“ ၿဖိဳးၿဖိဳးေရ….မမဆီ ခဏ လာပါအုံးေဟ႕….” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေျမာက္ကၽြန္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာတစ္ပုဒ္ကို စိတ္ဝင္စားစြာ ဖတ္ေနစဥ္ အေရွ႕ဘက္တိုက္အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းတံခါးမွေန၍ မသက္ထားရီက လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ သူေနတာက အေရွ႕ဘက္တိုက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္အေနအထား ျဖစ္ေသာ ကားဂိုေဒါင္ အေပၚထပ္ရွိ အစြန္ဆုံးအခန္းတြင္ ျဖစ္သည္။ သူေနေသာ အခန္းနွင့္ မသက္ထားရီ အိပ္ခန္းမွာ မ်ဥ္းတစ္ေျပးညီ ယွဥ္လ်က္ရွိသည္။ သို႕ေသာ ္သူေနေသာ အခန္းက ၃ ေပခန္႕နိမ္႕သျဖင့္ မသက္ထားရီအခန္းက အေပၚစီးမွ ျဖစ္ေနသည္။ “ ဟုတ္ကဲ႕….မမ လာၿပီ…လာၿပီ…..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို အမွတ္အသားျပဳရင္း မသက္ထားရီ ၾကားေအာင္ အသံျပဳကာ ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းလာခဲ႕သည္။ အခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီခြဲခန္႕ျဖစ္၍ မသက္ထားရီ သမီး ၅ တန္းေက်ာင္းသူ သက္သက္မြန္လည္း ေက်ာင္းသြားေန၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အိမ္တြင္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ရယ္ ၊ မသက္ထားရီရယ္ ၊ အိမ္ေဖာ္ မျမႏွစ္တို႕သာ ရွိၾက၏။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ သည္အိမ္ေရာက္သည္မွာ ၆ လ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိပါေသးသည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ျဖစ္၍ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ရန္ သူအေမ၏ အစ္ကိုတစ္ဝမ္းကဲြျဖစ္သူ မသက္ထားရီ၏ ေယာက္်ား ကိုထြန္းထြန္းဦးက သူ မေလးရွား မသြားခင္ ၃ လအလိုတြင္ သူ႕အိမ္မွာေန၍ တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ရန္ ေခၚလာခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္ကဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးၿပီးခ်င္း တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ရေသးပဲ တစ္ႏွစ္နားရသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းႏွင့္ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္း တက္ေစသည္။ တစ္ခ်ိန္က်လွ်င္ သူ႕လို ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ သြားလုပ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ထား၏။ လိင္စိတ္ႏိုးၾကား ၊ လူပ်ဳိေသြးေတြ တိုးပြားစ အရြယ္မို႕ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ စိတ္က မသက္ထားရီ အေပၚမွာ စေတြ႕ကထဲက မရိုးသားဟု ဆုိရမည္ျဖစ္သည္။ မသက္ထားရီ အေပၚမွ မဟုတ္၊ အိမ္ေဖာ္ျဖစ္သူ မျမႏွစ္ အေပၚမွာလည္း မရိုးသားပါ..။ မသက္ထားရီႏွင့္ မျမႏွစ္တို႕မွာ အသက္ သုံးဆယ္ဝန္းက်င္ သက္တူရြယ္တူ ျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေဖာ္ျဖစ္၍ ညွိဳးညိွဳးမွိန္မွိန္ စုတ္စုတ္ပဲ႕ပဲ႕ မဟုတ္ပါ..။ မသက္ထားရီက ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းလို ဆက္ဆံေနထိုင္ေစ၍ မသိလွ်င္ ညီအစ္မဟုပင္ ထင္ရပါသည္။ ၿပီးေတာ့ မျမႏွစ္က သားသမီး မရွိသည္႕ အိမ္ေထာင္ပ်က္ တစ္ခုလပ္ ..။ မျမႏွစ္က မသက္ထားရီထက္ မ်က္ႏွာအလွ ေလ်ာ့ေသာ္လည္း ကိုယ္ဟန္အလွမွာမူ တန္းတူလိုက္ၿပီး က်ားသတၱဝါတို႕ စြဲမက္ေစေသာ အရႈိက္အဟိုက္၊ အေဝ႕အဝိုက္ ၊ အဖုအထစ္ အမို႕အေမာက္ ေကာက္ေၾကာင္းေတြက ၾကည္႕ေကာင္းလွစြာ ျပည္႕စုံပါသည္။ ပုံစံတူဟုမဆိုသာေသာ္လညး္ ကာယအလွမွာ တစ္မ်ဳိးစီ စြဲမက္စရာ ေကာင္းသည္ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္။
ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္သည္မိန္းမႏွစ္ဦးအေပၚမွာ ေယာက္်ားပီပီ သစၥာရွိရွိျဖင့္ စိတ္ရွိတိုင္း ပစ္မွားေဖာက္ျပန္လာခဲ႕သည္မွာ သည္အိမ္သို႕ ေရာက္စကထဲကပင္။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႏႈတ္ထိအသံေရာက္ အားျဖင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ မေဖာက္ျပန္ေသးမခုတ္တတ္တဲ႕ေၾကာင္ကေလးလိုပင္။ယခု ဤအိမ္၏ အရွင္သခင္ ဘုရင္မက ေခၚေနပါၿပီ..။ ေသြးဆူရင္ခုန္ ဘဝင္တုန္လွ်က္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ တစ္ေယာက္ မသက္ထားရီ အိပ္ခန္းဝသို႕ ေရာက္လာသည္။ မသက္ထားရီက ခုတင္ေပၚတြင္ ဝမ္းလ်ားႀကီး ေမွာက္လ်က္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ စာရြက္အလြတ္ေပၚတြင္ ဘာေတြ တြက္ခ်က္ေနမွန္း မသိ။ “ မမ…. က်ေနာ္ ေရာက္ၿပီ…” “ ေအာ္….ေအးေအး…လာေလဟဲ႕…” ၾကည္လဲ႕ရႊင္ၿပဳံးစြာ ေခါင္းကို ငဲ႕ေစာင္းၿပီး ေျပာ၏။ မသက္ထားရီ မ်က္လုံးေတြက ညွိဳ႕အားျပင္းစြာ အေရာင္ေတြ လက္ျဖာေန၏ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ရင္တလွပ္လွပ္ ခုန္စြာျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္။ “ ေအး….အဲဒီအေပၚမွာ ထိုင္ေလ…” ခုတင္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ စားပြဲခုံက ကုလားထိုင္ရွည္ေပၚတြင္ ထိုင္ရန္ ေမးေငါ႕ျပသည္။ သည္ေတာ့ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က မသက္ထားရီ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို အေပၚစီးမွ ျမင္ေနရသည္။
မသက္ထားရီက ယခုအခ်ိန္ထိ မထေသးပဲ ေစာေစာကအတုိင္းပင္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္လ်က္သား ရွိေနေသးသည္။ တင္ဆုံထြားထြားအိအိႀကီးေတြက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ရင္ကို တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေစသည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ၿပီး တံေတြးမၾကာခဏ ၿမိဳေနရသည္..။ မသက္ထားရီက ဝမ္းလ်ားေမွာက္ အေနအထားမွ သူ႕ဘက္သို႕ မ်က္ႏွာမူကာ တစ္ေစာင္းလွည္႕လိုက္သည္။ “ မင္းက လွ်ဳိထားတာပဲ ကြ….ကိုယ္႕အစ္မက် မေျပာဘူး… ျမႏွစ္က် ေဗဒင္တြက္ေပးတယ္ ..ဆို……” အခ်စ္ရည္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနေသာ မ်က္ေစာင္းခ်ဳိခ်ဳိေလး ထိုးရင္း မသက္ထားရီက ေမး၏။ “ ဟာ…ဒီ….ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး မမရာ….ဟို…. ဟို… သူကလဲ ေမးလို႕ ..မေတာက္တေခါက္ တတ္တာေလးနဲ႕ ေဟာေပးလိုက္ရတာပါ…” “ အံမယ္…. ဘာ မေတာက္တေခါက္လဲ… ဟိုက မွန္လြန္းလို႕တဲ႕ ေတာ္ေရ… ဒီတစ္ခါ လခ ထုတ္ရင္ ရွင့္ကို ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ အဝ ဝယ္ေကၽြးမလို႕တဲ႕ …ႀကိမ္းဝါးေနတာ…” ကံေကာင္းေထာက္မစြာႏွင့္ တဲ႕သြားျခင္း ျဖစ္လိမ္႕မည္။ တကယ္ေတာ့ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ဝါသနာပါလို႕ မေတာက္တေခါက္ ေလ႕လာထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သူ႕ကို သူသိ၍ ၿပဳံးလိုက္မိစဥ္…. “ မင္းက ဘာၿပဳံးတာလဲ…ဟင္း….၊ မ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္လိုက္…. ငါ႕က် ေဟာမေပးဘူး… ကဲ..အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မေဟာနဲ႕အုံး..မင္း ေဗဒင္ပညာနဲ႕ မမကို သုံးလုံးဂဏန္း တြက္ေပးကြာ ေနာ္…၊ မမ ဒီတစ္ခ်ီ ေတာ္ေတာ္ ထိသြားတယ္၊ မင္းေလးေလး ပို႕တဲ႕ ေငြ ၁၅ သိန္းလဲ ေျပာင္ၿပီ….” မသက္ထားရီ စကားေၾကာင့္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြားသည္။ ဟိုအေမႊးပါမက်န္ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေမႊးမ်ား ေထာင္ထသြား၏။
“ ဘုရား…ဘုရား…. ငါးပါးမက ေမွာက္ေတာ့တာပဲ… ၁၅ သိန္း ေျပာင္ၿပီတဲ႕…၊ သုံးလုံးဂဏန္းလဲ တြက္ေပးတဲ႕…. ဘုရား…ဘုရား….”စိတ္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူ ေယာက္ယက္ခတ္ရင္း ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္လာသည္။ မ်က္ႏွာၾကက္ေမာ့၍ အႀကံထုတ္ေနစဥ္…. “ ဘယ္ႏွယ္႕လဲ… ေဗဒင္ ခ်ာေလး….” မသက္ထားရီ စကားေၾကာင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ ျပန္႕က်ဲေနေသာ အေတြးမ်ား တုံ႕ခနဲ ရပ္တံ႕သြားသည္။ သူ႕ကို ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ေစာေစာကလို ေဘးတစ္ေစာင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပက္လက္ႀကီး အိပ္လ်က္ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မို႕ေမာက္တင္းရင္းေသာ ႏို႕အုံႀကီးႏွစ္မႊာကအက်ႌကိုေဖာက္ထြင္းထြက္မတတ္ ရုန္းကန္ေနသည္႕ႏွယ္ ထင္ရ၏။ ေစာေစာက အေတြးေနရာဝယ္ ရမၼက္ေလေပြက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ႏွလုံးသားကို တစ္ခ်က္ေမႊ႕သြားျပန္၏။ မိန္းမအေတြ႕အႀကဳံ လက္ေတြ႕မ၇ွိေသာ္လည္း ..၊ သူလည္း ေခတ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ၊ စာေပဗဟုသုတ ျပည္႕စုံၾကြယ္ဝသူ ျဖစ္၏။ မသက္ထားရီ အေပၚ မရိုးသားေသာ စိတ္အခံကား ႀကီးလွေသာေၾကာင့္သာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မလုံ၍ ႏွလုံးခုန္ ရင္တုန္ေနသည္ကို သတိျဖင့္ ျပန္လည္ စုစည္းလိုက္သည္။ “ ကဲ….ေျပာေလ… မမကို သုံးလုံးဂဏန္း တြက္ေပးမွာလား..လို႕….” မ်က္လုံးေလး ေဒါင့္ကပ္ၿပီး ေမးလာေသာ ညဳခၽြဲ ခ်ဳိအီေသာ အသံေလးက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ အသည္းကို က်လိက်လိ ႏွင့္ ယားေစ၏။ တအားေပြ႕ဖက္ၿပီး လုံးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းျဖစ္ေနမိသည္။
“ ေျပာေလကြာ… နက္ျဖန္ဆို ထြက္ေတာ့မွာ…၊ မင္းဆီက ဂဏန္းရရင္ သဇင္ၿငိမ္းဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေအာလိုက္မွာ….” ေၾကာက္လွ်င္လြဲ ရဲလွ်င္မင္းျဖစ္ … လာစမ္းကြာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး.. “ ရတယ္ေလ… မမ .. စာရြက္နဲ႕ ေဘာလ္ပင္ ေပး…”“ ဒီလို လုပ္စမ္းပါ.. ခ်ာေလးရယ္… အဟင္းဟင္း…” မသက္ထားရီက သူ႕ေရးလက္စ ေဘာပင္ကို လွမ္းေပးရင္း ၊ ကိုယ္ကို လိမ္၍ ထလိုက္သည္။ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္ေနေသာ ထမီေၾကာင့္ ေဖြးႏုဝင္းမႊတ္ေနေသာ ဗိုက္သားျပင္ကို လွစ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရသည္။ မသက္ထားရီက ခုတင္ေခါင္းရင္းဆီသို႕ တရြတ္တြန္းသြားၿပီး ခုတင္ေခါင္းရင္းရွိ ဘီရိုတံခါးကို ဆြဲဖြင့္သည္။ သည္ေတာ့ တပ္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ေက်ာ့ရွင္းသည္႕ ကိုယ္ဟန္က ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ မ်က္လုံးထဲ တည္႕တည္႕ႀကီး ဝင္လာသည္။ ေသးသြယ္ေသာ ခါးႏွင့္ ဖြံ႕ထြားေသာ တင္ဆုံသား မို႕မို႕ႀကီးက ထင္ရွားစြာ စြင့္ကား ဝင့္ၾကြားလ်က္ ရွိေနေတာ့သည္။ မသက္ထားရီက ဘီ၇ိုေအာက္ထပ္မွ စကၠဴတစ္ထပ္ ယူ၍ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ထံ လွမ္းေပးသည္။ သူမ ေနာက္ေက်ာကို ရမၼက္ေ၇ာင္လႊမ္းေသာအၾကည္႕သရမ္းတို႕ျဖင့္ စူးနစ္ မက္ေမာစြာ ၾကည္႕ေနေသာ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္မ်က္လုံးတို႕ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။သို႕ေသာ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေနလိုက္သည္။ ယခု မသက္ထားရီ ေျပာေသာ စကားမ်ားသည္ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ပါ..။
သုံးလုံးထိုးသည္ကား မွန္၏။ သူ႕ေယာက္်ား ပို႕လိုက္ေသာ ေငြ ၁၅ သိန္းဆိုသည္မွာ တကယ္မဟုတ္ပါ..သုံးသိန္းေလာက္ထိသြားသည္ကေတာ့ မွန္သည္။ သည္မွ်ေလာက္ေတာ့ မသက္ထားရီအဖို႕ အပ်င္းေျပ သြားၾကားထိုးသေလာက္ပင္ ရွိ၏။ ယခုကဲ႕သို႕ ျပဳလုပ္ေနျခင္းမွာ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို ကာမသားေကာင္အျဖစ္ သြတ္သြင္းရန္ ရမၼက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဆင္ေနျခင္းသာ..။ ဤကိစၥကို သူမႏွင့္ ျမႏွစ္တို႕ ႏွစ္ဦး သေဘာတူ တိုင္ပင္ၿပီး ပႏၷက္ရိုက္ အစပ်ဳိးျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သူ႕ေယာက္်ား မေလးရွားမွာ ၃ ႏွစ္ခြဲေနရမည္..။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရရွည္စီမံကိန္းအတြက္ ယေန႕ အစပ်ဳိးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ဘက္ကလည္း သူ႕အႀကံႏွင့္ သူ ရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ သူကလည္း ေခသူမဟုတ္ပဲ မိန္းမႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မဃေဒဝ လကၤာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူ ရထားသည္။ လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသးသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ဦးေလးဝမ္းကြဲ၏ မိန္းမျဖစ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း ၊ အလွဂုဏ္ ဓနဂုဏ္ အရွိန္ေတြက ႀကီးမားေနသည္က တစ္ေၾကာင္း မ်ားျပားလွစြာေသာ ဟိုအေၾကာင္းသည္အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မသက္ထားရီကို ၇ွိန္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မသက္ထားရီသည္ မိန္းမ။ မိန္းမမွန္လွ်င္ ေစာက္ဖုတ္ပါသည္။ ထိုေစာက္ဖုတ္သည္ မည္သူ႕အတြက္ ျဖစ္ရမည္နည္း..။ ေစာက္ဖုတ္မွန္က လီးႏွင့္ ဂေဟဆက္မွသာ ကမၻာ့နိယာမ က်မည္ မဟုတ္ပါလား..။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ေခါင္းထဲတြင္ သူရထားဖူးေသာ မဃေဒဝ လကၤာ အပိုင္းအစတစ္ခုက ဝင္ေရာက္လာသည္။
“ ႀကဳံရာႏွင့္လိုက္၊ ႀကိဳက္ရာႏွင့္ ေျမွာင္၊ ေတြ႕မေရွာင္သား….။ ” မသက္ထားရီကေရာ ဘာမို႕လို႕နည္း..။ “ မမ… နက္ျဖန္ .. ေသာၾကာေန႕ ေနာ္…” “ ေအး.. ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၆ .. ေသာၾကာ..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ဘာရယ္ ညာရယ္ မဟုတ္..။ ၁၉၉၆. ၂. ၁၆ …….. ဤခုႏွစ္လရက္ ဂဏန္းမ်ားကို ေပါင္းလိုက္သည္။ ၃၄ ရသည္။ ေရွ႕က ၃ တစ္လုံးကို ယူ၍ ေနာက္ အလုံးကို ပယ္လိုက္သည္။ တဖန္ ျမန္မာ ႏွစ္ လ ရက္ မ်ားကို ေပါင္းလိုက္သည္။ ( ၁၃၅၇ + ၁၁ + ၂၈ + ၃၀ ) ရသည္။ ေရွ႕အလုံးကို ပယ္၍ ေနာက္ဆုံးကို ယူလိုက္သည္။ ( ၀ )..။ ခ်ဲထြက္မည္႕ေန႕က ေသာၾကာေန႕ျဖစ္၍ ေသာၾကာ၏ ရန္ၿဂိဳဟ္ကို ရွာရာ တနလၤာၿဂိဳဟ္ကို ရ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ၂ ဟု မွတ္လိုက္သည္။ တဖန္ ေသာၾကာ၏ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို ရွာရာ ဥသာ ဟူေသာ လကၤာအရ တနဂၤေႏြ ကို ရ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ၁ ဟု မွတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း အကြက္ထုတ္လိုက္သည္။ ၃၀၂ နဲ႕ ၃၀၁ ..။ “ ကဲ… ရပါၿပီ…မမ… ၃၀၂ နဲ႕ ၃၀၁ ႏွစ္ကြက္ထဲရယ္…၊ အပီပဲ…မပီရင္ ဇက္အျဖတ္ ခံမယ္..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ေဘာပင္ႏွင့္ ထိုႏွစ္ကြက္ကို ေရးသားၿပီး မသက္ထားရီကို ေပးလိုက္သည္။
“ တကယ္..အပီေနာ္… ခ်ာႀကီး…” “ အို…တကယ္အပီပါဗ်ာ…ကဲ..၊ မယုံရင္ ဘာေၾကးေလာင္းမလဲ…” “ တစ္ကိုယ္လုံး ပုံအပ္ေၾကး ေလာင္းမယ္ကြာ…” မသက္ထားရီက ၁၅၀၀ ဗို႕အား အျပည္႕ပါေသာ ရမၼက္မ်က္လုံးတို႕ျဖင့္ ရႊန္းရႊန္းစားစားႀကီး ၾကည္႕၍ ေျပာလိုက္သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က သေဘာမေပါက္၍ ေၾကာင္ၾကည္႕ေနစဥ္…. “ ဟို…. ဒီလိုေလကြာ… မင္းမွန္ရင္ မမတစ္ကိုယ္လုံးကို မင္းဆီပုံအပ္မယ္..၊ မင္းႀကိဳက္သလိုလုပ္… ..၊ မင္းရႈံးရင္လဲ မင္းတစ္ကိုယ္လုံးကို မမဆီ ပုံအပ္.. မမႀကိဳက္သလိုလုပ္မယ္..ကဲဘယ္ႏွယ္႕လဲ…” ဘယ္ဘက္ကၾကည္႕ၾကည္႕ အျမတ္ခ်ည္းမို႕ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က… “ ကဲ….စိန္လိုက္ဗ်ာ…..” ဟု တက္ၾကြစြာ ေျပာလိုက္သည္။ မသက္ထားရီက ေခါင္းရင္းဘက္ နံရံတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ခလုတ္ကေလးကို ႏွိပ္လိုက္ရာ မၾကာမီ မျမႏွစ္ ေရာက္ရွိလာသည္။ “ ဘာခိုင္းစရာ ရွိလို႕လဲ…မမ..” “ ေအာ္…ဒီမယ္ ျမႏွစ္ေရ… ခ်ာဂ်ီးက ေပးတဲ႕ သုံးလုံးဂဏန္း ၂ ကြက္..၊ အဲဒါ သဇင္ၿငိမ္းဆီမွာ ဖုန္းဆက္ၿပီး မွာလိုက္စမ္းပါ.. တစ္ကြက္ကို ငါးေထာင္စီ တင္လိုက္..၊ ထား ဟန္းဖုန္းက ဓါတ္ခဲအားကုန္ေနလို႕… ေရာ့..ဒီမွာ ခ်ာဂ်ီး ေပးတဲ႕ ဂဏန္း…” မျမႏွစ္က မသက္ထားရီ ေပးေသာ စာရြက္ကေလးကို ၾကည္႕ရင္း … “ အင္း…မိုက္လွပါလား… ၃၀၂ … ၃၀၁ ဆိုပါလား… အဟိ….” မျမႏွစ္က စာရြက္အပိုင္းေလး ယူၿပီး ေအာက္ထပ္ ဆင္းသြားသည္။ မသက္ထားရီက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ေနာက္ေက်ာမွ မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ ပခုံးကို ခပ္ဖြဖြေလး ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။
“ ကဲ… ငါ႕ေမာင္ကို ယုံၿပီး မမကေတာ့ ထိုးခ်လိုက္ၿပီေနာ္…၊ ေလာင္းေၾကးကို မေမ႕နဲ႕..၊ နက္ျဖန္ ၃ နာရီခြဲက် အေျဖေပၚမွာပဲ…” “ ေဒါက္…. ဒ ေလာက္…….” “ အယ္ေတာ့…. ဒီနားကပ္ အစုတ္ပလုတ္ကလဲ…က်စ္…..” “ ဘာလဲ ..မမ..နားကပ္ျပဳတ္သြားလို႕လား…” “ အင္း…..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ကုလားထိုင္ေပၚမွ ဆင္း၍ စားပြဲခုံေအာက္ ငုံ႕၍ နားကပ္ကို ရွာသည္။ မေတြ႕…၊ မသက္ထားရီကလညး္ ခုတင္ေအာက္ကို ငုံ႕၍ ရွာေနသည္။ ေရွ႕ပိုင္းကိုယ္က ခုတင္ေအာက္ ေရာက္ေနသည္မို႕ ဒူးေထာက္ ဖင္ကုန္းေပးထားသလို ပုံစံႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ စြင့္ကားဝင့္ထယ္ေသာ တင္ဆုံးထြားထြားႀကီးက အထက္သို႕ အနည္းငယ္ေျမာက္ကာ ႏိုင္ငံျခားအျပာဇာတ္ကားထဲက ဖင္ကုန္းလိုးသလို ပုံစံႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ေဖြးေဖြးအစ္အစ္ ေျခသလုံးသားေတြကလညး္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို ျမွဴဆြယ္ကလိေနၾကသည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ မသက္ထားရီ ပုံစံႀကီးကို ၾကည္႕ၿပီး လီးေတာင္လာသည္။ အခုေန ထမီလွန္ၿပီး ေနာက္မွ ဒူးေထာက္၍ လိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာ၏။ “ မမ… ေတြ႕ၿပီလား…” “ ဟင့္အင္း… မေတြ႕ေသးဘူး..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က တုန္ခါ အက္ကြဲေသာ အသံျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ စားပြဲေအာက္ရွာအၿပီး ခုတင္ေျခရင္းဘက္ ၾကည္႕လိုက္ရာ စိန္းနားကပ္ဝင္းဝင္းေလးကို ခုတင္ေျခရင္းတြင္ အခန္႕သားေလး ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ ေဟာ…ေတြ႕ၿပီ….မမ… ဒီမယ္..ဒီမယ္…” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က နားကပ္ကို ေကာက္ယူရင္း ေျပာလိုက္၏။ သည္ေတာ့မွ မသက္ထားရီလည္း ခုတင္ေအာက္မွ ေနာက္ဆုတ္ရင္း ထြက္လာသည္။ “ အဟင္းဟင္း…. ေက်းဇူးပဲ..ငါ႕ေမာင္ေရ…”
“ ကဲ…မမ က်ေနာ္ သြားေတာ့မယ္ ေနာ္…” “ ေအး…ေအး……” မသက္ထားရီလက္ထဲ နားကပ္ထည္႕ေပးရင္း ေအာက္ထပ္သို႕ ဆင္းလာခဲ႕သည္။ နားကပ္လွမ္းေပးစဥ္ အေပၚအက်ႌ က်ယ္သီးျပဳတ္ေနၿပီး ခပ္ဟဟျဖစ္ေနေသာ ရင္သားမို႕မို႕ ႏွစ္မႊာကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးသည္။ ႏို႕အုံႀကီးႏွစ္မႊာက ဝင္းမြတ္တင္းေျပာင္ေန၏။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ စိတ္ထဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္၍ မရေအာင္ တရစ္ဝဲဝဲ ရွိေနပါေတာ့သတည္း..။ ၁၆.၂ . ၁၉၉၆ ညေန ၃ နာရီ ၅ မိနစ္ေက်ာ္လာၿပီမို႕ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ စိတ္ေတြ ဂဏာမၿငိမ္ လႈပ္ရွားေနမိသည္။ သူ ရမ္းတုတ္မွန္းတုတ္ၿပီး ေပးခဲ႕ေသာ ဂဏန္းအတြက္ စိုး၇ိမ္မကင္း ျဖစ္ေနမိသည္။ သူ႕တာဝန္ရွိသလို ခံစားေနရသည္။ ရသမွ် လာဘသိဒၶိ မႏၲာန္မ်ားကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ရင္း မၾကာမီ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “ ေဝး…ေဟး..ေဟး…. ၃၀၂ တဲ႕…. ေပါက္ၿပီေဟ႕….ၿဖိဳးၿဖိဳးေရ႕…မင္းေပးတဲ႕ ဂဏန္း ေပါက္ၿပီေဟ႕….” ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ မသက္ထားရီအသံက သူ႕နားအၾကည္လႊာကို လာရိုက္ခတ္သည္။ သို႕ေသာ္ .. ဝုိးတဝါးနဲ႕သာ…။ “ ၿဖိဳးၿဖိဳးေရ…ေဟ႕…ၿဖိဳးၿဖိဳး… ၃၀၂ တဲ႕…. ေပါက္ၿပီ…ဟဲ႕….” ဒုတိယအႀကိမ္ေျပာမွပင္ သဲသဲကြဲကြဲ သိရေတာ့သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ တစ္ေယာက္ ဝမ္းသာလုံးဆို႕ၿပီး ခုတင္ေပၚမွ ဝုန္းခနဲ ထကာ ေအာက္ထပ္ ဆင္းေျပးခဲ႕သည္။ သူ႕ေခါင္းထဲတြင္ တစ္ကိုယ္လုံး ပုံအပ္ေၾကး…တစ္ကိုယ္လုံး ပုံအပ္ေၾကး..ဤအသံတို႕သာ က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးေနပါေတာ့သတည္း.. မျမႏွစ္က သက္သက္မြန္ေလးကို ေခၚၿပီး ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ ေဈးခ်ဳိ ညေဈးဘက္ ထြက္သြားသည္။မျမႏွစ္ကိုမုန္႕ဘိုးတစ္သိန္း..၊ သမီးျဖစ္သူသက္သက္မြန္ကိုလညး္ တစ္သိန္းေပးလိုက္သည္သူတို႕ထြက္သြားတာက ညေန ၆ နာရီ..။
သဇင္ၿငိမ္းက ည ရွစ္နာရီမွ ေငြလာပို႕မည္ျဖစ္၍ မသက္ထားရီက သူ႕ေငြကို ခဏစိုက္သုံးထားလိုက္၏။ မသက္ထားရီတစ္ေယာက္သမင္ပ်ဳိမေလးသဖြယ္ ျမဴးၾကြသြက္လက္ေနသည္။ စုတ္ေကာ လာဘ္ေကာ စုံဝင္ဘို႕ ဆိုသည္မွာ တကယ္မလြယ္ပါ..။ ထိုအထဲတြင္ ယခုလို တစ္ေန႕တည္း တစ္ၿပိဳင္တည္း ဝင္ဘို႕ ပို၍ မလြယ္ေသးပါ..။ ယခုေတာ့ သုံးလုံးက ငါးေထာင္ကြက္ ေပါက္သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ႏိုင္သြားသည္႕အတြက္ သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို လုိုရာသုံး ပုံအပ္ရေတာ့မည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မည္။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရလွ်င္ ေယာက်္ားႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႕ အဓိက မြတ္သိပ္လိုလားခ်က္က လီးႏွင့္ မကင္းေရးပင္ မဟုတ္ပါလား..။ ေသြးသားဆူၿဖိဳး အလွေတြ တရိပ္ရိပ္တိုးေနေသာ မသက္ထားရီလို အသက္သုံးဆယ္ဝန္းက်င္ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႕ လီးဆိုေသာ အရာက ပို၍ လိုအပ္မည္ မဟုတ္ေလာ..။ မျမႏွစ္ ႏွင့္ မိန္းမခ်င္း စခန္းသြားေနရတာလည္း အဆင္ေျပပါ၏။ အထိုက္အေလ်ာက္လည္း ကာမဆႏၵေတြ ေျပၿငိမ္းပါ၏။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဝ ေက်နပ္မႈေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ရခဲ႕ပါ၏။ သို႕ေသာ္ ေယာက်္ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္၏ လီးေလာက္ေတာ့ဘယ္မွထိေရာက္ပါမည္နည္း..သူတို႕ေတြကလီးအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားၾကသူေတြ မဟုတ္ပါလား..။ ထို႕ေၾကာင့္ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကိုရမၼက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဆင္ဖို႕ စိတ္ကူးထားခဲ႕ေသာ စီမံကိန္းကိဳလက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ မေဖာ္လို႕ကလည္း မျဖစ္..။ သူမေယာက္်ားက မေလးရွားမွာ ၃ နွစ္ခြဲႀကီးေတာင္ ၾကာမည္ မဟုတ္လား..။
လင္၇ွိမယားတစ္ေယာက္အဖို႕ ေယာက္်ားနွင့္ ၃ နွစ္ေက်ာ္ႀကီး ခြဲေနရမည္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည္႕ၾကပါေတာ့..။ လီးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိထားတဲ႕ ဒီေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေနမည္တဲ႕လား..။ သုံးႏွစ္မေျပာႏွင့္ သုံးရက္ေတာင္ မလြယ္တဲ႕ကိစၥပါ..။ ဤသို႕ေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရ၇ွည္စီမံကိန္းအျဖစ္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို ရမၼက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဆင္ခဲ႕ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရမယ္ရွာလီဆယ္ၿပီး သုံးလုံးတြက္ခိုင္း၏။ ရႈံးလွ်င္ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ပုံအပ္မည္..၊ ႏိုင္လွ်င္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ကိုယ္လုံးကို သူမထံ ပုံအပ္ရမည္ဟု အေလာင္းအစားလုပ္ထားရာ ယခု ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ႏိုင္သြားၿပီျဖစ္၍ လီးႏွင့္ျပတ္ကာ လီးအလြန္ငတ္ေနေသာ သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ထံ ပုံအပ္ရေတာ့မည္။ပိုင္လိုက္သည္႕ျဖစ္ျခင္း..၊ တြတ္ပါထည္႕လိုက္လွ်င္ တစ္ေသာင္းရင္းရုံႏွင့္ ၂၈ သိန္းႀကီးမ်ားေတာင္ ရေတာ့မည္..။ ထို႕ထက္..ထို႕ထက္ ပို၍ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ပိုင္သြားၿပီျဖစ္၍ အလိုးခံရေပေတာ့မည္..။ လီးႀကီးမႀကီးေတာ့ မသိ၊ လူပ်ဳိဆိုေတာ့ သန္လိုက္မည္႕ျဖစ္ျခင္း..။ မေန႕က သူမဖင္ႀကီးကို ၾကည္႕ၿပီး ေကာင္ေလးဘယ္ေလာက္မ်ားလီးေတာင္လိုက္မည္မသိ..အေတြးမ်ဳိးစုံျဖင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနစဥ္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ေရာက္လာသည္။ “ မမ… ေပါက္တယ္ ဆို…..” “ ေအး…မင္းေပးတဲ႕ ၃၀၂ ေလ..လာပါကြာ.. မတ္တတ္ႀကီး…ထိုင္စမ္းပါအုံး…၊ ျမႏွစ္နဲ႕ သမီးတို႕ကေတာ့ ေဈးခ်ဳိ ညေဈးတန္းဘက္ထြက္သြားၿပီ..။
သူတို႕ကို မုန္႕ဘုိး တစ္သိန္းစီ ေပးလိုက္တယ္…” “ ဒီလိုဆိုရင္.. က်ေနာ္ႏို္င္တဲ႕အတြက္.. မမရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို ပိုင္သြားၿပီေပါ႕…ေနာ္..” မသက္ထားရီက ရမၼက္ေရာင္လႊမ္းေသာ ညွိဳ႕မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြျဖင့္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို ၾကည္႕ကာ …. “ အင္းေပါ႕… ဒီေတာ့ မင္းက ဘာလုပ္မွာလဲ….” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က မသက္ထားရီ ခုံဘက္ေျပာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး မသက္ထားရီကို ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈပ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ပါးကို ဆြဲေမာ့လိုက္ၿပီး ေဆးဆိုးစရာ မလိုဘဲ ပင္ကိုယ္သဘာဝအတိုင္း နီေထြးစိုေျပေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္ယူပစ္လိုက္သည္။ လီးႏွင့္ကင္းကြာေနေသာ မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္၏ အခ်စ္ၾကမ္းမႈတို႕ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြ ဆူပြက္ျမန္ဆန္လာသည္။ “ ဟင္းဟင္း…ေတာ္….ေတာ္ပါအုံး…ေမာင္ေလးရယ္…..” တုံရီေမာဟိုက္ေသာ အသံျဖင့္ ေတာင္းပန္လာသည္။ သည္ေတာ့မွ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္သည္။ “ ဟြန္႕… ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ေလး… ၾကမ္းလိုက္တာ…ပိုင္တယ္ဆိုၿပီး ထင္သလို လုပ္ခ်င္တာေပါ႕ေလ…..မင္း တကယ္ပိုင္မွာက ည ၉ နာရီေက်ာ္မွ… အဲဒီေတာ့မွ မင္းစိတ္တိုင္းက်…မင္းသေဘာ….ရွိ….” ထိုစဥ္… ..တီ..တီ…တီ…..တီတီ…… ၿခံဝမွ ဆိုင္ကယ္ဟြန္းတီးသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က အလိုက္တသိပင္ၿခံတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ “ မသက္ထားရွိလား….ေမာင္ေလး…”
“ ဟုတ္ကဲ႕…ရွိပါတယ္…” မသဇင္ၿငိမ္းကဆိုင္ကယ္ဆက္ေမာင္းသြားသည္။ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ခုံေပၚတြင္ ဂ်ပ္ေသတၱာ တစ္လုံးပါ၏။ ေငြေတြ ျဖစ္ပါလိမ္႕မည္..။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ၿခံတံခါးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာသည္။ “ အံမယ္..ေလး…ငါေတာ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး…ဟယ္…၊ ငါ႕ေမာင္ေလး ေတာ္လို႕ပါ….ဟင္းဟင္း……” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ မေရာက္ခင္ ဘာစကားေတြ ေျပာေနၾကသည္မသိ..။ သူေရာက္သြားေတာ့ မသက္ထားရီက မသဇင္ၿငိမ္းကို အထက္ပါအတုိင္း ေျပာေနသည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ခုံလြတ္တစ္လုံးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ စားပြဲခုံေပၚတြင္ ေထာင္တန္ ေငြစကၠဴေတြက အထပ္လိုက္…..။ “ ကဲ…ေရၾကည္႕လိုက္အုံး..ေလ… ထား…” “ ေမာင္ေလးေရ.. စစ္လိုက္ပါအုံး..ကြာ….” “ မမသဇင္အတြက္ .. စားစရာ လုပ္ေပးခ်င္လို႕….” ေျပာေျပာဆိုဆို မသက္ထားရီက ထသြားသည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္လည္း ေငြေတြကို စစ္ၾကည္႕ေန၏။ “ ကိုက္ပါတယ္…မမ ၂၈ သိန္း အတိပဲ…” “ မင္းေပးတဲ႕ ဂဏန္း..ဆို…” “ ဟုတ္…..” “ တယ္ဟုတ္ပါလား…ကြာ.. မမလဲ ေပးပါအုံး…..” ထိုစဥ္ အခ်ဳိေရဗူးႏွင့္ ကိတ္မုန္႕ ယူလာေသာ မသက္ထားရီ ေရာက္လာၿပီး… “ ေလာင္းေၾကးက ႀကီးတယ္ေနာ္…သဇင္…၊
သူ႕ဘက္က ႏို္င္ရင္ တစ္ကိုယ္လုံး ပုံအပ္ေၾကးတဲ႕.. ဟင္းဟင္း….မင္းက ေလာင္းရဲလို႕လား…” ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသား..၂၀ ရာစု မိန္းမသားမ်ား ပီပီ… “ စိန္ လိုက္ေလ…ထားရဲ႕… စုတ္ေရာ လာဘ္ေရာ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဝင္တဲ႕ကိန္းပဲ…ဆန္းတာ မွတ္လို႕….” မသဇင္ၿငိမ္းက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို ၿပဳံးစစ မ်က္ႏွာျဖင့္ မခို႕တရို႕ၾကည္႕ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံႏုေသးသည္႕ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီျမန္းကာ ထူပူရွိန္းဖိန္းသြား၏။ “ မင္း ေမာင္ေလးက ႏုပါေသးတယ္..ကြာ..၊ ဒါေတြ ဟာ မင္းလက္ခ်က္ေနမွာ….” “ အဟင္း..ဟင္း.. သဇင့္ဗိုက္ထဲမွာ ပုဏၰားေလး ရွိတယ္ေဟ႕…” သူတို႕ေျပာေနတဲ႕ စကားအေနအထားေၾကာင့္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ပို၍ အေနရခက္လာသည္။ ထသြားလို႕လည္း မေကာင္းမို႕ ရွက္ရွက္ႏွင့္ သည္အတိုင္း ေပထိုင္ေနလိုက္ရသည္။ “ ကဲ…ကိုယ္ျပန္မယ္…ထား….” မသဇင္ၿငိမ္း ျပန္ရန္ ထလိုက္စဥ္… “ ေအး..ေအး… ေရာ့…မင္းအတြက္ မုန္႕ဘုိး သုံးေသာင္း…..” “ ဟားဟား…ပြတာပဲေဟ႕.. ေဒၚထားထား တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး အပ္ႏွံၿပီး ခ်စ္စည္းစိမ္ တဝႀကီး ခံစား စံစားႏိုင္ပါေစ ေတာ္….” “ ေပးတဲ႕ဆုနဲ႕ ျပည္႕ပါေစ ေတာ္….” “ အဟား…ဟား…..” “ အဟင္း…ဟင္း ဟင္း………..” ည ၉ နာရီ…… မသက္ထားရီ တစ္ေယာက္ သူ႕သမီးကို အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာၿပီး အျပင္ခဏ သြားမည္ဆိုကာ မျမႏွစ္ကို မ်က္ရိပ္ျပ၍ ေခၚထုတ္လာသည္။ အစစ မွာၾကားေနသည္။
“ စိတ္ခ်ပါ မမ.. ျမႏွစ္တာဝန္ထားပါ… ပိပိရိရိ ျဖစ္ေစရပါ႕မယ္…” “ ေအးေအး…အိုေကပဲ.. ေနာက္တစ္ခါဆို ျမႏွစ္ အလွည္႕ေပါ႕ ကြာ…” ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းခြဲလိုက္သည္။ မသက္ထားရီက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ရွိရာ ကားဂိုေဒါင္ဘက္ဆီသို႕ …..၊ မျမႏွစ္က အိမ္ေအာက္ထပ္သို႕….။ သက္မြန္ေလးကလည္း သူႀကိဳက္ေသာ ဇာတ္လမ္းေခြေတြ တပုံႀကီး ဝယ္ခဲ႕ရသည္မို႕ ၂၈ လက္မ တီဗီႀကီးေရွ႕တြင္ ေပ်ာ္လို႕ ျမဴးလို႕…..။မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ ရွိရာ အေပၚထပ္သို႕ တက္လာသည္။ ႏွစ္ခန္း သုံးပင္၊ ႏွစ္ထပ္မို႕ အေတာ္က်ယ္ဝန္းပါသည္။ ကားရွိစဥ္က ေအာက္ထပ္တြင္ ကားထားၿပီး ပစၥည္းေဟာင္းတစ္ခ်ဳိ႕သိမ္းဆည္းထားေသာေၾကာင့္ ဂိုေဒါင္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္ အထိုက္အေလ်ာက္ က်ယ္ဝန္းေသာ အိမ္တစ္လုံးသာ…။သူမေယာက်္ား မေလးရွား မသြားခင္လပိုင္းေလာက္ကပင္ကားကိုေရာင္းၿပီးျဖစ္၍ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကားမရွိေတာ့ပါ။ အျပင္ဘက္ခန္းတြင္ ေကာ္ေဇာအစိမ္းေတြကို ခင္းထားၿပီး ထိုေကာ္ေဇာမ်ားအေပၚမွ အိႏၵိယျဖစ္ အခင္းႏွစ္ထည္ ဆက္ခင္းထားျပန္သည္။ အမွတ္တမဲ႕ဆိုလွ်င္ အေကၽြးအေမြးပြဲ၇ွိ၍ ျပင္ဆင္ထားသည္႕ ပုံမ်ဳိး..ႏွစ္ေပအျမင့္ရွိစားပြဲခုံရွည္တစ္လုံးလည္း ခ်ထားၿပီး ထိုစားပြဲခုံေပၚတြင္ တစ္ေပပတ္လည္ ဂ်ပ္တစ္ခုေထာင္ၿပီး ..ဥတၱရကုရုံနယ္ေျမ…ဟု ေဆာ့ပင္ျဖင့္ ခပ္ႀကီးႀကီး ေရးထားသည္။ ဖီၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး မွည္႕မွည္႕တစ္ဖီး၊ ၾကက္ဥ ငါးလုံး၊ ဂရင္းဝီစကီ အႀကီးတစ္လုံး၊ အခ်ဳိေရ ႏွစ္ဗူး၊ မႏၲေလးဘီယာ ႏွစ္လုံးလည္း တင္ထားသည္။ ၾကက္ကင္ႏွင့္ ဝက္အူေခ်ာင္းေက်ာ္မ်ားလည္း ပါလိုက္ေသး၏။
မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ စိတ္ကူးကို သေဘာအက်ႀကီးက်ကာ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အခုအခ်ိန္ထိ အခန္းထဲက ထြက္မလာေသး..။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ေရးထားမွန္း မသိေသာ ဥတၱရကုရုနယ္ေျမ ဆိုသည္႕ စာတမ္းေလးကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ေနမိသည္။ ၿပီးမွ အခ်စ္ေဇာ မႊန္ေန၍ တက္လာခဲ႕ၿပီး ေအာက္ထပ္တံခါး မပိတ္ခဲ႕မိသည္ကို သတိရကာ ဆင္းပိတ္လိုက္သည္။ သူမ အေပၚထပ္ ျပန္ေ၇ာက္ေတာ့ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္လည္း သူ႕အခန္းထဲက ထြက္လာသည္။ ေဘာင္းဘီတို ၊ စြပ္က်ယ္အက်ႌလက္ျပတ္ႏွင့္မို႕ ေယာက္်ားပီသေသာ ကိုယ္ဟန္ကို အထင္းသား ျမင္ေနရ၏။ မို႕ေမာက္ေသာ ရင္အုပ္၊ ပါးခ်ပ္ေသာ ဗိုက္သား၊ ဖုထစ္ေနေသာ လက္ေမာင္းၾကြက္သားႀကီးေတြက အရြယ္ႏွင့္ မမွ်ေအာင္ ဖြံ႕ထြားက်စ္လ်စ္လွသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူေလွ်ာက္လာရင္း အခင္းေပၚတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆုံလိုက္ၾက၏။ မသက္ထားရီက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္၏ ခါးကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို ေနာက္သို႕ အနည္းငယ္ လွန္ကာ…. “ ဒါေတြ လုပ္မယ္ဆိုရင္လဲ… မမကိုေျပာေပါ႕…ဒီက ..ပီးမွ အျပင္ထြက္ၿပီး ဝယ္မလို႕…..” “ မေျပာေတာ့ဘူးေလ မမရဲ႕… က်ေနာ္လဲ တစ္ေထာင္ကြက္ ေပါက္ေသးတယ္..ၿပီးေတာ့ အရမ္းခ်စ္ရတဲ႕ ေဟာဒီ မမကိုလဲ ပိုင္ရအုံးမယ္ ဆိုေတာ့…” “ အယ္… .. တကယ္ေျပာတာလား….” “ ဟုတ္ပါ႕…..” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က မသက္ထားရီ ပါးျပင္ႏုႏုေဖြးေဖြးေလးကို ဆြဲေမာ့လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားနီနီေထြးေထြး အစုံကို မက္ေမာျပင္းျပစြာ စုပ္ယူလိုက္သည္။
သူ႕လက္အစုံကလည္း တင္သားဆိုင္ထြားထြားအိအိႀကီးကို စုံဆန္ ပြတ္သပ္ ဆုတ္နယ္လ်က္ ရွိ၏။ “ လူတစ္ကိုယ္လုံး ေမာင့္ထံ ေရာက္လာၿပီပဲကြယ္… ဒီေလာက္ မေလာစမ္းပါနဲ႕…၊ ဒါနဲ႕ ေနပါအုံး… ဥတၱရကုရုနယ္ေျမ ဆိုတာက….” “ ေျမာက္ကၽြန္းေလ မမရဲ႕… ပေဒသာပင္က ထြက္တဲ႕ အဝတ္ကိုဝတ္…၊ အဆီၾသဇာျပည္႕ဝတဲ႕ သေလးဆန္စား၊ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ မရွိတဲ႕ အလြန္ေအးခ်မ္းသာယာတဲ႕ ေျမာက္ကၽြန္းကို သေဘာက်လြန္းလို႕ ဥတၱရကုရုနယ္ေျမ လို႕ ေရးထားတာေလ…” “ စိတ္ကူးေလးက ခ်စ္စရာေလး….ေတာ့…” “ အခုၾကည္႕ေလ… သုံးလုံးပေဒသာပင္က ရတဲ႕ ေငြနဲ႕ စားစရာေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ အခ်စ္အတြက္ မမလဲ ေရာက္လာၿပီ..၊ ဒီအခ်ိန္ကစလို႕ မမနဲ႕ ေမာင္ေလးတို႕ဟာ ေျမာက္ကၽြန္းသူ ေျမာက္ကၽြန္းသားေတြ ျဖစ္သြားၿပီ..၊ မမမွာ လင္ေယာက္်ားဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ မမနဲ႕ ေမာင္ဟာ ခ်စ္ခ်င္သေလာက္ ခ်စ္… ဘာအျပစ္မွ မရွိေတာ့ဘူးေပါ႕…မမရဲ႕….ဟား ဟား…..” “ အဟင္းဟင္း….စိတ္ကူးကလဲ….ယဥ္ပါ႕…ေတာ္…တကထဲ……လိုးမွာမ်ား ဇာခ်ဲ႕ေနလိုက္တာ…” “ စိတ္ကူးယဥ္တာ မဟုတ္ဘူး..မမရဲ႕..၊ ေဟာဒီမွာ…လက္ေတြ႕…လက္ေတြ႕………” ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က မသက္ထားရီကို ေပြ႕ဖက္လွဲသိပ္လိုက္သည္။ ပက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ မသက္ထားရီကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္ခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာ္လီ ဝတ္မထားသျဖင့္ ခဏအတြင္းမွာပင္ မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးတီးႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့၏။ “ ဟြန္း…မင္းလဲ ခၽြတ္ေတာ့ေလ…..” မသက္ထားရီက ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္၏ ေပါင္တြင္းေၾကာကို မနာက်င္ေအာင္ ဆြဲလိုက္ရင္း ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလး ခဲကာ ေျပာလိုက္၏။ အခ်ိန္တန္ဘိုးကို ေလးစားျမတ္ႏိုးေသာ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က အပိုအဆာေတြ လုပ္မေနေတာ့ပါ..။
မသက္ထားရီ၏ ဝင္းမြတ္အိတင္းေနေသာ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးေပၚသို႕ မ်က္ႏွာအပ္ခ်လွ်က္ ဘယ္ညာ လူးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္လုံးစီ ေခ်လွိမ္႕ကာ ႏို႕သီးေခါင္းနီနီရဲရဲေလးကို သြားျဖင့္ မနာက်င္ေအာင္ ငုံခဲလိုက္၏။ မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ရာဂအဆိပ္တက္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကြရြတြန္႕လိမ္လာသည္။ အခ်စ္တံခါးႀကီး ပြင့္သြားၿပီမို႕ မသက္ထားရီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အရည္ၾကည္ေတြပင္ စိုရႊဲစိမ္႕ထြက္ေနၿပီ..။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကလည္း ရြသည္ထက္ ရြလာေအာင္ သူသိသမွ် အျမင္အၾကား ဗဟုသုတတို႕ျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ဆြေပးေန၏။ မသက္ထားရီမွာလည္း ကာမမီးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ပြင့္ကာယခုဆိုလွ်င္ကာမမီးေတာက္ႀကီးပင္ တညီးညီး တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လာပါေတာ့သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က အေပၚပို္င္းကို စိတ္တိုင္းက် ဆြေပးၿပီးေနာက္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေပၚသို႕ ေမွာက္၍ ပြတ္ေပးျပန္သည္။ အနံ႕အသက္ အညစ္အေၾကး ကင္းၿပီးလွပထည္ဝါလြန္းေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက သူ႕ကို ႀကိဳဆိုဖိတ္ေခၚေနပါ၏။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွ မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ၿပီး.. အနီးကပ္ၾကည္႕လိုက္သည္။ ေျမာက္ကၽြန္းသူ ဘဝသို႕ အရွင္လတ္လတ္ေရာက္သြားေသာ မသက္ထားရီမွာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တမက္တေမာၾကည္႕ရႈေနေသာ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ကို မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္း ၾကည္႕ရင္းသေဘာက်ေက်နပ္ေနပါေတာ့သည္။
ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က အေရၾကည္မ်ား စိုရႊဲၿပီး ဖူးေယာင္ခုံးၾကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားရေအာင္ ၾကည္႕ၿပီးေနာက္ ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ တို႕ထိကစားေပးလိုက္ရာ မသက္ထားရီခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူက်င္တက္သြားၿပီး ေဘးသို႕ လွ်ံထြက္အယ္ကားေနေသာတင္ပါးသားႀကီးမ်ား ရႈံ႕ခြက္ႀကဳံ႕ဝင္သြားသည္အထိ ေနမထိထိုင္မသာ တြန္႕တြန္႕လူးသြားရွာသည္။ ထို႕ေနာက္ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးေပၚသြားေအာင္ ၿဖဲလိုက္ၿပီး လွ်ာကို စုလိပ္ၿပီး အတြင္းသားနီႏုႏုထဲသို႕ ထိုးသြင္းၿပီး ကလိဆြဲလိုက္သည္။ “ အီး ဟီးဟီး….အင့္…အင္း…အေမ႕.အား..ဟား…ဟင္း ဟီး….ဟီး…ကၽြတ္ ကၽြတ္…. အား…ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာ ကြာ….” မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ လီးအစစ္ႏွင့္ ကင္းျပတ္ေနသည္မွာ အေတာ္ေလးၾကာၿပီမို႕ ဖင္တၾကြၾကြ ရင္တမမျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တြန္႕လိမ္ေကာ့ပ်ံကာ ဆတ္ဆတ္လူးေနပါေတာ့သည္။ “ အား..အား….အေမ႕…လိုး…လိုးပါေတာ့ ကြာ…ၿပီး….ၿပီးေတာ့ မယ္….ဟား…ဟင္း… ကၽြတ္ ကၽြတ္…..” အခ်ီေပါင္းမ်ားစြာ က်န္ေသးသည္မို႕ မသက္ထားရီ ဆႏၵအတိုင္း ပထမအခ်ီ လိုးေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္က ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္၏။ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အနည္းငယ္ ပင့္ေထာင္ကာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ သူ႕လီးႀကီးကို ေတ႕ခ်ိန္ထားသည္။
မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ကာမအဆိပ္ေတြ တရိပ္ရိပ္ တက္ကာ မႊန္ထူေနသည္႕အတြက္ ယခုအခ်ိန္အထိ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္ လီးႀကီးကို မျမင္မိေသးပါ။ ျမင္မိလွ်င္လည္း ဝမ္းသာလုံးဆို႕၍သတိေမ႕ေမ်ာသြားေလာက္သည္။ လီးႀကီးလုံးပတ္က ရုပ္ပ်ဳိဗူးခန္႕ ပမာဏ ရွိၿပီး အရွည္က ၇ လက္မခြဲခန္႕ ၇ွိသည္။ သူမေယာက်္ား ကိုထြန္းထြန္းဦး လီးထက္ တစ္ဆခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ တုတ္ရွည္ပမာဏ ရွိသည္။ ယခု ထိုစံခ်ိန္မွီ လီးတုတ္ရွည္ႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႕ တစ္ရစ္ခ်င္း ထိုးသြင္းေနပါေတာ့သည္။ “ ဗ်စ္….ဗ်စ္…ဘြပ္….ဗ်စ္…ပလြတ္….ဖြတ္….အီး….ရွီး…ကၽြတ္..ကၽြတ္…ရွီး..အီး အေမ႕…” ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးၿပီး ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေအာင္ အလိုးခံထားဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ျဖစ္ေစကာမူ ၿဖိဳးဟိန္းေက်ာ္၏ လီးႀကီးက ႀကီးမားတုတ္ရွည္လွသျဖင့္ မသက္ထားရီတစ္ေယာက္ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ကာမအရသာကို အံႀကိတ္၍ ခံေန၇ွာသည္။
လီးႀကီးကို အဆုံးထိျမဳပ္ေအာင္ ဖိသြင္းၿပီးေနာက္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႕ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္သြင္းသည္။ တျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္ခ်က္ေညွာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္ျမန္ဆန္လာသည္။ “ ဖြတ္…ဖြတ္…ဘြပ္..ဖြတ္….ပြတ္….ဘြတ္……..” အခ်က္၂၀ ခန္႕ လိုးေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ မသက္ထားရီ တစ္ကိုယ္လုံး ေလထဲသို႕ ေျမာက္တက္သြားသလို ခံစားရၿပီး ကာမကိစၥ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။ မၾကာမီ ၿဖဳိးဟိန္းေက်ာ္လညး္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕လေရပူပူေတြကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ဗ်င္းခနဲ ပန္းထည္႕လိုက္ေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားၾက၏။ ပထမအခ်ီကား ၿပီးဆုံးသြားၿပီ..။ အခ်ီမ်ားစြာအတြက္………….၊
+++++ ၿပီးပါၿပီ…
