တစ္ရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပးလႊားေနသည္..ကားေပၚမွာေတာ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္းႏွင့္
တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ျခင္းတို႔ေပါင္းစုထားတဲ့ အသက္၂၄ ၂၅ အရြယ္
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ စီးႏွင္းလိုက္ပါလာသည္
သူ႔မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြထဲမွာ ရီေ၀ေငးေမာျခင္းႏွင့္
စိတ္ဆႏၵေစာမႈေတြ တြဲခိုေနကာ
အေၾကာင္းမ႐ွိပဲ ကားျပဴတင္းမွတဆင့္ အျပင္ဆီသို႔
ေငးၾကည့္ေနသည္.. သူ႔နာမည္က သိမ့္ ခက္ ေ၀………
သိမ့္တစ္ေယာက္ မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာမန္းေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို
အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ျပန္လည္ေျခခ်ခြင့္ရခဲ့သည္
အရာရာေျပာင္းလဲတိုးတက္သြားေသာ ၿမိဳ႕ရဲ႕ခမ္းနားမႈက
႐ႈမၿငီးႏိုင္စရာ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားလာလႈပ္႐ွားေနေသာ
လူထုေတြထဲမွာ သိမ့္အတြက္အသိမိတ္ေဆြမပါတာ
အားငယ္ခ်င္စရာ
ဟုတ္ပါသည္ အသက္၂၅ႏွစ္ရြယ္ သိမ့့္က ရန္ကုန္သူပါ
မထင္မွတ္ပဲ ဆရာ့ရဲ႕အလုပ္ေပးမႈနဲ႔ mdyမွာ ေနရဖို႔႐ွိသည္
အေၾကာင္းကေတာ့ ေလျဖတ္လူနာတစ္ဦးကို ျပဳစုဖို႔ပါ
မွန္သည္..သိမ့္က surseမေလးတစ္ဦးပင္
ပုဂၢလိက နာ့စ္ကုမၼဏီတစ္ခုရဲ႕ အလုပ္ေပးမႈနဲ႔
ရက္လအတိအက်မ႐ွိေသာ အျပတ္ငွါးသေဘာျဖင့္
လာခဲ့ျခင္းပင္
လူနာျပဳစုရတာ သိမ့္အတြက္အဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သိမ့္ျပဳစုရသမွ်က
မိန္းမသားေတြခ်ည္းျဖစ္ေနကာ အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ့
ထူးထူးဆန္းဆန္း လူနာက ေယာက္်ားသားျဖစ္ေနသည္…
ဒါေပမယ့္ ဆရာေျပာျပသည့္အခ်က္အလက္ေတြထဲမွာ
လူနာ႐ွင္ေတြက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိၿပီး
သား သမီးမ႐ွိသလို သူေဌးဆိုေပမယ့္
အျခံအရံလည္း သိပ္ငွါးမထားဟုဆိုသည္
အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီအလုပ္ကို သိမ့္လက္ခံခဲ့ျခင္းပင္
မလိမ္မညာတမ္း၀န္ခံရရင္ သိမ့္ကဆင္းရဲသည္
သာမန္ေအာက္ေျခတန္းစား မိဘမ်ားမွ
သိမ့္တစ္ေယာက္ပညာတတ္ေစေရး
မ်က္စိမွတ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾက၍သာ သိမ့္ဆိုတာ
ဒီဘ၀ကို ရခဲ့ျခင္းဟုဆိုလွ်င္မမွားေပ…
အခု သိမ့္အလွည့္
သိမ့္ သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ပီပီ
ေဖေဖ ေမေမတို႔ရဲ႕ မိသားစုတာ၀န္ေတြကို
လက္လႊဲယူခဲ့တာ ၃ႏွစ္ပင္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ
အဲ့၃ႏွစ္အတြင္းမွာ ေဖေဖေမေမတို႔ကို
သက္သာရာ ရေစႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္
ဂုဏ္လဲယူမိသလို ပီတိလည္းျဖစ္ရသည္….။
အေတြးတို႔အဆံုးမသတ္ႏိုင္ခင္မွာပဲ ကားေလးက
က်ယ္၀န္းၿပီး ခန္႔ညားေသာ တိုက္အိမ္ျခံ၀င္းႀကီးတစ္ခုရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ
အ႐ွိန္သက္သြားသည္
ကားေမာင္သူ ဦးေလးႀကီးက ဆင္းကာ
ျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ကားေပၚျပန္တက္လာသည္
က်ယ္၀န္းၿပီး ပန္းမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္မြမ္းမံထားေသာ
ျခံ၀င္းရဲ႕လွပခန္႔ညားမႈက ေနခ်င္သဖြယ္အသြင္ကို
ေဆာင္ယူလွ်က္႐ွိသည္
တီ… တီ… တီ…
ကားဟြန္း႐ွည္သံသုံးခ်က္က မေ႐ွးမေႏွာပဲ
ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာသလို ကားေလးက
ဆင္၀င္တစ္ခုရဲ႕ေအာက္မွာ ညင္သာစြာရပ္တန္႔သြားသည္
ဦးေလးႀကီးက သိမ့့္ကို ကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း
ဦးၫြတ္ကာ ဆင္းေစဟန္ျပဳသည္မို႔
ဟိုဟိုဒီဒီ ေ၀့၀ဲၾကည့္ရင္း ဆင္းလိုက္သည္
တိုက္အ၀င္တံခါး၀မွာ အသက္၄၅ခန္႔အရြယ္႐ွိ
အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္က ခ်ိဳသာစြာျပဳံးျပရင္း
* လာ လာ ဆရာမေလး
ကိုႀကီးလည္း ဆရာမေလးကို ေစာင့္ေနတာ
ကိုႀကီးဆိုတာ ဘယ္သူလဲဟု မေမးမိ
ေလာေလာဆည္အိမ္ထဲေရာက္ဖို႔သာ အာ႐ုံထားကာ
အဲ့မမႀကီးေနာက္က လွမ္း၀င္ လိုက္ပါလာခဲ့သည္
ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ အသက္၅၀အရြယ္ခန္႔
ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနကာ
သိမ့့္ကို မမွိတ္မသုံစိုက္ၾကည့္ေနသည္
အခုမွသတိရသည္
ရန္ကုန္ကအလာ ကားေပၚမွာ တစ္ညလံုးနီးပါး
ငိုက္လာခဲ့ရၿပီး ကားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း
ယခုအႀကိဳကားနဲ႔ ဆက္လိုက္လာခဲ့ရသည္မို႔
၀တ္လာသည့္အ၀တ္အစားေတြက အနည္းငယ္
တြန္႔ေက်ေနသလို ဆံႏြယ္႐ွည္မ်ားကလဲ
မသိမသာပြေယာင္းကာ မေသမသပ္ျဖစ္ေနသည္မို႔
သိမ့္အျဖစ္က နာ့စ္မေလးနဲ႔မတူပဲ
ဘာနဲ႔တူေနမွန္းမသိ
ဆံႏြယ္ေတြကို အလြယ္ဆံုးသပ္ရပ္ေအာင္
သပ္တင္ျပဳျပင္ရင္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးနဲ႔အတူ
ဆိုဖာခံုေပၚမွာ ညင္သာစြာထိုင္လိုက္သည္
* ေဒၚတူးေရ မရေသးဘူးလား
**လာၿပီ မမႀကီး
မမႀကီးဆိုသူ အမ်ိဳသမီးႀကီးက ဦးေဆာင္ကာ
မိတ္ဆက္ေပးသည္
* ဒါက ဆရာမေလးျပဳစုရမယ့္ လူနာ
ဦးလူေဇာ္တဲ့ အန္တီ့ရဲ႕ခင္ပြန္းေပါ့
သိမ့္ ယဥ္ေက်းစြာ ေခါင္းညိတ္ျပဳံးျပရင္း
အသိအမွတ္ျပဳလိုက္သည္
*အန္တီ့နာမည္က ေဒၚခင္သက္မာပါ
အဆင္ေျပသလိုေခၚေပါ့
အန္တီသက္က ေဘးတြင္ လက္ႏွစ္ဘက္ေနာက္ပစ္ကာ
ေခါင္းငုံ႔ရပ္ေနေသာ ဦးေလးႀကီးကိုၫႊန္ျပကာ
*သူက ဒ႐ိုင္ဘာ ဦးေသာင္းတဲ့
သိမ့္ဘာမွျပန္မေျပာမိခင္မွာပဲ
** ေအာ္ နာ့စ္ငွါးထားတာ ေရာက္လာၿပီလား
စကားသံလာရာၾကည့္မိေတာ့
ေၾကာင္အိမ္ေလွကားအတိုင္း ဟန္ပါပါဆင္းလာေသာ
အသက္၃၀အရြယ္ခန္႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္
သိမ့္ မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳတ္မိသြားသည္
သူက ဦးေလးႀကီးရဲ႕သားလား
လူနာ႐ွင္မွာ သားသမီးမ႐ွိဘူးဆိုၿပီး အခု
* ေအာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔
သူက ေမာင္ရဲထက္တဲ့ အန္တီ့တူပါ
အရင္အပတ္ကမွ ကိုႀကီးရဲ႕ေ၀ယ်ာ၀စၥကိုကူဖို႔
ေခၚထားတာ
အန္တီက သိမ့္ရဲ႕အေတြးကို ျမင္ေနသည့္အလား
႐ွင္းျပသည္ ..
ခဏေနေတာ့ ေဒၚတူးက သိမ့္အတြက္အေအးနဲ႔
စားစရာအခ်ိဳ႕ယူလာသည္…
*** ဟို သိမ့္တစ္ခုေလာက္ေမးလို႔ရမလားမသိဘူး
*ေမးေလ သိမ့္
ေအာ္ ရင္းရင္းနီးနီးျဖစ္သြားေအာင္
သိမ့္လို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ ရတယ္မလား
***ဟုတ္ကဲ့အန္တီ ရပါတယ္
ဒီအိမ္ရဲ႕စားေရးေသာက္တာနဲ႔ပက္သက္ၿပီး
အထူးသျဖင့္ အန္႔ကယ့္အတြက္စားေသာက္စရာ
ဘယ္သူစီစဥ္ေပးလဲ သိခ်င္လို႔ပါ
* ေအာ္ အဲဒါက ေဒၚတူးပဲတာ၀န္ယူထားတာ
ဘာလို႔လဲ သိမ့္ရဲ႕
***ဒီလိုပါအန္တီ
အန္ကယ့္အတြက္သင့္ေတာ္မယ့္
ဟင္းနဲ႔အစားအေသာက္အတြက္
သိမ့္စီစဥ္ခြင့္ ရႏိုင္မလားလို႔ပါ
* ဟာ အဲ့လိုဆိုရင္ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့
အန္တီကေတာင္းဆိုမလို႔ေတာင္ စဥ္းစားေနတာ
သိမ့္က အန္တီတို႔ထက္ ေဆးပညာဗဟုသုတ
စုံတယ္ေလ အဲဒါေၾကာင့္ပါ..
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သိမ့္တစ္ေယာက္ ၀န္းက်င္အသစ္မွာ
လူသစ္ေတြနဲ႔ စတင္ေနထိုင္ရသည္
အန္ကယ္ဦးေဇာ္ရဲ႕ က်န္းမာေရးက ထင္သေလာက္မဆိုး
ကိုယ္တစ္ျခမ္းေလျဖတ္တယ္ဆိုေပမယ့္
လမ္းေတာ့ အနည္းငယ္ေလွ်ာက္စျပဳသည္
ဒါမဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းအခ်ိန္ေတြေလာက္ပဲ
လမ္းေလွ်ာက္ေလ့႐ွိၿပီး က်န္အခ်ိန္ေတြမွာ
၀ွီးခ်ဲနဲ႔ အိပ္ယာေပၚပဲ အေနမ်ားသည္
သိမ့္အထင္ ဦးေဇာ္မွာ စိတ္အားငယ္မႈေတြ႐ွိေနသည္
အျမဲလိုလို ေငးငိုင္ေနတတ္ၿပီး
စကားလည္း အလြန္နည္းေနသည္
လူနာဆိုတာ စိတ္ဓာတ္က်၍မျဖစ္
စိတ္မာန္တင္းႏိုင္မွ ေရာဂါက အလွ်င္အျမန္
ထူးျခားႏိုင္မည္
အစားအေသာက္နည္းလြန္းသေလာက္
ေသာက္ရသည့္ေဆးက မ်ားလြန္းေနတာကလဲ
ဦးေဇာ္ကို ပို၍ အားနည္းေစသည္
သိမ့္တစ္ေယာက္ ဦးေဇာ္ရဲ႕ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြနဲ႔
နပမ္းလံုးရင္း က်န္အခ်္န္ေတြမွာ
စိတ္အားတတ္ႂကြေစသည့္စာမ်ား ပုံျပင္ ၀တၳဳမ်ား
ဖတ္ျပျဖစ္သည္
ျပဳစုရတာလက္၀င္ေပမယ့္ သိပ္အခက္အခဲမ႐ွိခဲ့
တစ္ခုပဲေျပာစရာ႐ွိသည္
အေပါ့အေလးတည္ရာမွာ သိမ့္အတြက္ေရာ ဦးေဇာ္အတြက္ပါ
မ်က္နာပူစရာေတြ႐ွိေနသည္
အန္တီနဲ႔ ကိုရဲထက္ကေတာ့ မနက္လင္းတာနဲ႔
အလုပ္လား ဘာလားမသိ
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္ၿပီး ေန႔ခင္းခဏျပန္လာကာ
တစ္ခါျပန္ထြက္ ညက် မိုးႀကီးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္တတ္သည္
ဦးေသာင္းတို႔လင္မယားကလည္း
ျခံထဲပဲအေနမ်ားတတ္တာမို႔
အိမ္ႀကီးက ေခ်ာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လြန္းသည္
ဒါမဲ့ သိမ့္အတြက္ ပ်င္းခ်ိန္မ႐ွိ
မနက္ ေန႔ ညေန ည..သိပ္မျခားတဲ့ေဆးတိုက္ခ်ိန္ေတြနဲ႔အတူ
အေပါ့ အေလး ေလ့က်င့္ခန္းအျပင္ စာပါဖတ္ျပေနရေတာ့
အခ်ိန္က ကုန္လြယ္လြန္းခဲ့သည္
ဒီအထိ သိမ့္ရဲ႕နာ့စ္ဘ၀က သိပ္ထူးျခားမႈမ႐ွိခဲ့ေပမယ့္
တစ္ညမွာေတာ့…………………
# hello hello ဖုန္းဆက္ပါေတာ့ကြာ…..
ဆူညံတဲ့ႏိႈးစက္အသံေၾကာင့္ သိမ့္လန္႔ႏိုးလာသည္
နာရီၾကည့္စရာမလို ၁၁.နာရီခြဲဆိုတာ
သိမ့္ေဆးတိုက္ရမယ့္အခ်ိန္
ညေဆးႏွစ္ႀကိမ္မွာ ဒီအႀကိမ္က ေနာက္ဆံုးေလ
မ်က္လံုးေလးပြတ္ကာ လူးလဲထရင္း
ေဆးျခငး္ထဲမွ ေဆး ထုတ္ယူကာ
ဦးေဇာ္ရဲ႕အခန္းဘက္ ကူးလာခဲ့သည္
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးေရာင္အစား အလင္းထပ္ရေစဖို႔
မီးခလုတ္တစ္ခု ထပ္ဖြင့္ရင္း
ဦးေဇာ္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္
*ဟင္ ……
ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေက်ာ႐ိုးေလးမ်ားစိမ့္လာကာ
အိပ္ခ်င္စိတ္ပါျပယ္သြားသည္
ၾကည္ဦးေလ ဦးေဇာ္တစ္ေယာက္
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနေပမယ့္
သူ႔ရဲ႕ညီေတာ္မာင္ကေတာ့ ည၀တ္ပုဆိုးပါးရဲ႕အတြင္းကေန
မာန္ဖီျပေနသည္
ခါတိုင္းဆို တံခါးဖြင့္သံၾကားသည္ႏွင့္ႏိုးတတ္ေပမယ့္
အခုညမွေတာ့ တုတ္တုတ္မွ်ပင္မလႈပ္
ဟူးးး ပင့္သက္ကို အသာခ်ရင္း မသိဟန္ေဆာင္ကာ
လက္ေမာင္းကိုင္၍ လႈတ္ႏိႈးလိုက္သည္
* ဦးေဇာ္ ထ ထ
ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ပီ
**ဟင္ အင္း အင္း
ထသာဆိုရတယ္ တကယ္တမ္းက်
သိမ့္ပဲ ေပြ႔ကူထူေပးရသည္
ေဆးကိုဦးေဇာ္လက္ထဲထည့္ခဲ့ၿပီး
ေရတစ္ခြက္ သြားယူရသည္
ေဆးတိုက္ၿပီး မီးပိတ္ကာ ျပန္မည္အလုပ္
** သိမ့္ အန္ကယ္အေပါ့သြားဦးမယ္
* ႐ွင္
ခါတိုင္းလဲ ဒီလိုပဲလုပ္ေပးရတာျဖစ္ေပမယ့္
ဒီညမွ ဒီစကားက သိမ့္ကို တုန္လႈတ္ေစသည္
* ေအာ္ ဟုတ္ ဟုတ္
မီးျပန္ဖြင့္ၿပီး ဆီးဗူးကိုင္ကာ ရပ္ေနရသည္
ဦးေဇာ္က ကုတင္ေဘးစြန္းဆီ တေရြ႔ေရြ႔ဒရြတ္ေရႊ႔လာရင္း
ကုတင္ေဘးစြန္းမွာထိုင္ကာ ေျခကားေပးသည္
ပုဆိုးလွန္သည့္သိမ့္ရဲ႕လက္က ခါတိုင္းနဲ႔မတူ
မသိမသာတံုယင္ေနသည္
ပုဆိုးနဲ႔လြတ္သြားေသာကိုေရႊလီးက
အသည္းငယ္ေနသၫ့္သိမ့္ကို မာန္ဖီျပေနသေယာင္
* အို
လံုး၀မထင္မိ
အေစာပိုင္းပုဆိူးအတြင္း ေထာင္မက္ေနစဥ္က
ဒီေလာက္ႀကီးမည္မထင္ခဲ့
အခုေတာ့ ႀကီး႐ုံတင္မက ႐ွည္ပါ႐ွည္ေနသည္
ဆီးဗူး၀ကို လီးထိပ္၀င္ေစဖို႔က
ဒီညမွခက္ေနသည္
သိမ့္ရဲ႕လက္က တံုယင္ေနေတာ့
အ၀ေတ့မိလိုက္ ျပန္ကြၽတ္လိုက္ျဖစ္ေနသည္ေလ
ၾကာလာေတာ့ စိတ္ကမ႐ွည္ခ်င္.
ဆီးသြားမယ့္ဦးေဇာ္ကိုလည္း အားလည္းနာ
ေမာ့လည္းမၾကည့္ရဲ
ဒီ့ထက္ၾကာေနဖို႔မသင့္တာေၾကာင့္
အရဲစြန္႔ကာ လီးကိုကိုင္ၿပီး ဆီးဗူး၀ကို
ထိထိမိမိထည့္ေပးလိုက္သည္
** သိမ့္
*႐ွင္
ပင့္သက္ေလးမွခ်ခြင့္မရလိုက္
႐ုတ္တရက္ေခၚလိုက္သည့္ဦးေဇာ္ေၾကာင့္
တစ္ကိုယ္လံုးတံုသြားသည္အထိ လန္႔မိသြားကာ
ထူးမိသည္
**အန္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
*႐ွင္ ဘာ ဘာလို႔
ဘာကိုေတာင္းပန္မွန္း သိမ့္တကယ္ပင္မသိ
**အန္ကယ္ေလျဖတ္တာ ၂ႏွစ္နီးပါး႐ွိေနၿပီ
အဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ မနဲ႔ကင္းေနေတာ့
အခုစိတ္က ထိမ္းမရခဲ့ဘူးေလ
ၿပီးေတာ့ ၾကင္နာၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိတဲ့သိမ့္ကိူျမင္ေတာ့
အန္ကယ္ စိတ္႐ိုင္းေတြ၀င္မိတယ္ကြာ…
*႐ွင္
ဒီလိုျဖစ္လာတာ သိမ့္ကိုျမင္လို႔တဲ့လား
နားရြတ္ေလးေတြ ထူပူလာသည္အထိ႐ွက္မိသည္
သိမ့္စိတ္ထဲမွာ အလုပ္နဲ႔မိဘ မိဘနဲ႔အလုပ္ပဲ
အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး႐ွိေနခဲ့တာ
ဒါေၾကာင့္လည္း ဖိုမကိစၥမွာ သိမ့္ဆိုတာ
မူလတန္းအဆင့္အထက္မပို
**ဟုတ္တယ္
သိမ့္ရဲ႕ ကပိုက႐ုိအလွက ဘာနဲ႔မွႏိႈင္းျပစရာမ႐ွိဘူးေလ
စိတ္ထားေကာင္းသလို ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကလည္း
မ်က္ႏွာလႊဲရက္စရာမွမ႐ွိတာ
*အို..
အန္ အန္ကယ္ဘာေတေျပာနာလဲ
အန္ကယ့္မွာ အန္တီသက္႐ွိေနတာပဲေလ
အန္တီသက္လည္း လွတာပဲကို
အမွန္ပင္
အန္တီသက္က လူႀကီးဆန္ၿပီးလွသည္
မ်က္စိထဲျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ စိုးျမတ္သူဇာနဲ႔တူသည္
ကိုယ္လံုးေရာ အျပံဳးေရာပဲ
** သက္က အန္ကယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဦးပါ
သူလဲ အန္ကယ့္ကိုခ်စ္မယ္ထင္ပါတယ္
ဒါမဲ့…
*ဒါမဲ့ ဘာျဖစ္လဲဟင္
မေအာင့္ႏိုင္စြာေမးမိတာ မွားသြားမွန္း
ေနာက္မွသိရသည္
** ဒါမဲ့ သက္က ရမက္ႀကီးတယ္သိမ့္ရဲ႕
မဂၤလာဦးည တစ္ညပဲ အန္ကယ္ဥိးေဆာင္ရတာ
က်န္တဲ့ညေတြမွာ သူပဲဦးေဆာင္ခဲ့တယ္
အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ နားခ်င္ရင္ေတာင္
မနားခဲ့ရဘူး
ဒါေၾကာင့္လည္း သူလင္ငယ္ေနတာကို
အန္ကယ္မသိဟန္ေဆာင္ေနတာ
*႐ွင္ ဘယ္ ဘယ္လို
ၾကားရသည့္နားပင္မယုံႏိုင္
အန္တီသက္လို ဣေျႏၵႀကီးသည့္မိန္းမမ်ိဳးက
အို…မျဖစ္ႏိုင္တာ
** သိမ့္ မယုံဘူးမို႔လား
အန္ကယ္က ေမးလည္းေမး
ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းလည္း ထိုးေပးရင္း
** ဟိုဗီ႐ို အလည္ခန္းကိုဖြင့္
အဲ့ထဲက အိပ္အမဲနဲ႔အထုတ္ေလးကို ယူလိုက္
သိမ့္မျငင္းမိ
ဆီးဗူးကိုခ်ရင္း ေသာ့ယူကာ
ဗီ႐ိုထဲမွ အိတ္အမဲအထုတ္ေလးကို ယူခဲ့သည္
** ဖြင့္ၾကည့္ေလ သိမ့္
ေယာင္နနနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့
* အို ဒါ ဒါ အန္တီသက္
လံုး၀ထင္မွတ္မထားသည့္အရာ
အိတ္မဲထဲမွာ ဓာတ္ပံုေတြအစီအရီ
ပံုေတြထဲမွာ အန္တီသက္က ကိုရဲထက္နဲ႔
ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးေနၾကသည္
ေလးဘက္ ပက္လက္ မက္တပ္
အိုစံုလို႔ပါပဲ
ဒီၾကားထဲ လီးစုပ္ေနပံုမ်ား
တကယ့္ကိုရမက္ထန္ေနသည့္ဟန္အထင္းသား
**ရဲထက္က သူနဲ႔ဘာမွမေတာ္ဘူးသိမ့္ရဲ႕
ေလျဖတ္ေနတဲ့အန္ကယ့္ေနရာမွာ
ယာယီအစားထိုးထားတဲ့ သူ႔လင္
ဦးေဇာ္ေမးေၾကာေတြေထာင္သည္ထိ
အံႀကိတ္ေျပာသည္.
မ်က္၀န္းထဲမွာလဲ နာက်င္၀မ္းနည္းမႈေတြအျပည့္
မ်က္နာကိုေမာ့ၿပီး
**အန္ကယ္က သူ႔အတြက္
ရမက္ေျဖေဆးသက္သက္ပါကြာ
ဦးေဇာ္ရဲ႕အသံက တံုခါေနသည္
မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ေ႐ွ႕မွာမို႔
မ်က္ရည္မက်ေအာင္ မာန္တင္းေနမွန္း
သိမ့္ခံစားမိသည္
အရမ္းလည္း သနားသည္
သိမ့္ရဲ႕လူနာဘ၀က အဲ့ေလာက္ဇာတ္နာေနပါလား
သိမ့္မရည္ရြယ္ပဲ ကုတင္အစြန္းမွာထိုင္ရင္း
ဦးေဇာ္ကို ေပြ႔ေပးထားမိသည္
ဦးေဇာ္က သိမ့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထိုးရင္း
ငို႐ႈိက္ေနသည္
ခဏၾကာေတာ့…
** သိမ့္က သိပ္ျဖဴစင္ၿပီးအျပစ္ကင္းမွနး္သိပါတယ္
သိမ့္ရဲ႕သိကၡာကိုလည္း အႂကြင္းမဲ့ယုံၾကည္တယ္
တန္ဘိုးလည္းထားမိတယ္
သိမ့္ရယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဦးကိုကူညီပါလားကြာ
ဦးေဇာ္ရဲ႕စကားေတြထဲမွာ
အေတြးနဲ႔နစ္ေမ်ာေနမိတဲ့သိမ့္
ေခါင္းေလးေထာင္လာသည္
*သိမ့္က ဘယ္လိုကူညီရမွာလဲဟင္
** ဦးရဲ႕ဆႏၵကို တစ္နည္းနည္းနဲ့ကူညီပါလား
*တစ္နည္းနည္းနဲ႔……
မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ သံေယာင္လိုက္မိသည္
ဆႏၵကိုသိေပမယ့္ တစ္နည္းနည္းဆိုတာကို
တကယ္ပင္နားမလည္
** ဟိုေလ သိမ့္
အကုန္မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ေတာင္
လက္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ပါးစပ္န႔႔ဲျဖစ္
*႐ွင္…
ဦးေဇာ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ သိမ့္ရဲ႕ကိုယ္ေလး
ဆက္ခနဲျဖစ္သြားကာ နားရြတ္ေလးေတြပင္
ထူပူလာရသည္
ပါးစပ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္…တဲ့
အန္တီသက္ လီးစုပ္ေနတဲ့ပံုက
မရည္ရြယ္ပဲ မ်က္လံုးထဲေပၚလာျပန္သည္
ၿပီးေတာ့ ဦးရဲ႕လီး
အို..ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ေတာ္မွာမဟုတ္ပါဘူး
အေတြးနဲ႔ေယာင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
ထိတို႔မိျပန္သည္
ဦးက အကဲခပ္မိသည့္အလား
ၿငိမ္ေနတဲ့သိမ့္ရဲ႕လက္ေလးကိုယူကာ
သူ႔လီးေပၚတင္ေပးသည္ ၿပီးေတာ့
** အနည္းဆံုးေတာ့ ဦးၿပီးသြားေအာင္
ထုေပးခဲ့ပါကြာ ေနာ္
* ႐ွင္
သိမ့္ အာေခါင္ေခ်ာက္လာသည္
အျငင္းစကားလည္း မဆိုမိ
* ဟိုေလ ဘယ္ကိုထုရမွာလဲဟင္
သိမ့္ရဲ႕အေမးစကားေၾကာင့္ ဦးက
သေဘာက်စြာရယ္သည္
ဦးက ရယ္လိုက္ရင္ ေခ်ာတယ္႐ွင့္ တကယ္
** သိမ့္ ဦးရဲ႕လပ္ေတာ့ကိုဖြင့္လို္က္
ဘာလို႔ရယ္မသိေပမယ့္ ဖြင့္ေပးရျပန္သည္
ဦးက fileတစ္ခုထဲ၀င္ကာ ဗီဒီယိုေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုျပသည္
*အို ဦးကလဲ
ဟုတ္ပါသည္
ေအာကားေတြခ်ည္းပင္
ဘယ္ေလာက္အထိလဲပင္မသိ
လိုးကြက္ စုပ္ကြက္ အစုံအလင္
တစ္ခုၿပီးတစ္ုခု နည္းနည္းဆီျပရငး္
လီးထုေပးသည့္အပုဒ္တြင္ရပ္သည္
ဘာလို႔ရယ္မသိ သိမ့္ၾကည့္မိေနသည္
** အဲ့ဒါ ထုတာလို႔ေခၚတယ္သိမ့္ရဲ႕
အဲ့လိုလုပ္ေပးေနာ္
ေျပာလည္းေျပာ သိမ့္ရဲ႕လက္ေလးကိုလည္း
ကိုင္လႈတ္သည္
သိမ့္ေလ သံပက္ေပးထားတဲ့အ႐ုပ္လို
စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ႏိုင္ပဲ
လက္က အလိုလိုလုပ္ေပးေနမိသည္
ဦးက မ်က္နာေလးေမာ့ကာ ခံစားရင္း ၿငီးေနသည္
** သိမ့္
*႐ွင္ ဦး
အေတြးနဲ႔ထူပူကာ ဘာလုပ္ေနမိမွန္းမသိသည့္ သိမ့္
ဦးရဲ႕ တိုးလ်တဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ မ်က္နာေလးေမာ့လာသည္
** ဦး နမ္းခ်င္တယ္သိမ့္ရယ္ ေနာ္
သိမ့္ေခါင္းၿငိမ့္မိလိုက္လား ေခါင္းခါမိလိုက္လား
တကယ္ပင္မသဲကြဲ
ဒါမဲ့ ဦးရဲ႕လက္က သိမ့္ရဲ႕ေခါင္းကို အသာအယာဆြဲယူၿပီး
မ်က္နာေလးေမာ့ကာ မ်က္လံုးေလျပဴးၿပီး
႐ွက္စိတ္နဲ႔ နီေဆြးတံုယင္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
အားရပါရ စုပ္နမ္းလာသည္
သိမ့္….နင္ျငင္းသင့္တယ္ေနာ္
ဟင့္အင္း..ဒါ ငါ့လူနာ
သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ငါ့မွာတာ၀န္႐ွိတယ္
အသိစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္တို႔ ျငင္းခံုေနစဥ္မွာပဲ
ဦးရဲ႕လက္က ႏို႔အံုေတြဆီေရာက္လာသည္
လက္တစ္ဘက္ေလျဖတ္ေန၍သာေတာ္ေသးသည္
သန္ေနတဲ့လက္တစ္ဘက္က ႏို႔သီးထိပ္ေလးေတြကို
ခပ္ဆပ္ဆပ္ပြတ္ေခ်ရင္း အငမ္းမရလည္း
နမ္းေနျပန္သည္
သိမ့္ေလ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာစြာ လည္တည္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို
ရသမွ် ေမာ့ေပးရငး္ လက္ကလဲ ဦးရဲ႕လီးကို
ရဲရဲတင္းတင္းပင္ ဆုပ္ကို္င္ လႈတ္ခါပစ္လိုက္သည္
ဦးက တစ္ဆင့္ထပ္တက္ျပန္သည္
ျပင္းထန္သည့္ရမက္လိႈင္းမွာ မိန္းမူးေနေသာသိမ့္ရဲ႕
အက်ႌက်ယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနသည္
ဒါမဲ့လက္တစ္ဘက္တည္းဆိုေတာ့
အလုပ္က မတြင္က်ယ္
သိမ့္ေလ မ႐ွက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ဦးအရမ္းျမင္ခ်င္ေနတဲ့ သိမ့္ရဲ႕ပင္ကိုယ္
ကိုယ္ခႏၶာအလွကိုဖြင့္ျပဖို႔ သိမ့္ကိုယ္တိုင္
လႈတ္႐ွားေပးလိုက္တယ္
** အိုးးး လွလိုက္တာကေလးရယ္
ဦးကေျပာလည္းေျပာ ေခါင္းႀကီးအတင္းငုံ႔ကာ
ျဖူနုၿပီးလံုး၀န္းတင္းမာေသာအပ်ိုုစင္ႏို႔ေလးေတြကိုနမး္ဖို႔
တာစူလာသည္
မသန္တဲ့ကိုယ္တစ္ျခမ္းက သူ႔အလိုိုကိုမလိုက္ျပန္
သိမ့္ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့
ရမက္ေတြအရမး္ေနတဲ့ဦးကို အသာအယာတြန္းလွဲရငး္
ႏို႔အံုေတြကို ဦးရဲ႕ပါးစပ္နားကပ္ေပးလိုက္သည္
ဦးက ႏို႔ဆာေနေသာ ကေလးေလးပမာ
တျပတ္ျပတ္အသံမည္သည္အထိ
အငမ္းမရ စုပ္နမ္းျပန္သည္
သိမ့္တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ဓာတ္လိုက္သည့္အလား
တံုခါေနကာ ေခြၽးသီးေလးမ်ားပင္ စို႔လာသည္
** သိမ့္
* ႐ွင္ ဦး
**သိမ့္ရဲ႕ဆံပင္ေတြ ဖြလိုက္
သိမ့္လိုက္နာမိျပန္သည္
မီးေယာင္ေအာက္မွာ ဆံပင္ပြေယာင္းနဲ႔
လီးကို္င္ကာထုေပးေနေသာသိမ့္ရဲ႕အလွက
ရမက္နဲ႔မွ ပိုႂကြေနသည္
႐ုတ္တရက္ သိမ့္စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာ
မာတင္းကာ ရဲစိုေနေသာ လီးႀကီးကို
ထိထိမိမိပင္ လွ်ာနဲ႔လွ်ပ္ပစ္လိုက္သည္
** အိုးး သိမ့္ သိမ့္ရယ္
ဦးတစ္ေယာက္ မ်က္နာႀကီးေမာ့ၿပီးေကာ့ေပးသည္
သိမ့္လဲ ဦးရဲ႕လီးကို၀သ္သေလာက္ငုံရငး္
စုပ္ေပးလိုက္သည္ အာေခါင္ရဲ႕စိုစြတ္မႈနဲ႔
လီးရည္တို႔ရဲ႕စိမ္စိုမႈက သိပ္မေတာ္တဲ့သိမ့္ပါးစက္ထဲကို
လစ္ျမဳပ္သည္အထိ ၀င္ေရာက္ေစသည္
ေခါင္းကိုအျမန္လႈန္ရငး္ လက္ကလဲ
ထုေပးမိေတာ့ လီးရည္ေတြပါးစပ္ထဲပန္းထြက္၊လသည္
သိမ့္မရပ္ျဖစ္ အရည္ကုန္ေလာက္မွငုံထားတာကိုလႊတ္ကာ
ျမတ္ျမတး္ႏိုးႏိုးပင္ ေသာက္ျပလို္သည္ ဦးက
** လိုးရေအာင္ေနာ္ သိမ့္
မက္တပ္ရပျ္ပီး နံရံမွီေပး
*ဟင္ ဦးကလဲ
ဦးမွ ေကာင္းေကာင္းမရပ္ႏိုင္တာ
သိမ့္အေပၚကခြေပးမယ္ေလ
**ဟင့္အင္း သိမ့္
ဦးက သိမ့္ရဲ႕အိုးအလွကို ၾကည့္ရင္းလုးိခ်င္တာ
ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေတြလဲ ဆြဲလိုးခ်င္လို႔
* ႐ွင္ အာ ဦးေနာ္ သူမ်ား
**လုပ္ပါကေလးရယ္ ဦးထန္ေနလို႔ပါ
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာ မူမိေပမယ့္
တကယ္တမ္းက် သိမ့္ရင္ေတြခုန္ေနသည္
လိုးတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္ျကးီး
အေျပာခံရသလို ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးမယ့္အေၾကာင္းလဲ
ဒဲ့ပင္အေျပာခံေနရေတာ့ မသိရင္ ေစ်းျပတ္ေပးထားတဲ့
ဖာသည္မေလးကို ဆက္ဆံေနသလိုပဲ
သိမ့္ကိုယ္တိုင္လဲ ဘာလို႔လက္ခံေပးေနမိမွန္း
တကယ္ကိုနားမလည္
ရင္ခုန္စြာနဲ႔ အခန္းနံရံကိုလက္ေထာက္ကာ
ဆံႏြယ္ေတြကိုလဲ ေနာက္သို႔ပို႔ေပးထားရငး္
ေစာင့္ေနမိသည္
ဦးက မက္တန္းေနေသာလီးႀကီးကို
ကိုင္ဆြရင္း တေျဖးေျဖးအနားကပ္လာသည္
လက္ကိုတံေတြးဆြတ္ကာ သိမ့္ရဲ႕အရည္ၾကည္ေလးေတြ
စိုစြတ္ေနေသာအဖုတ္ေလးကို ပြတ္သည္
တေျဖးေျဖး ဦးရဲ႕လက္ခလည္က အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို
ျဖတ္ေက်ာ္ကာ အတြင္းသို႔တိုး၀င္လာသည္
* အ ဦး အဟင့္
သိမ့္မေနတတ္ မ႐ိုးမရြျဖစ္ကာ ေျခကိုခ်ဲေပးမိသည္
ဦးက လက္ကိုမႏႈက္ပဲ အ႐ွိ္န္ျမႇင့္ကာ ထိုးေမႊေပးသည္
** သိမ့္ ဒီဘက္လွည့္
သိမ့္နာခံမိျပန္သည္ ဦးက
သိမ့္ေျခကိုကားေစၿပီး အဖုတ္ထဲကို လက္ခလည္ထိုးသြင္းကာ
ခပ္ၾကမး္ၾကမ္းလႈတ္႐ွားသည္
သိမ့္လဲ နံရံကိုမွီကာ ေကာ့ေပးရင္း ခဏအၾကာမွာ
အရည္ေတြပနး္ထြက္လာသည္
**လိုးရေအာင္ ကုန္း
ဦးရဲ႕အသံက အမိန္႔ဆန္သည္
ဒါမဲ့ခံခ်င္စိတ္ေတြျပင္းထန္ေနေသာသိမ့္အတြက္
ဦးရဲ႕အျပဳအမူတိုင္းက ရင္ခုန္စရာေတြခ်ည္းပင္
ဦးက လီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ကြဲေၾကာင္းေလးကိုပြတ္ဆြဲ
ထိူးခြဲရငး္ တေျဖးေျဖး ေခ်ာ့သြင္းသည္
အ၀င္ခက္ေနတဲ့အတြက္ ထိုးလိုက္ ဆုတ္လိုက္
ပြတ္လိုက္ဆြဲလို္က္လုပ္ရင္း တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့
လီးက စြတ္ခနဲ၀င္လာသည္
* အားးးး ဦး
မရ မရဘူးထင္တယ္
နာက်င္စိတ္နဲ႔ျငင္းသည္
ဒါမဲ့ ပ်ံတက္ၿပီးေသာေလယာဥ္လို
ခရီးတစ္ေထာက္နဲ႔ေတာ့ နားမည့္ဟန္မျမင္
တြန္႔လိမ္႐ုန္းကန္ေနေသာသိမ့္ရဲ႕ ဂုတ္ကိုဖိတြန္းကာ
၀င္ပီးသားလီးကို ကိုယ္အားနဲ႔႐ို္က္သြင္းသည္
*အားးး အဟင့္ အဟင့္
ဘယ္သူေတြၾကားမလဲ မ႐ွက္အား
မတန္တဆ တိုး၀င္ၿဖိဳခြင္းလာေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္
မထိန္းႏိုင္စြာ ေအာ္မိရငး္ တသိမ့္သိမ့္႐ိႈက္ငိုမိသည္
ဦးကေတာ့ အညႇာအတာမဲ့စြာလိုးေညႇာင့္ရငး္
နီျမန္းၿပီး မ်က္ရည္စေတြစိုစြတ္ေနေသာ
ပါးေလးကို တ႐ိႈက္မက္မက္နမ္းသည္
ခဏၾကာေတာ့ ဂုတ္ကိုလႊတ္ကာ ဆံပင္ေတြကိုထိူးဆြ
လံုးကို္င္္းရင္း ျမင္းဇက္ႀကိဳးဆြဲသလို တင္းတင္းဆြဲေဆာင့္ကာ
လိုးသံေတြ တဖက္ဖက္မည္ေအာင္ အားနဲ႔ေဆာင့္သည္
မေပါက္ေသးေသာအပ်ိဳစင္အေမွးကို
ထိုးခြင္းခံလိုက္ရသည္မု့ိ သုတ္ရည္တို႔နဲ႔အတူ
ေသြးစေတြပါ ေရာဆင္းလာသည္
ခဏၾကာေတာ့ ဆံပင္ကိုလႊတ္ကာ တံေတာင္းႏွစ္ဘက္ကို
ဆြဲယူၿပီးလိုးျပန္သည္
* အ အ ဦး ဦး ဦးရဲ႕လက္
ဦးကေၾကာင္နကာ ရပ္ၿပီးသူ႔ရဲ႕လက္ေတြကိုၾကည့္ေနသည္
ဟား ဟား ဟား
ေပ်ာက္ပီ ေပ်ာက္ပီသိမ့္ သိလား ဟားဟား
ဦးက ၀မ္းသာအားရဆုိရင္း သိမ့္ရဲ႕ေက်ာျပင္ေတြကို ပြတ္ျပသည္
မွန္သည္ မသိစိတ္ရဲ႕လႈံ့ေဆာ္မႈနဲ႔
ဦးရဲ႕ေလျဖတ္ေရာဂါ ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ
သိမ့္လဲ မ်က္ရည္ေတြၾကားက အားယူျပဳံးရင္း
* သိမ့္ခံေပးရတာ တန္တယ္သိလား ခ္ခ္
ဦးက စိတ္မေကာင္းဟန္ မ်က္နာညႇိးဳရငး္
** ဒါမဲ့ ဦးအရမး္ၾကမ္းမိသြားတယ္ကြာ
အရမး္နာေနလားဟင္
သိမ့္႐ွက္ျပဳံးေလးျပဳံးကာေခါင္းခါရငး္
*နာပါဘူး ဦးရဲ႕
**ဟင္ အာ့ဆိုဘာလို႔ငိုတာလဲ သိမ့္က
သိမ့္ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ တိုးတုးိေလး
*အာ့က ငိုေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတာကိုလို႔ ခ္ခ္
**အဟား အဆိုးေလး ေတြ႕မယ္ လာခဲ့
တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕နာက်င္မႈေတြက
ခ်ိဳၿမိန္ပါတယ္
ဟုတ္တယ္ဟုတ္
ၿပီးပါၿပီ...။
