တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွ ဆိုသည့္အတိုင္း မရင္ေမတစ္ေယာက္ ႏွစ္သားေမြးေတာ့ ႏွစ္ေသြးလွေန၏။ပင္ကိုက အခ်ဳိးအစားက်နၿပီးသား ခႏၶာကိုယ္မွာ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားသြားလာေနရသည့္အတြက္ ေအ႐ိုးဗစ္ကသူေတြထက္ပင္ စြဲမက္စရာ ေကာင္းေနေသးေတာ့၏။
သူမေယာက္်ား ကိုဘထြန္းက သူ႔ထက္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ႀကီး၏။ စီးပြားေရးအရွာေကာင္းေသာ္လည္း လူ႐ိုးလူအတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္၏။ ႏြားေကာင္ေရ ၃၀ ေက်ာ္သည့္အတြက္ ေတာင္ အေရွ႕ဘက္ကရြာသို႔ အၿမဲတမ္း ႏြားႏို႔သြားပို႔ရသည္။ယခုလည္း မရင္ေမ ႏြားႏို႔ပို႔ၿပီး ျပန္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ေတာင္းတစ္လုံး ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး တက္လူလွည္းေရွ႕ ေပ ၁၀၀ အကြာေလာက္က ေက်ာ့ေက်ာ့ ေက်ာ့ေက်ာ့ႏွင့္ သြားေန၏။တက္လူက တံျပာႏွင့္ ႏြားဖင္ကို တို႔လိုက္ရာ လွည္းက ေစာေစာကထက္ ေျပးႏႈန္းသြက္သည္။ စြင့္ကားေသာ တင္ဆုံထြားထြားအိအိႀကီးအစုံက နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ စည္းခ်က္က်လ်က္ ရွိ၏။ တက္လူက ပို၍သြက္ေအာင္ တံျပာႏွင့္ တို႔လိုက္ျပန္၏။
“ေတာက္ ဟဲ့ အို”အသံလည္းေပး တံျပာႏွင့္လည္း အတို႔ခံရေသာအခါ ႏြားႏွစ္ေကာင္က ခပ္သြက္သြက္ ေျပးေတာ့သည္။မရင္ေမက လွည္းေရွာင္ရန္ ေဘးသို႔ကပ္ရင္း“အယ္ ငါက ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔.”“လာေလ အမ တက္”“ေအး…ေအး”တက္လူက လွည္းရပ္ေပးလိုက္သည္။“ေခါင္းေပၚကေတာင္း ဒီကိုေပးလိုက္ေလ…”“ရတယ္..ေနာက္ကပဲ တင္လိုက္မယ္”မရင္ေမက သူ႔ေခါင္းေပၚကေတာင္းကို လွည္းေနာက္ၿမီးမွာ တင္လိုက္၏။
ေခါင္းမီးစုတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာလည္ပင္းတဝိုက္ကို သုတ္သည္။ ရံတိုင္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ကာ လွည္းေနာက္ၿမီးကို ေျခတစ္ေခ်ာင္းတင္မည္ျပဳစဥ္ ႏြားေတြက လန္႔ၿပီး ဝုုန္းခနဲ ေျပးထြက္သြားသည္။ မရင္ေမတစ္ေယာက္ ေမွာက္ရက္လဲ၍ က် က်န္ခဲ့သည္။
“အမေလးဟဲ့ ငါ့ ေစာက္ဖုတ္”မရင္ေမႏႈတ္က ေယာင္လိုက္ေသာအသံကို တက္လူ ၾကားလိုက္သည္။ ႀကိဳးကို ခပ္တင္းတင္း ေဆာင့္ဆြဲကာ လွည့္ကို တန္႔လိုက္သည္။ရံတိုင္ကို ကမန္းကတမ္းခ်ည္ၿပီး လွည္းေပၚမွခုန္ဆင္းကာာ လဲက်ေနေသာ မရင္ေမဆီသို႔ အေျပးေရာက္သြားသည္။
မရင္ေမတစ္ေယာက္ ဒူးတုပ္အေနအထားျဖင့္ ေမွာက္ရက္ႀကီး ပုံလဲေန၏။ သူ႔မ်က္ႏွာက မခ်ဳိမခ်ဥ္ ၿပံဳးစိစိႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ တက္လူက မရင္ေမေဘးတြင္ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ခ်ဳိင္းေအာက္လက္လွ်ဳိလွ်က္ ေပြ႔ထူလိုက္သည္။တက္လူေပြ႔လိုက္စဥ္က သတိမထားမိေသာ္လည္း မရင္ေမ ကိုယ္လုံးမတ္လာသည့္အခါ သူ႔လက္က ႏို႔အုံႀကီး တည့္တည့္ေပၚ ဖက္ေပြ႔မိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။
“ေတာ္ေတာ္နာသြားလား မမ”အိစက္တင္းမို႔ေသာ ႏို႔အုံေပၚက သူ႔လက္ကို မဖယ္ေသးဘဲ ေမးလိုက္၏။“အင္း…ဒူးေခါင္းနဲ႔ ေမးစိ နည္းနည္း နာသြားတယ္…”“မွန္း…ေမာ့စမ္းပါ…”တက္လူ မရင္ေမ ေမးစိကို လက္ႏွင့္ဆြဲေမာ့၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ သိသိသာသာ ပြန္းပဲ့သြား၏။“အင္း ဟုတ္သား နည္းနည္း ပြန္းသြားတယ္.”မရင္ေမ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေက်နပ္ေသာ အရိပ္လိႈင္းမ်ား ျဖတ္သန္းသြားသည္။
ရႊန္းစိုေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ တက္လူကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။“ရပါတယ္…အိမ္က်မွ ဒဏ္ေၾကေဆးနဲ႔ လိမ္းလိုက္မယ္”မရင္ေမက ထရန္ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္“အင္း…ကၽြတ္..ကၽြတ္”ပါးစပ္က စုပ္သပ္လ်က္ ဒူးေခါင္းကို လက္ႏွင့္ဖိကာ ျပန္ထုိင္ခ်လိုက္သည္။အမွန္ေတာ့ ဒဏ္ရာက ေျပာေလာက္ေအာင္ မနာပါ။
ဆႏၵရာဂအားႀကီးလွေသာ မိန္းမပီပီ မာယာပရိယာယ္ ဆင္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။တက္လူ ေပြ႔ဖက္လိုက္စဥ္က သူ႔ႏို႔အုံႀကီးေပၚ ေပြ႔ဖက္မိသည္ကို အလြန္သာယာေက်နပ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ေမးကို ဆြဲေမာ့ကာ စိုးရိမ္တႀကီးျဖစ္သြားပုံကိုလည္း အရမ္းသေဘာက် ၾကည္ႏူးသြားသည္။
ၿပီးေတာ့ ႀကီးေကာင္ဝင္လာေသာ တက္လူ၏ အေနအထား။ ဒီေကာင္ေလးစိတ္ထဲ ဘယ္လိုရွိမည္မသိ၊ မရင္ေမကေတာ့ ႏွလုံးတုန္ ရင္ခုန္ ရႊင္ျမဴးသြား၏။ကာမဆႏၵ အျပည့္အဝ မခံစားရေသာ မိန္းမပီပီ အခြင့္သာလွ်င္ သာသလို သူမစိတ္ေတြက အၿမဲတမ္း ထႂကြေနတတ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကာမေက်ာ့ကြင္းႏွင့္ ေထာင္ဖမ္းရန္ ပရိယာယ္ဆင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ လီးအေတြ႔အႀကံဳရွိၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ လူပ်ဳိသိုးတစ္ေယာက္ကို ေထာင္ဖမ္းေသာနည္းလမ္းေတြ မ်ားစြာရွိသည္။“ေန…ေန..က်ေနာ္ ထူေပးမယ္”တက္လူအသံေတြကသိသိသာသာ ပ်က္ေန၏။
မည္မွ်ပင္ ဟန္ေဆာင္ထားေစကာမူမၿငိမ္သက္ေသာ အတြင္းစိတ္က မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ထူအမ္းနီျမန္းေနသည္။ေစာေစာက မရည္ရြယ္ပဲ ကိုင္လိုက္မိေသာေနရာက တကယ္ ႏို႔အုံႀကီးတည့္တည့္ ျဖစ္ေန၏။ တင္းရင္း မို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အုံႀကီး၏ အိစက္ႏူးညံ့ေသာ အေတြ႔ဓာတ္က သူ႔စိတ္ကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လႈပ္ခါသြားေစသည္။
စိတ္ကို ထႂကြေစေသာ အျမင္အာ႐ုံက အဆင့္ဆင့္ ဓာတ္ခိုက္ကာ ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေႏြးဆူႂကြလာၿပီး ဒုတ္ႏွင့္ အတို႔ခံရေသာ ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ မတ္ေတာင္လာသည္။ယခင္က မည္သို႔မွ် မထူးျခားလွေသာ္လည္း သဘာဝအားျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အနံ႔ကို ခံတတ္လာေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္အနံ႔ ရလာၿပီျဖစ္၍ ထိန္းခ်ဳပ္တားဆီး၍ မရႏုိင္ေအာင္ ပို၍လြန္ကဲလာသည္။ၿပီးေတာ့ ေနရာကလည္း တကယ့္ကို လူသူကင္း တိတ္ဆိတ္သည့္ ေတာင္ၾကားလမ္းတစ္ေနရာ။
တက္လူ ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာ၏။ ဂလုခနဲ တံေတြးကို မ်ဳိခ်လိုက္ၿပီး တုန္ရီအက္ကြဲေသာ အသံျဖင့္ “ကဲ မမ ထ..”တက္လူက မရင္ေမ ေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ မရင္ေမ ဆန္႔တန္းေပးေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲမထူေပး၏။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေတာ့မည့္ အေနအထား အေရာက္တြင္…“အမေလးဟဲ့… ငါ့ေစာက္ဖုတ္…”နဂိုကပင္ ကၽြတ္လုကၽြတ္ခင္ ျဖစ္ေနေသာ ထဘီက ကြင္းလုံးကၽြတ္ ပုံက်သြားသည္။
ထမီ ေလ်ာ့ရဲေနမွန္း သိေသာ္လည္း တမင္သက္သက္ ဒီအတိုင္းထားျခင္းျဖစ္ရာ အခုေတာ့ သူမ ဆင္ထားသည့္အတိုင္း ကြက္တိ ဝင္လာသည္။ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံႏွစ္သြယ္ အရင္းစပ္ရွိ ျဖဴဝင္းေသာ ဆီးခုံမို႔မို႔ႏွင့္ နက္ေမွာင္ တြန္႔လိပ္ေနေသာ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးက ဘြားခနဲ ေပၚလာသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ ေအာက္သို႔ ငိုက္ဝင္ေနသည္ျဖစ္၍ မျမင္ရ။မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ တက္လူတစ္ကိုယ္လုံး ရမၼက္အခိုးအလွ်ံေတြ ဟုန္းခနဲ ထလာသည္။ဝင္းေျပာင္ခုံးမို႔ေနေသာ ဆီးခုံႀကီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အုပ္ဆုိင္းထားေသာ ေစာက္ေမႊးအုံမဲမဲႀကီးကို ၾကည့္ကာ တက္လူတစ္ေယာက္ ဖြတ္ေမ့ပဒတ္ေမ့ ေမ့သြား၏။
တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူလာသည္။ အသားေတြက တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားမတတ္ တဝင္းဝင္း ေတာက္ပလွ်က္ရွိေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ စူးစူးရဲရဲႀကီး ၾကည့္ေနမိသည္။ တက္လူ အၾကည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ မရင္ေမတစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေတြ တဖ်င္းဖ်င္း ထသြားသည္။
“လက္လႊတ္အုံးေလ…”သည္ေတာ့မွ တက္လူ သတိဝင္လာကာ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ မရင္ေမ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္မိ၏။ မရင္ေမက ပုံက်ေနေသာ ထမီကို ကုန္းေကာက္၍ ဝတ္လိုက္သည္။ မရင္ေမ မ်က္ႏွာလည္း ရွက္ေသြးျဖန္းကာ နီျမန္းေနသည္။ထမီဝတ္ရင္းကမ်က္လုံးကတက္လူေပါင္ၾကားဆီသို႔ေရာက္သြား၏။
ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ပုဆိုးကို ထြင္းေဖာက္မတတ္ တန္းမတ္ေနသည္။အေတြ႔အႀကံဳအရ အေတာ္ရွည္မည့္လီးမွန္း သိလိုက္သည္။ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးထြားမည့္လီးမွန္း သေဘာေပါက္သည္။ တခ်ဳိ႕က လီးတန္ရွည္ေသာ္လည္း လုံးပတ္က ေသးတတ္သည္။“ဟဲ့… ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ…လွည္းေပၚတင္ေပးအုံးေလ…”မရင္ေမက လက္တကမ္းတြင္ရွိေနေသာ တက္လူကို လက္ႏွင့္လွမ္းပုတ္ရင္း ေျပာ၏။
တကယ္ေတာ့ လက္ႏွင့္ပုတ္သေယာင္ျပဳကာ ပုဆိုးစကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ရာဂမီးလွ်ံက တရွိန္ရွိန္ေတာက္ေလာင္ေနၿပီမို႔ တက္လူတစ္ေယာက္ ဘာကိုမွ် သဲသဲကြဲကြဲ မသိေတာ့၊ ကၽြတ္က်သြားေသာ ပုဆိုးစကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ္လည္း မမွီေတာ့။ပုဆိုးကၽြတ္က်သြားသည္ႏွင့္ မာန္ဟုန္ျပင္းေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ ဒုံးက်ည္ႀကီးတစ္စင္းပမာ အထက္သို႔ ေထာင္ေကာ့ကာ ေတာင္မတ္ေနသည္။
လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း မရင္ေမမ်က္လုံးေတြက ကိေလသာအေရာင္ေတြ တလက္လက္ေတာက္ပေန၏။ လုံးပတ္က ၆ လက္မအေနအထားရွိၿပီး အရွည္က ၇ လက္မခန္႔ရွိေၾကာင္း အတတ္သိလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္လိႈဏ္ေခါင္း မကိန္းေအာင္းဖူးေသးေသာ ေအာ္ရဂ်င္နယ္လီးမို႔ ဝါညိဳေရာင္သမ္းေန၏။
အေရျပား မလန္ေသးပဲ ေတာင္ပို႔မိႈႀကီးပမာ ငုံထြားထြားႀကီး ျဖစ္ေန၏။ လီးတန္ႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း မရင္ေမ ေစာက္ေခါင္းထဲ လိႈက္ခနဲ ႂကြတက္လာ၏။လီးအေၾကာင္း ေနာေက်ေအာင္ သိထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အရသာ မခံစားဖူးေသးေသာ လီးတို႔၏။ ကာမစစ္ပြဲမွာ ျပင္းထန္စြာ ဆင္ႏႊဲၾကေတာ့မည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနေလၿပီ။
တက္လူက ပုဆိုးကို ကပ်ာကယာ ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး …“မမ…က်ေနာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ…”တုန္ခါအက္ကြဲေသာ အသံႀကီးျဖင့္ ေတာင္းဆိုလာသည္။ ၿပီးေတာ့ မရင္ေမကို တအားႀကံဳးဖက္လိုက္သည္။
“အယ္…က်စ္…. လမ္းလည္ေခါင္ႀကီးမွာ…”မရင္ေမက ခြင့္ျပဳျငင္းဆန္ေသာ အသံအစ္အစ္ျဖင့္ ေျပာ၏။ တက္လူ မရင္ေမကို ဖက္ထားရင္းကပင္ ဟိုဟိုဒီဒီေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔၏ ညာဘက္ေတာင္ေစာင္းတြင္ ဝါး႐ုံပင္အုပ္အုပ္ႀကီးရွိ၏။ အေပၚစီးက က်သျဖင့္ သူ႔လွည့္ကိုလည္း ျမင္ေနရသည္။
“လာဗ်ာ…ဟိုဝါး႐ုံပင္အုပ္အုပ္ဆီ သြားမယ္…”တက္လူက မရင္ေမကို ဖက္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ၿပီး လက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚ၏။ တက္လူတစ္ေယာက္ ႏြားငတ္ေရက် အငမ္းမရျဖစ္ကာ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနပုံကို ၾကည့္၍ မရင္ေမစိတ္ထဲ က်လိတိတိ ျဖစ္လာ၏။မိန္းမပီပီ မူလိုက္ ကလိလိုက္ခ်င္ေသးသည္။“အမယ္ အဲဒီသြားၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ..”“ဟို…ဟို ဟာ…ဟိုဟာဗ်ာ”တက္လူႏႈတ္က လိုး ဟူေသာ စကားလုံးကို ထြက္ရခက္ေန၏။
ရမၼက္ေဇာထန္လ်က္ရွိေသာ္လည္း မိန္းမအေတြ႔အႀကံဳ လုံးဝမရွိေသးေသာ လူပ်ဳိ႐ိုင္းေလးပီပီ ရွက္ေသြးကလည္း မႊန္ေနျပန္သည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ သူ႔သတ္ကြင္းေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေသခ်ာေပါက္ဝင္လာၿပီမို႔ မရင္ေမ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။“ဟဲ့…ေျပာအုံးေလ…အဲဒီဝါး႐ုံပင္အုပ္အုပ္ဆီသြားၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ လို႔…”ၾကာမ်က္လုံးျဖင့္ၾကည့္ရင္း ႏြဲ႔တဲ့တဲ့ ခၽြဲတဲတဲ ေျပာေနေသာ မရင္ေမအမူအယာကိုၾကည့္၍ တက္လူ အူယားလာသည္။
သူတို႔၏ ကာမဆရာႀကီး ကိုထြန္းေအးစကားကို ၾကားေယာင္မိသည္။“မိန္းမဆိုတာ အမူမ်ဳိးကြာခံခ်င္ပါလ်က္နဲ႔ ဟန္လုပ္ၿပီး ျငင္းခ်င္ျငင္းေနတာ..ဒါကို အဟုတ္မမွတ္နဲ႔ ေအး..ျငင္းေလ ခံခ်င္ေလသာ မွတ္ သူတို႔က အခံမ်ဳိး လုပ္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ခံမွာပဲ…ေစာက္ဖုတ္ဆိုတာ လီးအလိုးခံဖို႔ သဘာဝက ဖန္တီးေပးထားတာပဲ…လီးက လုပ္တတ္တဲ့သဘာဝ ရွိတယ္..ေစာက္ဖုတ္က ခံရမဲ့ သဘာဝရွိတယ္..ခံရမဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ရွိပါလ်က္နဲ႔ လီးက မလိုးတတ္ဘူးဆိုရင္ အဲဒါ လီးဖ်င္းလီးညံ့ပဲ..။
အဲဒီလီးဖ်င္းလီးညံ့ႀကီး ကိုယ့္ေပါင္ၾကားမွာ ကပ္ေနရင္ ပုဆိုးခၽြတ္ၿပီး ထမီသာဝတ္ထားေတာ့ေမာင္ အဲဒါ ေယာက္်ားမပီသတဲ့အလကားဖြတ္က်ားဘဲ…”တက္လူ သတၱိေတြ ဝင္လာသည္။ ေယာက္်ားစိတ္ ေယာက္်ားသတၱိေတြ ဝင္လာၿပီမို႔ သူ႔ထက္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ႀကီးေသာ မရင္ေမကို သူ႔လက္ခုပ္ထဲကေရပမာ ထင္မွတ္လာသည္။ဖေအတူသားမို႔လားမသိ၊ တက္လူက အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ထြားႀကိဳင္း၏။ ႀကံ႕ခိုင္ေတာင့္တင္း၏။ ထို႔ထက္ပို၍ အားရေက်နပ္စရာေကာင္းတာက သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက လီး။
လီးက အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးထြား၏။ လုံးပတ္ ၆ လက္မ၊ အရွည္ ၇ လက္မဆိုေသာ လီးမွာ လူရာဝင္႐ုံမွ်မက လူရာပင္ လြန္ေနေပၿပီ။အသက္သာႀကီး၏။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုဘထြန္းလီးမွာ ၄ လက္မခြဲေက်ာ္႐ုံသာ ရွိသည္။ ၿပီးေတာ့ အေမာေရာဂါရွိသျဖင့္ သူမဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ လိုးေပးႏိုင္စြမ္းမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုးႏိုင္ေအာင္ အရက္ေသာက္ခုိင္းသည္။ အစပထမ၌ ဟုတ္၏။
ေနာက္ေတာ့ ဒုန္ရင္းအတုိင္းပင္ ၊ အရက္စြဲသြားတာပင္ အဖတ္တင္၏။ အခုေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထက္ အရက္ကို ပိုမက္သြားသည္။သူ႔အတတ္ႏွင့္သူ စူးေသာလုပ္ရပ္မို႔ မရင္ေမ မေျပာသာ၊ အသာၾကည့္ေနရသည္။တစ္ရက္..ကိုဘထြန္းေနမေကာင္း၍ တစ္ေယာက္ထဲ ေတာသြားရ၏။
ကိုဘထြန္းညီ လွျမင့္ကလည္း သူ႔မိန္းမ ေမြးခါနီးမို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ေတာလာသည္။ အေမြဆိုင္ေျမေတြမို႔ တဲခ်င္းက နီးသည္။လွျမင့္ကလည္း မိန္းမဗိုက္ႀကီးေန၍ ေစာက္ဖုတ္ငတ္ေနသည့္အခ်ိန္။ မရင္ေမကလည္း ကာမဆႏၵ မျပည့္ဝ၍ လီးငတ္ေနသည့္အခ်ိန္။ အငတ္ အငတ္ခ်င္း ေပါင္းသင္းမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ၾကသည္။ သူ႔မိန္းမ ကေလးမေမြးမခ်င္း အေတာ္ၾကာၾကာ လိုးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
အားရေက်နပ္ပါသည္။ ဆႏၵလည္းျပည့္ဝပါသည္။ ဤသို႔ ေနာက္မီးလင္းဇာတ္လမ္းေလးက ေကာင္းေနစဥ္ လွျမင့္ ပိုးထိ၍ ဆုံးသြားသည္။အဲဒီေန႔က မရင္ေမ ေတာမလိုက္ျဖစ္၍ ကံေကာင္း၏။ ျပန္သင့္ခ်ိန္ ျပန္မလာ၍ ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္မွ လူအုပ္ႏွင့္ သြားၾကရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်ိန္းခ်ိန္းလိုးၾကေသာ ေနရာတြင္ အဆိပ္တက္၍ တစ္ကိုယ္လုံး ညိဳမဲေတာင့္တင္းၿပီး ေမွာက္ရက္ႀကီး ေသေန၏။
မရင္ေမတစ္ေယာက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားၿပီးေနာက္မီးလင္းရမွာ ေၾကာက္သြားသည္။ သူ႔ကို အားရေက်နပ္ေအာင္ လိုးေပးႏိုင္ေသာ လွျမင့္လီးသည္ပင္ တက္လူလီးႏွင့္စာလ်င္ ေသးေနေသး၏။ လွျမင့္ကလည္း အရွည္က ၅ လက္မခြဲခန္႔သာ ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ အႏိႈက္အဆြ အပြတ္အသပ္ ေကာင္း၏။
ေနာက္မီးလင္းရမွာ ေၾကာက္ေသာ မရင္ေမတစ္ေယာက္ တက္လူလီးႀကီးကို အလြတ္မခံႏုိင္။ ေႁမြမကလို႔ နဂါးပင္ ၿမိဳၿမိဳ၊ အားရပါးရႀကီး အလိုးခံေတာ့မည္။ေကာင္ေလးက အေတြ႔အႀကံဳ လုံးဝရွိပုံမရ။ ကိစၥမရွိ ဒီကိစၥမ်ဳိးက သင္လွ်င္ တတ္လြယ္သည္။ အလုိးခံရင္း သင္ေပးသြားမည္။
အေတြးျဖင့္ေတြေနေသာ တက္လူကို မရင္ေမက ၾကာမ်က္စခ်ီလ်က္ ေမးျပန္သည္။“ဟဲ့ ..ေျပာေလ…အဲဒီဝါး႐ုံပင္အုပ္ဆီသြားၿပီး ဘာလုပ္ၾကမွာလဲလို႔….”“ေဟာဒီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လိုးမွာဗ်ာ…၊ ေဟာဒီေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေဟာဒီလီးႀကီးနဲ႔ လိုးမွာဗ်ာ… ကဲ…ေက်နပ္ပလား…”တက္လူက ပါးစပ္ျဖင့္ ေျပာ႐ုံတင္မက ထမီကို ပင့္လွန္၍ မရင္ေမေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို သုံးေလးခ်က္ ကုတ္ထဲ့ပစ္လိုက္သည္။
မရင္ေမတစ္ေယာက္ တြန္႔ခနဲ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “ကဲ…ၾကာတယ္ဗ်ာ…လာ….”တက္လူက ခပ္ရဲရဲပင္ လက္ကိုအတင္းဆြဲလ်က္ ဝါး႐ုံပင္အုပ္အုပ္ေတြရွိရာ ေတာင္ကုန္းေလးဆီသို႔ ေခၚလာခဲ့၏။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ဝါး႐ုံပင္ေအာက္ေျခမွာ ရွင္းေျပာင္ေန၏။ ဂုံနီအိတ္တစ္လုံးပါ အဆင္သင့္ရွိေနသည္။ အဝင္လမ္းတစ္ဖက္သာရွိၿပီး ပတ္ပတ္လည္မွာ လုံၿခံဳမႈအျပည့္ရွိသည္။
ထိုစဥ္ ကာမလက္ဦးဆရာႀကီး ကိုထြန္းေအးစကားကို ၾကားေယာင္လာ၏။“လိုးတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥဟာ ကမာၻဦးကထဲက ရွိခဲ့တာကြ…. ၾကည့္ရတဲ့ပုံက ကမာၻဦးက ေယာက္်ားမိန္းမေတြဟာ အဝတ္အစားဝတ္ပုံမရဘူး… အစေတာ့ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ လိုးရေကာင္းမွန္း မသိဘူးေပါ့ေလ… ဒီလိုနဲ႔ ကာလၾကာေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားကိုယ္ၾကည့္… ကိုယ့္ေပါင္ၾကားသူၾကည့္နဲ႔ မေနႏိုင္မထုိင္ႏုိင္ျဖစ္ၿပီး ႏိႈက္ၾကကိုင္ၾက ဆြၾကနဲ႔ တူပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေကာင္းတယ္ကိုး…ဒီလိုနဲ႔ ႏိႈက္ရင္းဆြရင္းနဲ႔ လီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ထိုးတဲ့အထိ အဆင့္တက္သြားေတာ့တာဘဲ… ပိုေကာင္းမွန္းသိသြားတယ္…ငါေျပာခ်င္တာက ဒီအခ်က္မဟုတ္ဘူး…မိန္းမနဲ႔ေယာက္်ား လိုးၾကတဲ့ေနရာမွာ ကမာၻဦးက ဥပေဒသအတုိင္း တုံးလုံးခၽြတ္လိုးဖို႔ဘဲ…ကိေလသာဆိုတာ ညစ္ညမ္းတဲ့သေဘာကိုေခၚတာ…ညစ္ညမ္းတဲ့အလုပ္ကို လုပ္မွေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ ညစ္ညမ္းႏိုင္မွသာ အရသာရွိမွာေပါ့… ေအး ..အဲဒီေတာ့ တိုးတက္လာတဲ့ ဒီေခတ္မွာ အရွက္ဆိုတာက ယဥ္ေက်းမႈလိုျဖစ္လာတယ္။
အရွက္နဲ႔ရမၼက္ဟာ ဆန္႔က်င္ဖက္ပဲ..ဒီေတာ့ လုံၿခံဳတဲ့ေနရာကို ပထမေရြးရမယ္… ေသခ်ာစိတ္ခ်ရၿပီဆုိရင္ ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ၿပီး ပက္ပက္စက္စက္ လိုး႐ုံပဲ…ဒါမွ ကာမအရသာကို အျပည့္အဝရေတာ့မွာေပါ့… ေနာက္ေက်ာမလုံပဲ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ လိုးရရင္ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မလဲ… ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဂြင္းတိုက္ပစ္ေတာ့မယ္ …ေမာင္…”ကိုထြန္းေအးစကားေတြက တက္လူနားထဲမွာ နားရည္ဝေနၿပီးသားမို႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အရာကို အလုိလို လုပ္မိလ်က္သားျဖစ္ေန၏။
ဝါး႐ုံပင္ေအာက္ေရာက္သည္ႏွင့္ တက္လူက ဂုံနီအိတ္စုတ္ကို ခါလိုက္ၿပီး ျပင္ခင္းသည္။ မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ မထီတရီရပ္ေနေသာ မရင္ေမကို ဂုံနီအိတ္ေပၚ ေပြ႔လွဲလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္မိၾကေသာအခါ တက္လူက အတင္းႀကံဳးဖက္ထား၏။ မရင္ေမက သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေက်ာေပးအေနအထားမို႔ တက္လူ၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ဖင္ၾကားသို႔ ထိထိမိမိႀကီး ေထာက္မိေနသည္။
လူပ်ဳိသုိးတက္လူတစ္ေယာက္ အသက္႐ွဴသံေတြ ျပင္းထန္ကာ ပ်ာယာခတ္ေနပါေတာ့သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က ႏုိ႔အုံတင္းတင္းအိအိႀကီးကို ဆုပ္နယ္ေခ်မြေပး၏။ ႏို႔အုံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္ေခ်ေပးရသည္မွာ အရသာရွိလြန္းလွ၏။ကာမေဇာေတြ ျပင္းထန္ေနၿပီျဖစ္၍ သူ႔ပုံစံက မဟားဒယားႏိုင္လြန္းလွသည္။ ႏြားမကိုလိုးရန္ အသဲအသန္ျဖစ္ေနေသာ ႏြားသိုးကဲ့သို႔ တ႐ွဴးရွဴး တဟူးဟူး ျဖစ္ေနသည္။
ထူးဆန္းေသာ အေတြ႔အႀကံဳတစ္မ်ဳိးမို႔ မရင္ေမတစ္ေယာက္လည္း ရမၼက္ပိုးေတြ တရြရြ ထကာ ျမဴးႂကြေနပါ၏။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္သားက်ၿပီးေသာ အအိုမမို႔ တက္လူေလာက္ေတာ့ ဣေႁႏၵမမဲ့ပါ။ သို႔ေပျငား ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာမူ လိႈက္ခနဲ လိႈက္ခနဲ ႂကြႂကြတက္လာၿပီး ေစာက္ေရၾကည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနသည္။
ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္မႊာကို ပြတ္သပ္ဆုတ္ေခ်ေပးတိုင္း ေစာက္ဖုတ္အုံအတြင္းက အေၾကာမွ်င္ေတြ ဖ်င္းခနဲ ဖ်င္းခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားၾကသည္။ ကာမဆႏၵေတြ မျပည့္ဝခဲ့သမွ် မီးကုန္ယမ္းကုန္ ကမ်င္းေၾကာထခ်င္ေနသည္။တက္လူက မရင္ေမကိုယ္အထက္ပိုင္းကို အနည္းငယ္လွန္လိုက္ၿပီး သူ႔ေခါင္းကိုငုံ႔၍ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္လိုက္သည္။ အရွိန္ရေနၿပီျဖစ္ေသာ ရမၼက္မီးေတာက္ထဲ ကိေလသာဓာတ္ဆီေလာင္းသလိုျဖစ္ကာ ရမၼက္မီးလွ်ံက ဟုန္းခနဲ ထေတာက္ေတာ့သည္။
ေဆးမဆိုးရပဲ ပင္ကိုသဘာဝအတုိင္း နီေထြးထူအမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္၏။ မရင္ေမကလည္း ျပန္စုပ္၏။ မရင္ေမက သူ႔လွ်ာကို တက္လူပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္ေပးသည္။ တက္လူကလည္း တမွ်င္းမွ်င္း စုပ္ေပးသည္။ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လုံးစုံမွိတ္လ်က္ ကာမအရသာကို ခံစားေနၾကသည္။
“ပလြတ္ ပလပ္ ပလပ္”“ဟင္း…ဟင္း…ဟား…ေတာ္…ေတာ္ပါအုံးကြာ… မမ ေမာ..ေမာလိုက္တာ…”မရင္ေမက ေမာဟိုက္တုန္ခါေသာ အသံႀကီးႏွင့္ ေတာင္းပန္လာသည္။ သည္ေတာ့မွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္သည္။ သူ႔လက္ေတြက အခ်က္ျပထားသည့္ႏွယ္ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ခပ္သြက္သြက္ျဖဳတ္သည္။ ဟင္းလင္းပြင့္သြားေသာအခါ ျဖဴဝင္းတင္းမို႔ေနေသာ ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးက အတြင္းခံဘရာစီယာထဲမွ ႐ုန္းထြက္ေတာ့မတတ္ တင္းကန္ျပဴလာသည္။
တက္လူက အိစက္ညက္ထြားေသာ ႏို႔အုံႀကီးေပၚ လက္ဝါးကိုျဖန္႔အုပ္၍ ဖြဖြမြမြေလး ပြတ္ေခ်ေပးျပန္သည္။မရင္ေမႏႈတ္က တဟင္းဟင္းညည္းညဴလ်က္ ရင္ဘတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးထား၏။“မမ… ခ်ဳိခ်ုိ စို႔ခ်င္တယ္…”ႏို႔အုံေဖြးဥဥႀကီးကို တ႐ွဴး႐ွဴး ငုံ႔နမ္းေနရာမွ တဏွာ႐ူးသံျဖင့္ ညဳတုတုေျပာလိုက္သည္။
“ဟင့္… သိပ္အလုပ္႐ႈပ္တာပဲ…”မရင္ေမက ေဒါမာန္ထဟန္ျဖင့္ ေျပာသည့္တိုင္ သူ႔ကိုယ္ကို ေရွ႕ကုန္း၍ လက္ႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္ကာ ဘရာစီယာခ်ိတ္ကို ေထာက္ခနဲ ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ခ်ိတ္ျပဳတ္သြားသည္ႏွင့္ ႏို႔အုံႀကီးက ကန္ ထြက္လာသည္။
ဘရာစီယာ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီျဖစ္၍ ႏို႔အုံႀကီးကို ထိထိမိမိ ညွစ္၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပန္သည္။ အလြန္ထူးျခားေသာ အေတြ႔ဓာတ္က တက္လူတစ္ကိုယ္လုံးသို႔ ျဖတ္သန္းသြား၏။ လီးတန္ႀကီးကလည္း ပို၍တင္းမာလာသည္။တက္လူက မရင္ေမကိုယ္လုံးႀကီးကို ဂုံနီအိတ္ေပၚသို႔ အသာလွဲသိပ္လိုက္သည္။ မရင္ေမတစ္ေယာက္ ညိႇဳ႕ေဆးမိထားေသာသူပမာ တက္လူျပဳသမွ် ဘာတစ္ခုမွ မျငင္းဆန္မိပဲ ေနလိုက္ရသည္။
ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္အေနအထားျဖစ္သြားေသာအခါ တက္လူက ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္အေနအထားျဖင့္ ေဖာင္းတင္းစူတက္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းကို စို႔ပါေတာ့သည္။“ပလပ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…ပလြတ္..ပလြတ္ ႁပြတ္…”ပါးစပ္ႏွင့္လည္းစို႔၊ လွ်ာႏွင့္လည္း ထိုးဆြေမႊေႏွာက္ေပးျပန္ရာ…“အင္း…ရွီး….ကၽြတ္ကၽြတ္…အား ဟင့္…ဟင္း…အဟင့္…အင့္…ကၽြတ္..ကၽြတ္”မရင္ေမတစ္ေယာက္ အူထဲအသည္းထဲကပါ ယားတက္လာသျဖင့္ တြန္႔လိမ္ေကာ့ထိုးေန၏။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းလိႈဏ္ေခါင္းထဲကပါ လိႈက္ထက်ဥ္တက္လာ၏။
ေစာက္ရည္ေတြကလည္း စိုရႊဲအိုင္ထြန္းလာၿပီး ဖင္ၾကားထဲသို႔ စီးက်လာသည္။ တအားခံခ်င္လာၿပီ။ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံခ်င္လာသည္။ သည့္ထက္ပို၍ အဆြခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့။ တဏွာရာဂ ထန္လွပါသည္ဆိုေသာ မရင္ေမတစ္ေယာက္ လူပ်ဳိသုိးေလးတက္လူ၏ ကလိဆြက်ီစားဒဏ္ကို ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။
ဟင္း ..အင္း..ဟင့္ ဟင့္ အင့္…ေတာ္…ေတာ္ပါေတာ့ကြာမ..မ..မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး..အား အင္း…အဟင့္…လိုး…လိုးပါေတာ့ေနာ္… ၾကာရင္ ေသ ..ေသ လိမ့္မယ္…အင္း…”တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ အငမ္းမရစို႔ေနေသာ တက္လူမ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔ႏို႔အုံႀကီးကို တအားဖိကပ္ထားမိသည္။ မရင္ေမ သူ႔ကို ဇြတ္လိုးခိုင္းေနသည္။ သူမ၏ကာမဆာေလာင္ေတာင့္တေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးက တက္လူ၏ ရာဂစိတ္ကို ပိုမိုျပင္းထန္ထႂကြေစသည္။
တက္လူ ႏို႔အုံေပၚမွ မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။ မရင္ေမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပခုံးေပၚ မတင္လိုက္ၿပီး ထမီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေအာက္ျပန္ခ်၍ ကြင္းလုံးကၽြတ္ ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေဘးနားခ်ထားလိုက္သည္။ ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ရာဂမီးေတာက္ကို အရွိန္အဟုန္ ႀကီးမားေစသည္။
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္တင္ၿဖဲကား၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ နက္ေမွာင္လိမ္ေကာက္ေနေသာ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းကားၿပဲဟေန၏။ နီညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးႏွစ္မႊာက ေဘးသို႔ အနည္းငယ္လန္ေနၿပီး အတြင္းသားေတြက နီရဲႏုထြတ္ေနသည္။
တက္လူက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ ေစာက္ေရေတြက သူ႔ႏွာေခါင္းထိပ္တြင္ ေပပြကုန္၏။ ညႇီစို႔စို႔အနံ႔ႏွင့္ ငါးေဖာင္႐ိုးနံ႔ေတြက တရွိန္ရွိန္လိႈင္ထေနသည္။တက္လူစိတ္ထဲ ရြံစရာဟု လုံးဝမထင္မွတ္ေပ။ ဤရနံ႔ေတြက သူ၏ရာဂစိတ္ကို ပိုမိုႏိုးႂကြေစသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို နမ္းလို႔အားရေသာအခါမွ လက္ႏွင့္ အေသအခ်ာၿဖဲ၍ လွ်ာကိုထိုးသြင္းသည္။ ၿပီးမွ ပင့္လွန္ကုတ္ယက္လိုက္သည္။
မရင္ေမ ဖင္ဆုံႀကီးမွာ ေလထဲသို႔ ေျမာက္တက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ေကာ့ေပးသည္။
တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ၿဖိဳးခနဲဖ်င္းခနဲ လႈပ္ခတ္သြားသည္။ အေတြ႔အႀကံဳရွိေသာ မိန္းမမို႔ ေစာက္ေရေတြ ပန္းထြက္ေတာ့မည္ကို သိလိုက္သည္။“အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့္…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါေတာ့ကြာ.. အီး ..အဟင့္ ဟင့္…အမေလး…အီး ဟီး.. ဟင့္..ဟင့္..”မရင္ေမတစ္ေယာက္ ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ ေတာင္းပန္လာသည္။ တက္လူက လွ်ပ္တျပက္အတြင္း သူ႔ပုဆိုးကို ခၽြတ္ပုံလိုက္သည္။ သည္မွ် အခ်ိန္ဆြဲထားသည္ကို မေက်နပ္သည့္အလား လီးတန္ႀကီးက ေဒါသူပုန္ထကာ ေကာ့ေကာ့မတ္မတ္ႀကီး ေတာင္ေန၏။
တက္လူက မရင္ေမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အနည္းငယ္ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနားေရာက္ေအာင္ တိုးကပ္လိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ရင္ဘတ္ဆီသို႔ ဖိတြန္းထားလိုက္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အထက္သို႔ႂကြတက္လာ႐ုံမွ်မက ပို၍ျပဴးကန္ထြက္လာသည္။အက်အန ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး အထက္သို႔ ေကာက္၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ဖိ၍ ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ေတ့ကာ တရွိန္ထုိး သြင္းထည့္လိုက္သည္။
“ျဖစ္..ဖြစ္…ဖြစ္…ျဗစ္…ဖြစ္…ပလြတ္…ဖြတ္အ….အား..အား..အ. အေမ့…အင့္…အား အမေလး…အေမ့…အင့္ အိ…အား …ကၽြတ္…ကၽြတ္…ရွီး…အီး ဟီး…အ…”မရင္ေမတစ္ကိုယ္လုံး ထူပူဖိန္းရွိန္းသြားၿပီး မီးပြင့္မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ပါးစပ္ကိုဟ၍ အသက္ျပင္းျပင္း ႐ွဴေနရ၏။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးဖူးထားေသာ အအိုေစာက္ဖုတ္ေတာင္ နင့္ခနဲခံလိုက္ရသည္။တရွိန္ထုိးတိုးဝင္လာေသာ အဟုန္က ျပင္းထန္လြန္းသည့္အတြက္ တစ္ကိုယ္လုံး တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လူးခါသြားရ၏။
တက္လူက အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ ဖိသြင္းထားေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေခတၱစိမ္ထားၿပီး ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ေစာက္ဖုတ္အေတြ႔ကို ခံစားၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဘာမမႈ အံတုသည့္သေဘာျဖင့္ ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္။တက္လူ သူ႔ဖင္ေၾကာႀကီးကို႐ႈံ႕၍ လီးႀကီးကို ဒစ္အရင္းေရာက္သည္အထိ ဆြဲႏႈတ္၍ တရွိန္ထုိး သြင္းထည့္သည္။ ဤသို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ျပင္းျပင္း ေလးငါးခါေလာက္လုပ္ၿပီးေနာက္ မရင္ေမကိုယ္လုံးေပၚက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္ခြေထာက္ကာ အသားကုန္ႀကံဳးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
“ဖြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…ျဗစ္..ဒုတ္…ဖြတ္..ပလြတ္…….ႁပြတ္…ျဗစ္…ဒုတ္…အင့္..အ…အေမ့…ကၽြတ္…အ..အ…အင့္… အ..အေမ့…အင့္….အ…”အားမာန္ပါေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အရပ္အနားမရွိ ဒလစပ္ သြင္းေဆာင့္ေနသည္။ မရင္ေမကလည္း ပါးစပ္က တအင္းအင္းအသံေပးလ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ခံသည္။မရင္ေမ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ေဘးသို႔ ကား၍ ရမ္းခါေနသည္။ ထိုစဥ္ သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက တက္လူခါးကို ကုတ္ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေထာက္ထားေသာ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကုတ္လိုက္မိသည္။
‘အီး’ ကနဲ အသံႀကီးထြက္ကာ ဓာတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားသည္။ ပူေႏြးေသာ ေစာက္ေရေတြက ဗလြတ္ခနဲ ပန္းထြက္ကုန္သည္။ ေႏြးေထြးရွိန္ျမေသာ အေတြ႔တစ္မ်ဳိးကို ခံစားလိုက္ရေသာ္လည္း တက္လူက အရွိန္မျပတ္ ဆက္ေဆာင့္ေနသည္။ ေစာေစာကထက္ပို၍ ေဆာင့္ေကာင္းသည္။ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလြန္းလွသည္။ လိုးရင္းလိုးရင္းျဖင့္ပင္ သူ႔ဒစ္ငုံႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွာ ၿပဲလန္သြားသည္။ ဒစ္ဆံႀကီးတစ္ခုလုံး ပူရွိန္းေနသည္။
လေခ်ာင္းတေလွ်ာက္မွာလည္း ယားတက္လာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အတြင္းညႇစ္အားတို႔ ေတြ႔ဆုံခိုက္ဝယ္ က်ဥ္ဆိမ့္ရွိန္းဖိန္းသြားၿပီး သုတ္ေရပူေတြကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့၏။တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားသည္။ ဂြင္းတိုက္လို႔ေကာင္းတာႏွင့္ လားလားမွမတူေသာ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆုံး အရသာႀကီးကို ခံစားလိုက္ရသည္။
တက္လူက ဆီးခုံခ်င္းထိေအာင္ ဖိကပ္လိုက္ၿပီး မရင္ေမဗိုက္ေပၚေမွာက္ကာ မွိန္းေနလိုက္သည္။ လေရေတြက ယခုအခ်ိန္ထိ ဖ်စ္ခနဲ ဖ်စ္ခနဲ ထြက္ေနတုန္း။ ထြက္တိုင္းထြက္တိုင္း သိမ့္ခနဲ သိမ့္ခနဲ တုန္ခါသြားသည္။ မရင္ေမကလည္း တက္လူ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာသည္အထိ ၿငိမ္သက္စြာ မွိန္းေနၾကသည္။
တက္လူလီးက တျခားလီးေတြလို ေပ်ာ့ေခြမသြားဘဲ တင္းတင္းေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္ေနေသးသည္ကို မရင္ေမ သတိထားမိသည္။ အာဂေယာက္်ားပင္။ ဘယ္တုန္းကမွ မျပည့္ဝဖူးေသာ ကာမဆႏၵေတြ ယေန႔ တလုံးတဝႀကီး ျပည့္ခဲ့ရၿပီ။ ေစာက္ေရပူေတြ ဒလေဟာထြက္၍ ေက်နပ္အားရစြာ ၿပီးခဲ့ရသည္။
သို႔တိုင္ မေက်နပ္ႏိုင္ခ်င္ေသး။ သည္လီးမ်ဳိးနွင့္ သည္အခြင့္အေရးမ်ဳိး ရဖို႔မလြယ္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး ေပါက္ကြဲစုတ္ျပတ္သည္အထိ ခံလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ တဏွာရာဂ ဓာတ္ခံအား ျပင္းထန္လွေသာ မရင္ေမအဖို႔ ဤမွ်ေတြး႐ုံႏွင့္ ရာဂစိတ္က လိႈင္းထလာရျပန္သည္။ ရာဂလိႈင္းထလာသည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖာင္းႂကြလာျပန္သည္။
“ဘယ့္ႏွယ္လဲ..ကိုယ္ေတာ္ေလး… အားအင္ကုန္ခမ္းၿပီး ဘုန္းဘုန္းလဲသြားပလား…အဟင္းဟင္း…ဒီေလာက္ေတာ့ မဖုရားက ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္…အဟင္းဟင္း…ခစ္ခစ္…”မရင္ေမက တက္လူကို ကလိလိုက္သည္။ တက္လူဆိုတဲ့ေကာင္က စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚထိ လိုက္မည့္ေကာင္မ်ဳိး။“ဟိတ္….ေျပာေနတာ မၾကားဖူးလား….”မရင္ေမက သူ႔ကိုယ္လုံးကို လႈပ္ခါ၍ ေမး၏။ တက္လူက ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။
“ဒါပဲေလ…ေျပာေတာ့ ေလႀကီးမိုးႀကီး…ဟင္း…တစ္ခ်ီေလးလိုး႐ုံနဲ႔ ဖလက္ျပသြားၿပီ…အဟင္းဟင္း…”မရင္ေမက တက္လူရင္ဘတ္ႏွင့္ ဖိကပ္ထားေသာ သူ႔ႏို႔အုံႀကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေမးျပန္သည္။
တျဖည္းျဖည္း တက္လူလီးႀကီးမွာ တင္းတင္းလာ၏။ မရင္ေမဗိုက္ေပၚေမွာက္လ်က္ မွိန္းေနရာမွ ကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးကို လုံးဝမႏႈတ္ပဲ သည္အတုိင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ ျမႇဳပ္ထားသည္။
မရင္ေမမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း သုံးေလးခ်က္ခန္႔ ေဆာင့္ျပလိုက္သည္။ မရင္ေမက ကိေလသာေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ၾကာၾကည့္ ၾကည့္ကာ မဲ့ျပ၏။
“ဟင္း…ဒီေလာက္မ်ား…ပ်င္းေသးတယ္ေနာ္…”မရင္ေမအေျပာကို တက္လူက မေခ်ပပါ။ သို႔ေသာ္ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိလွတာ…ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့…ဟူေသာ ေယာက္်ားမာန္သတၱိေတြက ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေန၏။မရင္ေမ၏ ႏို႔အုံတင္းတင္းႀကီးကို အေျခမွ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆင့္ေဆာင့္လိုးျပန္၏။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…..ဖြစ္…ဖြစ္…ဖြတ္..ျဗစ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္…ဖြစ္…..”မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ေရေရာ လေရပါ အုိင္ထေနသျဖင့္ သံစဥ္က တစ္မ်ဳိးေျပာင္းသြားသည္။ မရင္ေမမ်က္ႏွာက မၿဖံဳသည့္သေဘာျဖင့္ မခို႔တ႐ုိ႕ေလး ၿပံဳးေနသည္။
တက္လူက အရွိန္မျပတ္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနရာမွ ႏို႔အုံႀကီးကို ညႇစ္၍ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို စို႔ေပးသည္။ လွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္လည္း တို႔ထိေပး၏။ ရစ္ပတ္၍လည္း ယက္ေပးသည္။ ထိုသုိ႔လုပ္ေပးတိုင္း မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲက ရြစိရြစိျဖစ္လာ၏။ ကိုထြန္းေအးစကားကို သတိရ၍ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးနား ဖိကပ္ကာ အေသအခ်ာ ေဆာင့္လိုးသည္။ ႏို႔အုံကိုလည္းစို႔၊ ေစာက္စိႏွင့္ ထိမိေအာင္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေသာအခါ မရင္ေမ စိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္။
“ဖြတ္…ဖြပ္…ဖြတ္….ႁပြတ္….ႁပြတ္…ဖြတ္….အင့္…အင့္….အင့္..အ….အား…အင့္..ဟင့္…..”တအင့္အင့္ႏွင့္ သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ခံသည္။ အခ်က္ ၅၀ ေက်ာ္ခန္႔တြင္ မရင္ေမ တစ္ခ်ီၿပီးသြားသည္။ ေလဟာျပင္ထဲ ေရာက္သြားသလို တသိမ့္သိမ့္ခံစားရသည္။ တက္လူက အရွိန္မေလွ်ာ့ပဲ ဆက္လိုးသည္။ ႏို႔အုံႀကီးကို နမ္း၏။ ႏို႔အုံတင္းတင္းႀကီးတဝုိက္ကို လွ်ာျပားျဖင့္ ယက္၏။ ႏို႔သီးေခါင္းကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔၏။
ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ထိမိေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္လိုးသည္။ အခ်က္ ၅၀ ေက်ာ္လာေသာအခါ မရင္ေမ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့၊ တဟင္းဟင္း ၿငီးလာသည္။ မၾကာခင္ မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေသြးဆုတ္သလို ျဖစ္သြားၿပီး ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသြားသည္။ လိႈင္းစီးရသလို တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ခံစားေနရ၏။ မရင္ေမ တစ္ခ်ီၿပီးသြားျပန္ၿပီ။ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ထူပူက်ိန္းစပ္လာ၏။
ဖူးေယာင္ႂကြတက္လာ၏။တက္လူ အရွိန္မျပတ္ ဆက္ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပို၍ျပင္းထန္လာသည္။ မရင္ေမတစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာေတြမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လႈပ္ခါလ်က္ ေက်ာ႐ိုးတေလွ်ာက္ စိမ့္တက္လာသည္။တက္လူက ေစာက္စိနားကို အေသအခ်ာဖိကပ္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးသည္။
ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး တင္းကားလာၿပီး က်င္ခနဲ ဆိမ့္တက္သြား၏။ တစ္ခ်ီၿပီးသြားျပန္သည္။ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့။ ေမ်ာ့လုေမ်ာ့ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုစဥ္ တက္လူလေခ်ာင္းထဲမွ လေရပူေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္လာသည္။မရင္ေမ ေလးခ်ီၿပီး၍ တက္လူ ၂ ခ်ီၿပီး၏။ တက္လူလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကာ မရင္ေမ ရင္ဘတ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ လူတစ္ကိုယ္လုံးလည္း ႏုံးခ်ိသြား၏။
မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲက ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ ညင္သာစြာ လႈပ္ေန၏။ အေတာ္ၾကာၾကာ မွိန္းေနၾကၿပီးမွ မထခ်င္ထခ်င္ ထလိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အသံေတြ ဆိတ္ေနၾကသည္။ ေႏွးေကြးေသာ လႈပ္ရွားမႈေတြျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံၿခံဳေအာင္ ျပန္ဖုံးၾကသည္။ မရင္ေမက ဦးစြာထြက္သြားသည္။ သူသြားပုံက ကြတတ။
ထို႔ေနာက္မွ တက္လူလိုက္လာသည္။ သူ႔ဟန္ပန္က ေလးတိေလးကန္။လွည္းေမာင္းၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ရြာနားေရာက္ခါနီးတြင္ မရင္ေမ ဆင္းေနရစ္၏။ ႏြမ္းလ်ေသာ အၿပံဳးျဖင့္ တက္လူကို ႏႈတ္ဆက္သည္။ မ်က္လုံးျဖင့္ စကားေျပာ၏။ တက္လူ နားလည္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
သူတို႔ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္ နဘူးၿခံဳထဲက အရက္သည္ မခင္လွ ထြက္လာသည္။ ဝါး႐ုံပင္ၾကားတြင္ ညႇပ္ထားေသာ တက္လူဦးထုပ္ကို လွမ္းယူၿပီး ဆူးပုတ္ရြက္ေတြ ထည့္ထားေသာ အိတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ မခင္လွမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေန၏။
တက္လူႏွင့္ မရင္ေမတို႔ ပက္ပက္စက္စက္လိုးေနတာကို နဘူးၿခံဳထဲက အစအဆုံး ျမင္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿပံဳးတာလား၊ တျခားေၾကာင့္ ၿပံဳးတာလား ဆိုတာ သူမွတစ္ပါး မည္သူမွမသိႏိုင္။ မခင္လွႏွင့္ မရင္ေမက အရြယ္တူ ဆိုက္တူ ညီမဝမ္းကြဲ။
