါပဲ… ဟဲ ဟဲ…ညီမကို အဲဒါေၾကာင့္လဲ ခ်စ္တာ.. သိလား…” “ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုခ်စ္တာမို႔လား…သိပါတယ္..ေနာ္..” “ အေပး ရက္ေရာတာေလးလဲ ပါတယ္ေလ…ဟဲဟဲ…” “ သြားပါ… သူမ်ားကိုအဲလိုမေျပာနဲ႔…သိလား..” “ ေအာ္…အေပးေကာင္းတယ္ဆိုတာ မိန္းကေလးတိုင္းမွမတတ္တဲ့ဟာ…ညီမရဲ႕ူ…” “ ေဟ့ေအးကြာ…အဲလိုႀကီးေတာ့မေျပာနဲ႔…” “ ဒါျဖင့္…ဟိုလိုေျပာမယ္….” “ ဘာလဲ….” “ ဖင္ကုန္း ေကာင္းတယ္…လို႔….” ေအးၾကည္မက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔လီးတန္ႀကီးကိုႏွစ္ဖက္ဆုတ္ကိုင္ၿပီး အဝတ္ညႇစ္သလိုပုံမ်ဳိး လုပ္ျပတယ္။ “ ခ်ဳိးခ်င္ခ်ဳိးေလ… ကို႔လီးက်ဳိးသြားရင္ညီမကိုလိုးဖို႔လီးမ႐ွိေတာ့ဘူးေပါ့…” “ အိုး………လီးမ်ား…ေပါလြန္း..လို႔..” “ ဒါျဖင့္..ခ်ဳိးကြာ…ကဲ….”
ကိုထက္ပိုင္က ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ခါးကိုေကာ့ေကာ့ထုိးေပးလိုက္ေတာ့လီးထိပ္ႀကီးက ေအးၾကည္မ ပါးနဲ႔ဆတ္ခနဲ ထုိးမိသြားရာ ေအးၾကည္မက တခစ္ခစ္ရယ္တယ္။ “ သြား…သူမ်ား မ်က္နွာကိုလီးနဲ႔ထိုးတယ္…ေကာင္းဘူး….” ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းစူစူေလး လုပ္ေျပာရင္း ေအးၾကည္မဟာ လီးတန္ႀကီးကို သြားေလးနဲ႔ မနာ ေအာင္ဇတ္ဇတ္ဇတ္ဇတ္နဲ႔ကိုက္ေပးလိုက္တယ္။ “ ကဲ….သူမ်ား အသည္းယားလာၿပီေနာ္… တကယ္ကိုကိုက္မိမွာ….ဟင့္…” “ အခုန ခ်ဳိးမယ္ဖဲ့မယ္…အခုကိုက္မယ္… စားမယ္နဲ႔….” “ အဲဒါ…. အသဲယားလို႔…ဟြန္း….” “ ကဲ…အသဲယားမေနနဲ႔အဖုတ္ႀကီးယားလာေအာင္… ခံခ်င္လာေအာင္ကိုယက္ေပးမယ္ေလ…ေျခေထာက္ အေပၚတင္….” ေအးၾကည္မက ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ၿပီး ခပ္ကားကား ဖင္ခ်ထိုင္လိုက္၏။ ဖင္ႀကီး က ေမႊ႔ယာခင္းႏွင့္ထိေနၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ဖင္ခ် ထိုင္သလိုပုံစံမ်ဳိး ထုိင္ကာ ကားေပးလိုက္ ေသာအခါ…
ေစာက္ပတ္ခြၾကားအဆုံကခပ္အာအာေလးမဟတဟၿဖဲၿပီးကိုထက္ပိုင္မ်က္ႏွာေရွ႕မွာမွန္ေထာင္ထားသလို ျဖစ္သြားသည္။ ေစာက္ေမႊးမဲမဲေလးမ်ားက အေပၚက ပိက်လာေသာ ဗိုက္သားႏွင့္ ေအာက္မွ တစ္ထြက္ေနေသာ ဆီးခုံေလးၾကား၌ တစ္ဝက္မွ် ညႇပ္ေနသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ နက္ဝုိင္းေသာ ခ်က္ေပါက္ကေလးက လိပ္ေခါက္သြားေသာ ဗိုက္သားအတြင္းသို႔လိပ္ဝင္ေပ်ာက္သြား၏။ ေအးၾကည္မ ဆီးခုံႀကီးက အေပၚဗ်က္အေတာ္က်ယ္ၿပီး တင္းေဖာင္းေနသည္။ ေစာက္ေမႊးတစ္ပင္စ ႏွစ္ပင္စ က ဆီးခုံေအာက္သို႔က်ဴးေက်ာ္ေပါက္လ်က္ရွိသည္။ ေဖာင္းမို႔တင္းကားေနေသာ ေစာက္ပတ္အထက္ပိုင္းရွိအသား ဝင္းဝင္း တင္းတင္းေလးေအာက္မွ ေစာက္စိ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလးက ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴထြက္ေန သည္။ ေစာက္စိထိပ္ကေလး၌ ကိုထက္ပိုင္၏ လီးတန္ႀကီးမွ ပန္းထုပ္လိုက္ေသာ သုတ္ရည္ေလးတစ္ဖတ္တြယ္ၿငိ ေနသည္။ေအးၾကည္မကလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေမႊ႔ယာေပၚသို႔ေနာက္ျပန္ေလးေထာက္ခါသူမေစာက္ပတ္ကိုငုံ႔ၾကည့္ေန သည္။ ကိုထက္ပိုင္က ကုတင္ေအာက္တြင္ ၾကမ္းျပင္ကို ဒူးေထာက္ကာ ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္ၿပဲၿပဲႀကီးႏွင့္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုထိုးကပ္ခါ အနံ႔ကိုရွဴ႐ႈိက္ပစ္လုိက္သည္။ “ ႐ွဴး…..အား….ေမႊးလိုက္တာ…ခ်စ္စရာႀကီးကြာ…” စူးရွ သစ္လြင္ေသာ သစ္စိမ္းနံ႔ကဲ့သို႔ေသာ အနံ႔အသက္ေလးက ကိုထက္ပိုင္အဆုပ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ သြားေလသည္။ “ ေစာက္ပတ္အနံ႔က ဘယ္လိုေနလဲ ဟင္…ကို…..” “ သစ္တစ္ပင္ကို ခုတ္လွဲၿပီး နမ္းၾကည့္ပါလား… အဲဒီအနံ႔နဲ႔ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ ေစာက္ပတ္တစ္ခုရဲ႕ အနံ႔ဟာ အတူတူပဲ…ညီမ…” “ ဟုတ္လား….. ကို႔လီးအနံ႔က်ေတာ့တစ္မ်ဳိးပဲ…”
ကိုထက္ပိုင္ကေပါင္ရင္းႏွင့္ေစာက္ပတ္ၾကားရွိအသားတစ္တစ္ကေလးကိုႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ညႇပ္ဆြဲကစားလိုက္ ရင္း…. “ ဟုတ္လား…ဘယ္လိုအနံ႔မ်ဳိးလဲ…ဟင္…” “ ဟို…ပလပ္စတစ္…အသစ္ထုတ္ထဲက ထြက္လာတဲ့အနံ႔မ်ဳိးေလ…ကိုရဲ႕ …ေမႊးတယ္…..” ေမသူ႔အဖို႔ အသိဥာဏ္ေတြ တိုးေနရျပန္သည္။ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္မျမင္ဘူးေသာ ျမင္ကြင္းကိုလည္း ျမင္ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ အခန္းဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ေျခလွမ္းတို႔က ဆုတ္ခြာလို႔ မရေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနမိသည္။ ကိုထက္ပိုင္က ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကိုလက္မႏွစ္ဖက္ျဖင့္အသာဆြဲၿဖဲလိုက္သည္။ “ အရမး္…မၿဖဲနဲ႔….ကိုရဲ႕…နာတယ္…..” ေအးၾကည္မက ေျခဖဝါးေလး မသိမသာ ေ႐ြ႕လ်ားသြားရင္း တုံတုံရီရီေလး ေျပာရွာသည္။ ကိုထက္ပိုင္က ေစာက္စိေလး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထြက္ျပဴလာသည္အထိသုံးလက္မခန္႔ ၿဖဲလိုက္ေသာအခါ ေစာက္စိအရင္းမွ ခပ္ညိဳညိဳ ခပ္မဲမဲ အေရာင္ႏွင့္နီေစြးေသာ အသားႏုေလးမ်ား ေရာေႏွာ ႂကြထေနေသာ ေနရာကို ျမင္ရ၏။ ထိုေနရာသည္ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး၏ အခ်က္အခ်ာက်ဆုံးေသာ အေျခစိုက္ကာမ သိုေလွာင္ခန္းေလးသာ ျဖစ္သည္။ ေစာက္စိေလး ေအာက္ေျခတစ္ဝုိက္မွ ျဖာတက္လာေသာ ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးမ်ားသည္ အခ်ဳိ႕ အနီ၊ အခ်ဳိ႕ ညိဳျပာေရာင္အဆင္းရွိကာ အလြန္ေသးမွ်င္ၾကေလသည္။ ကိုထက္ပိုင္က ထိုအာ႐ုံခံအေၾကာမွ်င္ေလးမ်ားကို လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးျဖင့္ထိုးသြင္းကာ ေကာ္ယူလိုက္သည္။
“ အား….အ………” ေအးၾကည္မေခါင္းေလးဆတ္ခနဲေနာက္သို႔လန္က်ကာပါးစပ္ကိုဟလ်က္မ်က္ေစ့ကိုစုံမွိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္ေသာ ဆံႏြယ္ႀကီးမ်ားက ဝဲခနဲ လႈပ္ရွားသြားသကဲ့သို႔ ဒူးေခါင္းေလးနွစ္လုံးကလည္း ဆတ္ခနဲ ပူးကပ္႐ိုက္ခတ္မိသြားၾကသည္။ ဒူးေခါင္းႏွစ္လုံး မူလေနရာသို႔ျပန္အေရာက္တြင္ကိုထက္ပိုင္က ႀတိဂံပုံဆီးခုံေလး ေအာက္မွေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းဆုံေသာ ေဒါင့္က်ဥ္းေလးထဲသို႔လွ်ာဖ်ားေလးကိုထိုးထည့္ကာ ကလိလိုက္ျပန္သည္။ “ အို႔….အိုး…..ကၽြတ္…ကၽြတ္…… ” ေအးၾကည္မ ျပန္ငုံ႔လာေသာ ေခါင္းေလး တစ္ဝက္မက်ဳိးခင္ဇတ္ခနဲ ေနာက္သို႔ျပန္လန္က်သြားရျပန္သည္။ ျဖဴလႊက်စ္လ်စ္ေသာ ဗိုက္သားေလး လႈိင္းထသြားသည္။ ကိုထက္ပိုင္က သူ႔စမ္းသပ္ခ်က္ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သိ လိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ၿဖဲထားသျဖင့္ တင္းေနေသာ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားတစ္ေလ်ာက္ကို လွ်ာထိပ္ကေလးျဖင့္ ေမွ်ာ့ႀကီးတစ္ေကာင္လိုပင္တရြရြ ခပ္ဖြဖြေလး ကလိေပးလိုက္ျပန္သည္။ “ အ…အ……ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုရယ္….”
“ အင္း….ကၽြတ္ကၽြတ္…သိပ္ကိုအရသာ ရွိတာပဲ…ရွီး…အ……အား….” ေအးၾကည္မ တြန္႔လိမ္လႈပ္ရွားရင္း ႏႈတ္ဖ်ားမွ တဟင္းဟင္း အဖ်ားတက္သလို ညည္းညဴေနရွာသည္။ ကိုထက္ပိုင္က ေစာက္ပတ္အေၾကာကိုအထာညက္ေနသူပီပီေစာက္စိေအာက္ဖက္မွတစ္လက္မခန္႔လစ္ေနေသာ နီညိဳေရာင္သမ္းေနသည့္အသားဖုကေလးကိုလွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္ခပ္မာမာေလး ေဆာင့္ခနဲ ထိုးၿပီး ေအာက္ဖက္ဆီသို႔ စိုက္ဆင္းလ်က္လိုးလမ္းေၾကာင္း ေစာက္ပတ္အဝအေရာက္လွ်ာလိပ္လုံးၿပီး ဇြတ္ခနဲ ထုိးသြင္းကာ လွ်ာအရင္းပိုင္း အထိေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ေရာက္ႏိုင္သမွ် ေရာက္ေအာင္မ်က္ႏွာႀကီးကိုေရွ႕သို႔ကပ္ထည့္လိုက္ေလသည္။ “ အီး….ဟီး…..အ….အ..အင္…….အင့္….အိုး…..”
႐ုတ္တရက္ႀကီး ေအးၾကည္မ ဘီးလူးသဘက္ စီးသြားသကဲ့သို႔ ကိုထက္ပိုင္ေခါငး္ကို ဆြဲယူကာ ေဆာင့္ ေဆာင့္ၿပီး ေစာက္စိေလးျဖင့္ကိုထက္ပိုင္ႏွာေခါင္းကိုအားပါးတရႀကီး ထိုးထိုး ပြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ကိုထက္ပိုင္ က လွ်ာကိုေတာင့္ေပးထားရာ ေအးၾကည္မ စိတ္ရွိလက္ရွိဆက္ခါ ဆက္ခါ ေဆာင့္ထုိးရင္း ကိုထက္ပိုင္မ်က္ႏွာကို ေစာက္ပတ္တြင္စုိရႊဲေနေသာ အေရခၽြဲခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေလးမ်ားျဖင့္ပြတ္ပစ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။ “ အ…အင့္…အင့္.ဟား……ပန္းထြက္ကုန္ၿပီ…..ကိုရဲ႕…..ဟင့္…..ဟင့္…” ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ရင္း ပြတ္ရင္း ေညႇာင့္ရင္းမွေအးၾကည္မ ေစာက္ေရမ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေလရာ ကိုထက္ပိုင္ လွ်ာေလးေပၚ၌ သုတ္ေရအဖတ္အဖတ္မ်ား အခဲလိုက္အခဲလိုက္စုပုံသြားေလသည္။ ခုန သူေျပာခဲ့ေသာ သစ္စိမ္းနံ႔ သင္းသင္းေလးက တစ္အိမ္လုံးကိုပင္လႊမ္းမိုး ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလသည္။ ကိုထက္ပိုင္က ေအးၾကည္မ သုတ္ေရမ်ားကို လွ်ာႀကီးျဖင့္ယက္ခါ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ၿပီး မတ္တတ္ထရပ္လိုက္သည္။ “ သိပ္…. ေက်းဇူးတင္တာပဲ …ကြယ္…”
ေမွးစင္းစင္းေလး က်လ်က္ရွိေသာ မ်က္လုံးေလး အစုံက ကိုထက္ပိုင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က ဆန္႔တန္းလ်က္ကိုထက္ပိုင္လည္ပင္းကိုယွက္သိုင္းတြယ္ဖက္လိုက္ခါ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုနီးကပ္သြားၾကသည္။ ကိုထက္ ပိုင္ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေပက်ံေနေသာ ေအးၾကည္မ၏ သုတ္ရည္မ်ားက ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ အစုံၾကား၌ ၿပိခနဲ ဖိကပ္ညႇပ္ သြားေလသည္။ကုတင္ေအာက္သို႔ေျခအစုံကိုခ်လိုက္ေသာ ေအးၾကည္မ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကေဘးသို႔ကားေပး လိုက္ရာ ကိုထက္ပိုင္၏ လီးတန္ႀကီးက ေအးၾကည္မ ေစာက္ပတ္အဝသို႔တေျဖးေျဖး နီးကပ္လာေလသည္။ သို႔ေပမယ့္ နီးကပ္လာေသာ္လည္း လီးထိပ္ႀကီးက ဗိုက္ႏွင့္ယွဥ္၍ ဦးေမာ့ေနသျဖင့္ ေအးၾကည္မက သူမ လက္ေခ်ာင္း သြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ အရင္းကို ကိုင္၍ ဦးကိုစိုက္ခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္အဝသို႔ အသာအယာ ေတ့ေပးလိုက္ပါသည္။ လီးတန္ႀကီးက ေႏြးခနဲ ေစာက္ပတ္အဝကို ေတြ႔ထိလိုက္သည္ႏွင့္ ေအးၾကည္မက လက္ ကေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ကိုထက္ပိုင္၏ ျဖဴေဖြးလုံးထစ္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္၍ ဆြဲခ်ကာ ခါးေလးကို ေကာ့တင္ေပးလိုက္ေလသည္။ “ ႁပြတ္…..စြပ္……..” “ အ…အား…..ကၽြတ္….” လီးတန္ႀကီးက ထုိးဝါးတစ္ေခ်ာင္းလို ေကြးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီးမွ ေအးၾကည္မ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းပိုင္းအထိ တံေတြးမ်ား သုတ္ရည္မ်ား၏ ေခ်ာက်ိမႈျဖင့္ ဒလစပ္ တန္းေဆာင့္ကာ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ဝင္ေဆာင့္သြားေလသည္။
ေအးၾကည္မဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားသည္။ကိုထက္ပိုင္ရင္ဘတ္ႀကီးကိုေဆာင့္ေဆာင့္တြန္းရင္းေခါင္းကိုသြက္သြက္ႀကီး ခါရမ္းကာ…. “ အား….အား…….နာတယ္….အား….နာတယ္…၊ ..အ..အီး….အား….” ကိုထက္ပိုင္က ေအးၾကည္မ အၾကမ္းအရမ္း ႐ုန္းကန္လာေလေလ သူကလည္း အားနွင့္ဖိေဆာင့္ခ်ေလေလ ျဖင့္ပြဲက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေမသူေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ကာ ဘာလုပ္ရ မွန္း မသိေအာင္ျဖစ္သြား၏။ “ မ႐ုန္းစမ္းပါနဲ႔…ဟ…. ဒီမွာ ေကာင္းေနၿပီ…” “ နာ…နာတယ္… အရမ္းနာတယ္… ရွင့္ဟာႀကီး အဆုံးဆိုရင္က်မ မခံႏိုင္မွန္း ရွင္သိရဲ႕သားနဲ႔… လႊတ္… လႊတ္……အား…..” “အား…..ႁပြတ္….စြပ္…ဘြပ္.စြိ….ဖြတ္…ႁပြတ္………” “ အား…အား…အ……..အီး…အား……နာတယ္….နာတယ္…အား………အီး………” ေဆာင့္တဲ့သူက မညွာမတာ တအားေဆာင့္သကဲ့သို႔ေအာ္သည့္သူကလည္း အသံကုန္ဖ်စ္ညႇစ္ေအာ္သည္။ ေအာ္ရင္းလည္း ထု႐ိုက္ကုတ္ဖဲ့သည္။
ကိုထက္ပိုင္က မရပ္မနား ရွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ႔လီးႀကီးအဆုံး အဆုံး ဖိ၍ ဖိ၍ ဆီးခုံေလး ခါခါသြားေအာင္မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္လိုက္ေလရာ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ အသႏုေလးမ်ား ၿပဲစုတ္၍ ေသြးေၾကာေလးမ်ား ေပါက္ကြဲကုန္ေလရာ ေစာက္ပတ္ထဲမွေသြးမ်ား ဒလေဟာ စီးက်လာေလေတာ့သည္။ ေအးၾကည္မ မ်က္ႏွာေလး ေခၽြးမ်ား ရႊဲလ်က္မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ကုန္း ကုန္းထ၏။ ကိုထက္ပိုင္က မညႇာမတာ ရင္ဘတ္ကို စီးတြန္းၿပီး ျပန္ ျပန္တြန္းခ်ေနရာ ကုတင္ေလးေပၚ၌ ဗရမ္းဗတာ ဝ႐ုန္းသုန္းကားႀကီး ျဖစ္သြားေလသည္။ ေမသူ႔လက္ထဲ၌ ထိေရာက္မႈမရွိေသာ တံမ်က္စီးတစ္ေခ်ာင္းကိုသာ ကိုင္လ်က္အခန္းထဲသို႔ မိုက္မဲစြာ ခုန္ဝင္လိုက္မိေလသည္။ “ ေခြး တိရစၧာန္… ေအးၾကည္မကိုလႊတ္လိုက္….” ေမသူ႔အသံသည္ေဒါသေၾကာင့္တုန္ခါၿပီး အက္ကြဲစူးရွေနသည္။ ကိုထက္ပိုင္က လည္ဂုတ္အထိဝဲက်ေန ေသာ သူ႔ဆံပင္မ်ားကို ခါပစ္လိုက္ရင္း ေအးၾကည္မကိုလိုးေနရာမွလီးကို မခၽြတ္ေသးပဲ လွည့္ၾကည့္၏။ သူ႔မ်က္ႏွာ ႀကီး ဝင္းပသြားသည္။ သူက ေအးၾကည္မ ခႏၶာကိုယ္ေလးေပၚမွ ခြလ်က္အေနအထားမွ ကုန္းထလိုက္သည္။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ဘြပ္ခနဲ ကၽြတ္ထြက္လာသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ေသာ ကိုထက္ပိုင္ေပါင္ၾကားမွ ရွည္လ်ား ႀကီးမားလြန္းေသာ လီးတန္ႀကီးက ေလထဲတြင္အဖုံးအကာမဲ့ကာ ခါရမ္းေနသည္။
ၿပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ထိပ္ႀကီးမွ ေသြးမ်ား တစက္စက္က်ေနကာ ေျခာက္ျခားစဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရ၏။ “ ရွင္….ရွင္…. ေရွ႕မ တိုး နဲ႔…..မတိုးနဲ႔…ေနာ္….” ေမသူ ထိတ္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး တံမ်က္စီးရိုးျဖင့္ လက္တစ္ကမ္းသို႔ ဟိုရမ္းဒီရမ္း ရမ္းေန၏။ ကိုထက္ပိုင္ကလည္း ဒီေလာက္အဟန္႔အတားေလာက္ကေတာ့ထက္ပိုင္အတြက္မႈစရာမဟုတ္…..။ “ ဟဲ ဟဲ…လာေလ… နင့္သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ အရသာရွိေအာင္ငါလုပ္ေပးမယ္ေလ…ဟဲဟဲ…ဟဲ…” ေမသူ႔နားထဲပူခနဲဝင္သြားေသာထက္ပိုင္၏စကားလုံးေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လုံးေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားရ၏။ တံမ်က္စီး ကိုင္ထားေသာ ေမသူ႔ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားၾကားမွ ေခၽြးစီးေလးမ်ား စို႔ထြက္လာသည္။ ေျခာက္ျခား တုန္လႈပ္ျခင္းႏွင့္အတူသူရဲေကာင္း ဝင္လုပ္မိျခင္းအတြက္လည္း ေနာင္တရမိသြားသည္။ တံမ်က္စီးကို က်စ္က်စ္ ဆုတ္ကိုင္ရင္း ေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္ျဖင့္ဆုတ္လာရာအိပ္ခန္းေဒါင့္ရွိဘီဒိုႀကီးႏွင့္ေက်ာျပင္ေလးကပ္မိသြား၏။ ေမသူေအးၾကည္မကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေအးၾကည္မ ကုတင္ေလးေပၚ၌ ငါးဖယ္ပ်ံပ်ံေန၏။ လက္ ႏွစ္ဖက္က ေသြးမ်ား ဒလေဟာ ဆင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို စုံကိုင္ဖုံးအုပ္ကာ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေကြးရင္း တညည္းညည္းတညဴညဴျဖင့္လူးလိမ့္ေနရွာသည္။သူမဘာမွမတတ္ႏို္င္ေတာ့ဟုသာ ေမသူေတြးေတာမိေလေတာ့ သတည္း…။ ေမသူ႔ခမ်ာမွာေတာ့………..။
* * * * * * * “ ရွင္…ရွင့္ခ်စ္သူကို ဒီေလာက္လုပ္ရသလား… ဟင္…” ေမသူက မ်က္ရည္ေလးမ်ား ဝဲရင္း ေဒါသသံေလးႏွင့္ေျပာ၏။ လက္ထဲမွတံမ်က္စီးကမူရမ္းလ်က္..။ “ ဟဲ ဟဲ… ေကာင္မေလးကႀကိဳက္ကုန္းေလးပါ … ညီမရယ္..၊ သူ႔ကို ဟိုေန႔ေတြတုန္းကဆို.. အစ္ကို က တစ္ဝက္ တစ္ဝက္ပဲ လိုးေပးတယ္ေလ..။ ဟင္း ဟင္း…ဒါကို သူက အစ္ကို႔လီးၾကည့္ၿပီး သူ ေတာ္ေတာ္ခံႏိုင္ေနၿပီထင္တာ…..ဟားဟား….ဒီေန႔ေတာ့ မင္းကို ေခၚလာမယ္..၊ သူနဲ႔အစ္ကိုနဲ႔ လိုးေနတာကို မင္း စိတ္ဝင္စား လာေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္တဲ့ေလ…၊ ဟဲဟဲ… ရတာေပါ့..သိပ္ရတာေပါ့…..ကိုယ္ကလည္း ပယ္ပယ္ နယ္နယ္ေလး မႈတ္ေပးလိုက္တယ္ေလ… ကိုယ္လဲ ဖီးလ္ေတြ တက္လာတာေပါ့..ဒါနဲ႔ အဆုံးထိဆြဲလိုက္မိတာ… ဟဲဟဲဟဲ… မင္းကေလးကိုလိုးရင္ေတာ့တစ္ဝက္ပဲ…တစ္ဝက္ပဲ… လာပါကြာ….” ျမင္းလီးႀကီးနဲ႔ တေထရာတည္း တူေသာ ထက္ပိုင္၏ လီးတန္ႀကီးက ထက္ပိုင္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း ဘယ္ညာ ခါရမ္းလ်က္ေသြးမ်ားျဖင့္ၾကမ္းျပင္သို႔တေတာက္ေတာက္က်ေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း ေမသူဖင္ကေလးရႈံ႕ ရႈံ႕သြားကာ အခုန ခံခ်င္ေနေသာ စိတ္ကေလးမ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကြယ္လြင့္စင္ကုန္ေလသည္။ “ ရွင္…ရွင္…က်မအနား မကပ္နဲ႔ေနာ္…”
“ ဝွီး…ဝွီး….ဝွီး….ရွင္လူယုတ္မာ…လူ႔တိရစၧာန္ႀကီး….ဝွီး…ဝွီး….” “ မကပ္နဲ႔လို႔ေျပာေနတာ…မၾကားဘူးလား…ကဲဟယ္…” “ ဝွီး…ဖတ္….” “ ဟဲဟဲ….ဟဲ… ဘာတတ္ႏို္င္ေသးလဲ…ခ်ာတိတ္…” တစ္ခ်က္ေကာင္း တအားလႊဲ႐ိုက္ခ်လိုက္ေသာ တံမ်က္စီးတံအ႐ိုးကို ထက္ပိုင္က ကၽြမ္းက်င္စြာဖမ္းယူၿပီး ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရာ ေမသူ၏ လုံးထစ္က်စ္လစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ထက္ပိုင္ရင္ခြင္ထဲ ေစြ႔ခနဲ ဝင္သြား၏။ “ အား…လႊတ္….လႊတ္ပါ…” လီးတန္ႀကီးႏွင့္ဝုိင္းစက္အိမို႔ေသာ တင္ပါးသားႀကီး ဇိခနဲ ထိုးမိလိုက္ရာ ေမသူလိပ္ျပာလြင့္မတတ္ေအာ္ရင္း ေၾကာက္ရံြ႕ထိတ္လန္စြာ ေအာ္လိုက္သည္။ “ ခ်ာတိတ္ရယ္… ကိုယ့္လီးအရသာကိုနည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ျမည္းၾကည့္စမ္းပါ… ဟဲဟဲ..ဟဲ…မင္း စြဲသြား မွာ ေသခ်ာပါတယ္..” “ ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…လႊတ္ဆို..လႊတ္…ေနာ္…” “ ဟ…မင္းက ခုထိ ငါ့ကို ေအာ္တုန္း ေငါက္တုန္းလားကြ…ေဟ..ဒီမွာ..ဗိုလ္ႀကီးထက္ပိုင္ ဆုိတာ ငါပဲ မွတ္ထား..၊ ဟင္းဟင္း…ဗိုလ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔ရင္ခိုညည္းသလိုညည္းသြားေစရမယ္…ဟား..ဟား…ဟား…” ခါး၌ ပုဆိုးမရွိ၊ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ လီးႀကီးတရမ္းရမ္း လုပ္ခါ ေမသူ႔ဖင္ၾကားသို႔ ထိုးထိုးထည့္ရင္း သူက တဟားဟား ရယ္ေနျပန္သည္။ ေမသူကမူလက္ေမာင္းအိုးေလးႏွစ္ဖက္ကို အ႐ိုးကြဲလုမတတ္ျဖစ္ညႇစ္ထားေသာ ထက္ပိုင္လက္အတြင္းမွမ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္တအား႐ုန္းကန္ေနမိ၏။
ဒူးေတြက ၫႊတ္က်ေန၏။ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဒူးေထာက္လ်က္သား က်သည္။ က်င္ခနဲ ဒူးအ႐ိုးႏွစ္ဖက္က နာက်င္ေသာ ေဝဒနာကိုခံစားလိုက္ရသည္။ လက္ေမာင္ကိုဆုတ္ကိုင္ထားေသာ ထက္ပိုင္က ေလွ်ာ့ခ်ေပးလိုက္ရာ ခႏၶာကိုယ္ေလးက တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေလး ေကာ့လန္ကာ ထက္ပိုင္လက္ထဲ၌ တြဲေလာင္းေလး ျဖစ္သြား၏။ ေမသူ၏ မရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ပုံစံေလးကို ၾကည့္ကာ ထက္ပိုင္က အားရပါးရ ရယ္သည္။ မို႔ေမာက္ဆူၿဖဳိးေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးက ေကာ့ပ်ံေနသည္။ ခ်ပ္ယပ္တင္းက်စ္ေသာ ဝမ္းဗိုက္သားေလးက လိႈင္းထ လြန္႔လူးေနၿပီး ပဆစ္တုပ္ထိုင္ထားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားက တင္းသထက္ တင္းရင္းကာ တင္ပါးႀကီးမ်ားက ေဘးသို႔ကားထြက္ေနသည္။ ဆတ္ခနဲ လက္တစ္ဖက္ကို အလႊတ္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေမသူ႔ရင္ထဲ ဟာခနဲ လႈိက္ဖိုသြားကာ အလႊတ္ခံရေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ၾကမ္းျပင္ကိုေထာက္လိုက္ရသည္။ ေမသူ ယင္းသို႔ ဗရမ္းဗတာ ျဖစ္သြားပုံေလးကိုလည္း ကိုေရႊထက္ပိုင္က ဝါးခနဲ အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ရယ္ ျပန္သည္။ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွေသာ ထက္ပိုင္၏ ျမင္းလီးႀကီးက ေမသူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚ၌ တဝဲဝဲျဖင့္ရမ္းခါရင္း ေမသူ႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေလသည္။ ေမသူ၏ ႏုနယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္တစ္တစ္တုတ္တုတ္ေလးကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားေတာ့မေယာင္ရမၼက္ထန္ျပင္းေသာ မ်က္လုံးႀကီးမ်ားျဖင့္စူးစူးဝါးဝါးႀကီး ၾကည့္ေနေသာ ထက္ပိုင္မ်က္လုံးႀကီး မ်ားကိုေမသူရင္မဆိုင္ရဲပဲ ေခါင္းကိုလႊဲဖယ္ပစ္ေနရသည္။
“ မင္း..ေအးေအးေဆးေဆး ခံမလား…အသားနာခံမလား.. ခ်ာတိတ္…” ထက္ပိုင္က ေကြးထုတ္ထားေသာ ေမသူ႔ေပါင္သား တင္းတင္းေလးေပၚသို႔ေျခတစ္ဖက္ကို ခပ္ဖိဖိေလးနင္း ကာ ရာဇသံေပးသည္။ တင္းရင္းမာက်စ္ေသာ ေပါင္ေပၚသို႔ မညႇာမတာ ေျခေထာက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ တက္နင္းလိုက္ မႈေၾကာင့္ေပါင္တန္တစ္ခုလုံးႏွင့္ေထာက္ထားေသာ ဒူးေခါင္းမွနာက်င္စူးရွေသာ ေဝဒနာကိုခံစားလိုက္ရသည္။ “ အား….အား……..” စူးစူးရွရွ ေအာ္ရင္း ေမသူမ်က္လုံးအိမ္မွ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ား ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို ျဖတ္သန္း စီးဆင္းလာ၏။ အံကို ႀကိတ္လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ထားရင္း သြားၾကားမွေလသံႏွင့္ေျပာသည္။ “ သတ္ပစ္လိုက္…..” “ ဟာ…အဲဒီလိုေတာ့မတရား မေျပာနဲ႔ခ်ာတိတ္ရယ္… ကိုယ္က လိုး႐ုံပဲ လိုးခ်င္တာ ဟီးဟီး…မွန္း မင္းဟာ ေလး ေတာ္ေတာ္ထြားေနၿပီလား…” “ ရွင္….အို…ရွင္လူယုတ္မာ..ထမီမခၽြတ္နဲ႔….” “ ထမီခၽြတ္မွ မင္းေစာက္ဖုတ္ေလးကိုေတြ႔ရမွာမို႔လား…ခ်ာတိတ္ရဲ႕ ..ဟားဟား…” ထက္ပိုင္က ေမသူ လုံးဝ လႈပ္ရွားရုန္းကန္မႈမျပဳႏို္င္ေစရန္ေကြးထားေသာ ေပါင္ရင္းကို တအားနင္းၿပီးမွ ေမသူ႔ထမီေလးကိုေဆာင့္ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ အားပါးပါး… ခုံးထေနတာပါပဲလား…ကြယ္…” ေမသူရွက္လြန္း၍ မ်က္ေစ့အစုံကိုပိတ္ပစ္လိုက္ခါ အားရပါးရ ငိုခ်လိုက္မိသည္။ ေဖြးအုႏုထြားေသာ ေမသူ၏ (၁၈)ႏွစ္သမီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေပါင္မုန္႔ႀကီးတစ္လုံးကိုအေပၚပိုင္းေလးတင္ လွီးျဖတ္တင္ထားသကဲ့သို႔ခုံးမို႔ေျပာင္တင္းကာ ေခ်ာမြတ္ေနသည္ကိုထက္ပိုင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။
ထက္ပိုင္လီးႀကီးက ဇတ္ခနဲ ဦးေမာ့ကာ တုန္သြားသည္။ ထက္ပိုင္က တဟင္းဟင္း အသံထြက္လာသည္။ “ လူယုတ္မာ…ေခြးတိရစၧာန္ႀကီး….လႊတ္…..” ေမသူ႔ေအာ္သံသည္က်ယ္ဝန္း၍ ၿခဳံႏြယ္ထူပိန္းေသာ ႏွစ္ဧကေက်ာ္ေက်ာ္ၿခံဝန္းႀကီး အျပင္သို႔ မည္သို႔မွ် တိုးမေပါက္ႏိုင္ေအာင္တိုးညႇင္းလြန္း၏။ ေမာျခင္း၊ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားျခင္း ရွက္ေဒါသ ခံစားမႈမ်ား ေရာေထြးခံ စားေနရျခင္းေၾကာင့္လည္း အသံက လည္ေခ်ာင္းမွပီပီသသ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေအာင္ျမင္စြာ ထြက္မလာ ႏိုင္ရွာ….. ထက္ပိုင္က သူဆြဲထားေသာ ေမသူ၏ က်န္ေနေသာ လက္တစ္ဖက္ကိုပါ လႊတ္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ တဆက္ တည္း လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ေမသူ၏ တီရွပ္အက်ႌေလးကိုလည္ပင္းဝမွဆြဲ၍ ေဆာင့္ၿဖဲခ်လိုက္၏။
“ ၿဗိ….အား…..အေမေရ…ကယ္ပါအုံး….” သနားစဖြယ္ေမသူ၏ ေအာ္သံေလးက တုံရီစြာ ညႇစ္ထြက္လာေသာ္လည္း ကာမဘီလူး ထက္ပိုင္က ႏုထြား ေသာ ေမသူ႔ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေက်နပ္အားရစြာ လက္ခုပ္ႀကီးထဲ ထည့္ကာ တရြရြ ပြတ္ကစားလိုက္ရာ ေမသူ မ်က္လုံးမ်ား ျပာေဝသြားၿပီး ေၾကကြဲျခင္း ႏွေျမာတသျခင္း ရွက္ရြံ႕ေျခာက္ျခားျခင္းမ်ားျဖင့္ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး ျဖစ္သြားမိ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေမသူသတိလစ္သလိုေလး ျဖစ္သြားခ်ိန္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာ ထက္ပိုင္က သူ၏ လီးတန္တုတ္ တုတ္ခဲခဲႀကီးကိုေမသူ၏ လက္ဝါးတစ္ျပင္စာမွ်သာ ရွိေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို႔တင္ကာ ပြတ္ဆြဲလိုက္၏။ ထိုင္း ခနဲ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း၌ ျပင္းထန္ေသာ ဖိုႏွင့္မ ဓါတ္ကူးစက္မႈမွေပါက္ကြဲျခင္း ေဝဒနာကိုေမသူခံစားလိုက္ရစဥ္။ ထက္ပိုင္၏ က်ပ္လုံးခန္႔ရွိေသာ လီးတန္ႀကီးက တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ အကြဲၾကားေလးအတိုင္း ေစာက္ပတ္အဝရွိ ရာသို႔နိမ့္နိမ့္ဆင္းလာသည္။ ထက္ပိုင္လီးႀကီး တစ္လက္မခန္႔တစ္ခ်က္ေရြ႕လိုက္တိုင္း ေမသူ႔ေသြးေၾကာေလးထဲမွ အဆက္မျပတ္ ေပါက္ကြဲမႈေလးမ်ားက ထိုင္းခနဲ ထိုင္းခနဲ လီးထိပ္ႀကီး၏ ပူေႏြးေစးထန္းေသာ အထိအေတြ႔ႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕ နိမ့္ဆင္းလာေသာ လီးဒစ္ၿပဲႀကီးက အပ်ဳိစင္မေလး ေမသူ၏ ပါကင္ပိတ္ေစာက္ပတ္ေလးကို ၿဖဳိခြဲထိုး ေဖာက္ရန္အားယူလိုက္စဥ္…။ “ ခြမ္း…..” “ အား……..” “ ဂလြမ္….ခၽြမ္……..” “ ဟင္……….ကိုကို…….” “ ကိုစစ္ၿငိမ္း…..”
ေအးၾကည္မႏွင့္ေမသူတို႔အသံေလးကၿပိဳင္တူထြက္လာကာထက္ပိုင္ေခါင္းကိုပုလင္းႏွင့္႐ိုက္ခ်လိုက္ေသာ ကိုစစ္ၿငိမ္းကိုအားကိုးတႀကီး ၾကည့္လိုက္ၾက၏။ စစ္ၿငိမ္း ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ေနသည္။ ထက္ပိုင္ကို ၾကည့္ေန ရာမွမ်က္လုံးအစုံက ဒူးေကြးလွ်က္ပက္လက္ကေလး လွန္ထားျခင္း ခံေနရေသာ ေမသူ႔ထံေရာက္သည္။ ထမီေလးက ဒူးဆစ္အထက္နား၌ ပုံေနသည္။ လက္သီးဆုတ္ခန္႔အဖုတ္ေမႊးမဲမဲ အုံေလးက ေထာင္ထေနၿပီး စင္းစင္းေလး ပူးကပ္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အကြဲ ထင္းထင္း ဖူးဖူးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ေဖာင္းကား ခုံးထေနသည္။ ေမသူက သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကိုစစ္ၿငိမ္းကို မၾကည့္ရဲပဲ မ်က္နွာလႊဲလိုက္ ရေလသည္။ “ ေမသူ… ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္….” “ မျဖစ္ပါဘူး… ကိုကို…….” “ ေအး…ေအး ဟုတ္ပီ…” စိတ္ထဲကမူကိုကိုလိုးဖို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူလိုးျဖစ္သြားေတာ့မလို႔ ကိုကိုရယ္ဟု ငိုယို ျမည္တမ္းရင္း ေတြးေတာေနမိေလသည္။ ေအးၾကည္မကမူ ထမီ အက်ႌမ်ားကို အျမန္ဝတ္ရင္း ဒယိမ္းဒယုိင္ျဖင့္ ေမသူတို႔နား ကပ္လာ၏။ “ ေအးၾကည္မကိုခြင့္လႊတ္ပါ…ေမသူရယ္…ေနာ္…ေနာ္…” ေမသူကမူကိုစစ္ၿငိမ္း ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲသို႔တိုးဝင္လိုက္ခါ အလုံၿခဳံဆုံး ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္၌ နားခို လိုက္ပါေလ ေတာ့သည္…….. ၿပီးပါၿပီ ။။
