ျမိဳ႕သာသုိ႕ လုိက္ပါမဲ့ခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကားထြက္ေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနရာယူေပးၾကပါခင္ဗ်ာ.။
စပယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ အေတြးႏြံထဲ စီးေမွ်ာေနေသာ ေမထက္ပုိင္စုိးသည္ ကားေပၚသုိ႔တက္ကာေနရာယူလုိက္သည္။
သူမထုိင္ခုံေဘးေနရာကားလစ္လပ္ေနေသးသည္။
လုိက္မည့္သူမလာေတာ့ဘူးထင္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခြဲခြာရဦးမည္။
တကယ္ေတာ့သူမျမိဳ႕သာျမိဳ႕ကုိမေရာက္ဖူး.။ထုိျမိဳ႕သာျမိဳ႕တြင္အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚျမေကသီရွိသည္။
အေဒၚျဖစ္သူမွစာေရးသားလုိက္သျဖင့္ သူမျမိဳ႕သာျမိဳ႕ကုိခရီးထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
မိဘမ်ားဆုံးပါးသြားျပီးကတည္းက ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနေသာ သူမအဖုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အလွျပင္ဆုိင္ေလးစုစပ္ဖြင့္ကာ
ဘ၀ကုိရပ္တည္ေနရျခင္းျဖစ္ရာ ျမိဳ႕သာမွအေမညီမျဖစ္သူေဒၚျမေကသီမွ သူမအားအေမြခြဲေပးရန္ႏွင့္
အလည္အပတ္လာရန္စာေရးျပီးလွမ္းေခၚသျဖင့္ ဆုိင္အားသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္လႊဲထားခဲ့ျပီး
ခရီးထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ကဲ..ခရီးသည္မ်ား။ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါးမွန္ေလးေတြကုိ ခ်ထားေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။
စပယ္ယာ၏ေအာ္သံကထြက္ေပၚလာသည္။
သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူစုစုက သူမအားလက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပကာႏႈတ္ဆက္ရင္းက်န္ခဲ့သည္။
ဟုိး.ထား..ဟုိမွာတစ္ေယာက္လုိက္လာတယ္..။
စပယ္ယာေအာ္သံေၾကာင့္ၾကည့္လုိက္ရာ..လူရြယ္တစ္ေယာက္ကကားကုိရပ္ေပးရန္ေအာ္ရင္းေျပးလုိက္လာသည္။
အသက္ကေတာ့ သူမထက္နည္းနည္းၾကီးဟန္တူသည္။ (၂၇)ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။
ကားတံခါးကုိ စံပယ္ယာကဖြင့္ေပးရင္း။။
ေနာက္က်ေနတယ္ေနာ္..အကုိကံေကာင္းလုိ႕….ကားမွီတာ။
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..လမ္းမွာကားပိတ္ေနလုိ႔ဗ်…ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ထုိလူကျပန္ေျပာသည္.။
ဟုိမွာ ခင္ဗ်..အကို႔ထုိင္ခုံက…။
ေမထက္ပုိင္စိုးလည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထုိလူကသူမေဘးနားမွာ၀င္ထုိင္လာသည္။
ဟူး..ေမာလုိက္တာဗ်ာဟုေျပာျပီး..သူ႔မ်က္ႏွာမွေခၽြးမ်ားကုိ တစ္သွ်ဴးျဖင့္သုတ္ေနေသးသည္။
ျပီးမ်သူမကုိျပဳံးျပသျဖင့္ သူမကလည္းျပန္ျပီးျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
ေမာင္းလုိ႔ရျပီ..ဆရာေရ..စပယ္ယာ၏စကားသံအဆုံးတြင္ ကားဘီးကတေရြ႕ခ်င္းလိမ့္ကာ
ေအာင္မဂၤလာကား၀င္းထဲမွ တျဖည္းျဖည္းထြက္ခြာလာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးလည္း သက္ျပင္းေလးကုိခ်ရင္း သူမသြားရမည့္ခရီးအတြက္ေတြးေတာစဥ္းစားေနေတာ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ကားၾကီးက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေ၀းသထက္ေ၀းကြာလာေလေတာ့သည္။(၂)
ဒီကငါ့ညီမက ဘယ္သြားမွာလည္း..။
ေဘးမွလူ၏ အေမးေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိး သတိ၀င္လာသည္.။သူမအိပ္ငုိက္ေနတာကုိး။
ဟုိ.ျမိဳ႕သာကုိသြားမလုိ႔ပါ..။
ေၾသာ္.ျမိဳ႕သာကိုသြားမလုိ႔လား..ကၽြန္ေတာ္လည္းျမိဳ႕သာကုိသြားမလုိ႔ဘဲ။
ဟင္.ဒီကအကုိကျမိဳ႕သာကုိေရာက္ဖူးလုိ႔လား။
တစ္ခါေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္ညီမရဲ႕ အလုပ္ကိစၥနဲ႔.။
အကုိ႔နာမည္က ေအာင္ထက္ပါ..ညီမကေရာ ျမိဳ႕သာျမိဳ႔ေပၚဘဲလား။
မဟုတ္ပါဘူးအကုိ..ညီမကျမိဳ႕သာျမိဳ႕နယ္ထဲက ေရခ်မ္းအုိးဆုိတဲ့ရြာကုိသြားမလုိ႕ပါ..။
ေၾသာ္.ေရခ်မ္းအုိးေတာ့အကုိမေရာက္ဖူးဘူး..။
ေအာင္ထက္ကလွမ္းေျပာလုိက္ရင္း.
တစ္ေယာက္ထဲခရီးထြက္လာတာဆုိေတာ့ေရခ်မ္းအုိးမွာ အမ်ဳိးေတြမ်ားရွိေနလုိ႔လားငါ့ညီမက။
ရွိတယ္အကုိ..အေဒၚတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္…ဒါနဲ႔အကုိ ျမိဳ႕သာကုိေရာက္ဖုိ႔ဘယ္ေလာက္လုိေသးလဲ..။
ေနာက္ေန႔မနက္(၈)နာရီေလာက္မွေရာက္မွာ ညီမရဲ႕။
အေ၀းၾကီးပဲေနာ္..။
သုိ႔ျဖင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေအာင္ထက္ႏွင့္ေမထက္ပုိင္စုိးမွာ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း
တစ္ေယာက္ေျပာၾကရင္း ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ ေအာင္ထက္က သူကကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္း။
ျမိဳ႕သာမွာ ကုန္ဖုိးမ်ား ေတာင္းစရာရွိသျဖင့္ သြားေရာက္ေၾကာင္းေျပာသလုိ။
ေမထက္ပုိင္စုိးကလည္း သူမဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ားကုိေျပာျပရင္း တျဖည္းျဖည္းရင္းႏွီးလာၾကသည္။
ကားစီးလာရင္း ကားေပၚမွာျပေသာဗြိဒီယုိဇာတ္လမ္းမ်ားကုိၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။
ခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ား..ခဏ အနားယူႏုိင္ပါျပီ..။
ကားကစားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုေရွ႕တြင္ ခဏ နားလုိက္သည္။
ေအာင္ထက္ႏွင့္ေမထက္ပုိင္စုိးလည္း ကားေပၚမွဆင္းကာအေညာင္းအညာေျဖရန္..ဆုိင္ထဲခဏ၀င္ခဲ့သည္။
ေမထက္..ညီမေလးဘာစားမလဲ..။
ဟုိ..မစားခ်င္ေတာ့ဘူးအကုိ..ကားစီးလာရသျဖင့္ မူးေနာက္ေနေသာေမထက္ပုိင္စိုးအဖို႔ အေအးကုိသာမွာေသာက္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ သူမေျခေထာက္နားသုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာ ပြတ္သပ္မႈကုိခံစားရသည္။
အုိ..ေၾကာင္ေလးပါလား..ေရႊ၀ါေရာင္အေမြးေလးေတြႏွင့္တေညာင္ေညာင္ေအာ္ျပီးအစာလာေတာင္းေနသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးကေၾကာင္ေလးကုိ ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္ျပီး စားပြဲထုိးေလးကုိလွမ္းေခၚလုိက္သည္။
စားပြဲထုိးေလးက အနားကုိေရာက္လာသည္။
ဘာမ်ားအလုိရွိပါသလဲ..အမ..
ဟုိေလ.ထမင္းကုိငါးေလးနဲ႔နယ္ျပီးေပးပါလား သူ႕ကုိေကၽြးရေအာင္။ေၾကာင္ေလးကုိညႊန္ျပျပီးေမထက္ပုိင္စုိးကေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေမထက္ကေၾကာင္ခ်စ္တတ္တယ္ထင္တယ္..
ဟုတ္တယ္အကုိေၾကာင္ေလးေတြဆုိအရမ္းခ်စ္.။ေမထက္ပုိင္စိုးကျပဳံးရင္းျပန္ေျပာလုိက္သည္။
ေၾကာင္ေလးကေမထက္ပုိင္စုိးထမင္းေကၽြးျပိးေသာ္လည္းသူမနားမွမခြာ။
ကားေပၚသုိ႔ ျပန္လုိက္ရန္အတက္တြင္ ေမထက္ပုိင္စုိးေနာက္မွ ေျပးလုိက္လာခဲ့သည္။
အင္း..ပုိင္ရွင္မရွိေသာေၾကာင္ေလးထင္သည္..။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ေၾကာင္ေလးကုိ သူမႏွင့္အတူတူဆက္ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးကားေပၚတြင္ ေၾကာင္ေလးကား သူမေပါင္ေပၚတြင္ ျငိမ္သက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေတာ့တယ္။(၃)
ညီမေလးထေတာ့ေရာက္ျပီ..
သူမပုခုံးကုိကုိင္ကာ ခပ္ဖြဖြေလးလႈပ္ႏႈိးလုိက္သံေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးအိပ္ေပ်ာ္ေနရမွာႏုိးလာပါတယ္..။
အုိ..ရွက္လုိက္တာ…
သူမတစ္ကုိယ္လုံးက ေအာင္ထက္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာကုိး။
ကုိေအာင္ထက္ကုိမွီျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
ေဆာရီးေနာ္အကုိ..ရပါတယ္ညီမေလး…ညီမေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာမုိ႔လုိ႔ မႏုိးတာပါ..။
ျမိဳ႕သာကားဂိတ္ကုိေရာက္ေနျပီ..ညီမေလးရဲ႕။
ဟုတ္ဟုတ္..အကုိ..ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေအာင္ထက္ကုိ ရွက္ျပဳံးေလးနဲ႔လွမ္းေျပာလုိက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ေအာင္ထက္ကလည္းေမထက္ပုိင္စုိးမ်က္ႏွာေလးကုိ တစ္လမ္းလုံးၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလး။
ေမထက္ပုိင္စိုးရင္ထဲမွာလည္း ေအာင္ထက္ဆုိေသာ လူညိဳထြားရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာတစ္လမ္းလုံးအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာကုိသတိရျပီး
ရင္ေတြတဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနပါတယ္။
ကဲအကုိကေတာ့ ျမိဳ႕ထဲဆက္သြားေတာ့မယ္…ညီမေလးကဆက္သြားရဦးမယ္ေရခ်မ္းအုိးကုိ..။
ဟုတ္..အကုိ..အကုိအလုပ္ေတြျပီးရင္ ညီမေလးတို႔ရြာဘက္ကုိအလည္လာပါဦး။
လာခဲ့မယ္..စိတ္ခ်..ေၾသာ္ေရခ်မ္းအုိးသြားႏုိင္မဲ့ ယာဥ္စုံစမ္းေပးရဦးမလား။
ရတယ္အကုိ ဟုိနားက ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္မွာဘဲစုံစမ္းလုိက္ေတာ့မယ္။
အကုိသြားစရာရွိတာသြားပါ..။
ေမထက္ပုိင္စုိးႏွင့္ေအာင္ထက္ကားအျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ရင္းခြဲခြာလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ေၾကာင္ေလးကုိေပြ႕ျပီး အထုပ္ကုိဆြဲကာ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္ရွိရာကုိလာခဲ့ပါတယ္။
ဟုိေလ..ေရခ်မ္းအုိးရြာကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးႏုိင္မလားရွင့္။
သူမက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးကုိလွမ္းေမးလုိက္သည္။
ဟုိ…ေရခ်မ္းအုိး..ဟုတ္လား။ လူရြယ္ကားမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္..
ဟုိဟုိ..ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးခင္ဗ်..ဟုေျပာကာမ်က္ႏွာကုိလြဲသြားသည္။
ဘာလဲမသိ..ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေရခ်မ္းအုိးဟုေျပာလုိက္တုိင္းေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔သြားေသာမ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္
ကယ္ရီသမားမ်ားကားမ်က္ႏွာလြဲသြားၾကသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားတစ္ဦးေရာက္လာသည္။
အသက္(၅၀)ခန္႔ရွိျပီ.။
ဦး..ေရခ်မ္းအုိးရြာကုိသြားခ်င္လုိ႔..။
ထုိဦးေလးၾကီးကလည္းထူးဆန္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ သူမကုိၾကည့္ျပီး..။
ဟုိေလ..ငါ့တူမၾကီးကဘာကိစၥနဲ႔သြားခ်င္တာလဲကြဲ႕။
ေဒၚေလးဆီသြားမလုိ႔ပါ..။ ေၾသာ္…ထုိဦးေလးၾကိးကခဏစဥ္းစားလိုက္ျပီး။
အင္းေလဦးေလးရြာနဲ႕ခပ္နီးနီးေနရာအထိလုိက္ပုိ႔ေပးမယ္။
ငါ့တူမၾကီးတစ္ေယာက္ထဲ ကုိယ့္သမီးအရြယ္ေလး မသြားတတ္မလာတတ္ျဖစ္ေနမွာ စုိးလုိ႔လုိက္ပုိ႔တာေနာ္။။
ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ..ဥိးေလးၾကိးကေျပာမည္ျပဳျပီးမွစကားကုိျဖတ္လုိက္သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိး စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲလုိ႔ေတြးမိသည္။
ဒါေပမဲ့..မေမးျဖစ္ေတာ့။
ဆုိင္ကယ္ေပၚ တက္လုိက္ေတာ့သည္။(၄)
ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားဦးေလးၾကီးက ဆုိင္ကယ္ကုိလမ္းတစ္ေနရာတြင္ ရပ္လုိက္သည္။
ဦးေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ..ေမထက္ပုိင္စုိးကလွမ္းေမးလုိက္သည္။
ဟုိကြယ္..ငါ့တူမၾကီးေရေျပာရမွာေတာ့အားနာပါတယ္…ဦးေလးဒီနားထိပဲလုိက္ပို႔ႏုိင္မယ္…။
ရွင္..ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဦးေလးရဲ႕..။ရြာကုိမွမေရာက္ေသးတာ။
ေရာက္ေတာ့မွာပါငါ့တူမရယ္…ဒီလမ္းအတုိင္းေလွ်ာက္သြား..ေရွ႕ႏွစ္ဖာလုံေလာက္ေရာက္ရင္
ေရခ်မ္းအုိးကုိေရာက္ျပီ။
အာ့ဆုိလဲျပီးတာပဲဦးေလးရယ္..ေမထက္ပုိင္စိုးကမေက်နပ္ေသာေလသံျဖင့္ေျပာလုိက္ျပီး
ဆုိင္ကယ္ငွားခပုိက္ဆံကုိရွင္းေပးလုိက္သည္။
ခက္တာပဲေနာ္…ဘယ္လုိလူေတြလဲမသိ..ဒီနားနဲ႔ဒီနားနီးနီးေလးကုိ..။
ေရခ်မ္းအုိးကားတကယ္လာမွျမိဳ႕သာႏွင့္သိပ္မေ၀း။ (၄)မုိင္ခန္႔သာကြာမည္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လုိက္မပုိ႔ခ်င္ၾကတာလဲမသိမေက်မနပ္ႏွင့္ေတြးမိသည္။
ေညာင္…ပူစီေလးကား သူမေပြ႔ထားတာၾကာသျဖင့္ေညာင္ခနဲအသံေပးသည္။
ခ္ခ္..ပူစီကေတာ့ပ်င္းေနျပီထင္တယ္ဟုေတြးကာ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လမ္းေလွ်ာက္ေစလုိက္သည္။
သူမအနည္းငယ္ေလွ်ာက္လာစဥ္ ဆုိင္ကယ္စက္သံၾကားရသည္။
သူမသြားေနေသာလမ္းဘက္မွျဖစ္သည္။
ဆိုင္ကယ္စီးလာေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္။
သူမနားတြင္ဆိုင္ကယ္ကုိရပ္လုိက္သည္။
ညီမေလးေမထက္ပုိင္စုိးမဟုတ္လား…ဟုတ္ပါတယ္…အကုိကဘယ္သူ။
ညီမေလးရဲ႕အကုိေလ.. မင္းမင္းထြန္း..အေမကညီမေလးကုိၾကိဳခုိင္းလုိက္တာ.ညီမေလးဒီေန႔လာမယ္တဲ့။
သူမအကုိ၀မ္းကြဲမင္းမင္းထြန္းျဖစ္မည္။ အေဒၚျဖစ္သူေဒၚျမေကသီမွသား(၂)ေယာက္ရွိသည္။
ငယ္စဥ္က ရန္ကုန္အလည္လာစဥ္ကတစ္ေခါက္ေတြ႔ဖူးေသာ္လည္း ငယ္တုန္းကမုိ႔မမွတ္မိေတာ့။
ကဲ.ကဲ.ညီမေလးအထုပ္ေတြအကုိ႔ကုိေပး
ဆုိင္ကယ္ေရွ႕ခြၾကားမွတင္လုိက္မယ္ဟုဆိုကာ မင္းမင္းထြန္းကသူမအ၀တ္ထုပ္ကုိယူလုိက္သည္။
ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြင္ သူမတက္လုိက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ကုိ မင္းမင္းထြန္းကေမာင္းႏွင္လုိက္ေတာ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဆုိင္ကယ္ကရြာထဲ၀င္လာသည္။ ရြာဟုသာဆုိသည္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ျမိဳ႕မွသူေဌးမ်ား အပန္းေျဖရန္ ၀ယ္ထားၾကဟန္တူသည္။ အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းေတြအလုံး(၂၀)ခန္႔သာရွိျပီး
ေရာ္ဘာပင္မ်ားစုိက္ပ်ဳိးထားၾကသည္။ အိမ္ေတြအားလုံးနီးနီးလူမရွိၾက။
ျခံေစာင့္မ်ား၊အလုပ္သမားမ်ားသာရွိၾကသည္ကုိသတိထားမိသည္။
ဆုိင္ကယ္က ရြာစြန္မွက်ယ္၀န္းလွေသာျခံၾကီးတစ္ျခံေရွ႕တြင္ရပ္လုိက္သည္။
ျခံ၀န္းပတ္ပတ္လည္ကုိ အုတ္တံတုိင္းခတ္ထားျပီး ျခံေရွ႕အုတ္နံရံတြင္ သူချမိဳင္ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ထားသည္ကုိေတြ႕ရသည္။
မင္းမင္းထြန္းကဆုိင္ကယ္ကုိရပ္လုိက္ျပီး သံပန္းတံခါးမွ ေခါင္းေလာင္းကုိဆြဲလုိက္သည္။ကုိကုိေလးျပန္လာျပီလား..
ျခံတံခါးလာဖြင့္ေသာ သူ၏မ်က္ႏွာေၾကာင့္..
အမေလး…ေမထက္ပုိင္စုိး ထိတ္လန္႔သြားသည္။သူမလန္႕မည္ဆုိလွ်င္လည္းလန္႕စရာပင္။
ျခံတံခါးလာဖြင့္ေသာဦးေလးၾကီးက မ်က္ႏွာတြင္ ဓါးဒဏ္ရာၾကီးက နဖူးစပ္မွ ေမ့ရုိးတိုင္ေအာင္ကန္လန္႔ျဖတ္ၾကီး ထင္းကနဲကုိး။
မင္းမင္းထြန္းက…ဦးဘေမာင္ရျပီ တံခါးကုိကၽြန္ေတာ္ပဲပိတ္လုိက္ေတာ့မယ္ရျပီ..ရျပီ..လုိ႔ေျပာလိုက္ျပီး
ျခံတံခါးေသာ့ကုိပိတ္လုိက္သည္.
ဦးဘေမာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိသိလား…ခင္ဗ်ားသြားလုိ႔ရျပီ…
ခင္ဗ်ားလုပ္တာနဲ႔ညီမေလးေၾကာက္ေနဦးမယ္…။
ဦးဘေမာင္ဆုိေသာ အဘုိးၾကီးကား မေက်မနပ္ျဖင့္ၾကည့္ျပီး အိမ္ၾကီးဘက္သုိ႔ျပန္သြားေလသည္။
မင္းမင္းထြန္းက ေမထက္ပုိင္စုိးရဲ႕အိတ္မ်ားကုိယူျပီး…
မနန္းေရ..မနန္း….ဒီမွာလာကူသယ္ပါဦးလုိ႔ အိမ္ထဲသုိ႔ေအာ္ေခၚလုိက္သည္။
အိမ္ထဲမွ အသားျဖဴျဖဴရုပ္ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ အသက္ (၄၀)ခန္႔ရွိမည္ျဖစ္ေသာ မိန္းမေခ်ာေခ်ာၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူမ၏ အသက္(၅၀)ခန္႔အသားညဳိညိဳ ရုပ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ုိးသမီးၾကီးတစ္ဦးထြက္လာသည္။
အသားညဳိညဳိႏွင့္ မိန္းမၾကိးက သူမဆီေလွ်ာက္လာျပီးသူမကုိ ဖက္လုိက္သည္။
တူမေလးေရာက္လာျပီကုိး…ေဒၚေလး၀မ္းသာလုိက္တာလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
သူမအေဒၚျမေကသီဆုိတာသူကုိးလုိ႔ ေမထက္ပုိင္စုိးေတြးလုိက္ပါတယ္။
ငယ္တုန္းကသာ ျမင္ဖူးတာဆုိေတာ့သူမမမွတ္မိတာသိပ္မဆန္း။
မနန္းေရ အထုပ္ေတြကုိ ယူသြားလုိက္…ျပီးေတာ့ တူမေလးေနမဲ့ အခန္းကုိလုိက္ျပလုိက္ဦး။
ဟုတ္ကဲ့..မမၾကီး….အသားျဖဴျဖဴႏွင့္မနန္းဆုိေသာအမ်ဳိးသမီးေျဖလုိက္ျပီး
သူမအထုပ္မ်ားကုိ ဆြဲကာအိမ္ၾကိးထဲသုိ႔၀င္သြားလုိက္ပါတယ္။
မင္းမင္းထြန္းေရ..မင္းညီမေလးကုိ ဂရုစုိက္ဦးေနာ္…ေဒၚေလးေခါင္းနည္းနည္းမူးလုိ႔နားလုိက္ဦးမယ္ဆုိျပီး
ေဒၚျမေကသီကေျပာလုိက္ပါတယ္။
မနန္းေခၚသြားတဲ့ေနာက္ကုိ ေမထက္ပိုင္စုိးလဲလုိက္သြားပါေတာ့တယ္။
အိမ္ၾကီးက အက်ယ္ၾကီးပါ.။ သူမေနရမဲ့ေနရာကအိမ္အေပၚထပ္မွာပါ။
မနန္းက အိမ္အေပၚထပ္ကဘယ္ဘက္ေထာင့္ဆုံးအခန္းဆီကုိသူမကုိေခၚသြားပါတယ္။
ဒီအခန္းမွာေနရမွာေနာ္သမီး။
သမီးဘယ္ဘက္အခန္းက မမၾကိးေနတာ။ ဟုိဖက္အခန္းက မနန္းအခန္း။
အိမ္အေပၚထပ္ကုိတက္တက္ခ်င္း ေလွခါးနားမွာ အခန္းတစ္ခန္းကုိေသာ့ခတ္ထားတာေတြ႔တာေၾကာင့္။
ဒီအခန္းကကေရာ မနန္း။ ေမထက္ပုိင္စုိးကေမးလုိက္ပါတယ္။
ဟုိေလ..အဲ့အခန္းက စတုိခန္းပါ.။ေသာ့ေပ်ာက္ေနလုိ႔။ အသစ္လဲရဦးမွာလုိ႔။ မနန္းကမ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ေျဖလုိက္ပါတယ္။
တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလုိ႔ေမထက္ပိုင္စုိးေတြးလုိက္ပါတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြက ဘယ္မွာေနၾကလဲဟင္…။
က်န္တဲ့သူေတြက အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေနၾကပါတယ္။ မနန္းသြားဦးမယ္…သမီးအနားယူလုိက္ဦးဆုိျပီး စကားစကုိျဖတ္ကာ မနန္းကအိမ္ေအာက္ထပ္ကုိ ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။(၅)
ခရီးပန္းလာသည္ႏွင့္မည္မွ်ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ..။
သူမ၏ကုိယ္ကုိတစ္စုံတစ္ရာ၏ ပြတ္သပ္က်ီစယ္မႈေၾကာင့္ သူမႏုိးလာသည္။
ေညာင္..ေညာင္..
ေၾသာ္ပူစီေလးပါလား…။သူမလမ္းတြင္ေခၚလာေသာေၾကာင္ကေလး။
တေညာင္ေညာင္ျဖင့္အစာေတာင္းေနသည္။
အခ်ိန္ကားညေန(၆)နာရီရွိေနျပီျဖစ္သျဖင့္ အနည္းငယ္ေမွာင္စျပဳေနျပီ။
ေဒါက္..ေဒါက္…အခန္းတံခါးကုိေခါက္သံၾကားရသည္…။
သမီး..ေမထက္ပုိင္စုိး..မနန္းအသံ…။
သမီး..ႏုိးျပီလား မမၾကီးက ညေနစာစားရေအာင္တဲ့..ေအာက္ထပ္ကထမင္းစားခန္းကုိဆင္းခဲ့ပါတဲ့။
ဟုတ္ကဲ့..မနန္း…။
ကပုိကယုိျဖစ္ေနေသာခႏၶာကုိယ္ႏွင့္တြန္႔ေက်ေနေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကုိ အနည္းငယ္ျပင္ဆင္လုိက္ျပီးေအာက္ထပ္ကုိဆင္းခဲ့သည္။
ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ကား ေဒၚေလးျဖစ္သူျမေကသီ၊ မင္းမင္းထြန္းႏွင့္ မနန္း၊ ထုိ႔အျပင္သူမ မျမင္ဖူးေသာ သူမႏွင့္ရြယ္တူလူငယ္တစ္ေယာက္ကုိလည္းေတြ႔ရသည္။
သမီးေမထက္..လာထုိင္။ေဒၚေလးျမေကသီကေခၚလုိက္သည္။
ထူးေတာ့ထူးဆန္းေနသည္ဟုထင္ရသည္။ လူေတြလုိေနသလုိပဲ။သူမေရာက္ကတည္းကသတိထားမိသည္။
ေဒၚေလးျဖစ္သူျမေကသီတြင္ သားႏွစ္ေယာက္ရွိသည္ဟုသိထားသည္။
ျပီးေတာ့ေဒၚေလးျမေကသီေယာက်ၤားေရာ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။
ထမင္းစားျပီးမွ ေမးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ထမင္းစားျပီးတာနဲ႔..
မနန္းေရႏြားႏုိ႔ေလးနည္းနည္းေလာက္ရမလား။ အင္း..ရတယ္။
ဘာလုပ္မလုိ႔လဲသမီးက။ ဟုိေလသမီးေသာက္မလုိ႔လုိ႔ေမထက္ပုိင္စုိးကေျဖလုိက္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းကေတာ့ အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့သူမေၾကာင္ကေလးကုိတုိက္မလုိ႔ပါ။
ထမင္းစားျပီးတာနဲ႔ေဒၚေလးျမေကသီက
သမီးလာ..ဧည့္ခန္းထဲကုိ.မနန္းတုိ႔သြားလုိ႔ရျပီလုိ႔..ေဒၚေလးျမေကသီကေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲကုိေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဒၚေလးျမေကသီက..အခန္းအ၀င္တံခါးကုိလုိက္ကာခ်လုိက္ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ စႏၵာရားတစ္လုံးကုိလည္းေတြ႔ရပါတယ္။
ျပီးေတာ့ဧည့္ခန္းနံရံမွာ အ၀တ္အုပ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားျဖစ္ဟန္တူတဲ့ အရာတစ္ခုကုိလည္းေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ေဒၚေလး..ဘာေျပာမလုိ႔လဲဟင္…။
သမီးကုိ ဒီအိမ္ၾကီးမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေလးေတြကုိေျပာျပမလုိ႔ပါ။..
သမီး.ဟုိနံရံမွာအုပ္ထားတဲ့အ၀တ္စကုိဖယ္ၾကည့္လုိက္ပါ..။
ေမထက္ပုိင္စုိးလဲနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့အ၀တ္စကုိ ဖယ္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
အမေလး..
ထိတ္လန္႔မႈေၾကာင့္ သူမလဲမက်သြားေအာင္ မနည္းထိန္းလုိက္ရပါတယ္။နံရံမွာေတြ႔လုိက္ရတဲ့ပုံကေတာ့..။လူၾကီးတစ္ေယာက္ပုံပါ…ထုိလူၾကိးဟာ ေဒၚေလးရဲ႕ေယာက်ၤားဦးသက္ထြန္းရဲ႔ပုံဆုိတာသူမသိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ဦးသက္ထြန္းရဲ႕ဓါတ္ပုံက နဖူးအလယ္မွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာၾကိးနဲ႔ ထုိေသနတ္ဒဏ္ရာမွက်ေနတဲ့ ေသြးေတြက ပန္းခ်ီကားေအာက္ေျခမွာေျခာက္ကပ္ေနသလုိ
ဦးသက္ထြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာၾကီးကလည္းေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။တစ္စုံတစ္ရာကုိ
မေက်နပ္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ပါ..အသက္၀င္လွပါတယ္။
အရမ္းလန္႔သြားလားသမီး..ေဒၚျမေကသီကေမထက္ပုိင္စုိးကုိေပြ႕ဖက္ရင္းလွမ္းေျပာလုိက္ပါတယ္..။
ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲေဒၚေလးရယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးကုိေခၚလုိက္တာပါသမီးရယ္။ေဒၚေလးေၾကာက္တယ္။
အဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကလြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ကစခဲ့တာ…။
နင့္ဦးေလးက တစ္ရက္အမဲလုိက္ထြက္သြားတယ္ေလ…ျပန္လာေတာ့အပမွီတဲ့အတုိင္းပဲ…။
သူ႕ကုိေဒၚေလးကအကုသုိလ္အလုပ္ေတြမလုပ္ပါနဲ႔လုိ႔ေျပာပါတယ္သမီးရယ္။
သူျပန္လာတဲ့ေန႔က မွတ္မွတ္ရရ လကြယ္ညမွာသမီးရဲ႔…။
ေဒၚေလးကုိ အိမ္ထဲမွာ ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ျပီး ေျပးစမ္းလုိ႔ေျပာတယ္။
ေဒၚေလးလဲေနာက္တာမွတ္ေနတာ…သူကတကယ္ေျပာေနတာ။
မေျပးရင္ေသမွာဆုိတာသိလုိက္ရေတာ့ ေျပးတာေပါ့သမီးရယ္…။
သူကေလ အမဲလုိက္တဲ့အတုိင္းပဲ ေဒၚေလးေနာက္ကုိလုိက္တာ။
မ်က္လုံးေတြကလည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔…။
ေနာက္ဆုံး ေတာထဲအေရာက္မွာ ခလုပ္တုိက္ျပီး သူလဲက်ေတာ့ သူ႔ေသနတ္ကက်ည္ကထြက္ျပီး
သူ႔နဖူးကုိေဖာက္ထြက္သြားတယ္။ပြဲခ်င္းျပီးပါပဲသမီးရယ္။
ဟင့္ဟင့္..ေဒၚျမေကသီကငုိယုိေနတာေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးကေပြ႕ဖက္ျပီးႏွစ္သိမ့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဒီပုံကေရာဘယ္လုိျဖစ္တာလဲေဒၚေလး..
အဲ့ဒါကေလသူမကၽြတ္ေသးတာထင္တယ္…။အရင္ကအေကာင္း။
သူေသျပီးတဲ့ေနာက္မွာ လကြယ္ညေတြဆုိ ဒီအခန္းထဲကစႏၵယားသံကိုၾကားရတယ္။
မနက္လင္းရင္ ဒီဓါတ္ပုံကေျပာင္းေျပာင္းေနတယ္။
မ်က္ႏွာမွာေသနတ္ဒဏ္ရာၾကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္သမီးရယ္။
ေသြးေတြကလည္းက်က်လာတယ္။ သူေျခာက္ေနတာသမီးရယ္။
တေစၧ..တေစၧ..သမီးရဲ႕..ေဒၚေလးျမေကသီက ငုိယုိျပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေလးသားၾကီးကေရာ….ေမထက္ပုိင္စုိးကေမးလုိက္ပါတယ္။
သားၾကီးကေလ…သားၾကီးက..
ေဒၚေလးျမေကသီကေျပာရင္း အသံမထြက္ေတာ့ပဲ..မ်က္ရည္မ်ားသာက်ဆင္းလာပါေတာ့တယ္။(၆)
လြန္ခဲ့ေသာ (၆)လခန္႔က…..
ေမေမေရ…ဒါသားရဲ႕ခ်စ္သူ နဒီတဲ့..။
သားျဖစ္သူ မင္းမင္းေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးေသာ မိန္းကေလးကုိ ေဒၚျမေကသီၾကည့္လုိက္သည္..။
မိန္းကေလးမ်က္ႏွာေလးကျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနသည္။
မ်က္ႏွာ၀ုိင္း၀ုိင္း၊မ်က္လုံးျပဴးျပဴး၊မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလး။ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည့္မိန္းကေလး။
ရွက္ေနဟန္တူသည္။
ေဒၚျမေကသီ ျမင္ျမင္ခ်င္းထုိမိန္းကေလးကုိသေဘာက်သြားသည္။
သမီးေလးကခ်စ္စရာေလးပဲကြယ္…သားေရလက္မလြတ္ေစနဲ႔သိလား..။
အုိ..မိန္းကေလးကရွက္ေနဟန္တူသည္ မ်က္ႏွာေလးကုိေအာက္ကုိငုံ႕ထားသည္။
သုိ႔ျဖင့္ သားႏွင့္သေဘာတူညီကာလက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ နဒီေလးကားမိဘမ်ားမရွိသူျဖစ္သည့္အျပင္
ေဒၚျမေကသီကုိယ္တုိင္လည္း သမီးမရွိသူျဖစ္သည့္အတြက္ နဒီေလးအေပၚအခ်စ္ပုိခဲ့ရသည္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူဆုံးပါးသြားသျဖင့္အေဖာ္ကင္းမဲ့ေနေသာ ေဒၚျမေကသီအတြက္
နဒီကုိသူမ၏တုိးတိုးေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အတြင္းေရးရာကိစၥရပ္မ်ားကုိတုိင္ပင္စရာျဖစ္ခဲ့သည္။
သားငယ္မင္းမင္းထြန္းကလည္းမရီးျဖစ္သူကုိ အမရင္းတစ္ေယာက္လုိခ်စ္ခင္သလုိ
နဒီကလည္းခ်စ္ခင္ခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ေနလာခဲ့ၾကရာမွ နဒီေရာက္ျပီး(၂)လခန္႔အၾကာတြင္…
ယေန႔သားျဖစ္သူမင္းမင္းေအာင္ႏွင့္ ေခ်ြးမျဖစ္သူနဒီတုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ဆင္းမလာေသးသျဖင့္
သူမအေပၚထပ္သုိ႔တက္သြားသည္။
သားျဖစ္သူႏွင့္ေခၽြးမျဖစ္သူတို႔က သူမအခန္းေဘးေလွခါးတက္တက္ခ်င္းဘယ္ဘက္အခန္းမွာေလ..
သားနဲ႔သမီးရထၾကေတာ့ေလ….ေကာ္ဖီေသာက္ရေအာင္
တုံ႕ျပန္သံမၾကားရ..တံခါးကုိေခါက္ရန္ျပင္လုိက္စဥ္ တံခါးကပြင့္သြားသည္။
ဟင္..ဘယ္သြားၾကတာလဲမသိဘူး..
အခန္းထဲကုိ၀င္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခုံတစ္လုံးလဲေနတာေတြ႔ျပီး…။
အေပၚမွာတန္းလန္းက်ေနေသာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း….
ထုိၾကိဳးတြန္ တန္းလန္းက်ေနေသာေခၽြးမေခ်ာေလး နဒီ…
မ်က္လုံးမ်ားက ျပဴးထြက္ေနသည္.။
အမေလး…သမီးေရ….
လာၾကပါဦး…သမီးေလး…
ေဒၚျမေကသီကား ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္လုိက္ေလေတာ့သည္။(၇)
အဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိမင္းမင္းေအာင္ကဘယ္ေရာက္ေနလဲေဒၚေလး..
သားၾကီးကုိ အဲ့အခ်ိန္ကတည္းကမေတြ႕ရေတာ့တာပါ..သမီးရယ္…။
သူတို႔လင္မယား ဘာေတြဘယ္လုိျဖစ္ခဲ့မွန္းကုိ မသိပါဘူးသမီးရယ္။
သားၾကီးကုိ ေဒၚေလးတုိ႔ေနရာအႏွံ႔လုိက္ရွာခဲ့ေပမဲ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိမေတြ႔ရပါဘူးသမီးရယ္။
ဒါနဲ႔ေဒၚေလးနန္းက သမီးတုိ႔နဲ႔အမ်ဳိးေတာ္ေသးတာလား။
ဟင့္အင္း..သမီး…မေတာ္ဘူး..။
ဒါဆုိ..ဘယ္လုိလုပ္ျပီး…။
ဒါက သမီးဦးေလးကေခၚထားတာပါ။သူမဆုံးခင္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က သူ႕ကုိဒီအိမ္ေခၚလာခဲ့တာ။
သမီးဦးေလးက ပြဲေတြ၊အျငိမ့္ေတြသိပ္ၾကိဳက္တာ။
မနန္းရဲ႕နာမည္က နန္းၾကာညဳိတဲ့ နာမည္ၾကီးအျငိမ့္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ေပါ့ကြယ္။
သူနဲ႔သမီးဦးေလးက မရွင္းမရွင္းျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ထင္တာပဲ။
ေဒၚေလးကဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သိခဲ့ေပမဲ့…။ဘာေျပာႏုိင္မွာလဲသမီးရယ္။
မနန္းကုိ မိန္းမခ်င္းစာနာတာရယ္..ေဒၚေလးမွာအေဖာ္လည္းမရွိတာရယ္ေၾကာင့္ဒီအိမ္မွာဆက္ထားခဲ့တာ။
ဒါနဲ႔ထမင္းစားခန္းမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ သမီးအရြယ္ေလာက္ေကာင္ေလးကေရာ။
သူကျခံေစာင့္ၾကီရဲ႕သားပါကြယ္.လူေမာင္တဲ့.အိမ္ေနာက္ကႏွင္းဆီျခံထဲမွာ
သူတို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ေနတယ္။
ေၾသာ္…အိမ္ေနာက္ဘက္မွာႏွင္းဆီျခံရွိတာကုိး မနက္ျဖန္မနက္က်မွသြားၾကည့္ဦးမယ္လုိ႔
ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ၀မ္းနည္းေနေသာေဒၚေလးကုိႏွစ္သိမ့္လုိက္ျပီး
သူမအခန္းသုိ႔ျပန္ခဲ့သည္။နည္းနည္းလည္းေမွာင္ေနျပီကုိး…။
အခန္းထဲေရာက္ေတ့ာ သူမေၾကာင္ေလးဗုိက္ဆာေနမွာပဲလုိ႕ေတြးျပီးေၾကာင္ေလးကုိရွာၾကည့္သည္။
ပူစီေရ…ပူစီ..
ေၾကာင္ေလးကုိမေတြ႕ သူမတစ္စုံတစ္ခုကုိနင္းမိသလုိခံစားရသည္။
နင္းမိေသာအရာေတြကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေသြးေတြ။
ဟင္…အခန္းထဲကုိေသြးေတြကဘယ္လုိေရာက္ေနပါလိမ့္။
ေသြးစီးေၾကာင္းမ်ားကား သူမအခန္းထဲရွိေရခ်ဳိးခန္းထဲမွစီးက်လာျခင္းျဖစ္သည္။
သူမစုိးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္ အခန္းထဲကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့..သူမရင္ေတြတုန္သြားသည္။
သူမေၾကာင္ေလး။ ရက္ရက္စက္စက္ကုိဓါးနဲ႔ထုိးသတ္ထားျပီး
ရင္ကုိခြဲထားသည္။
လႈပ္ရွားေနေသာ ရင္ကုိလက္ျဖင့္ဖိျပီး စိတ္ကုိတည္ျငိမ္ေအာင္မနည္းထိန္းေနရသည္။
ဘယ္သူကမ်ားရက္ရက္စက္စက္လုပ္သြားတာလဲကြယ္။
သူမေၾကာင္ေလးကုိသတ္သြားျပီ…ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တေစၧတကယ္ရွိေနျပီလားလုိ႔
သူမေၾကာက္ရြံ႕စြာေတြးေတာလုိက္မိပါတယ္။(၈)
ေဒါင္ အိမ္ၾကီးထဲမွ နာရီစင္မွ နာရီသံကထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ည(၁၂)နာရီထုိးပါျပီ
တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မႈကုိျဖဳိခြင္းလုိက္သံပါ…
အိပ္ယာေပၚမွာလူးလူးလြန္႔လြန္႔နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ ေမထက္ပုိင္စုိးတစ္ေယာက္ အခန္းအျပင္ကုိထြက္လာပါတယ္။
သူမအတြက္ ေန႔လည္က သူမေၾကာင္ေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကုိျမင္လုိက္ရတာေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တာပါ။
ဒိေနရာမွာ မီးမရတဲ့့အျပင္ လမုိက္ညျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီေန႔ညတိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။
ယခုမွသူမစဥ္းစားမိတယ္..ဒီေန႔ညလကြယ္ေန႔ညပါလား…။
ဒါဆုိ…ဒီေန႔ည…။
မီးအိမ္ေလးကုိင္ျပီး ေလွကားကေနေအာက္ကုိဆင္းသင့္မဆင္းသင့္စဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ.။
သူမလက္ကုိ အခန္းေထာင့္ကေနတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဆြဲထားတာေၾကာင့္
သူမလန္႔ေအာ္မိမလုိျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ထုိသူကသူမပါးစပ္ကုိလက္၀ါးျဖင့္အုပ္လုိက္ျပီး
ရႈးတုိးတုိးလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အကုိျဖစ္သူမင္းမင္းထြန္းပါလား…။
ေမထက္…ညီမေလးေအာက္မဆင္းနဲ႔ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္.။
နည္းနည္းေနရင္စႏၵယားသံၾကားရေတာ့မယ္။
ဒီေန႔လမိုက္ည…အကုိညီမေလးအခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားလုိ႔တက္လာတာ။
ခါတုိင္းဆုိအကုိေတာင္အခန္းထဲကမထြက္ဖူး။
အကုိျဖစ္သူအေျပာေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးလည္းေၾကာက္သြားပါတယ္။
သူမတုိ႔စကားေျပာခ်ိန္မွာပဲ ဧည့္ခန္းထဲကစႏၵယားသံထြက္ေပၚလာပါတယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညမွာထြက္ေပၚလာတာျဖစ္ျပီး တီးသံကသာယာေပမဲ့
ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
(၁၀)မိနစ္ခန္႔အၾကာမွာေတာ့ စႏၵယားသံကျငိမ္သက္သြားပါတယ္။
အကုိေလးမင္းမင္းထြန္းက ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ .လာညီမေလးဆုိျပီး လက္ဆြဲေခၚသြားတာေၾကာင့္
သူမလည္းေအာက္ထပ္ကုိမလုိက္ရဲလုိက္ရဲနဲ႔လုိက္ခဲ့ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းတံခါးကအျပင္ကေသာ့ခတ္ထားတာပါ…။
မင္းမင္းထြန္းက အခန္းတံခါးေသာ့ကုိဖြင့္လုိက္ျပီး…ဧည့္ခန္းထဲကုိျပလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွရွိမေနပါဘူး။
ေမထက္ပုိင္စုိးေက်ာထဲမွစိမ့္တက္သြားပါေတာ့တယ္။
အကုိေလးမင္းမင္းထြန္းလက္ကုိလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အတင္းကုိဆြဲထားမိေတာ့တာပါပဲ။(၉)
ေဒါင္ နာရီစင္မွ အသံကုိၾကားလုိက္တာနဲ႔ ေဒၚျမေကသီတစ္ေယာက္ ေဘးနားကေမာင္လွကုိ အတင္းကုိဖက္ထားပါတယ္။
ေမာင္လွကျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ရဲ႕သားပါ။
ေဒၚျမေကသီက ဦးသက္ထြန္းမဆုံးခင္ကတည္းက ေကာင္ေလးကုိေမြးျပီးစားေနတာပါ။
ဦးသက္ထြန္းဆုံးေတာ့ ေမာင္လွကုိ သူမကတူအရင္းသားအရင္းလုိသေဘာထားဟန္ျဖင့္အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတာပါ။
ဟင္း..ဟင္း။။မေၾကာက္ပါနဲ႔..မမရဲ႕..ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လုံးရွိတာပဲကုိ။။။
ေမာင္လွက ေဒၚျမေကသီရဲ႕ တစ္ကုိယ္လုံးကုိယ္တစ္ရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းရင္းေျပာေနပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကလည္းတစ္ခိခိနဲ႔ သေဘာက်ေနပါတယ္။
ေမာင္လွကေဒၚျမေကသီရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲကုိမ်က္ႏွာအပ္လုိက္ပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီက သူ႔ကုိဘာဂ်ာမႈတ္တတ္စုပ္တတ္ေအာင္ ေသခ်ာသင္ေပးထားတာေၾကာင့္ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ျဖစ္ေနပါျပီ။
အသက္(၄၈)ႏွစ္ခန္႔ ရွိေနျပီျဖစ္ေပမဲ့ ေဒၚျမေကသီဟာ အျငိမ္းစားေနရသူပီပီ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္က
ေတာ္ေတာ္ေတာင့္ျပီးအရြယ္တင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္းေမာင္လွကိုအပီကုိင္ထားႏုိင္တာေပါ့။
ေဒၚျမေကသီရဲ႕ အဖုတ္ျပဲအာအာၾကီးကုိျဖဲျပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားပြင့္ဖတ္ေတြကုိ ေမာင္လွက
သူ႕လွ်ာျပားၾကီးကုိထုတ္ျပီး ယက္လုိက္ပါတယ္။
အုိး..အင္း..ေဒၚျမေကသီတစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားပါတယ္.။
သူမလက္ေတြကလည္း ေမာင္လွေခါင္းကုိကုိင္ျပီး ဆံပင္ေတြကုိဆုပ္ညွစ္ေနပါတယ္။
ေမာင္လွကလည္း ေဒၚျမေကသီရဲ႕ အစိေလးကုိ လွ်ာနဲ႔ဖိဖိျပီး ကလိေပးပါတယ္။
အုိး..အုိး..အင္းအင္း ဆိုျပီး ေဒၚျမေကသီရဲ႕မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕ျပီး ဖင္ၾကီးတဆတ္ဆတ္တုန္လာကာ ေစာက္ေခါင္းထဲကေန
ေစာက္ရည္ေတြထိန္းမရဘဲ ထြက္က်လာျပီး ေမာင္လွႏႈတ္ခမ္းမွာေပပြကုန္ပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကေမာင္လွကုိ ပက္လက္လွန္လုိက္ျပီး အေပၚကေနတက္ခြလုိက္ပါတယ္။
ေမာင္လွက ေဒၚျမေကသီရဲ႕နုိ့ႏွစ္လုံးကုိ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္နယ္ေနသလုိ
ေဒၚျမေကသီက သူမအဖုတ္၀နဲ့ ေမာင္လွရဲ႕တဆတ္ဆတ္ယမ္းခါေနတဲ့လီးၾကီးကုိ
လက္နဲ႔ကုိင္ကာေသခ်ာေတ့ေနပါတယ္။
အဖုတ္၀ထဲေမာင္လွရဲ႕လီးဒစ္ကုိျမဳတ္ရုံထည့္လုိက္ျပီး သူမကုိယ္ကုိေမာင္လွကုိယ္ေပၚဖိခ်လုိက္ပါတယ္။
ေမာင္လွရဲ႕လီးၾကီးကသူမအဖုတ္ထဲျပည့္က်ပ္စြာနဲ႔ တစ္ရစ္ခ်င္းျမဳတ္၀င္သြားပါတယ္။
ဖြတ္ဖြတ္..ဘြတ္ဘြတ္…အင္းအင္း..ေမာင္လွရဲ႕တအင္းအင္းသံကထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကလည္း ေမာင္လွရဲ႕လီးၾကီးအရသာကုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားရင္း
အေပၚကေနသူမေစာက္ပတ္နဲ့လီးၾကီးကုိညွစ္ညွစ္ေပးပါတယ္။
အခ်က္တစ္ရာအေက်ာ္မွာေတာ့ေမာင္လွတစ္ေယာက္မခံႏုိင္ေတာ့ပဲ
လီးထဲကလေရေတြကုိတျပစ္ျပစ္သူမေစာက္ေခါင္းထဲကုိ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ပန္းထုတ္လုိက္ျပီး
ေဒၚျမေကသီကုိယ္လုံးလည္း တုန္ခါျပီး တဟင္းဟင္းညဥ္းညဴသံေတြနဲ႔
ေစာက္ေခါင္းထဲကေစာက္ရည္ေတြထြက္က်ျပီး ေနာက္တစ္ခ်ီျပီးသြားကာ
ေမာင္လွေပၚကုိ ေမွာက္ခုံအဖုတ္နဲ႔လီးတပ္ရက္တန္းလန္းေမွာက္က်သြားပါေတာ့တယ္။(၁၀)
မနက္(၆)နာရီထုိးျပီျဖစ္သည္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေမွာင္ေနေသးသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက အထုပ္ကုိဆြဲျပီး အိမ္ေနာက္ဖက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
အေဒၚျဖစ္သူမႏုိးခင္ မေန႔ကသူမေၾကာင္ေသေလးကုိ ျမဳပ္မွျဖစ္မည္။
အေဒၚျဖစ္သူသိလွ်င္ေၾကာက္ေနမွာစုိးေသာေၾကာင့္ မေန႔ကေၾကာင္ေလးအေလာင္းကုိ အခန္းထဲဖြတ္ထားခဲ့ျပီး
ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ေျမသြားျမွဳပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ျခံၾကီးကက်ယ္၀န္းလွသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ေတာအုပ္မ်ားအုပ္ဆုိင္းဆုိင္းနဲ႔
ေရကန္တစ္ခုကုုိလည္းျမင္ရသည္။
ကန္ကသဘာ၀ကန္ျဖစ္ဟန္တူသည္.။ေရေျမေကာင္းေသာအရပ္မုိ႔ကန္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကန္ေဘးတြင္ နွင္းဆီခင္းၾကီးတစ္ခုကုိေတြ႕ရသည္။
ႏွင္းဆီခင္းၾကီးရဲ႕အလယ္မွာ သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လုံးကိုေတြ႔ရသည္။
ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္တုိ႔ေနဟန္တူသည္။
သူမလည္း ကန္ေစာင္းရွိသစ္ပင္ေဘးတြင္ အသင့္ယူလာေသာတူရြင္းျပားေလးျဖင့္
ေၾကာင္ေသေလးကုိျမဳတ္ရန္တူးေနသည္။
ကေလးမဘာလုပ္ေနတာလဲ…ေနာက္မွအသံေၾကာင့္သူမပင္တုန္သြားသည္။
ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္…
ဟုိေလ..အဘသမီးေၾကာင္ေလးေသသြားလုိ႔..။
ဦးဘေမာင္ကသူမကုိ ၾကည့္ျပီး….သမီးကုိအဘေမးစရာရွိတယ္..မွန္မွန္ေျဖေနာ္
ေၾကာင္ေလးကအသတ္ခံလုိက္ရတာမဟုတ္လား…
ရွင္.ေမထက္ပုိင္စုိး အံ့ၾသသြားသည္…ဦးဘေမာင္ဘယ္လုိသိေနပါလိမ့္…။
အံၾသသြားလားသမီး…မအံ့ၾသပါနဲ႔သမီး…။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တေစၧရွိတယ္သမီးရဲ႕ သူသတ္လုိက္တာျဖစ္မယ္။
ဒီအိမ္ၾကီးက တေစၧက ခ်စ္တာေတြကုိမုန္းတယ္။။
ျပီးေတာ့လွတာကုိလည္းမုန္းတယ္သမီးရဲ႕။
ဦးဘေမာင္စကားေတြကထူးဆန္းလွသည္။
ျပီးေတာ့အဲ့တေစၧကဒီကန္ၾကီးနားကုိလာတတ္တယ္သမီးရဲ႕။
အခုသူမရွိလုိ႕ ဦးဘေမာင္သမီးကုိေျပာရဲတာ…အေမြေတြကုိမမက္ပါနဲ႔သမီးရယ္..။
အႏၱရာယ္ရွိလုိ႔ပါ..ဒီအိမ္ၾကီးကျမန္ျမန္ထြက္သြားႏုိင္ေလေကာင္းေလဘဲသမီးရဲ့။
ေပးေပးသမီးေၾကာင္ေသေလး ဦးဘေမာင္ျမဳပ္ေပးထားလုိက္မယ္။
ဦးဘေမာင္က သူမေၾကာင္ေသေလးကို ယူလုိက္သည္။
ေမထက္ပိုိင္စုိးလည္း ဦးဘေမာင္ေျပာေသာစကားေတြကုိ နားမလည္ႏုိင္စြာနဲ႔
အိမ္ၾကီးဘက္ကုိ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။(၁၁)
သူအခန္းထဲမ၀င္ခင္ သူ၀တ္ထားေသာလည္ကတုံး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာတပ္လုိက္သည္။
ဆံပင္ကုိ အနည္းငယ္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လက္ျဖင့္ပိျပားလုိက္သည္။
အနည္းငယ္လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္ကုိတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္အခန္းေရွ႕တြင္ကာရံထားေသာ လုိက္ကာစေလးကုိျဖည္းညွင္းစြာဆြဲဖယ္လုိက္ျပီး
အခန္းထဲသုိ႔၀င္လုိက္သည္။
အခန္းထဲတြင္ကား တုိက္ပုံအက်ၤီအနက္ေရာင္ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ
အသက္(၄၅)ႏွစ္ခန္႔ လူၾကီးတစ္ဦးက ထုိင္ေနသည္။
သူကထုိလူၾကီးအားအေလးျပဳလုိက္ျပီး..။
အဘ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ပါျပီခင္ဗ်..
ေအးေအး..ေဇာ္လြန္း..ထုိင္.ဆုိျပီး သူ႕စားပြဲခုံေရွ႕မွာလြတ္ေနေသာထုိင္ခုံတစ္လုံးကုိ ညႊန္ျပလုိက္သည္။
သူလည္းထုိင္ခုံေပၚမွာ ျဖည္းညွင္းစြာထုိင္ခ်ရင္း ထုိလူၾကီးေျပာမည့္စကားကုိနားစြင့္ေနသည္။
ကဲ.ကုိယ့္ညီ…ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဖုိင္တြဲေတြကုိစားပြဲေပၚမွာတင္ေပးထားတယ္။
ရႏုိင္သမွ်အခ်က္အလက္အကုန္လုံးပဲ။
ဒီကိစၥဟာအထူးတာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အထူးသတိထားျပီးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ကုိမွာခ်င္တယ္။
ကုိယ့္ညီေတာ္တာကုိ ေနျပည္ေတာ္ကမလာခင္ကတည္းက ကုိယ္သိျပီးျဖစ္ေပမဲ့ ဒီကိစၥဟာ အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္။
ဒါေၾကာင့္လက္နက္ေဆာင္သြားဖုိ႔လုိတယ္။
ဒါေၾကာင့္လက္နက္တုိက္မွာ ၀န္က်ဥ္းျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကာကြယ္ႏုိင္တဲ့ လက္နက္တစ္ခုကုိထုတ္သြားလုိက္။
သူလည္းလူၾကီးကုိ အေလးျပဳျပီး အခန္းထဲမွျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ရွိရာကိုထြက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေစာင့္ေနတဲ့ရဲေဘာ္ေလးက သူ႔ကုိအေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ထဲမွာရွိတဲ့ ၉မမပစၥတုိေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ အုိင္ကြန္စက္တစ္လုံးကုိထုတ္ယူျပီး
ပုံစံေတြမွာလက္မွတ္ထုိးလုိက္ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ထဲကထြက္လာျပီးတာနဲ႔ စက္ခန္းထဲကုိသြားျပီး ဆက္သြယ္ေရးစက္သမားေတြကုိ အသင့္ရွိေနဖုိ႔မွာထားပါတယ္။
လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆက္သြယ္ရမဲ့ လုိငး္နံပါတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕နာမည္၀ွက္ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးစက္ခန္းထဲက ထြက္လာျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူလည္း သူတည္းေနတဲ့
အိမ္ရွိရာကုိျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဌာနကယာယီထုတ္ေပးထားတဲ့ ကားကုိေမာင္းျပီး အိမ္ျပန္လာရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ
စိတ္ဖိစီးမႈေလွ်ာ့ပါးေအာင္ နားေထာင္ဖုိ႔ဖြင့္လုိက္ပါတယ္…။
ငွက္ကေလးမ်ားတုိ႔ရယ္…မနက္ခင္းမုိးလင္းတုိင္းကြယ္…သီခ်င္းေလးမ်ားညဥ္းလုိံ့
ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ေတာ့ေလာကၾကီးေတြရတယ္…ဦးေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ့သီခ်င္းက သူ့နားထဲကုိျငိမ့္ေညာင္းစြာ၀င္လာပါေတာ့တယ္။(၁၂)
ေမထက္ပုိင္စုိး ဒီအိမ္ကုိေရာက္တာ တစ္လနီးပါးရွိပါျပီ..။
ေနာက္(၃)ရက္ေလာက္ဆုိ လကြယ္ညေတာင္ေရာက္ေတာ့မွာပါလား။
ေမထက္ပုိင္စုိးအေတြးႏြံထဲမွာ နစ္ေနပါတယ္.။
ထုိသုိ႔စဥ္းစားမိလွ်င္ျမိဳ႕သာျမိဳ႕မွာ က်န္ခဲ့ေသာ ရထားေပၚမွာဆုံေတြ႔ခဲ့သူ ကုိလူေခ်ာေအာင္ထက္ကုိသတိရမိသည္။
သူမေအာင္ထက္ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိေသာအျဖစ္ကုိစဥ္းစားမိတုိင္း
ကုိယ့္ကုိကုိယ္မလုံမလဲျဖစ္ကာရွက္မိေနတုန္းပါ။
တစ္ခါမွရင္မခုန္ဖူးေသာ သူမရင္ေတြကကုိေအာင္ထက္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိလွ်င္ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။
သူမၾကဳံေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိပင္ခဏေမ့သြားသည္။
သူမရင္ေတြခုန္ေနသျဖင့္ ထုိညကေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။
ေမထက္ေရ..ညီမေလး..ေမထက္…
သူမကုိေခၚသံလုိလုိၾကားတာေၾကာင့္ သူမႏုိးလာခဲ့သည္။
ဘယ္နားကပါလိမ့္။ ေလွခါးရင္းနားကုိ အရင္ကကုိမင္းမင္းေအာင္တုိ႔အခန္းဘက္ကဘဲ။
အခန္းတံခါးကပြင့္လာသည္။ အခန္းထဲမွ ကုိမင္းမင္းထက္ႏွင့္တူေသာသူတစ္ဦးထြက္လာသည္။
ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ သူမအကုိ၀မ္းကြဲအၾကီး ကုိမင္းမင္းေအာင္ဆုိတာထင္သည္။
ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ဒီအခန္းထဲကေနထြက္လာပါလိမ့္။
ညီမေလးေရကုိၾကီးေနာက္ကုိလုိက္ခဲ့ ဟုေျပာလုိက္ရာ
သူမလည္းဆြံ႕အေနသူလုိ ကုိမင္းမင္းေအာင္ေနာက္မွလုိက္သြားခဲ့သည္။
ကုိမင္းမင္းေအာင္က အိမ္ၾကီးတံခါးကုိဖြင့္ျပီးေနာက္ အိမ္ျပင္ထြက္သြားသည္။
တျဖည္းျဖည္းနွင့္အိမ္အေနာက္ဖက္ႏွင္းဆီခင္းမ်ားရွိရာသုိ႔ေရာက္လာသည္.။
ကုိမင္းမင္းေအာင္က ထုိႏွင္းဆီခင္းမ်ားကုိျဖတ္ရင္းသူမေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးလည္းထိတ္လန့္သြားသည္။
ကုိမင္းမင္းေအာင္…ကုိမင္းမင္းေအာင္…သူမကေအာ္ေခၚလုိက္သည္။
ဒီမွာေလ…ညီမေလးကုိၾကီးကုိမျမင္ဘူးလား….။
ႏွင္းဆီပင္မ်ားအလယ္တြင္စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ စံပယ္ရုံတစ္ရုံ။
ထုိစံပယ္ပယ္ရုံေဘးတြင္္ လဲေနေသာကုိမင္းမင္းေအာင္။
လည္ပင္းတြင္ဓါးဒဏ္ရာနဲ႔.။
အကုိ႔ကုိကယ္ပါညီမေလး….ညီမေလး…
အား….ေမထက္ပုိင္စုိးေၾကာက္လန္႔စြာေအာ္လုိက္သည္။
ေဒါက္ေဒါက္…သမီးဘာျဖစ္တာလဲ…တံခါးေခါက္သံၾကားရျပီး ေဒၚေလးျမေကသီ၏အသံကုိပါၾကားလုိက္ရသည္။
သူမအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား….။
ဟုိဟုိ..ေဒၚေလးသမီးအိမ္မက္ဆုိးေတြမက္လုိ႔ပါ..
ေဒၚေလးျမေကသီျပန္ထြက္သြားေသာေျခသံကုိၾကားရသည္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕…အိမ္မက္ကလည္းထူးဆန္းလုိက္တာ…..အျပင္မွာတကယ္ေတြ႔ရလုိ႔ကေတာ့သူမအသက္ထြက္ႏုိင္သည္။(၁၃)
အခ်ိန္ကား ည(၁၁)နာရီခြဲခန္႔မွာျဖစ္တယ္။
မမ..မမ
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳတံခါးကုိဖြင့္လုိက္သည္…။
အခန္း၀တြင္ရပ္ေနသူက မင္းမင္းထြန္း…နန္းၾကာညိဳကတံခါးကိုဖြင့္ လုိက္သည္ႏွင့္ မင္းမင္းထြန္းကအထဲကုိ၀င္လာသည္။
တံခါးကုိျပန္ေစ့လုိက္သည္ႏွင့္တျပဳိင္နက္ထဲ မင္းမင္းထြန္းကနန္းၾကာညိဳရဲ႕ခါးကုိလွမ္းဖက္လုိက္ပါတယ္..။
အုိ..လုိ႔ နန္းၾကာညိဳအသံေလးထြက္လာေပမဲ့ ျငင္းဆန္ျခင္းမရွိပါဘူး။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ေက်ာကုိသူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ျပန္ျပီးတြယ္ဖက္ထားပါတယ္။
သူမအသက္ရႈသံေလးေတြကလည္းျပင္းလာပါတယ္…မင္းမင္းထြန္းကလည္း သူမပါးျပင္နဲ႔လည္ဂုတ္အႏွံကုိနမ္းေနပါတယ္။
နန္းၾကာညိဳရဲ႕လက္က မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ေဘာင္းဘီေတြဆီေလွ်ာဆင္းသြားျပီး ဇစ္ကုိဆြဲျဖဳတ္ေနပါတယ္။
သူမလက္က မင္းမင္းထြန္းရဲ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီၾကားထဲကုိလက္ႏႈိက္လုိက္ျပီး
မာေက်ာေနျပီျဖစ္တဲ့ လီးၾကီးကုိကုိင္စမ္းလုိက္ပါတယ္။
မင္းမင္းထြန္းတစ္ကုိယ္လုံးလဲေလထဲေျမာက္သြားသလုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳက သူ႕ေရွ႕မွာဒူးေထာက္လုိက္ျပီး ခါးပတ္ကုိျဖဳတ္လုိက္ကာ ေဘာင္းဘီကုိဆြဲခၽြတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
သူကလည္းနံရံကုိမွီျပီးမတ္တပ္အေနအထားနဲ႔ သူ႕အတြင္းခံေဘာင္းဘီကုိ အသာခၽြတ္လုိက္ပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳက သူ႔ရဲ႕ေျခာက္လက္မနီးနီးနဲ႔ က်ပ္လုံးေလာက္တုတ္တဲ့ သူ႔လီးၾကီးကုိ လက္နဲ႔ဆုပ္ျပီး ဖမ္းကုိင္လုိက္ပါတယ္။
လီးၾကီးကမနန္းၾကာညိဳလက္ထဲမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါတယ္.။
မနန္းၾကာညိဳက မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ လီးၾကီးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းငုံလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕လက္ေတြက မနန္းၾကာညိဳရဲ႕ေခါင္းကုိလက္နဲ႔ကုိင္ျပီး
ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳကလည္း မင္းမင္းထြန္းရဲ႕လီးၾကီးကုိ ၀ုိက္၀ုိက္ျပီးလွ်ာနဲ႔ဖိဖိေပးလုိက္…
ဥႏွစ္လုံးကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ျပီး ဆုပ္ဆုပ္ေပးလိုက္လုပ္ျပီး ေသခ်ာကုိ ဂရုတစိုက္မႈတ္ေပးေနပါတယ္။
အနည္းငယ္ေအးေနျပီျဖစ္တဲ့ရာသီဥတုမွာေတာင္ မနန္းၾကာညိဳရဲ႕နားထင္စပ္မွာေခၽြးစေလးေတြသီးေနပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မင္းမင္းထြန္းဟာမနန္းၾကာညိဳကုိဆြဲထူလုိက္ျပီး.ႏွစ္ေယာက္သားႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့လုိ႕စုပ္ရင္း
ကုတင္ဆီကုိ တေရြ႔ေရႊ႕ေခၚသြား ျပီးကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလုိက္ကာ
ထမိန္ကုိလွန္တင္လုိက္ျပီး မနန္းၾကာညိဳရဲ႔ အဖုတ္၀ကုိသူ႔လီးၾကီးနဲ႔ေတ့ျပီး ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။
အင္း…ဟင္း..မနန္းၾကာညိဳက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားျပီး
လက္ႏွစ္ဖက္ကေမြ႔ယာကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔ မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ အလုိးကုိေကာင္းေကာင္းခံေနပါေတာ့တယ္။
ဖြတ္ဖြတ္..က်ီက်ီ..ကုတင္ကအသံေလးေတာင္နည္းနည္းျမည္လာပါတယ္။
သည္လုိသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အခ်စ္နာလံထေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္အျပင္ကုိ တံခါးဖြင့္ျပီး
ဆင္းသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကုိ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္မျမင္လုိက္ၾကပါဘူး။(၁၄)
အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲေလွ်ာက္လာရသျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ေၾကာက္သလုိလုိျဖစ္ေနသည္။
ဒီေန႔ညမွာလည္း မေန႔ကအိမ္မက္မ်ဳိးဒီေန႔ထပ္မက္လာသျဖင့္ ထူးေတာ့ထူးျခားသည္ဟု ထင္မိသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေသခ်ာဆန္းစစ္ဖုိ႔ ေမထက္ပိုင္စုိးဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
အိမ္ကလူေတြအိပ္ေနခ်ိန္ကုိခန္႔မွန္းျပီး တူရြင္းျပားေလးကုိယူကာေမထက္ပုိင္စုိးဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္
အိမ္မက္ထဲမွကုိမင္းမင္းေအာင္ရဲ႕ ညီမေလးေမထက္ေရ အကုိ႔ကုိကယ္ပါဦးဟူေသာအသံကုိသာၾကားေယာင္ေနသည္.။
လက္ႏွိပ္မီးအေရာင္ေလးကုိ အားျပဳကာ ေမထက္ပုိင္စုိး ေျခလွမ္းမ်ားက အိမ္ၾကီးအေနာက္ဖက္ဆီသို႔
တေရြ႕ေရြ႕လွမ္းသြားေနသည္။
ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္ေနျပီး သစ္ပင္မ်ားအုပ္ဆုိင္းေနသျဖင့္ သူမအနည္းေတာ့ေၾကာက္မိသည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမႏွင္းဆီခင္းရွိရာသုိ႔ေရာက္လာသည္။
ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အကဲခတ္လုိက္ျပီးႏွင္းဆီခင္းထဲ တျဖည္းျဖည္း၀င္ခဲ့သည္။
ႏွင္းဆီခင္းအလယ္တြယ္စံပယ္ရုံေလးတစ္ရုံစိုက္ထားသည္ကုိလွမ္းျမင္ေနရျပီ။
ထုိစံပယ္ရုံနားတြင္ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္ကုိျမင္ရသည္။
မ်က္ႏွာေတာ့မျမင္ရ။
ရုတ္တရက္သူမျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သူမၾကက္သီးမ်ားျဖန္းခနဲထသြားသည္။
သူမမ်က္စိမွားတာပါလုိ႔ဘဲ ထင္လုိက္မိသည္။ စိတ္စြဲေနလုိ႔ေနမွာပါေလလုိ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္အားတင္းျပီး စံပယ္ရုံေလးနားကုိ သြားလုိက္သည္။
စံပယ္ရုံေလးေအာက္ေျခကုိတူရြင္းျပားေလးႏွင့္တူးလုိက္သည္။
ေျမၾကီးကနည္းနည္းရြေနသလုိလုိ..တူးရတာလြယ္ကူေနသည္။
ဘာလုပ္ေနတာလဲ…။
အမေလး…
ေနာက္မွအသံေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးတုန္တက္သြားျပီး လန္႔ျဖတ္သြားသည္။
ျခံေစာင့္ၾကိးဦးဘေမာင္…။
ဟုိဟုိ…သမီးစံပယ္ရုံေလးမ်ဳိးပြားမလုိ႔…။
ဦးဘေမာင္က သူမကုိ ထူးဆန္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လုိက္ျပီး။
ညၾကီးမွ သမီးရယ္.။ ဘဘကသူခုိးထင္လုိ႔။ မနက္က်မွ ဘဘပ်ဳိးထားတဲ့ စံပယ္ကုိင္းကူးမ်ဳိးပင္ေလးေတြေပးမယ္။
ျပန္ေတာ့။
ဟုတ္ဟုတ္။..ေမထက္ပိုင္စုိး အသံတုန္တုန္ျဖင့္ေျဖလုိက္ျပီး အိမ္ၾကီးဘက္ကုိေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြ႕ံနဲ႔ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဦးဘေမာင္က ေမထက္ပုိင္စုိး ထြက္သြားေအာင္ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ျပီး
စံပယ္ပင္ေလးကုိေျမျပန္ဖုိ႔ေနပါတယ္.။
သူ႔ပါးစပ္မွလည္း..ဟူးမျဖစ္ဘူး…မျဖစ္ဘူးလုိ႔လဲ ေရရြက္လုိက္ပါတယ္။(၁၅)
အိမ္ရွင္တုိ႔..အိမ္ရွင္တုိ႔..
ျခံေရွ႕မွ ေခၚေနေသာအသံေၾကာင့္ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ ျခံျပင္ကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
လူရြယ္တစ္ေယာက္။ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးႏွင့္။
ဘာကိစၥမ်ားရွိလုိ႔လဲ…င့့ါတူရဲ႕.။
ထုိလူရြယ္က…
ေၾသာ္..ဦးေလး ဒီအိမ္ကေဒၚျမေကသီတုိ႔အိမ္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။
ဟုတ္ပါတယ္..ငါ့တူ…
ေၾသာ္..ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚျမေကသီရဲ႕သူမေမထက္ပိုင္စုိးရဲ႕မိတ္ေဆြပါ..။
ကၽြန္ေတာ့နာမည္ ေအာင္ထက္လုိ႔ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်..။
ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာဘက္ကုိ ကိစၥေလးတစ္ခုရွိလုိ႔လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္သြားလုိ႔ အကူအညီေလးမ်ားရမလားလုိ႔ပါ။
ေၾသာ္…။ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ကျခံတံခါးကုိဖြင့္ေပးလုိက္သည္။
လူရြယ္ကုိအိမ္ထဲေခၚသြားသည္။
ဘယ္ကလာတာတဲ့လဲ.ဦးဘေမာင္…။
ေဒၚျမေကသီကား ျခံေရွ႕တြင္လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ႏွင့္အဆင္သင့္။
ဒီလုိပါ.အမ..ကၽြန္ေတာ္ကေမထက္ပိုင္စုိးမိတ္ေဆြပါ..ဒီရြာဘက္လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္ေနလုိ႕..။
ေၾသာ္…ေမထက္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကုိး။
ဒါဆုိဒီညဒီမွာပဲအိပ္လုိက္ေတာ့ေလသူငယ္ရဲ႕..ဟုတ္ျပီလား။
ေမထက္ေရ..ေမထက္..။
ေဒၚျမေကသီက အိမ္ဘက္သုိ႔သူမတူမေမထက္ကုိလွမ္းေခၚလုိက္သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာသည္..။
သူမရင္ခုန္သံေတြတဒိန္းဒိန္းျဖစ္သြားသည္။ ကားေပၚမွာခင္ခဲ့ေသာ သူမရင္ေတြကုိလႈပ္ရွားေစခဲ့သူကုိေအာင္ထက္။
ကုိေအာင္ထက္ပါလား…။
ဟုတ္တယ္ေမထက္ေရ..ဒီရြာဖက္လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္ေနလုိ႔..။
အကူအညီေတာင္းစရာဆုိလုိ႔ ေမထက္ကုိသတိရတာနဲ႔..။
ရပါတယ္..ကုိေအာင္ထက္ရဲ႔..ဒီမွာပဲအလည္လာတယ္လုိ႔သေဘာထား..ခ္ခ္
ေမထက္ပုိင္စုိးကျပဳံးျပဳံးေလးေျပာလုိက္ပါတယ္။
ကုိေအာင္ထက္ေရာက္လာတာ ေမထက္အတြက္ေတာ့ အားတက္စရာပါဘဲ။
မနက္ျဖန္ဆုိလကြယ္ညကေရာက္ျပီမဟုတ္လား.
ေမထက္ရဲ႕အခက္အခဲေတြကုိ ကုိေအာင္ထက္ကုိေျပာျပီး အကူအညီေတာင္းလုိ႔
ရႏုိင္ေကာင္းရဲ႕လုိ႔ ေမထက္ေတြးလုိက္မိတာေၾကာင့္ သူမရင္ထဲ၀မ္းသာသြားမိပါေတာ့တယ္။(၁၆)
အခ်ိန္ကား ည(၁၂)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ…။
သုိ႔ေသာ္…အိမ္ၾကီးထဲတြင္ကား မအိပ္ေသးဘဲေနေသာ သူႏွစ္ဦးရွိေနသည္။
တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ အိမ္ၾကီးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာျဖစ္သည္..။အိမ္ၾကီးရဲ႕အျပင္ဘက္သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ
ေမထက္ပိုင္စုိးႏွင့္ေအာင္ထက္တုိ႔စကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဟူး…ေမထက္ေျပာသလုိဆုိ ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေမထက္အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိေနျပီေပါ့.။
ဟုတ္တယ္..အကုိ။ မနက္ျဖန္ဆုိလကြယ္ညေရာက္ျပီ။
အကုိေမထက္ကိုကူညီပါေနာ္….ေမထက္ကေအာင္ထက္ကုိတုိးတုိးေလးျပန္ေျပာသည္။
ေအာင္ထက္က..စိတ္ခ်ပါေမထက္…။
ဒါနဲ႔ခုနကေမထက္ေျပာတာဘာ။.
အင္း..ဟုတ္တယ္အကုိရဲ႕ အိမ္မက္မက္ေနတာ(၅)ေခါက္ေလာက္ရွိျပီ။
အိမ္ေနာက္ဘက္က ႏွင္းဆီခင္းထဲမွာစံပယ္ရုံတစ္ရုံရွိတယ္.။
အဲ့စံပယ္ရုံထဲမွာ ကုိမင္းမင္းေအာင္ကသူရွိေနတယ္လုိ႔ ေမထက္ကုိအိမ္မက္ေပးေနတာ။
ေမထက္သြားေဖာ္မၾကည့္ဘူးလား။
သြားၾကည့္တယ္…အကုိရဲ႕..ဟုိေလျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ေရာက္လာလုိ႔ျပန္ထြက္ခဲ့ရတာ။
အင္း..စဥ္းေတာ့စဥ္းစားစရာေတြခ်ည္းဘဲေမထက္ရဲ႕.။
ဒါနဲ႔..ေမထက္ကုိအကုိေျပာစရာရွိတယ္…။
ဘာမ်ားလဲအကုိရဲ႕…..
ဟုိေလေျပာသင့္မေျပာသင့္ခ်ိန္ေနလုိ႔ပါ.။ ေမထက္ပုိင္စုိး စိတ္၀င္စားသြားသည္။
ဘာမ်ားလဲအကုိ။ေျပာပါ။
ဟုိေလ..အကုိေမထက္ကုိခ်စ္တယ္။
ဟင္…ေမထက္မ်က္ႏွာရွက္ေသြးေလးမ်ားျဖာသြားသည္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲရည္းစားစကားေျပာခံလုိက္ရတာမဟုတ္လား။
အုိ….အကုိရယ္မေစာလြန္းဘူးလားဟင္။
ေမထက္စဥ္းစားပါရေစဦး။
အင္းပါ..ေမထက္ရဲ႕..ဒီမွာျဖစ္ေနတဲ့ျပသနာေတြအားလုံးေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းျပီးမွပါ။
အဟမ္း…ေနာက္မွေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ သူမတုိ႔ႏွစ္ဦးအနည္းငယ္လန္႔သြားသည္။
ကုိမင္းမင္းထြန္းပါလား..။ ေမထက္အကုိ မင္းမင္းထြန္း.။
မင္းမင္းထြန္းကေမထက္တုိ႔ႏွစ္ဦးကုိၾကည့္ကာ သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္။
အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လာတာညီမေလးရဲ႕.။အဟဲ။
မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပူေနဟန္တူသည္။
ထုိသုိ႔သူတုိ႔(၃)ေယာက္ရပ္ျပီးစကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္အေမွာင္ရိပ္မ်ားၾကားမွ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ေနေသာသူတစ္ဦးကုိ
သူတုိ႔(၃)ေယာက္လုံးမျမင္လုိက္ၾကပါ။(၁၇)
္လကြယ္ညသုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ေခ်ျပီ…။
ဦးဘေမာင္ကား ျခံေစာင့္တဲေလးထဲမွထြက္လုိက္သည္။
သားျဖစ္သူကား အိမ္ၾကီးဘက္သုိ႔ထြက္သြားျပီဆုိတာသိသည္။ အိမ္ၾကီးရွင္ ေဒၚျမေကသီကသားျဖစ္သူကုိ
မၾကာခဏညဘက္မ်ားတြင္ေခၚေလ့ရွိသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားရုံမွမတတ္ႏုိင္။
ဒီေန႔ည တေစၧလာႏုိင္သည္။ ထုိတေစၧကုိသူေၾကာက္သည္။
ထုိတေစၧဆုိသည္မွာ အျခားသူမဟုတ္။ အိမ္ၾကီးအတြင္း၌ပင္ရွိေနသည္။
တစ္ခါက တေစၧက မင္းမင္းေအာင္ကုိသတ္ျပီး ႏွင္းဆီခင္းထဲက စံပယ္ရုံေအာက္မွျမဳပ္ခဲ့သည္။
ဒါကုိသူမ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ခဲ့ရေပမဲ့ ျပန္မေျပာရဲ။
ေျပာမိလွ်င္သူ႔အတြက္ေရာ သူ႔သားအတြက္ပါအႏၱရာယ္ရွိသည္။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ သူဒုကၡခံျပီးလာေနသည္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည္။
ျမင္ေနရေသာ ေရကန္ၾကိး၊ေရကန္ၾကီးနဲ႔ အနီးတစ္၀ုိက္မွာ ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္ေတြျမဳပ္ခဲ့ေသာ
ရတနာသုိက္တစ္ခုရွိသည္။
သူ႔အဖုိးက ဂ်ပန္စကားျပန္လုပ္ခဲ့သျဖင့္သိသည္.။ ဒီရတနာေတြဒီကန္ၾကီးနားမွာျမဳပ္ထားမွန္းသိေပမဲ့
ဘယ္ေနရာမွာမွန္းမသိသည္မုိ႔ သူႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဒီျခံမွာ ျခံေစာင့္လုပ္ျပီး ရွာေဖြခဲ့ရသည္။
ဒါေပမဲ့ယခုႏွစ္ပုိင္းမ်ားအတြင္း အိမ္ၾကီးမွာ ျပသနာေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔အေနျဖင့္လည္း အေျခအေနကုိၾကည့္ျပီးလႈပ္ရွားခဲ့ရေပါင္းမ်ားျပီ။
တစ္ေန႔ညက လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ သူကန္ၾကီးနားမွာ ေလ့လာေနတုန္း
ေဒၚျမေကသီရဲ႕ တူမေလးေမထက္ပုိင္စုိး ႏွင္းဆီခင္းထဲကုိ ညဖက္ၾကီးဘာလာလုပ္လာမွန္းမသိ။
ထုိညမွာသူမရွာေဖြႏုိင္ခဲ့။
ျပီးေတာ့ ထုိေန႕ညကတေစၧကုိသူျမင္ခဲ့သည္။
တေစၧကသူ႔ကုိမျမင္သျဖင့္ေတာ္ေသးသည္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိမလြယ္။
တေစၧကေမထက္ပုိင္စုိးေနာက္ကုိ ေနာက္ေယာင္ခံျပီး လုိက္သြားတာျဖစ္တာေၾကာင့္ပင္။
အႏၱရာယ္ရဲ႕အေငြ႕အသက္မ်ားကုိခံစားေနရသည္။ ဒီညမွာတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ထင္သည္။
ျပီးေတာ့ ဒီအိမ္မွာလာတည္းေနတဲ့ေအာင္ထက္ဆုိတဲ့ေကာင္ေလးပုံစံကလည္း မရုိးသားတာကုိ
သူ႕စိတ္ထဲကအလုိလုိခန္႔မွန္းလုိ႔ရေနသည္။
သူရွာေနေသာရတနာသုိက္ကုိ ျမဳပ္ႏွံထားေသာေနရာကုိ သူသိေနရျပီ။
လြန္ခဲ့ေသာရက္ပုိင္းကမွသူသိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ညအျမန္ဆုံးတူးေဖာ္ျပီး
ဒီေနရာကေန သူ႔သားကုိေခၚျပီး အျမန္ဆုံးလစ္မွလုိ႔ ဦးဘေမာင္စိတ္ထဲေတြးလုိက္ပါတယ္။(၁၈)
ဖြတ္..ဖြတ္..ရွီး…အင္း..
ေကာင္းလုိက္တာအကုိေရ…ေဆာင့္ေဆာင့္
အဖုတ္ထဲကုိျပည့္က်ပ္ေနတဲ့လီးၾကီးေၾကာင့္ နဒီကားေကာ့တက္ျပီး ညဥ္းညဴေနပါတယ္။
မင္းမင္းေအာင္ရဲ႕လီးၾကီးက (၆)လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွည္ျပီး
လုံးပတ္ကလည္းၾကီးတာေၾကာင့္ကာမအရသာကုိ အျပည့္အ၀ခံစားေနပါတယ္။
သူမအရင္ဘဲနဲ႔ေတာ့တစ္ျခားစီပါဘဲ.။ ဒါေၾကာင့္မင္းမင္းေအာင္ကုိယူခဲ့ရလုိ႔ နဒီေက်နပ္မိပါတယ္။
ေယာက်ၤားေတြကုိ ထင္သလုိအသုံးခ်ျပီးကစားေနတဲ့ နဒီတစ္ေယာက္ အလုိးကၽြမ္းတဲ့
မင္းမင္းေအာင္နဲ႔မွ ေပ်ာ့က်ခဲ့ရပါတယ္။
ေလးဖက္ေထာက္ျပီးကုန္းေပးထားတဲ့နဒီရဲ႕ ဖင္လုံးလုံးေလးက မင္းမင္းေအာင္လီးၾကီးနဲ႔ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း
ေကာ့ေကာ့ျပီးတုန္တက္သြားပါတယ္။
မင္းမင္းေအာင္ကလည္း လီးကုိအျငိမ္စုိက္မခ်ဘဲ ဖင္ကုိရႈံ႔ကာ ၀ုိက္၀ိုက္ျပီး အဖုတ္ထဲကုိုထုိးထည့္ေနတာေၾကာင့္
နဒီတစ္ေယာက္အီစိမ့္ေနေအာင္လီးရဲ႕ဒဏ္ကုိခံစားေနရပါတယ္။
ဖြတ္..ဖြတ္…အင္းအင္း…သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ပါအကုိရဲ႕…။
အင္း..အင္း..အားအား..
ရွီးအင္းအင္း..ထြက္ကုန္ျပီ…အအ…
ေနာက္မွေဆာင့္ခ်က္ေတြရဲ႕ျမန္ဆန္မႈနဲ႔အတူ မင္းမင္းေအာင္က သူ႔ရဲ႕အေရတစ္စက္စက္နဲ႔လီးကုိ
ဆြဲထုတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ..နဒီရဲ႕ေစာက္ပတ္ကရႈံ႕တြရႈံ႕တြျဖစ္ေနျပီး
ေစာက္ေရေတြနဲ႔လေရေတြေပါင္းျပီး ေစာက္ပတ္အျပင္ကုိလွ်ံက်လာပါေတာ့သည္။
ဒီလုိနဲ႔ နဒီနဲ႔မင္းမင္းေအာင္တုိ႔ဟာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာဘဲ…
သူကအခန္းထဲကုိ၀င္လာပါတယ္။ ေမ့ေဆးအ၀တ္နဲ႔ နဒီတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကုိအုပ္လုိက္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
သူ႔ပါးစပ္ကေနစကားတစ္ခြန္းထြက္လာပါတယ္။
မိန္းမယုတ္..ေသတာဘဲေအးတယ္ဆုိတဲ့စကားပါ..။
ေျခရာလက္ရာမက်န္ေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔လဲ သူျပင္ဆင္ထားျပီးသားပါ.။
သတိလစ္ေနတဲ့ မင္းမင္းေအာင္ကုိ အေပၚထပ္ကေနထမ္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔အိမ္ေနာက္ဖက္ကႏွင္းဆီခင္းနားမွာ မင္းမင္းေအာင္ရဲ႕လည္ပင္းကုိ သင္ဒုန္းဓါးနဲ႔လွီးခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းမင္းေအာင္ ရဲ႕ မ်က္လုံးၾကီးျပဴးသြားတာကုိ သူယေန႔အခ်ိန္ထိမေမ့ႏုိင္ေသးပါဘူး။
ဒီေန႔သူအလုပ္လုပ္ရမဲ့ေန႔။
မင္းမင္းေအာင္တုိ႔လင္မယားကုိရွင္းပစ္သလုိ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိသူရွင္းရေတာ့မည္။
ဒီေကာင္မေလးက နဒီနဲ႔နည္းနည္းဆင္သလုိလုိ။
တစ္ေန႔တစ္ျခားတူလာသည္။ ဒါကပဲသူ႔ကုိေျခာက္လွန္႔ေနတာ.။
သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကေၾကာင္စီစီျဖစ္လာသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးေသမွျဖစ္မယ္…။ဒီေန႔ညေသကုိေသေစရမယ္လုိ႔ သူ႔စိတ္ထဲကဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။(၁၉)
ည(၁၂)နာရီထုိးခါနီးျပီ…။
ေအာင္ထက္ကား မအိပ္ဘဲေစာင့္ဆုိင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူေရာက္ေနတာ..အိမ္ၾကီးရဲ႔အေပၚထပ္က ေလွကားရင္းနားက အခန္းမွာျဖစ္သည္။
ယခင္က မင္းမင္းေအာင္တုိ႔ေနသြားေသာ အခန္း။
ေသာ့တူျဖင့္ဖြင့္ျပီး၀င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
အခန္းထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနရျခင္းကားအေၾကာင္းရင္းရွိသည္။ ဒီအခန္းေအာက္တည့္တည့္တြင္
ဧည့္ခန္းရွိသည္။အေပၚထပ္မွၾကမ္းျပင္ကုိသူတိတ္တိတ္ေလးလြန္နဲ႔ေဖာက္ထားသျဖင့္ ေအာက္ကုိျမင္ေနရျပီ။
သူၾကည့္ေနစဥ္တြင္ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းမွ စႏၵယားခုံေအာက္မွ အံ၀ွက္ပြင့္သြားသည္ကုိျမင္လုိက္ရသည္။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေျမေအာက္ခန္းရွိတာကုိ သူေလ့လာသျဖင့္ သိရွိခဲ့ရသည္။
ေရကန္ၾကီးဘက္မွ ၀င္ရျခင္းျဖစ္ျပီး ဧည့္ခန္းကုိတုိက္ရုိက္ေရာက္သည္။
ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္မ်ား ပုန္းေအာင္းရန္ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
အခန္းထဲကုိ ၀င္လာသူကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဒၚနန္းၾကာညိဳ။
ဧည့္ခန္းထဲမွ ပန္းခ်ီကားကုိ သူမယူလာေသာ ပန္းခ်ီကားျဖင့္ လဲလွယ္လုိက္သည္။
ေအာက္ထပ္ေျမေအာက္ခန္းကုိ ျပန္ဆင္းသြားသည္။
စႏၵယားလက္သံက ေနာက္(၅)မိနစ္အၾကာတြင္ ျငိမ့္ေျငာင္းစြာထြက္ေပၚလာသည္။
ေၾသာ္..စႏၵယားကုိ ေျမေအာက္ခန္းမွတီးျပီး..ဧည့္ခန္းထဲကအသံထြက္သေယာင္လုပ္ထားတာကုိး။
ေဒၚနန္းၾကာညိဳက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ေနသလဲဆုိတာသူသိသည္။
ေဒၚျမေကသီတုိ႔ ဒီအိမ္ၾကိးမွာ မေနရဲေအာင္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚနန္းၾကာညိဳသည္ ဒီအိမ္ၾကိးမွာ ရွိေနေသာ ရတနာသုိက္ကုိ ျခံေစာင့္ၾကီး
ဦးဘေမာင္လုိပင္ရွာေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
ေဒၚျမေကသီေယာက်ၤားဦးသုိက္ထြန္းကုိ ျမဴဆြယ္ခဲ့ျပီး ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေနခြင့္ရေအာင္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမကမူးယစ္ေဆး၀ါးဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး။
ဦးသုိက္ထြန္းကုိမူးယစ္ေဆးစြဲေအာင္လုပ္ခဲ့ျပီး ေဆးေၾကာင္သျဖင့္ဦးသုိက္ထြန္းမေတာ္တစ္ဆေသဆုံးခဲ့သည္။
ဦးသုိက္ထြန္းဆုံးပါးသြားျပိးေနာက္ ဦးသုိက္ထြန္းသား မင္းမင္းထြန္းကုိပါ မူးယစ္ေဆးစြဲေအာင္လုပ္ျပီး
သူမကဒီအိမ္ၾကီးကုိ အပုိင္စီးရန္ၾကံစည္ေနတာျဖစ္သည္။
ဆက္သြယ္ေရးစက္ကုိထုတ္လုိက္သည္။
လုိငး္ကုိဖြင့္လုိက္သည္။
ရာဇာမွ ဗဟုိသုိ႔.ၾကားလား…။
ၾကားတယ္…ရာဇာ..ပုိ႔ပါ။တစ္ဖက္မွ အသံၾကားရသည္။
လင္းယုန္ေတြကုိလြတ္ခဲ့ေတာ့ ။ အျမန္ဆုံး။
သူစက္ကုိကုိင္ျပီး အံဆြဲထဲမွေသနတ္ကုိေမာင္းတင္ကာ အခန္းအျပင္သုိ႔သတိၾကီးစြာထားျပီးထြက္ခဲ့သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးအခန္းတံခါးကုိေခါက္လုိက္သည္။
ေမထက္…ေမထက္….အခန္းတံခါးက ေခါက္လုိက္တာနဲ႔ပြင့္သြားသည္။
ေမထက္မရွိေတာ့။ အႏၱရာယ္၏ ရနံ႔မ်ားကုိရေနျပီ။ (၁၂)
အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႕သူဆင္းခဲ့သည္။
သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ထပ္ရက္ၾကီး ျဖစ္ေနေသာ ကုိယ္လုံးတီးအေလာင္း(၂)ေလာင္း။
ေဒၚျမေကသီနဲ႔ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ရဲ႕ သားအေလာင္းႏွစ္ေလာင္း။
အျဖစ္ကဆုိးလွသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား မုိးမျမင္ေလမျမင္ေပ်ာ္ေနစဥ္ အေပၚမွ လွံနဲ႔ထုိးခံထားရျခင္းျဖစ္သည္။
အဖုတ္နဲ႔လီးတပ္ရက္သားတန္းလန္းၾကီး၊။ လွံအသြားကေျမၾကီးထဲအထိစုိက္၀င္ေနသည္။
ေအာ္ခ်ိန္ပင္ရလုိက္ဟန္မတူ။ၾကည့္ရက္စရာပင္မရွိ။
သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားကပုိျမန္လာသည္။
အိမ္ေနာက္ဖက္ ႏွင္းဆီခင္းနားတြင္ ရပ္ေနေသာသူတစ္ဦး။
ဟင္း..ဟင္း…ဟူေသာရယ္သံကေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ထုိသူေရွ႔တြင္ သတိလစ္ေနသည္။
လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ျခင္းခံထားရသည္။
မိန္းမယုတ္ေတြေသတာဘဲေအးတယ္….ဟင္..မင္းမင္းထြန္းအသံ.။
မ်က္လုံးမ်ားကေၾကာင္စီစီႏွင့္..။
ေမထက္ပုိင္စုိးသတိရလာျပီ လူးလူးလြန္႔လြန္႔ျဖစ္လာသည္။
ဟင္း…ဟင္း…သတိရလာျပီလား…မင္းမင္းထြန္းကေမးေနသံကုိၾကားရသည္။
ကုိမင္း ကၽြန္မကုိဘာလုပ္မလုိ႔လဲ.။
ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ..ဟုတ္လား..။
သတ္ပစ္ရမွာေပါ့..ဟားဟား။ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္..ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဟင့္ဟင့္။
ေမထက္ပုိင္စုိးငုိေနသံကုိၾကားရသည္။
ဟင္းဟင္းမလုပ္လုိ႔မရဘူး…နဒီတုန္းကလည္း ျမိဳ႕မွာငါနဲ႔အရင္ရခဲ့တာ။
ဒါကုိသစၥာေဖာက္ျပီး ငါ့အကုိနဲ႔ယူတယ္ေလ…။ဟင္းဟင္း.။သစၥာေဖာက္(၂)ေယာက္ကုိေသရြာပုိ႔လုိက္တယ္။
ဟားဟား..ငါ့အေမလဲအတူတူပဲ။
ရွင္ရွင္..ရူးေနျပီ..ဟုတ္တယ္…ရူးေနျပီ…ဟားဟား
မင္းမင္းထြန္းကား အရူးတစ္ေယာက္လုိေအာ္ဟစ္ရင္း ေမထက္ပုိင္စုိးဆံပင္မ်ားကုိ ဆြဲဆုပ္လုိက္သည္။
ေအာင္ထက္ကေသနတ္ကုိမင္းမင္းထြန္းကုိ ခ်ိန္ျပီးပစ္မည္ျပဳစဥ္.။
မင္းမင္းထြန္းကုိခုန္အုပ္လုိက္ေသာလူတစ္ေယာက္…
ဦးဘေမာင္….သူ႔သားအေလာင္းကုိေတြ႔သျဖင့္ရင္တြင္းမီးေတာက္ေနေသာဦးဘေမာင္..
မင္းမင္းထြန္းနဲ႔ဦးဘေမာင္ကား အသက္လုတုိက္ပြဲကုိဆင္ႏြဲေနျပီ။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဦးဘေမာင္ေခြက်သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ ဓါးက သူ႔ရင္ကုိခြဲထုတ္လုိက္သည္။
ဟားဟား..ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္..။ေသစမ္း.။
ေအာင္ထက္လက္ထဲမွ ေသနတ္ကမီးပြင့္သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ ရင္၀ကုိမွန္သြားျပီး ေခြလွဲက်သြားသည္။
ေအာင္ထက္ကား အလ်င္အျမန္ေျပးသြားျပီး ေမထက္ပုိင္စုိးကုိေျပးေပြ႕လုိက္ကာ
ၾကိဳးမ်ားကုိေျဖေပးလုိက္သည္။(၁၃)
ဒုိင္း
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာျပီး ေအာင္ထက္ လဲက်သြားသည္။
သူမလက္ထဲတြင္ကား ေသနတ္တစ္လက္။
ဟင္းဟင္း…အကုန္ေသကုန္ျပီ ေအးတယ္။ နင္တုိ႔(၂)ေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။
ကဲဗုိလ္ၾကိးေဇာ္လြန္း ေခၚ ေအာင္ထက္….ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ။
နန္းၾကာညိဳကုိဒီလုိဘယ္စမ္းလုိ႔ရမလဲ။
ဟင္းဟင္း..ဂ်ပန္ေတြထားခဲ့တဲ့..ရတနာသုိက္လဲရ အိမ္ၾကိးထဲကသူေတြလဲ မင္းမင္းထြန္းဆုိတဲ့ ငအေလးကုိ
မူးယစ္ေဆး၀ါးစြဲေအာင္လုပ္ျပီးသတ္ခုိင္းလုိ႔ေသျပီ။
ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေအာင္ထက္ကုိ သူမရင္ခြင္ထဲေပြ႕ခ်ီထားျပီး ေဒၚနန္းၾကာညိဳကုိရြံ႔ရွာမုန္းတီးစြာၾကည့္ေနသည္။
ရွင္..ရွင္..ယုတ္မာလွခ်ည္လား..။
သစ္ပင္အုပ္မ်ားၾကားမွာ ေသနတ္ကုိင္လူ(၄)ေယာက္ထြက္လာသည္။
မမေလး..ရတနာပစၥည္းေတြယူခဲ့ျပီးပါျပီ..။
ေကာင္းတယ္…ဟုိေကာင္မကုိၾကိဳးတုပ္ျပီးေခၚခဲ့.နယ္စပ္မွာ.ေရာင္းစားလုိ႔ရတယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ ထုိလူမ်ားက ၀ုိင္းျပီးဆြဲေခၚၾကသည္။
ရွင္တုိ႔…လူယုတ္မာေတြ။ လြတ္…လြတ္..ေမထက္ပုိင္စုိးက အားကုန္ရုန္းသည္။
ေဒၚနန္းၾကာညိဳက တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ေနသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာဘဲ သူမမ်က္ႏွာရႈံမဲ့သြားသည္..။ လည္ပင္းကုိ လက္မ်ားျဖင့္အုပ္လုိက္သည္။
လည္ပင္းမွေသြးမ်ားက်ဆင္းလာကာေျမေပၚကုိလဲက်သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္း..မေသေသး။
ဒီယီးဒယုိင္ျဖင့္ထလာသည္။ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ ဆြဲေခၚေနေသာ လူမ်ားတန္႔သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းကုိ ၀ုိင္းပစ္ၾကရာ မင္းမင္းထြန္း ကား ေဒၚနန္းၾကာညိဳ၏ အေလာင္းေပၚသုိ႔ထပ္ရက္ၾကီးက်သြားေတာ့သည္။
စပယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ အေတြးႏြံထဲ စီးေမွ်ာေနေသာ ေမထက္ပုိင္စုိးသည္ ကားေပၚသုိ႔တက္ကာေနရာယူလုိက္သည္။
သူမထုိင္ခုံေဘးေနရာကားလစ္လပ္ေနေသးသည္။
လုိက္မည့္သူမလာေတာ့ဘူးထင္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခြဲခြာရဦးမည္။
တကယ္ေတာ့သူမျမိဳ႕သာျမိဳ႕ကုိမေရာက္ဖူး.။ထုိျမိဳ႕သာျမိဳ႕တြင္အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚျမေကသီရွိသည္။
အေဒၚျဖစ္သူမွစာေရးသားလုိက္သျဖင့္ သူမျမိဳ႕သာျမိဳ႕ကုိခရီးထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
မိဘမ်ားဆုံးပါးသြားျပီးကတည္းက ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနေသာ သူမအဖုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အလွျပင္ဆုိင္ေလးစုစပ္ဖြင့္ကာ
ဘ၀ကုိရပ္တည္ေနရျခင္းျဖစ္ရာ ျမိဳ႕သာမွအေမညီမျဖစ္သူေဒၚျမေကသီမွ သူမအားအေမြခြဲေပးရန္ႏွင့္
အလည္အပတ္လာရန္စာေရးျပီးလွမ္းေခၚသျဖင့္ ဆုိင္အားသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္လႊဲထားခဲ့ျပီး
ခရီးထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ကဲ..ခရီးသည္မ်ား။ေက်းဇူးျပဳျပီး တံခါးမွန္ေလးေတြကုိ ခ်ထားေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။
စပယ္ယာ၏ေအာ္သံကထြက္ေပၚလာသည္။
သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူစုစုက သူမအားလက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပကာႏႈတ္ဆက္ရင္းက်န္ခဲ့သည္။
ဟုိး.ထား..ဟုိမွာတစ္ေယာက္လုိက္လာတယ္..။
စပယ္ယာေအာ္သံေၾကာင့္ၾကည့္လုိက္ရာ..လူရြယ္တစ္ေယာက္ကကားကုိရပ္ေပးရန္ေအာ္ရင္းေျပးလုိက္လာသည္။
အသက္ကေတာ့ သူမထက္နည္းနည္းၾကီးဟန္တူသည္။ (၂၇)ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။
ကားတံခါးကုိ စံပယ္ယာကဖြင့္ေပးရင္း။။
ေနာက္က်ေနတယ္ေနာ္..အကုိကံေကာင္းလုိ႕….ကားမွီတာ။
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..လမ္းမွာကားပိတ္ေနလုိ႔ဗ်…ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ထုိလူကျပန္ေျပာသည္.။
ဟုိမွာ ခင္ဗ်..အကို႔ထုိင္ခုံက…။
ေမထက္ပုိင္စိုးလည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထုိလူကသူမေဘးနားမွာ၀င္ထုိင္လာသည္။
ဟူး..ေမာလုိက္တာဗ်ာဟုေျပာျပီး..သူ႔မ်က္ႏွာမွေခၽြးမ်ားကုိ တစ္သွ်ဴးျဖင့္သုတ္ေနေသးသည္။
ျပီးမ်သူမကုိျပဳံးျပသျဖင့္ သူမကလည္းျပန္ျပီးျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
ေမာင္းလုိ႔ရျပီ..ဆရာေရ..စပယ္ယာ၏စကားသံအဆုံးတြင္ ကားဘီးကတေရြ႕ခ်င္းလိမ့္ကာ
ေအာင္မဂၤလာကား၀င္းထဲမွ တျဖည္းျဖည္းထြက္ခြာလာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးလည္း သက္ျပင္းေလးကုိခ်ရင္း သူမသြားရမည့္ခရီးအတြက္ေတြးေတာစဥ္းစားေနေတာ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ကားၾကီးက ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေ၀းသထက္ေ၀းကြာလာေလေတာ့သည္။(၂)
ဒီကငါ့ညီမက ဘယ္သြားမွာလည္း..။
ေဘးမွလူ၏ အေမးေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိး သတိ၀င္လာသည္.။သူမအိပ္ငုိက္ေနတာကုိး။
ဟုိ.ျမိဳ႕သာကုိသြားမလုိ႔ပါ..။
ေၾသာ္.ျမိဳ႕သာကိုသြားမလုိ႔လား..ကၽြန္ေတာ္လည္းျမိဳ႕သာကုိသြားမလုိ႔ဘဲ။
ဟင္.ဒီကအကုိကျမိဳ႕သာကုိေရာက္ဖူးလုိ႔လား။
တစ္ခါေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္ညီမရဲ႕ အလုပ္ကိစၥနဲ႔.။
အကုိ႔နာမည္က ေအာင္ထက္ပါ..ညီမကေရာ ျမိဳ႕သာျမိဳ႔ေပၚဘဲလား။
မဟုတ္ပါဘူးအကုိ..ညီမကျမိဳ႕သာျမိဳ႕နယ္ထဲက ေရခ်မ္းအုိးဆုိတဲ့ရြာကုိသြားမလုိ႕ပါ..။
ေၾသာ္.ေရခ်မ္းအုိးေတာ့အကုိမေရာက္ဖူးဘူး..။
ေအာင္ထက္ကလွမ္းေျပာလုိက္ရင္း.
တစ္ေယာက္ထဲခရီးထြက္လာတာဆုိေတာ့ေရခ်မ္းအုိးမွာ အမ်ဳိးေတြမ်ားရွိေနလုိ႔လားငါ့ညီမက။
ရွိတယ္အကုိ..အေဒၚတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္…ဒါနဲ႔အကုိ ျမိဳ႕သာကုိေရာက္ဖုိ႔ဘယ္ေလာက္လုိေသးလဲ..။
ေနာက္ေန႔မနက္(၈)နာရီေလာက္မွေရာက္မွာ ညီမရဲ႕။
အေ၀းၾကီးပဲေနာ္..။
သုိ႔ျဖင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေအာင္ထက္ႏွင့္ေမထက္ပုိင္စုိးမွာ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း
တစ္ေယာက္ေျပာၾကရင္း ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ ေအာင္ထက္က သူကကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္း။
ျမိဳ႕သာမွာ ကုန္ဖုိးမ်ား ေတာင္းစရာရွိသျဖင့္ သြားေရာက္ေၾကာင္းေျပာသလုိ။
ေမထက္ပုိင္စုိးကလည္း သူမဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ားကုိေျပာျပရင္း တျဖည္းျဖည္းရင္းႏွီးလာၾကသည္။
ကားစီးလာရင္း ကားေပၚမွာျပေသာဗြိဒီယုိဇာတ္လမ္းမ်ားကုိၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။
ခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ား..ခဏ အနားယူႏုိင္ပါျပီ..။
ကားကစားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုေရွ႕တြင္ ခဏ နားလုိက္သည္။
ေအာင္ထက္ႏွင့္ေမထက္ပုိင္စုိးလည္း ကားေပၚမွဆင္းကာအေညာင္းအညာေျဖရန္..ဆုိင္ထဲခဏ၀င္ခဲ့သည္။
ေမထက္..ညီမေလးဘာစားမလဲ..။
ဟုိ..မစားခ်င္ေတာ့ဘူးအကုိ..ကားစီးလာရသျဖင့္ မူးေနာက္ေနေသာေမထက္ပုိင္စိုးအဖို႔ အေအးကုိသာမွာေသာက္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ သူမေျခေထာက္နားသုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာ ပြတ္သပ္မႈကုိခံစားရသည္။
အုိ..ေၾကာင္ေလးပါလား..ေရႊ၀ါေရာင္အေမြးေလးေတြႏွင့္တေညာင္ေညာင္ေအာ္ျပီးအစာလာေတာင္းေနသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးကေၾကာင္ေလးကုိ ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္ျပီး စားပြဲထုိးေလးကုိလွမ္းေခၚလုိက္သည္။
စားပြဲထုိးေလးက အနားကုိေရာက္လာသည္။
ဘာမ်ားအလုိရွိပါသလဲ..အမ..
ဟုိေလ.ထမင္းကုိငါးေလးနဲ႔နယ္ျပီးေပးပါလား သူ႕ကုိေကၽြးရေအာင္။ေၾကာင္ေလးကုိညႊန္ျပျပီးေမထက္ပုိင္စုိးကေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေမထက္ကေၾကာင္ခ်စ္တတ္တယ္ထင္တယ္..
ဟုတ္တယ္အကုိေၾကာင္ေလးေတြဆုိအရမ္းခ်စ္.။ေမထက္ပုိင္စိုးကျပဳံးရင္းျပန္ေျပာလုိက္သည္။
ေၾကာင္ေလးကေမထက္ပုိင္စုိးထမင္းေကၽြးျပိးေသာ္လည္းသူမနားမွမခြာ။
ကားေပၚသုိ႔ ျပန္လုိက္ရန္အတက္တြင္ ေမထက္ပုိင္စုိးေနာက္မွ ေျပးလုိက္လာခဲ့သည္။
အင္း..ပုိင္ရွင္မရွိေသာေၾကာင္ေလးထင္သည္..။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ေၾကာင္ေလးကုိ သူမႏွင့္အတူတူဆက္ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးကားေပၚတြင္ ေၾကာင္ေလးကား သူမေပါင္ေပၚတြင္ ျငိမ္သက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေတာ့တယ္။(၃)
ညီမေလးထေတာ့ေရာက္ျပီ..
သူမပုခုံးကုိကုိင္ကာ ခပ္ဖြဖြေလးလႈပ္ႏႈိးလုိက္သံေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးအိပ္ေပ်ာ္ေနရမွာႏုိးလာပါတယ္..။
အုိ..ရွက္လုိက္တာ…
သူမတစ္ကုိယ္လုံးက ေအာင္ထက္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာကုိး။
ကုိေအာင္ထက္ကုိမွီျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
ေဆာရီးေနာ္အကုိ..ရပါတယ္ညီမေလး…ညီမေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာမုိ႔လုိ႔ မႏုိးတာပါ..။
ျမိဳ႕သာကားဂိတ္ကုိေရာက္ေနျပီ..ညီမေလးရဲ႕။
ဟုတ္ဟုတ္..အကုိ..ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေအာင္ထက္ကုိ ရွက္ျပဳံးေလးနဲ႔လွမ္းေျပာလုိက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ေအာင္ထက္ကလည္းေမထက္ပုိင္စုိးမ်က္ႏွာေလးကုိ တစ္လမ္းလုံးၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလး။
ေမထက္ပုိင္စိုးရင္ထဲမွာလည္း ေအာင္ထက္ဆုိေသာ လူညိဳထြားရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာတစ္လမ္းလုံးအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာကုိသတိရျပီး
ရင္ေတြတဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနပါတယ္။
ကဲအကုိကေတာ့ ျမိဳ႕ထဲဆက္သြားေတာ့မယ္…ညီမေလးကဆက္သြားရဦးမယ္ေရခ်မ္းအုိးကုိ..။
ဟုတ္..အကုိ..အကုိအလုပ္ေတြျပီးရင္ ညီမေလးတို႔ရြာဘက္ကုိအလည္လာပါဦး။
လာခဲ့မယ္..စိတ္ခ်..ေၾသာ္ေရခ်မ္းအုိးသြားႏုိင္မဲ့ ယာဥ္စုံစမ္းေပးရဦးမလား။
ရတယ္အကုိ ဟုိနားက ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္မွာဘဲစုံစမ္းလုိက္ေတာ့မယ္။
အကုိသြားစရာရွိတာသြားပါ..။
ေမထက္ပုိင္စုိးႏွင့္ေအာင္ထက္ကားအျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ရင္းခြဲခြာလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ေၾကာင္ေလးကုိေပြ႕ျပီး အထုပ္ကုိဆြဲကာ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္ရွိရာကုိလာခဲ့ပါတယ္။
ဟုိေလ..ေရခ်မ္းအုိးရြာကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးႏုိင္မလားရွင့္။
သူမက ဆုိင္ကယ္တစ္စီးကုိလွမ္းေမးလုိက္သည္။
ဟုိ…ေရခ်မ္းအုိး..ဟုတ္လား။ လူရြယ္ကားမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္..
ဟုိဟုိ..ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးခင္ဗ်..ဟုေျပာကာမ်က္ႏွာကုိလြဲသြားသည္။
ဘာလဲမသိ..ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေရခ်မ္းအုိးဟုေျပာလုိက္တုိင္းေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔သြားေသာမ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္
ကယ္ရီသမားမ်ားကားမ်က္ႏွာလြဲသြားၾကသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားတစ္ဦးေရာက္လာသည္။
အသက္(၅၀)ခန္႔ရွိျပီ.။
ဦး..ေရခ်မ္းအုိးရြာကုိသြားခ်င္လုိ႔..။
ထုိဦးေလးၾကီးကလည္းထူးဆန္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ သူမကုိၾကည့္ျပီး..။
ဟုိေလ..ငါ့တူမၾကီးကဘာကိစၥနဲ႔သြားခ်င္တာလဲကြဲ႕။
ေဒၚေလးဆီသြားမလုိ႔ပါ..။ ေၾသာ္…ထုိဦးေလးၾကိးကခဏစဥ္းစားလိုက္ျပီး။
အင္းေလဦးေလးရြာနဲ႕ခပ္နီးနီးေနရာအထိလုိက္ပုိ႔ေပးမယ္။
ငါ့တူမၾကီးတစ္ေယာက္ထဲ ကုိယ့္သမီးအရြယ္ေလး မသြားတတ္မလာတတ္ျဖစ္ေနမွာ စုိးလုိ႔လုိက္ပုိ႔တာေနာ္။။
ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ..ဥိးေလးၾကိးကေျပာမည္ျပဳျပီးမွစကားကုိျဖတ္လုိက္သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိး စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲလုိ႔ေတြးမိသည္။
ဒါေပမဲ့..မေမးျဖစ္ေတာ့။
ဆုိင္ကယ္ေပၚ တက္လုိက္ေတာ့သည္။(၄)
ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားဦးေလးၾကီးက ဆုိင္ကယ္ကုိလမ္းတစ္ေနရာတြင္ ရပ္လုိက္သည္။
ဦးေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ..ေမထက္ပုိင္စုိးကလွမ္းေမးလုိက္သည္။
ဟုိကြယ္..ငါ့တူမၾကီးေရေျပာရမွာေတာ့အားနာပါတယ္…ဦးေလးဒီနားထိပဲလုိက္ပို႔ႏုိင္မယ္…။
ရွင္..ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဦးေလးရဲ႕..။ရြာကုိမွမေရာက္ေသးတာ။
ေရာက္ေတာ့မွာပါငါ့တူမရယ္…ဒီလမ္းအတုိင္းေလွ်ာက္သြား..ေရွ႕ႏွစ္ဖာလုံေလာက္ေရာက္ရင္
ေရခ်မ္းအုိးကုိေရာက္ျပီ။
အာ့ဆုိလဲျပီးတာပဲဦးေလးရယ္..ေမထက္ပုိင္စိုးကမေက်နပ္ေသာေလသံျဖင့္ေျပာလုိက္ျပီး
ဆုိင္ကယ္ငွားခပုိက္ဆံကုိရွင္းေပးလုိက္သည္။
ခက္တာပဲေနာ္…ဘယ္လုိလူေတြလဲမသိ..ဒီနားနဲ႔ဒီနားနီးနီးေလးကုိ..။
ေရခ်မ္းအုိးကားတကယ္လာမွျမိဳ႕သာႏွင့္သိပ္မေ၀း။ (၄)မုိင္ခန္႔သာကြာမည္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လုိက္မပုိ႔ခ်င္ၾကတာလဲမသိမေက်မနပ္ႏွင့္ေတြးမိသည္။
ေညာင္…ပူစီေလးကား သူမေပြ႔ထားတာၾကာသျဖင့္ေညာင္ခနဲအသံေပးသည္။
ခ္ခ္..ပူစီကေတာ့ပ်င္းေနျပီထင္တယ္ဟုေတြးကာ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လမ္းေလွ်ာက္ေစလုိက္သည္။
သူမအနည္းငယ္ေလွ်ာက္လာစဥ္ ဆုိင္ကယ္စက္သံၾကားရသည္။
သူမသြားေနေသာလမ္းဘက္မွျဖစ္သည္။
ဆိုင္ကယ္စီးလာေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္။
သူမနားတြင္ဆိုင္ကယ္ကုိရပ္လုိက္သည္။
ညီမေလးေမထက္ပုိင္စုိးမဟုတ္လား…ဟုတ္ပါတယ္…အကုိကဘယ္သူ။
ညီမေလးရဲ႕အကုိေလ.. မင္းမင္းထြန္း..အေမကညီမေလးကုိၾကိဳခုိင္းလုိက္တာ.ညီမေလးဒီေန႔လာမယ္တဲ့။
သူမအကုိ၀မ္းကြဲမင္းမင္းထြန္းျဖစ္မည္။ အေဒၚျဖစ္သူေဒၚျမေကသီမွသား(၂)ေယာက္ရွိသည္။
ငယ္စဥ္က ရန္ကုန္အလည္လာစဥ္ကတစ္ေခါက္ေတြ႔ဖူးေသာ္လည္း ငယ္တုန္းကမုိ႔မမွတ္မိေတာ့။
ကဲ.ကဲ.ညီမေလးအထုပ္ေတြအကုိ႔ကုိေပး
ဆုိင္ကယ္ေရွ႕ခြၾကားမွတင္လုိက္မယ္ဟုဆိုကာ မင္းမင္းထြန္းကသူမအ၀တ္ထုပ္ကုိယူလုိက္သည္။
ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြင္ သူမတက္လုိက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ကုိ မင္းမင္းထြန္းကေမာင္းႏွင္လုိက္ေတာ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဆုိင္ကယ္ကရြာထဲ၀င္လာသည္။ ရြာဟုသာဆုိသည္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ျမိဳ႕မွသူေဌးမ်ား အပန္းေျဖရန္ ၀ယ္ထားၾကဟန္တူသည္။ အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းေတြအလုံး(၂၀)ခန္႔သာရွိျပီး
ေရာ္ဘာပင္မ်ားစုိက္ပ်ဳိးထားၾကသည္။ အိမ္ေတြအားလုံးနီးနီးလူမရွိၾက။
ျခံေစာင့္မ်ား၊အလုပ္သမားမ်ားသာရွိၾကသည္ကုိသတိထားမိသည္။
ဆုိင္ကယ္က ရြာစြန္မွက်ယ္၀န္းလွေသာျခံၾကီးတစ္ျခံေရွ႕တြင္ရပ္လုိက္သည္။
ျခံ၀န္းပတ္ပတ္လည္ကုိ အုတ္တံတုိင္းခတ္ထားျပီး ျခံေရွ႕အုတ္နံရံတြင္ သူချမိဳင္ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ထားသည္ကုိေတြ႕ရသည္။
မင္းမင္းထြန္းကဆုိင္ကယ္ကုိရပ္လုိက္ျပီး သံပန္းတံခါးမွ ေခါင္းေလာင္းကုိဆြဲလုိက္သည္။ကုိကုိေလးျပန္လာျပီလား..
ျခံတံခါးလာဖြင့္ေသာ သူ၏မ်က္ႏွာေၾကာင့္..
အမေလး…ေမထက္ပုိင္စုိး ထိတ္လန္႔သြားသည္။သူမလန္႕မည္ဆုိလွ်င္လည္းလန္႕စရာပင္။
ျခံတံခါးလာဖြင့္ေသာဦးေလးၾကီးက မ်က္ႏွာတြင္ ဓါးဒဏ္ရာၾကီးက နဖူးစပ္မွ ေမ့ရုိးတိုင္ေအာင္ကန္လန္႔ျဖတ္ၾကီး ထင္းကနဲကုိး။
မင္းမင္းထြန္းက…ဦးဘေမာင္ရျပီ တံခါးကုိကၽြန္ေတာ္ပဲပိတ္လုိက္ေတာ့မယ္ရျပီ..ရျပီ..လုိ႔ေျပာလိုက္ျပီး
ျခံတံခါးေသာ့ကုိပိတ္လုိက္သည္.
ဦးဘေမာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိသိလား…ခင္ဗ်ားသြားလုိ႔ရျပီ…
ခင္ဗ်ားလုပ္တာနဲ႔ညီမေလးေၾကာက္ေနဦးမယ္…။
ဦးဘေမာင္ဆုိေသာ အဘုိးၾကီးကား မေက်မနပ္ျဖင့္ၾကည့္ျပီး အိမ္ၾကီးဘက္သုိ႔ျပန္သြားေလသည္။
မင္းမင္းထြန္းက ေမထက္ပုိင္စုိးရဲ႕အိတ္မ်ားကုိယူျပီး…
မနန္းေရ..မနန္း….ဒီမွာလာကူသယ္ပါဦးလုိ႔ အိမ္ထဲသုိ႔ေအာ္ေခၚလုိက္သည္။
အိမ္ထဲမွ အသားျဖဴျဖဴရုပ္ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ အသက္ (၄၀)ခန္႔ရွိမည္ျဖစ္ေသာ မိန္းမေခ်ာေခ်ာၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူမ၏ အသက္(၅၀)ခန္႔အသားညဳိညိဳ ရုပ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ုိးသမီးၾကီးတစ္ဦးထြက္လာသည္။
အသားညဳိညဳိႏွင့္ မိန္းမၾကိးက သူမဆီေလွ်ာက္လာျပီးသူမကုိ ဖက္လုိက္သည္။
တူမေလးေရာက္လာျပီကုိး…ေဒၚေလး၀မ္းသာလုိက္တာလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
သူမအေဒၚျမေကသီဆုိတာသူကုိးလုိ႔ ေမထက္ပုိင္စုိးေတြးလုိက္ပါတယ္။
ငယ္တုန္းကသာ ျမင္ဖူးတာဆုိေတာ့သူမမမွတ္မိတာသိပ္မဆန္း။
မနန္းေရ အထုပ္ေတြကုိ ယူသြားလုိက္…ျပီးေတာ့ တူမေလးေနမဲ့ အခန္းကုိလုိက္ျပလုိက္ဦး။
ဟုတ္ကဲ့..မမၾကီး….အသားျဖဴျဖဴႏွင့္မနန္းဆုိေသာအမ်ဳိးသမီးေျဖလုိက္ျပီး
သူမအထုပ္မ်ားကုိ ဆြဲကာအိမ္ၾကိးထဲသုိ႔၀င္သြားလုိက္ပါတယ္။
မင္းမင္းထြန္းေရ..မင္းညီမေလးကုိ ဂရုစုိက္ဦးေနာ္…ေဒၚေလးေခါင္းနည္းနည္းမူးလုိ႔နားလုိက္ဦးမယ္ဆုိျပီး
ေဒၚျမေကသီကေျပာလုိက္ပါတယ္။
မနန္းေခၚသြားတဲ့ေနာက္ကုိ ေမထက္ပိုင္စုိးလဲလုိက္သြားပါေတာ့တယ္။
အိမ္ၾကီးက အက်ယ္ၾကီးပါ.။ သူမေနရမဲ့ေနရာကအိမ္အေပၚထပ္မွာပါ။
မနန္းက အိမ္အေပၚထပ္ကဘယ္ဘက္ေထာင့္ဆုံးအခန္းဆီကုိသူမကုိေခၚသြားပါတယ္။
ဒီအခန္းမွာေနရမွာေနာ္သမီး။
သမီးဘယ္ဘက္အခန္းက မမၾကိးေနတာ။ ဟုိဖက္အခန္းက မနန္းအခန္း။
အိမ္အေပၚထပ္ကုိတက္တက္ခ်င္း ေလွခါးနားမွာ အခန္းတစ္ခန္းကုိေသာ့ခတ္ထားတာေတြ႔တာေၾကာင့္။
ဒီအခန္းကကေရာ မနန္း။ ေမထက္ပုိင္စုိးကေမးလုိက္ပါတယ္။
ဟုိေလ..အဲ့အခန္းက စတုိခန္းပါ.။ေသာ့ေပ်ာက္ေနလုိ႔။ အသစ္လဲရဦးမွာလုိ႔။ မနန္းကမ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ေျဖလုိက္ပါတယ္။
တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလုိ႔ေမထက္ပိုင္စုိးေတြးလုိက္ပါတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြက ဘယ္မွာေနၾကလဲဟင္…။
က်န္တဲ့သူေတြက အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေနၾကပါတယ္။ မနန္းသြားဦးမယ္…သမီးအနားယူလုိက္ဦးဆုိျပီး စကားစကုိျဖတ္ကာ မနန္းကအိမ္ေအာက္ထပ္ကုိ ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။(၅)
ခရီးပန္းလာသည္ႏွင့္မည္မွ်ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ..။
သူမ၏ကုိယ္ကုိတစ္စုံတစ္ရာ၏ ပြတ္သပ္က်ီစယ္မႈေၾကာင့္ သူမႏုိးလာသည္။
ေညာင္..ေညာင္..
ေၾသာ္ပူစီေလးပါလား…။သူမလမ္းတြင္ေခၚလာေသာေၾကာင္ကေလး။
တေညာင္ေညာင္ျဖင့္အစာေတာင္းေနသည္။
အခ်ိန္ကားညေန(၆)နာရီရွိေနျပီျဖစ္သျဖင့္ အနည္းငယ္ေမွာင္စျပဳေနျပီ။
ေဒါက္..ေဒါက္…အခန္းတံခါးကုိေခါက္သံၾကားရသည္…။
သမီး..ေမထက္ပုိင္စုိး..မနန္းအသံ…။
သမီး..ႏုိးျပီလား မမၾကီးက ညေနစာစားရေအာင္တဲ့..ေအာက္ထပ္ကထမင္းစားခန္းကုိဆင္းခဲ့ပါတဲ့။
ဟုတ္ကဲ့..မနန္း…။
ကပုိကယုိျဖစ္ေနေသာခႏၶာကုိယ္ႏွင့္တြန္႔ေက်ေနေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကုိ အနည္းငယ္ျပင္ဆင္လုိက္ျပီးေအာက္ထပ္ကုိဆင္းခဲ့သည္။
ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ကား ေဒၚေလးျဖစ္သူျမေကသီ၊ မင္းမင္းထြန္းႏွင့္ မနန္း၊ ထုိ႔အျပင္သူမ မျမင္ဖူးေသာ သူမႏွင့္ရြယ္တူလူငယ္တစ္ေယာက္ကုိလည္းေတြ႔ရသည္။
သမီးေမထက္..လာထုိင္။ေဒၚေလးျမေကသီကေခၚလုိက္သည္။
ထူးေတာ့ထူးဆန္းေနသည္ဟုထင္ရသည္။ လူေတြလုိေနသလုိပဲ။သူမေရာက္ကတည္းကသတိထားမိသည္။
ေဒၚေလးျဖစ္သူျမေကသီတြင္ သားႏွစ္ေယာက္ရွိသည္ဟုသိထားသည္။
ျပီးေတာ့ေဒၚေလးျမေကသီေယာက်ၤားေရာ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။
ထမင္းစားျပီးမွ ေမးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ထမင္းစားျပီးတာနဲ႔..
မနန္းေရႏြားႏုိ႔ေလးနည္းနည္းေလာက္ရမလား။ အင္း..ရတယ္။
ဘာလုပ္မလုိ႔လဲသမီးက။ ဟုိေလသမီးေသာက္မလုိ႔လုိ႔ေမထက္ပုိင္စုိးကေျဖလုိက္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းကေတာ့ အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့သူမေၾကာင္ကေလးကုိတုိက္မလုိ႔ပါ။
ထမင္းစားျပီးတာနဲ႔ေဒၚေလးျမေကသီက
သမီးလာ..ဧည့္ခန္းထဲကုိ.မနန္းတုိ႔သြားလုိ႔ရျပီလုိ႔..ေဒၚေလးျမေကသီကေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲကုိေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဒၚေလးျမေကသီက..အခန္းအ၀င္တံခါးကုိလုိက္ကာခ်လုိက္ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ စႏၵာရားတစ္လုံးကုိလည္းေတြ႔ရပါတယ္။
ျပီးေတာ့ဧည့္ခန္းနံရံမွာ အ၀တ္အုပ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားျဖစ္ဟန္တူတဲ့ အရာတစ္ခုကုိလည္းေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ေဒၚေလး..ဘာေျပာမလုိ႔လဲဟင္…။
သမီးကုိ ဒီအိမ္ၾကီးမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေလးေတြကုိေျပာျပမလုိ႔ပါ။..
သမီး.ဟုိနံရံမွာအုပ္ထားတဲ့အ၀တ္စကုိဖယ္ၾကည့္လုိက္ပါ..။
ေမထက္ပုိင္စုိးလဲနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့အ၀တ္စကုိ ဖယ္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
အမေလး..
ထိတ္လန္႔မႈေၾကာင့္ သူမလဲမက်သြားေအာင္ မနည္းထိန္းလုိက္ရပါတယ္။နံရံမွာေတြ႔လုိက္ရတဲ့ပုံကေတာ့..။လူၾကီးတစ္ေယာက္ပုံပါ…ထုိလူၾကိးဟာ ေဒၚေလးရဲ႕ေယာက်ၤားဦးသက္ထြန္းရဲ႔ပုံဆုိတာသူမသိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ဦးသက္ထြန္းရဲ႕ဓါတ္ပုံက နဖူးအလယ္မွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာၾကိးနဲ႔ ထုိေသနတ္ဒဏ္ရာမွက်ေနတဲ့ ေသြးေတြက ပန္းခ်ီကားေအာက္ေျခမွာေျခာက္ကပ္ေနသလုိ
ဦးသက္ထြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာၾကီးကလည္းေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။တစ္စုံတစ္ရာကုိ
မေက်နပ္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ပါ..အသက္၀င္လွပါတယ္။
အရမ္းလန္႔သြားလားသမီး..ေဒၚျမေကသီကေမထက္ပုိင္စုိးကုိေပြ႕ဖက္ရင္းလွမ္းေျပာလုိက္ပါတယ္..။
ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲေဒၚေလးရယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးကုိေခၚလုိက္တာပါသမီးရယ္။ေဒၚေလးေၾကာက္တယ္။
အဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကလြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ကစခဲ့တာ…။
နင့္ဦးေလးက တစ္ရက္အမဲလုိက္ထြက္သြားတယ္ေလ…ျပန္လာေတာ့အပမွီတဲ့အတုိင္းပဲ…။
သူ႕ကုိေဒၚေလးကအကုသုိလ္အလုပ္ေတြမလုပ္ပါနဲ႔လုိ႔ေျပာပါတယ္သမီးရယ္။
သူျပန္လာတဲ့ေန႔က မွတ္မွတ္ရရ လကြယ္ညမွာသမီးရဲ႔…။
ေဒၚေလးကုိ အိမ္ထဲမွာ ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ျပီး ေျပးစမ္းလုိ႔ေျပာတယ္။
ေဒၚေလးလဲေနာက္တာမွတ္ေနတာ…သူကတကယ္ေျပာေနတာ။
မေျပးရင္ေသမွာဆုိတာသိလုိက္ရေတာ့ ေျပးတာေပါ့သမီးရယ္…။
သူကေလ အမဲလုိက္တဲ့အတုိင္းပဲ ေဒၚေလးေနာက္ကုိလုိက္တာ။
မ်က္လုံးေတြကလည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔…။
ေနာက္ဆုံး ေတာထဲအေရာက္မွာ ခလုပ္တုိက္ျပီး သူလဲက်ေတာ့ သူ႔ေသနတ္ကက်ည္ကထြက္ျပီး
သူ႔နဖူးကုိေဖာက္ထြက္သြားတယ္။ပြဲခ်င္းျပီးပါပဲသမီးရယ္။
ဟင့္ဟင့္..ေဒၚျမေကသီကငုိယုိေနတာေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးကေပြ႕ဖက္ျပီးႏွစ္သိမ့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဒီပုံကေရာဘယ္လုိျဖစ္တာလဲေဒၚေလး..
အဲ့ဒါကေလသူမကၽြတ္ေသးတာထင္တယ္…။အရင္ကအေကာင္း။
သူေသျပီးတဲ့ေနာက္မွာ လကြယ္ညေတြဆုိ ဒီအခန္းထဲကစႏၵယားသံကိုၾကားရတယ္။
မနက္လင္းရင္ ဒီဓါတ္ပုံကေျပာင္းေျပာင္းေနတယ္။
မ်က္ႏွာမွာေသနတ္ဒဏ္ရာၾကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္သမီးရယ္။
ေသြးေတြကလည္းက်က်လာတယ္။ သူေျခာက္ေနတာသမီးရယ္။
တေစၧ..တေစၧ..သမီးရဲ႕..ေဒၚေလးျမေကသီက ငုိယုိျပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေလးသားၾကီးကေရာ….ေမထက္ပုိင္စုိးကေမးလုိက္ပါတယ္။
သားၾကီးကေလ…သားၾကီးက..
ေဒၚေလးျမေကသီကေျပာရင္း အသံမထြက္ေတာ့ပဲ..မ်က္ရည္မ်ားသာက်ဆင္းလာပါေတာ့တယ္။(၆)
လြန္ခဲ့ေသာ (၆)လခန္႔က…..
ေမေမေရ…ဒါသားရဲ႕ခ်စ္သူ နဒီတဲ့..။
သားျဖစ္သူ မင္းမင္းေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးေသာ မိန္းကေလးကုိ ေဒၚျမေကသီၾကည့္လုိက္သည္..။
မိန္းကေလးမ်က္ႏွာေလးကျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနသည္။
မ်က္ႏွာ၀ုိင္း၀ုိင္း၊မ်က္လုံးျပဴးျပဴး၊မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလး။ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည့္မိန္းကေလး။
ရွက္ေနဟန္တူသည္။
ေဒၚျမေကသီ ျမင္ျမင္ခ်င္းထုိမိန္းကေလးကုိသေဘာက်သြားသည္။
သမီးေလးကခ်စ္စရာေလးပဲကြယ္…သားေရလက္မလြတ္ေစနဲ႔သိလား..။
အုိ..မိန္းကေလးကရွက္ေနဟန္တူသည္ မ်က္ႏွာေလးကုိေအာက္ကုိငုံ႕ထားသည္။
သုိ႔ျဖင့္ သားႏွင့္သေဘာတူညီကာလက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။ နဒီေလးကားမိဘမ်ားမရွိသူျဖစ္သည့္အျပင္
ေဒၚျမေကသီကုိယ္တုိင္လည္း သမီးမရွိသူျဖစ္သည့္အတြက္ နဒီေလးအေပၚအခ်စ္ပုိခဲ့ရသည္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူဆုံးပါးသြားသျဖင့္အေဖာ္ကင္းမဲ့ေနေသာ ေဒၚျမေကသီအတြက္
နဒီကုိသူမ၏တုိးတိုးေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အတြင္းေရးရာကိစၥရပ္မ်ားကုိတုိင္ပင္စရာျဖစ္ခဲ့သည္။
သားငယ္မင္းမင္းထြန္းကလည္းမရီးျဖစ္သူကုိ အမရင္းတစ္ေယာက္လုိခ်စ္ခင္သလုိ
နဒီကလည္းခ်စ္ခင္ခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ေနလာခဲ့ၾကရာမွ နဒီေရာက္ျပီး(၂)လခန္႔အၾကာတြင္…
ယေန႔သားျဖစ္သူမင္းမင္းေအာင္ႏွင့္ ေခ်ြးမျဖစ္သူနဒီတုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ဆင္းမလာေသးသျဖင့္
သူမအေပၚထပ္သုိ႔တက္သြားသည္။
သားျဖစ္သူႏွင့္ေခၽြးမျဖစ္သူတို႔က သူမအခန္းေဘးေလွခါးတက္တက္ခ်င္းဘယ္ဘက္အခန္းမွာေလ..
သားနဲ႔သမီးရထၾကေတာ့ေလ….ေကာ္ဖီေသာက္ရေအာင္
တုံ႕ျပန္သံမၾကားရ..တံခါးကုိေခါက္ရန္ျပင္လုိက္စဥ္ တံခါးကပြင့္သြားသည္။
ဟင္..ဘယ္သြားၾကတာလဲမသိဘူး..
အခန္းထဲကုိ၀င္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခုံတစ္လုံးလဲေနတာေတြ႔ျပီး…။
အေပၚမွာတန္းလန္းက်ေနေသာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း….
ထုိၾကိဳးတြန္ တန္းလန္းက်ေနေသာေခၽြးမေခ်ာေလး နဒီ…
မ်က္လုံးမ်ားက ျပဴးထြက္ေနသည္.။
အမေလး…သမီးေရ….
လာၾကပါဦး…သမီးေလး…
ေဒၚျမေကသီကား ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္လုိက္ေလေတာ့သည္။(၇)
အဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိမင္းမင္းေအာင္ကဘယ္ေရာက္ေနလဲေဒၚေလး..
သားၾကီးကုိ အဲ့အခ်ိန္ကတည္းကမေတြ႕ရေတာ့တာပါ..သမီးရယ္…။
သူတို႔လင္မယား ဘာေတြဘယ္လုိျဖစ္ခဲ့မွန္းကုိ မသိပါဘူးသမီးရယ္။
သားၾကီးကုိ ေဒၚေလးတုိ႔ေနရာအႏွံ႔လုိက္ရွာခဲ့ေပမဲ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိမေတြ႔ရပါဘူးသမီးရယ္။
ဒါနဲ႔ေဒၚေလးနန္းက သမီးတုိ႔နဲ႔အမ်ဳိးေတာ္ေသးတာလား။
ဟင့္အင္း..သမီး…မေတာ္ဘူး..။
ဒါဆုိ..ဘယ္လုိလုပ္ျပီး…။
ဒါက သမီးဦးေလးကေခၚထားတာပါ။သူမဆုံးခင္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က သူ႕ကုိဒီအိမ္ေခၚလာခဲ့တာ။
သမီးဦးေလးက ပြဲေတြ၊အျငိမ့္ေတြသိပ္ၾကိဳက္တာ။
မနန္းရဲ႕နာမည္က နန္းၾကာညဳိတဲ့ နာမည္ၾကီးအျငိမ့္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ေပါ့ကြယ္။
သူနဲ႔သမီးဦးေလးက မရွင္းမရွင္းျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ထင္တာပဲ။
ေဒၚေလးကဇနီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သိခဲ့ေပမဲ့…။ဘာေျပာႏုိင္မွာလဲသမီးရယ္။
မနန္းကုိ မိန္းမခ်င္းစာနာတာရယ္..ေဒၚေလးမွာအေဖာ္လည္းမရွိတာရယ္ေၾကာင့္ဒီအိမ္မွာဆက္ထားခဲ့တာ။
ဒါနဲ႔ထမင္းစားခန္းမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ သမီးအရြယ္ေလာက္ေကာင္ေလးကေရာ။
သူကျခံေစာင့္ၾကီရဲ႕သားပါကြယ္.လူေမာင္တဲ့.အိမ္ေနာက္ကႏွင္းဆီျခံထဲမွာ
သူတို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ေနတယ္။
ေၾသာ္…အိမ္ေနာက္ဘက္မွာႏွင္းဆီျခံရွိတာကုိး မနက္ျဖန္မနက္က်မွသြားၾကည့္ဦးမယ္လုိ႔
ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ၀မ္းနည္းေနေသာေဒၚေလးကုိႏွစ္သိမ့္လုိက္ျပီး
သူမအခန္းသုိ႔ျပန္ခဲ့သည္။နည္းနည္းလည္းေမွာင္ေနျပီကုိး…။
အခန္းထဲေရာက္ေတ့ာ သူမေၾကာင္ေလးဗုိက္ဆာေနမွာပဲလုိ႕ေတြးျပီးေၾကာင္ေလးကုိရွာၾကည့္သည္။
ပူစီေရ…ပူစီ..
ေၾကာင္ေလးကုိမေတြ႕ သူမတစ္စုံတစ္ခုကုိနင္းမိသလုိခံစားရသည္။
နင္းမိေသာအရာေတြကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေသြးေတြ။
ဟင္…အခန္းထဲကုိေသြးေတြကဘယ္လုိေရာက္ေနပါလိမ့္။
ေသြးစီးေၾကာင္းမ်ားကား သူမအခန္းထဲရွိေရခ်ဳိးခန္းထဲမွစီးက်လာျခင္းျဖစ္သည္။
သူမစုိးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္ အခန္းထဲကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့..သူမရင္ေတြတုန္သြားသည္။
သူမေၾကာင္ေလး။ ရက္ရက္စက္စက္ကုိဓါးနဲ႔ထုိးသတ္ထားျပီး
ရင္ကုိခြဲထားသည္။
လႈပ္ရွားေနေသာ ရင္ကုိလက္ျဖင့္ဖိျပီး စိတ္ကုိတည္ျငိမ္ေအာင္မနည္းထိန္းေနရသည္။
ဘယ္သူကမ်ားရက္ရက္စက္စက္လုပ္သြားတာလဲကြယ္။
သူမေၾကာင္ေလးကုိသတ္သြားျပီ…ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တေစၧတကယ္ရွိေနျပီလားလုိ႔
သူမေၾကာက္ရြံ႕စြာေတြးေတာလုိက္မိပါတယ္။(၈)
ေဒါင္ အိမ္ၾကီးထဲမွ နာရီစင္မွ နာရီသံကထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ည(၁၂)နာရီထုိးပါျပီ
တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မႈကုိျဖဳိခြင္းလုိက္သံပါ…
အိပ္ယာေပၚမွာလူးလူးလြန္႔လြန္႔နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ ေမထက္ပုိင္စုိးတစ္ေယာက္ အခန္းအျပင္ကုိထြက္လာပါတယ္။
သူမအတြက္ ေန႔လည္က သူမေၾကာင္ေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကုိျမင္လုိက္ရတာေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တာပါ။
ဒိေနရာမွာ မီးမရတဲ့့အျပင္ လမုိက္ညျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီေန႔ညတိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။
ယခုမွသူမစဥ္းစားမိတယ္..ဒီေန႔ညလကြယ္ေန႔ညပါလား…။
ဒါဆုိ…ဒီေန႔ည…။
မီးအိမ္ေလးကုိင္ျပီး ေလွကားကေနေအာက္ကုိဆင္းသင့္မဆင္းသင့္စဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ.။
သူမလက္ကုိ အခန္းေထာင့္ကေနတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဆြဲထားတာေၾကာင့္
သူမလန္႔ေအာ္မိမလုိျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ထုိသူကသူမပါးစပ္ကုိလက္၀ါးျဖင့္အုပ္လုိက္ျပီး
ရႈးတုိးတုိးလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အကုိျဖစ္သူမင္းမင္းထြန္းပါလား…။
ေမထက္…ညီမေလးေအာက္မဆင္းနဲ႔ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္.။
နည္းနည္းေနရင္စႏၵယားသံၾကားရေတာ့မယ္။
ဒီေန႔လမိုက္ည…အကုိညီမေလးအခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားလုိ႔တက္လာတာ။
ခါတုိင္းဆုိအကုိေတာင္အခန္းထဲကမထြက္ဖူး။
အကုိျဖစ္သူအေျပာေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးလည္းေၾကာက္သြားပါတယ္။
သူမတုိ႔စကားေျပာခ်ိန္မွာပဲ ဧည့္ခန္းထဲကစႏၵယားသံထြက္ေပၚလာပါတယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညမွာထြက္ေပၚလာတာျဖစ္ျပီး တီးသံကသာယာေပမဲ့
ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
(၁၀)မိနစ္ခန္႔အၾကာမွာေတာ့ စႏၵယားသံကျငိမ္သက္သြားပါတယ္။
အကုိေလးမင္းမင္းထြန္းက ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ .လာညီမေလးဆုိျပီး လက္ဆြဲေခၚသြားတာေၾကာင့္
သူမလည္းေအာက္ထပ္ကုိမလုိက္ရဲလုိက္ရဲနဲ႔လုိက္ခဲ့ပါတယ္။
ဧည့္ခန္းတံခါးကအျပင္ကေသာ့ခတ္ထားတာပါ…။
မင္းမင္းထြန္းက အခန္းတံခါးေသာ့ကုိဖြင့္လုိက္ျပီး…ဧည့္ခန္းထဲကုိျပလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွရွိမေနပါဘူး။
ေမထက္ပုိင္စုိးေက်ာထဲမွစိမ့္တက္သြားပါေတာ့တယ္။
အကုိေလးမင္းမင္းထြန္းလက္ကုိလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အတင္းကုိဆြဲထားမိေတာ့တာပါပဲ။(၉)
ေဒါင္ နာရီစင္မွ အသံကုိၾကားလုိက္တာနဲ႔ ေဒၚျမေကသီတစ္ေယာက္ ေဘးနားကေမာင္လွကုိ အတင္းကုိဖက္ထားပါတယ္။
ေမာင္လွကျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ရဲ႕သားပါ။
ေဒၚျမေကသီက ဦးသက္ထြန္းမဆုံးခင္ကတည္းက ေကာင္ေလးကုိေမြးျပီးစားေနတာပါ။
ဦးသက္ထြန္းဆုံးေတာ့ ေမာင္လွကုိ သူမကတူအရင္းသားအရင္းလုိသေဘာထားဟန္ျဖင့္အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတာပါ။
ဟင္း..ဟင္း။။မေၾကာက္ပါနဲ႔..မမရဲ႕..ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လုံးရွိတာပဲကုိ။။။
ေမာင္လွက ေဒၚျမေကသီရဲ႕ တစ္ကုိယ္လုံးကုိယ္တစ္ရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းရင္းေျပာေနပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကလည္းတစ္ခိခိနဲ႔ သေဘာက်ေနပါတယ္။
ေမာင္လွကေဒၚျမေကသီရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲကုိမ်က္ႏွာအပ္လုိက္ပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီက သူ႔ကုိဘာဂ်ာမႈတ္တတ္စုပ္တတ္ေအာင္ ေသခ်ာသင္ေပးထားတာေၾကာင့္ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ျဖစ္ေနပါျပီ။
အသက္(၄၈)ႏွစ္ခန္႔ ရွိေနျပီျဖစ္ေပမဲ့ ေဒၚျမေကသီဟာ အျငိမ္းစားေနရသူပီပီ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္က
ေတာ္ေတာ္ေတာင့္ျပီးအရြယ္တင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္းေမာင္လွကိုအပီကုိင္ထားႏုိင္တာေပါ့။
ေဒၚျမေကသီရဲ႕ အဖုတ္ျပဲအာအာၾကီးကုိျဖဲျပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားပြင့္ဖတ္ေတြကုိ ေမာင္လွက
သူ႕လွ်ာျပားၾကီးကုိထုတ္ျပီး ယက္လုိက္ပါတယ္။
အုိး..အင္း..ေဒၚျမေကသီတစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားပါတယ္.။
သူမလက္ေတြကလည္း ေမာင္လွေခါင္းကုိကုိင္ျပီး ဆံပင္ေတြကုိဆုပ္ညွစ္ေနပါတယ္။
ေမာင္လွကလည္း ေဒၚျမေကသီရဲ႕ အစိေလးကုိ လွ်ာနဲ႔ဖိဖိျပီး ကလိေပးပါတယ္။
အုိး..အုိး..အင္းအင္း ဆိုျပီး ေဒၚျမေကသီရဲ႕မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕ျပီး ဖင္ၾကီးတဆတ္ဆတ္တုန္လာကာ ေစာက္ေခါင္းထဲကေန
ေစာက္ရည္ေတြထိန္းမရဘဲ ထြက္က်လာျပီး ေမာင္လွႏႈတ္ခမ္းမွာေပပြကုန္ပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကေမာင္လွကုိ ပက္လက္လွန္လုိက္ျပီး အေပၚကေနတက္ခြလုိက္ပါတယ္။
ေမာင္လွက ေဒၚျမေကသီရဲ႕နုိ့ႏွစ္လုံးကုိ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္နယ္ေနသလုိ
ေဒၚျမေကသီက သူမအဖုတ္၀နဲ့ ေမာင္လွရဲ႕တဆတ္ဆတ္ယမ္းခါေနတဲ့လီးၾကီးကုိ
လက္နဲ႔ကုိင္ကာေသခ်ာေတ့ေနပါတယ္။
အဖုတ္၀ထဲေမာင္လွရဲ႕လီးဒစ္ကုိျမဳတ္ရုံထည့္လုိက္ျပီး သူမကုိယ္ကုိေမာင္လွကုိယ္ေပၚဖိခ်လုိက္ပါတယ္။
ေမာင္လွရဲ႕လီးၾကီးကသူမအဖုတ္ထဲျပည့္က်ပ္စြာနဲ႔ တစ္ရစ္ခ်င္းျမဳတ္၀င္သြားပါတယ္။
ဖြတ္ဖြတ္..ဘြတ္ဘြတ္…အင္းအင္း..ေမာင္လွရဲ႕တအင္းအင္းသံကထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ေဒၚျမေကသီကလည္း ေမာင္လွရဲ႕လီးၾကီးအရသာကုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားရင္း
အေပၚကေနသူမေစာက္ပတ္နဲ့လီးၾကီးကုိညွစ္ညွစ္ေပးပါတယ္။
အခ်က္တစ္ရာအေက်ာ္မွာေတာ့ေမာင္လွတစ္ေယာက္မခံႏုိင္ေတာ့ပဲ
လီးထဲကလေရေတြကုိတျပစ္ျပစ္သူမေစာက္ေခါင္းထဲကုိ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ပန္းထုတ္လုိက္ျပီး
ေဒၚျမေကသီကုိယ္လုံးလည္း တုန္ခါျပီး တဟင္းဟင္းညဥ္းညဴသံေတြနဲ႔
ေစာက္ေခါင္းထဲကေစာက္ရည္ေတြထြက္က်ျပီး ေနာက္တစ္ခ်ီျပီးသြားကာ
ေမာင္လွေပၚကုိ ေမွာက္ခုံအဖုတ္နဲ႔လီးတပ္ရက္တန္းလန္းေမွာက္က်သြားပါေတာ့တယ္။(၁၀)
မနက္(၆)နာရီထုိးျပီျဖစ္သည္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေမွာင္ေနေသးသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက အထုပ္ကုိဆြဲျပီး အိမ္ေနာက္ဖက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
အေဒၚျဖစ္သူမႏုိးခင္ မေန႔ကသူမေၾကာင္ေသေလးကုိ ျမဳပ္မွျဖစ္မည္။
အေဒၚျဖစ္သူသိလွ်င္ေၾကာက္ေနမွာစုိးေသာေၾကာင့္ မေန႔ကေၾကာင္ေလးအေလာင္းကုိ အခန္းထဲဖြတ္ထားခဲ့ျပီး
ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ေျမသြားျမွဳပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ျခံၾကီးကက်ယ္၀န္းလွသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ေတာအုပ္မ်ားအုပ္ဆုိင္းဆုိင္းနဲ႔
ေရကန္တစ္ခုကုုိလည္းျမင္ရသည္။
ကန္ကသဘာ၀ကန္ျဖစ္ဟန္တူသည္.။ေရေျမေကာင္းေသာအရပ္မုိ႔ကန္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကန္ေဘးတြင္ နွင္းဆီခင္းၾကီးတစ္ခုကုိေတြ႕ရသည္။
ႏွင္းဆီခင္းၾကီးရဲ႕အလယ္မွာ သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လုံးကိုေတြ႔ရသည္။
ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္တုိ႔ေနဟန္တူသည္။
သူမလည္း ကန္ေစာင္းရွိသစ္ပင္ေဘးတြင္ အသင့္ယူလာေသာတူရြင္းျပားေလးျဖင့္
ေၾကာင္ေသေလးကုိျမဳတ္ရန္တူးေနသည္။
ကေလးမဘာလုပ္ေနတာလဲ…ေနာက္မွအသံေၾကာင့္သူမပင္တုန္သြားသည္။
ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္…
ဟုိေလ..အဘသမီးေၾကာင္ေလးေသသြားလုိ႔..။
ဦးဘေမာင္ကသူမကုိ ၾကည့္ျပီး….သမီးကုိအဘေမးစရာရွိတယ္..မွန္မွန္ေျဖေနာ္
ေၾကာင္ေလးကအသတ္ခံလုိက္ရတာမဟုတ္လား…
ရွင္.ေမထက္ပုိင္စုိး အံ့ၾသသြားသည္…ဦးဘေမာင္ဘယ္လုိသိေနပါလိမ့္…။
အံၾသသြားလားသမီး…မအံ့ၾသပါနဲ႔သမီး…။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တေစၧရွိတယ္သမီးရဲ႕ သူသတ္လုိက္တာျဖစ္မယ္။
ဒီအိမ္ၾကီးက တေစၧက ခ်စ္တာေတြကုိမုန္းတယ္။။
ျပီးေတာ့လွတာကုိလည္းမုန္းတယ္သမီးရဲ႕။
ဦးဘေမာင္စကားေတြကထူးဆန္းလွသည္။
ျပီးေတာ့အဲ့တေစၧကဒီကန္ၾကီးနားကုိလာတတ္တယ္သမီးရဲ႕။
အခုသူမရွိလုိ႕ ဦးဘေမာင္သမီးကုိေျပာရဲတာ…အေမြေတြကုိမမက္ပါနဲ႔သမီးရယ္..။
အႏၱရာယ္ရွိလုိ႔ပါ..ဒီအိမ္ၾကီးကျမန္ျမန္ထြက္သြားႏုိင္ေလေကာင္းေလဘဲသမီးရဲ့။
ေပးေပးသမီးေၾကာင္ေသေလး ဦးဘေမာင္ျမဳပ္ေပးထားလုိက္မယ္။
ဦးဘေမာင္က သူမေၾကာင္ေသေလးကို ယူလုိက္သည္။
ေမထက္ပိုိင္စုိးလည္း ဦးဘေမာင္ေျပာေသာစကားေတြကုိ နားမလည္ႏုိင္စြာနဲ႔
အိမ္ၾကီးဘက္ကုိ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။(၁၁)
သူအခန္းထဲမ၀င္ခင္ သူ၀တ္ထားေသာလည္ကတုံး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာတပ္လုိက္သည္။
ဆံပင္ကုိ အနည္းငယ္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လက္ျဖင့္ပိျပားလုိက္သည္။
အနည္းငယ္လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္ကုိတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္အခန္းေရွ႕တြင္ကာရံထားေသာ လုိက္ကာစေလးကုိျဖည္းညွင္းစြာဆြဲဖယ္လုိက္ျပီး
အခန္းထဲသုိ႔၀င္လုိက္သည္။
အခန္းထဲတြင္ကား တုိက္ပုံအက်ၤီအနက္ေရာင္ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ
အသက္(၄၅)ႏွစ္ခန္႔ လူၾကီးတစ္ဦးက ထုိင္ေနသည္။
သူကထုိလူၾကီးအားအေလးျပဳလုိက္ျပီး..။
အဘ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ပါျပီခင္ဗ်..
ေအးေအး..ေဇာ္လြန္း..ထုိင္.ဆုိျပီး သူ႕စားပြဲခုံေရွ႕မွာလြတ္ေနေသာထုိင္ခုံတစ္လုံးကုိ ညႊန္ျပလုိက္သည္။
သူလည္းထုိင္ခုံေပၚမွာ ျဖည္းညွင္းစြာထုိင္ခ်ရင္း ထုိလူၾကီးေျပာမည့္စကားကုိနားစြင့္ေနသည္။
ကဲ.ကုိယ့္ညီ…ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဖုိင္တြဲေတြကုိစားပြဲေပၚမွာတင္ေပးထားတယ္။
ရႏုိင္သမွ်အခ်က္အလက္အကုန္လုံးပဲ။
ဒီကိစၥဟာအထူးတာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အထူးသတိထားျပီးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ကုိမွာခ်င္တယ္။
ကုိယ့္ညီေတာ္တာကုိ ေနျပည္ေတာ္ကမလာခင္ကတည္းက ကုိယ္သိျပီးျဖစ္ေပမဲ့ ဒီကိစၥဟာ အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္။
ဒါေၾကာင့္လက္နက္ေဆာင္သြားဖုိ႔လုိတယ္။
ဒါေၾကာင့္လက္နက္တုိက္မွာ ၀န္က်ဥ္းျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကာကြယ္ႏုိင္တဲ့ လက္နက္တစ္ခုကုိထုတ္သြားလုိက္။
သူလည္းလူၾကီးကုိ အေလးျပဳျပီး အခန္းထဲမွျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ရွိရာကိုထြက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေစာင့္ေနတဲ့ရဲေဘာ္ေလးက သူ႔ကုိအေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ထဲမွာရွိတဲ့ ၉မမပစၥတုိေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ အုိင္ကြန္စက္တစ္လုံးကုိထုတ္ယူျပီး
ပုံစံေတြမွာလက္မွတ္ထုိးလုိက္ပါတယ္။
လက္နက္တုိက္ထဲကထြက္လာျပီးတာနဲ႔ စက္ခန္းထဲကုိသြားျပီး ဆက္သြယ္ေရးစက္သမားေတြကုိ အသင့္ရွိေနဖုိ႔မွာထားပါတယ္။
လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆက္သြယ္ရမဲ့ လုိငး္နံပါတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕နာမည္၀ွက္ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးစက္ခန္းထဲက ထြက္လာျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူလည္း သူတည္းေနတဲ့
အိမ္ရွိရာကုိျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဌာနကယာယီထုတ္ေပးထားတဲ့ ကားကုိေမာင္းျပီး အိမ္ျပန္လာရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ
စိတ္ဖိစီးမႈေလွ်ာ့ပါးေအာင္ နားေထာင္ဖုိ႔ဖြင့္လုိက္ပါတယ္…။
ငွက္ကေလးမ်ားတုိ႔ရယ္…မနက္ခင္းမုိးလင္းတုိင္းကြယ္…သီခ်င္းေလးမ်ားညဥ္းလုိံ့
ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ေတာ့ေလာကၾကီးေတြရတယ္…ဦးေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ့သီခ်င္းက သူ့နားထဲကုိျငိမ့္ေညာင္းစြာ၀င္လာပါေတာ့တယ္။(၁၂)
ေမထက္ပုိင္စုိး ဒီအိမ္ကုိေရာက္တာ တစ္လနီးပါးရွိပါျပီ..။
ေနာက္(၃)ရက္ေလာက္ဆုိ လကြယ္ညေတာင္ေရာက္ေတာ့မွာပါလား။
ေမထက္ပုိင္စုိးအေတြးႏြံထဲမွာ နစ္ေနပါတယ္.။
ထုိသုိ႔စဥ္းစားမိလွ်င္ျမိဳ႕သာျမိဳ႕မွာ က်န္ခဲ့ေသာ ရထားေပၚမွာဆုံေတြ႔ခဲ့သူ ကုိလူေခ်ာေအာင္ထက္ကုိသတိရမိသည္။
သူမေအာင္ထက္ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိေသာအျဖစ္ကုိစဥ္းစားမိတုိင္း
ကုိယ့္ကုိကုိယ္မလုံမလဲျဖစ္ကာရွက္မိေနတုန္းပါ။
တစ္ခါမွရင္မခုန္ဖူးေသာ သူမရင္ေတြကကုိေအာင္ထက္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိလွ်င္ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။
သူမၾကဳံေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိပင္ခဏေမ့သြားသည္။
သူမရင္ေတြခုန္ေနသျဖင့္ ထုိညကေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့။
ေမထက္ေရ..ညီမေလး..ေမထက္…
သူမကုိေခၚသံလုိလုိၾကားတာေၾကာင့္ သူမႏုိးလာခဲ့သည္။
ဘယ္နားကပါလိမ့္။ ေလွခါးရင္းနားကုိ အရင္ကကုိမင္းမင္းေအာင္တုိ႔အခန္းဘက္ကဘဲ။
အခန္းတံခါးကပြင့္လာသည္။ အခန္းထဲမွ ကုိမင္းမင္းထက္ႏွင့္တူေသာသူတစ္ဦးထြက္လာသည္။
ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ သူမအကုိ၀မ္းကြဲအၾကီး ကုိမင္းမင္းေအာင္ဆုိတာထင္သည္။
ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ဒီအခန္းထဲကေနထြက္လာပါလိမ့္။
ညီမေလးေရကုိၾကီးေနာက္ကုိလုိက္ခဲ့ ဟုေျပာလုိက္ရာ
သူမလည္းဆြံ႕အေနသူလုိ ကုိမင္းမင္းေအာင္ေနာက္မွလုိက္သြားခဲ့သည္။
ကုိမင္းမင္းေအာင္က အိမ္ၾကီးတံခါးကုိဖြင့္ျပီးေနာက္ အိမ္ျပင္ထြက္သြားသည္။
တျဖည္းျဖည္းနွင့္အိမ္အေနာက္ဖက္ႏွင္းဆီခင္းမ်ားရွိရာသုိ႔ေရာက္လာသည္.။
ကုိမင္းမင္းေအာင္က ထုိႏွင္းဆီခင္းမ်ားကုိျဖတ္ရင္းသူမေရွ႕မွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးလည္းထိတ္လန့္သြားသည္။
ကုိမင္းမင္းေအာင္…ကုိမင္းမင္းေအာင္…သူမကေအာ္ေခၚလုိက္သည္။
ဒီမွာေလ…ညီမေလးကုိၾကီးကုိမျမင္ဘူးလား….။
ႏွင္းဆီပင္မ်ားအလယ္တြင္စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ စံပယ္ရုံတစ္ရုံ။
ထုိစံပယ္ပယ္ရုံေဘးတြင္္ လဲေနေသာကုိမင္းမင္းေအာင္။
လည္ပင္းတြင္ဓါးဒဏ္ရာနဲ႔.။
အကုိ႔ကုိကယ္ပါညီမေလး….ညီမေလး…
အား….ေမထက္ပုိင္စုိးေၾကာက္လန္႔စြာေအာ္လုိက္သည္။
ေဒါက္ေဒါက္…သမီးဘာျဖစ္တာလဲ…တံခါးေခါက္သံၾကားရျပီး ေဒၚေလးျမေကသီ၏အသံကုိပါၾကားလုိက္ရသည္။
သူမအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား….။
ဟုိဟုိ..ေဒၚေလးသမီးအိမ္မက္ဆုိးေတြမက္လုိ႔ပါ..
ေဒၚေလးျမေကသီျပန္ထြက္သြားေသာေျခသံကုိၾကားရသည္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕…အိမ္မက္ကလည္းထူးဆန္းလုိက္တာ…..အျပင္မွာတကယ္ေတြ႔ရလုိ႔ကေတာ့သူမအသက္ထြက္ႏုိင္သည္။(၁၃)
အခ်ိန္ကား ည(၁၁)နာရီခြဲခန္႔မွာျဖစ္တယ္။
မမ..မမ
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳတံခါးကုိဖြင့္လုိက္သည္…။
အခန္း၀တြင္ရပ္ေနသူက မင္းမင္းထြန္း…နန္းၾကာညိဳကတံခါးကိုဖြင့္ လုိက္သည္ႏွင့္ မင္းမင္းထြန္းကအထဲကုိ၀င္လာသည္။
တံခါးကုိျပန္ေစ့လုိက္သည္ႏွင့္တျပဳိင္နက္ထဲ မင္းမင္းထြန္းကနန္းၾကာညိဳရဲ႕ခါးကုိလွမ္းဖက္လုိက္ပါတယ္..။
အုိ..လုိ႔ နန္းၾကာညိဳအသံေလးထြက္လာေပမဲ့ ျငင္းဆန္ျခင္းမရွိပါဘူး။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ေက်ာကုိသူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ျပန္ျပီးတြယ္ဖက္ထားပါတယ္။
သူမအသက္ရႈသံေလးေတြကလည္းျပင္းလာပါတယ္…မင္းမင္းထြန္းကလည္း သူမပါးျပင္နဲ႔လည္ဂုတ္အႏွံကုိနမ္းေနပါတယ္။
နန္းၾကာညိဳရဲ႕လက္က မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ေဘာင္းဘီေတြဆီေလွ်ာဆင္းသြားျပီး ဇစ္ကုိဆြဲျဖဳတ္ေနပါတယ္။
သူမလက္က မင္းမင္းထြန္းရဲ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီၾကားထဲကုိလက္ႏႈိက္လုိက္ျပီး
မာေက်ာေနျပီျဖစ္တဲ့ လီးၾကီးကုိကုိင္စမ္းလုိက္ပါတယ္။
မင္းမင္းထြန္းတစ္ကုိယ္လုံးလဲေလထဲေျမာက္သြားသလုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳက သူ႕ေရွ႕မွာဒူးေထာက္လုိက္ျပီး ခါးပတ္ကုိျဖဳတ္လုိက္ကာ ေဘာင္းဘီကုိဆြဲခၽြတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
သူကလည္းနံရံကုိမွီျပီးမတ္တပ္အေနအထားနဲ႔ သူ႕အတြင္းခံေဘာင္းဘီကုိ အသာခၽြတ္လုိက္ပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳက သူ႔ရဲ႕ေျခာက္လက္မနီးနီးနဲ႔ က်ပ္လုံးေလာက္တုတ္တဲ့ သူ႔လီးၾကီးကုိ လက္နဲ႔ဆုပ္ျပီး ဖမ္းကုိင္လုိက္ပါတယ္။
လီးၾကီးကမနန္းၾကာညိဳလက္ထဲမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါတယ္.။
မနန္းၾကာညိဳက မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ လီးၾကီးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းငုံလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕လက္ေတြက မနန္းၾကာညိဳရဲ႕ေခါင္းကုိလက္နဲ႔ကုိင္ျပီး
ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။
မနန္းၾကာညိဳကလည္း မင္းမင္းထြန္းရဲ႕လီးၾကီးကုိ ၀ုိက္၀ုိက္ျပီးလွ်ာနဲ႔ဖိဖိေပးလုိက္…
ဥႏွစ္လုံးကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ျပီး ဆုပ္ဆုပ္ေပးလိုက္လုပ္ျပီး ေသခ်ာကုိ ဂရုတစိုက္မႈတ္ေပးေနပါတယ္။
အနည္းငယ္ေအးေနျပီျဖစ္တဲ့ရာသီဥတုမွာေတာင္ မနန္းၾကာညိဳရဲ႕နားထင္စပ္မွာေခၽြးစေလးေတြသီးေနပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မင္းမင္းထြန္းဟာမနန္းၾကာညိဳကုိဆြဲထူလုိက္ျပီး.ႏွစ္ေယာက္သားႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့လုိ႕စုပ္ရင္း
ကုတင္ဆီကုိ တေရြ႔ေရႊ႕ေခၚသြား ျပီးကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလုိက္ကာ
ထမိန္ကုိလွန္တင္လုိက္ျပီး မနန္းၾကာညိဳရဲ႔ အဖုတ္၀ကုိသူ႔လီးၾကီးနဲ႔ေတ့ျပီး ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။
အင္း…ဟင္း..မနန္းၾကာညိဳက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားျပီး
လက္ႏွစ္ဖက္ကေမြ႔ယာကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔ မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ အလုိးကုိေကာင္းေကာင္းခံေနပါေတာ့တယ္။
ဖြတ္ဖြတ္..က်ီက်ီ..ကုတင္ကအသံေလးေတာင္နည္းနည္းျမည္လာပါတယ္။
သည္လုိသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အခ်စ္နာလံထေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္အျပင္ကုိ တံခါးဖြင့္ျပီး
ဆင္းသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကုိ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္မျမင္လုိက္ၾကပါဘူး။(၁၄)
အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲေလွ်ာက္လာရသျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ေၾကာက္သလုိလုိျဖစ္ေနသည္။
ဒီေန႔ညမွာလည္း မေန႔ကအိမ္မက္မ်ဳိးဒီေန႔ထပ္မက္လာသျဖင့္ ထူးေတာ့ထူးျခားသည္ဟု ထင္မိသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေသခ်ာဆန္းစစ္ဖုိ႔ ေမထက္ပိုင္စုိးဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
အိမ္ကလူေတြအိပ္ေနခ်ိန္ကုိခန္႔မွန္းျပီး တူရြင္းျပားေလးကုိယူကာေမထက္ပုိင္စုိးဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္
အိမ္မက္ထဲမွကုိမင္းမင္းေအာင္ရဲ႕ ညီမေလးေမထက္ေရ အကုိ႔ကုိကယ္ပါဦးဟူေသာအသံကုိသာၾကားေယာင္ေနသည္.။
လက္ႏွိပ္မီးအေရာင္ေလးကုိ အားျပဳကာ ေမထက္ပုိင္စုိး ေျခလွမ္းမ်ားက အိမ္ၾကီးအေနာက္ဖက္ဆီသို႔
တေရြ႕ေရြ႕လွမ္းသြားေနသည္။
ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္ေနျပီး သစ္ပင္မ်ားအုပ္ဆုိင္းေနသျဖင့္ သူမအနည္းေတာ့ေၾကာက္မိသည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမႏွင္းဆီခင္းရွိရာသုိ႔ေရာက္လာသည္။
ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အကဲခတ္လုိက္ျပီးႏွင္းဆီခင္းထဲ တျဖည္းျဖည္း၀င္ခဲ့သည္။
ႏွင္းဆီခင္းအလယ္တြယ္စံပယ္ရုံေလးတစ္ရုံစိုက္ထားသည္ကုိလွမ္းျမင္ေနရျပီ။
ထုိစံပယ္ရုံနားတြင္ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္ကုိျမင္ရသည္။
မ်က္ႏွာေတာ့မျမင္ရ။
ရုတ္တရက္သူမျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သူမၾကက္သီးမ်ားျဖန္းခနဲထသြားသည္။
သူမမ်က္စိမွားတာပါလုိ႔ဘဲ ထင္လုိက္မိသည္။ စိတ္စြဲေနလုိ႔ေနမွာပါေလလုိ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္အားတင္းျပီး စံပယ္ရုံေလးနားကုိ သြားလုိက္သည္။
စံပယ္ရုံေလးေအာက္ေျခကုိတူရြင္းျပားေလးႏွင့္တူးလုိက္သည္။
ေျမၾကီးကနည္းနည္းရြေနသလုိလုိ..တူးရတာလြယ္ကူေနသည္။
ဘာလုပ္ေနတာလဲ…။
အမေလး…
ေနာက္မွအသံေၾကာင့္ ေမထက္ပုိင္စုိးတုန္တက္သြားျပီး လန္႔ျဖတ္သြားသည္။
ျခံေစာင့္ၾကိးဦးဘေမာင္…။
ဟုိဟုိ…သမီးစံပယ္ရုံေလးမ်ဳိးပြားမလုိ႔…။
ဦးဘေမာင္က သူမကုိ ထူးဆန္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လုိက္ျပီး။
ညၾကီးမွ သမီးရယ္.။ ဘဘကသူခုိးထင္လုိ႔။ မနက္က်မွ ဘဘပ်ဳိးထားတဲ့ စံပယ္ကုိင္းကူးမ်ဳိးပင္ေလးေတြေပးမယ္။
ျပန္ေတာ့။
ဟုတ္ဟုတ္။..ေမထက္ပိုင္စုိး အသံတုန္တုန္ျဖင့္ေျဖလုိက္ျပီး အိမ္ၾကီးဘက္ကုိေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြ႕ံနဲ႔ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဦးဘေမာင္က ေမထက္ပုိင္စုိး ထြက္သြားေအာင္ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ျပီး
စံပယ္ပင္ေလးကုိေျမျပန္ဖုိ႔ေနပါတယ္.။
သူ႔ပါးစပ္မွလည္း..ဟူးမျဖစ္ဘူး…မျဖစ္ဘူးလုိ႔လဲ ေရရြက္လုိက္ပါတယ္။(၁၅)
အိမ္ရွင္တုိ႔..အိမ္ရွင္တုိ႔..
ျခံေရွ႕မွ ေခၚေနေသာအသံေၾကာင့္ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ ျခံျပင္ကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
လူရြယ္တစ္ေယာက္။ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးႏွင့္။
ဘာကိစၥမ်ားရွိလုိ႔လဲ…င့့ါတူရဲ႕.။
ထုိလူရြယ္က…
ေၾသာ္..ဦးေလး ဒီအိမ္ကေဒၚျမေကသီတုိ႔အိမ္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။
ဟုတ္ပါတယ္..ငါ့တူ…
ေၾသာ္..ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚျမေကသီရဲ႕သူမေမထက္ပိုင္စုိးရဲ႕မိတ္ေဆြပါ..။
ကၽြန္ေတာ့နာမည္ ေအာင္ထက္လုိ႔ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်..။
ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာဘက္ကုိ ကိစၥေလးတစ္ခုရွိလုိ႔လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္သြားလုိ႔ အကူအညီေလးမ်ားရမလားလုိ႔ပါ။
ေၾသာ္…။ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ကျခံတံခါးကုိဖြင့္ေပးလုိက္သည္။
လူရြယ္ကုိအိမ္ထဲေခၚသြားသည္။
ဘယ္ကလာတာတဲ့လဲ.ဦးဘေမာင္…။
ေဒၚျမေကသီကား ျခံေရွ႕တြင္လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ႏွင့္အဆင္သင့္။
ဒီလုိပါ.အမ..ကၽြန္ေတာ္ကေမထက္ပိုင္စုိးမိတ္ေဆြပါ..ဒီရြာဘက္လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္ေနလုိ႕..။
ေၾသာ္…ေမထက္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကုိး။
ဒါဆုိဒီညဒီမွာပဲအိပ္လုိက္ေတာ့ေလသူငယ္ရဲ႕..ဟုတ္ျပီလား။
ေမထက္ေရ..ေမထက္..။
ေဒၚျမေကသီက အိမ္ဘက္သုိ႔သူမတူမေမထက္ကုိလွမ္းေခၚလုိက္သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာသည္..။
သူမရင္ခုန္သံေတြတဒိန္းဒိန္းျဖစ္သြားသည္။ ကားေပၚမွာခင္ခဲ့ေသာ သူမရင္ေတြကုိလႈပ္ရွားေစခဲ့သူကုိေအာင္ထက္။
ကုိေအာင္ထက္ပါလား…။
ဟုတ္တယ္ေမထက္ေရ..ဒီရြာဖက္လာရင္းဆုိင္ကယ္ပ်က္ေနလုိ႔..။
အကူအညီေတာင္းစရာဆုိလုိ႔ ေမထက္ကုိသတိရတာနဲ႔..။
ရပါတယ္..ကုိေအာင္ထက္ရဲ႔..ဒီမွာပဲအလည္လာတယ္လုိ႔သေဘာထား..ခ္ခ္
ေမထက္ပုိင္စုိးကျပဳံးျပဳံးေလးေျပာလုိက္ပါတယ္။
ကုိေအာင္ထက္ေရာက္လာတာ ေမထက္အတြက္ေတာ့ အားတက္စရာပါဘဲ။
မနက္ျဖန္ဆုိလကြယ္ညကေရာက္ျပီမဟုတ္လား.
ေမထက္ရဲ႕အခက္အခဲေတြကုိ ကုိေအာင္ထက္ကုိေျပာျပီး အကူအညီေတာင္းလုိ႔
ရႏုိင္ေကာင္းရဲ႕လုိ႔ ေမထက္ေတြးလုိက္မိတာေၾကာင့္ သူမရင္ထဲ၀မ္းသာသြားမိပါေတာ့တယ္။(၁၆)
အခ်ိန္ကား ည(၁၂)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ…။
သုိ႔ေသာ္…အိမ္ၾကီးထဲတြင္ကား မအိပ္ေသးဘဲေနေသာ သူႏွစ္ဦးရွိေနသည္။
တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ အိမ္ၾကီးရဲ႕အျပင္ဘက္မွာျဖစ္သည္..။အိမ္ၾကီးရဲ႕အျပင္ဘက္သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ
ေမထက္ပိုင္စုိးႏွင့္ေအာင္ထက္တုိ႔စကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဟူး…ေမထက္ေျပာသလုိဆုိ ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေမထက္အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိေနျပီေပါ့.။
ဟုတ္တယ္..အကုိ။ မနက္ျဖန္ဆုိလကြယ္ညေရာက္ျပီ။
အကုိေမထက္ကိုကူညီပါေနာ္….ေမထက္ကေအာင္ထက္ကုိတုိးတုိးေလးျပန္ေျပာသည္။
ေအာင္ထက္က..စိတ္ခ်ပါေမထက္…။
ဒါနဲ႔ခုနကေမထက္ေျပာတာဘာ။.
အင္း..ဟုတ္တယ္အကုိရဲ႕ အိမ္မက္မက္ေနတာ(၅)ေခါက္ေလာက္ရွိျပီ။
အိမ္ေနာက္ဘက္က ႏွင္းဆီခင္းထဲမွာစံပယ္ရုံတစ္ရုံရွိတယ္.။
အဲ့စံပယ္ရုံထဲမွာ ကုိမင္းမင္းေအာင္ကသူရွိေနတယ္လုိ႔ ေမထက္ကုိအိမ္မက္ေပးေနတာ။
ေမထက္သြားေဖာ္မၾကည့္ဘူးလား။
သြားၾကည့္တယ္…အကုိရဲ႕..ဟုိေလျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ေရာက္လာလုိ႔ျပန္ထြက္ခဲ့ရတာ။
အင္း..စဥ္းေတာ့စဥ္းစားစရာေတြခ်ည္းဘဲေမထက္ရဲ႕.။
ဒါနဲ႔..ေမထက္ကုိအကုိေျပာစရာရွိတယ္…။
ဘာမ်ားလဲအကုိရဲ႕…..
ဟုိေလေျပာသင့္မေျပာသင့္ခ်ိန္ေနလုိ႔ပါ.။ ေမထက္ပုိင္စုိး စိတ္၀င္စားသြားသည္။
ဘာမ်ားလဲအကုိ။ေျပာပါ။
ဟုိေလ..အကုိေမထက္ကုိခ်စ္တယ္။
ဟင္…ေမထက္မ်က္ႏွာရွက္ေသြးေလးမ်ားျဖာသြားသည္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲရည္းစားစကားေျပာခံလုိက္ရတာမဟုတ္လား။
အုိ….အကုိရယ္မေစာလြန္းဘူးလားဟင္။
ေမထက္စဥ္းစားပါရေစဦး။
အင္းပါ..ေမထက္ရဲ႕..ဒီမွာျဖစ္ေနတဲ့ျပသနာေတြအားလုံးေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းျပီးမွပါ။
အဟမ္း…ေနာက္မွေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ သူမတုိ႔ႏွစ္ဦးအနည္းငယ္လန္႔သြားသည္။
ကုိမင္းမင္းထြန္းပါလား..။ ေမထက္အကုိ မင္းမင္းထြန္း.။
မင္းမင္းထြန္းကေမထက္တုိ႔ႏွစ္ဦးကုိၾကည့္ကာ သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္။
အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လာတာညီမေလးရဲ႕.။အဟဲ။
မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပူေနဟန္တူသည္။
ထုိသုိ႔သူတုိ႔(၃)ေယာက္ရပ္ျပီးစကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္အေမွာင္ရိပ္မ်ားၾကားမွ သူတုိ႔ကုိၾကည့္ေနေသာသူတစ္ဦးကုိ
သူတုိ႔(၃)ေယာက္လုံးမျမင္လုိက္ၾကပါ။(၁၇)
္လကြယ္ညသုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ေခ်ျပီ…။
ဦးဘေမာင္ကား ျခံေစာင့္တဲေလးထဲမွထြက္လုိက္သည္။
သားျဖစ္သူကား အိမ္ၾကီးဘက္သုိ႔ထြက္သြားျပီဆုိတာသိသည္။ အိမ္ၾကီးရွင္ ေဒၚျမေကသီကသားျဖစ္သူကုိ
မၾကာခဏညဘက္မ်ားတြင္ေခၚေလ့ရွိသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားရုံမွမတတ္ႏုိင္။
ဒီေန႔ည တေစၧလာႏုိင္သည္။ ထုိတေစၧကုိသူေၾကာက္သည္။
ထုိတေစၧဆုိသည္မွာ အျခားသူမဟုတ္။ အိမ္ၾကီးအတြင္း၌ပင္ရွိေနသည္။
တစ္ခါက တေစၧက မင္းမင္းေအာင္ကုိသတ္ျပီး ႏွင္းဆီခင္းထဲက စံပယ္ရုံေအာက္မွျမဳပ္ခဲ့သည္။
ဒါကုိသူမ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ခဲ့ရေပမဲ့ ျပန္မေျပာရဲ။
ေျပာမိလွ်င္သူ႔အတြက္ေရာ သူ႔သားအတြက္ပါအႏၱရာယ္ရွိသည္။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ သူဒုကၡခံျပီးလာေနသည္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည္။
ျမင္ေနရေသာ ေရကန္ၾကိး၊ေရကန္ၾကီးနဲ႔ အနီးတစ္၀ုိက္မွာ ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္ေတြျမဳပ္ခဲ့ေသာ
ရတနာသုိက္တစ္ခုရွိသည္။
သူ႔အဖုိးက ဂ်ပန္စကားျပန္လုပ္ခဲ့သျဖင့္သိသည္.။ ဒီရတနာေတြဒီကန္ၾကီးနားမွာျမဳပ္ထားမွန္းသိေပမဲ့
ဘယ္ေနရာမွာမွန္းမသိသည္မုိ႔ သူႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဒီျခံမွာ ျခံေစာင့္လုပ္ျပီး ရွာေဖြခဲ့ရသည္။
ဒါေပမဲ့ယခုႏွစ္ပုိင္းမ်ားအတြင္း အိမ္ၾကီးမွာ ျပသနာေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔အေနျဖင့္လည္း အေျခအေနကုိၾကည့္ျပီးလႈပ္ရွားခဲ့ရေပါင္းမ်ားျပီ။
တစ္ေန႔ညက လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ သူကန္ၾကီးနားမွာ ေလ့လာေနတုန္း
ေဒၚျမေကသီရဲ႕ တူမေလးေမထက္ပုိင္စုိး ႏွင္းဆီခင္းထဲကုိ ညဖက္ၾကီးဘာလာလုပ္လာမွန္းမသိ။
ထုိညမွာသူမရွာေဖြႏုိင္ခဲ့။
ျပီးေတာ့ ထုိေန႕ညကတေစၧကုိသူျမင္ခဲ့သည္။
တေစၧကသူ႔ကုိမျမင္သျဖင့္ေတာ္ေသးသည္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိမလြယ္။
တေစၧကေမထက္ပုိင္စုိးေနာက္ကုိ ေနာက္ေယာင္ခံျပီး လုိက္သြားတာျဖစ္တာေၾကာင့္ပင္။
အႏၱရာယ္ရဲ႕အေငြ႕အသက္မ်ားကုိခံစားေနရသည္။ ဒီညမွာတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ထင္သည္။
ျပီးေတာ့ ဒီအိမ္မွာလာတည္းေနတဲ့ေအာင္ထက္ဆုိတဲ့ေကာင္ေလးပုံစံကလည္း မရုိးသားတာကုိ
သူ႕စိတ္ထဲကအလုိလုိခန္႔မွန္းလုိ႔ရေနသည္။
သူရွာေနေသာရတနာသုိက္ကုိ ျမဳပ္ႏွံထားေသာေနရာကုိ သူသိေနရျပီ။
လြန္ခဲ့ေသာရက္ပုိင္းကမွသူသိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ညအျမန္ဆုံးတူးေဖာ္ျပီး
ဒီေနရာကေန သူ႔သားကုိေခၚျပီး အျမန္ဆုံးလစ္မွလုိ႔ ဦးဘေမာင္စိတ္ထဲေတြးလုိက္ပါတယ္။(၁၈)
ဖြတ္..ဖြတ္..ရွီး…အင္း..
ေကာင္းလုိက္တာအကုိေရ…ေဆာင့္ေဆာင့္
အဖုတ္ထဲကုိျပည့္က်ပ္ေနတဲ့လီးၾကီးေၾကာင့္ နဒီကားေကာ့တက္ျပီး ညဥ္းညဴေနပါတယ္။
မင္းမင္းေအာင္ရဲ႕လီးၾကီးက (၆)လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွည္ျပီး
လုံးပတ္ကလည္းၾကီးတာေၾကာင့္ကာမအရသာကုိ အျပည့္အ၀ခံစားေနပါတယ္။
သူမအရင္ဘဲနဲ႔ေတာ့တစ္ျခားစီပါဘဲ.။ ဒါေၾကာင့္မင္းမင္းေအာင္ကုိယူခဲ့ရလုိ႔ နဒီေက်နပ္မိပါတယ္။
ေယာက်ၤားေတြကုိ ထင္သလုိအသုံးခ်ျပီးကစားေနတဲ့ နဒီတစ္ေယာက္ အလုိးကၽြမ္းတဲ့
မင္းမင္းေအာင္နဲ႔မွ ေပ်ာ့က်ခဲ့ရပါတယ္။
ေလးဖက္ေထာက္ျပီးကုန္းေပးထားတဲ့နဒီရဲ႕ ဖင္လုံးလုံးေလးက မင္းမင္းေအာင္လီးၾကီးနဲ႔ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း
ေကာ့ေကာ့ျပီးတုန္တက္သြားပါတယ္။
မင္းမင္းေအာင္ကလည္း လီးကုိအျငိမ္စုိက္မခ်ဘဲ ဖင္ကုိရႈံ႔ကာ ၀ုိက္၀ိုက္ျပီး အဖုတ္ထဲကုိုထုိးထည့္ေနတာေၾကာင့္
နဒီတစ္ေယာက္အီစိမ့္ေနေအာင္လီးရဲ႕ဒဏ္ကုိခံစားေနရပါတယ္။
ဖြတ္..ဖြတ္…အင္းအင္း…သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ပါအကုိရဲ႕…။
အင္း..အင္း..အားအား..
ရွီးအင္းအင္း..ထြက္ကုန္ျပီ…အအ…
ေနာက္မွေဆာင့္ခ်က္ေတြရဲ႕ျမန္ဆန္မႈနဲ႔အတူ မင္းမင္းေအာင္က သူ႔ရဲ႕အေရတစ္စက္စက္နဲ႔လီးကုိ
ဆြဲထုတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ..နဒီရဲ႕ေစာက္ပတ္ကရႈံ႕တြရႈံ႕တြျဖစ္ေနျပီး
ေစာက္ေရေတြနဲ႔လေရေတြေပါင္းျပီး ေစာက္ပတ္အျပင္ကုိလွ်ံက်လာပါေတာ့သည္။
ဒီလုိနဲ႔ နဒီနဲ႔မင္းမင္းေအာင္တုိ႔ဟာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာဘဲ…
သူကအခန္းထဲကုိ၀င္လာပါတယ္။ ေမ့ေဆးအ၀တ္နဲ႔ နဒီတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကုိအုပ္လုိက္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
သူ႔ပါးစပ္ကေနစကားတစ္ခြန္းထြက္လာပါတယ္။
မိန္းမယုတ္..ေသတာဘဲေအးတယ္ဆုိတဲ့စကားပါ..။
ေျခရာလက္ရာမက်န္ေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔လဲ သူျပင္ဆင္ထားျပီးသားပါ.။
သတိလစ္ေနတဲ့ မင္းမင္းေအာင္ကုိ အေပၚထပ္ကေနထမ္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔အိမ္ေနာက္ဖက္ကႏွင္းဆီခင္းနားမွာ မင္းမင္းေအာင္ရဲ႕လည္ပင္းကုိ သင္ဒုန္းဓါးနဲ႔လွီးခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းမင္းေအာင္ ရဲ႕ မ်က္လုံးၾကီးျပဴးသြားတာကုိ သူယေန႔အခ်ိန္ထိမေမ့ႏုိင္ေသးပါဘူး။
ဒီေန႔သူအလုပ္လုပ္ရမဲ့ေန႔။
မင္းမင္းေအာင္တုိ႔လင္မယားကုိရွင္းပစ္သလုိ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိသူရွင္းရေတာ့မည္။
ဒီေကာင္မေလးက နဒီနဲ႔နည္းနည္းဆင္သလုိလုိ။
တစ္ေန႔တစ္ျခားတူလာသည္။ ဒါကပဲသူ႔ကုိေျခာက္လွန္႔ေနတာ.။
သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကေၾကာင္စီစီျဖစ္လာသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးေသမွျဖစ္မယ္…။ဒီေန႔ညေသကုိေသေစရမယ္လုိ႔ သူ႔စိတ္ထဲကဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။(၁၉)
ည(၁၂)နာရီထုိးခါနီးျပီ…။
ေအာင္ထက္ကား မအိပ္ဘဲေစာင့္ဆုိင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူေရာက္ေနတာ..အိမ္ၾကီးရဲ႔အေပၚထပ္က ေလွကားရင္းနားက အခန္းမွာျဖစ္သည္။
ယခင္က မင္းမင္းေအာင္တုိ႔ေနသြားေသာ အခန္း။
ေသာ့တူျဖင့္ဖြင့္ျပီး၀င္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
အခန္းထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနရျခင္းကားအေၾကာင္းရင္းရွိသည္။ ဒီအခန္းေအာက္တည့္တည့္တြင္
ဧည့္ခန္းရွိသည္။အေပၚထပ္မွၾကမ္းျပင္ကုိသူတိတ္တိတ္ေလးလြန္နဲ႔ေဖာက္ထားသျဖင့္ ေအာက္ကုိျမင္ေနရျပီ။
သူၾကည့္ေနစဥ္တြင္ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းမွ စႏၵယားခုံေအာက္မွ အံ၀ွက္ပြင့္သြားသည္ကုိျမင္လုိက္ရသည္။
ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေျမေအာက္ခန္းရွိတာကုိ သူေလ့လာသျဖင့္ သိရွိခဲ့ရသည္။
ေရကန္ၾကီးဘက္မွ ၀င္ရျခင္းျဖစ္ျပီး ဧည့္ခန္းကုိတုိက္ရုိက္ေရာက္သည္။
ဂ်ပန္ေခတ္က ဂ်ပန္မ်ား ပုန္းေအာင္းရန္ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
အခန္းထဲကုိ ၀င္လာသူကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဒၚနန္းၾကာညိဳ။
ဧည့္ခန္းထဲမွ ပန္းခ်ီကားကုိ သူမယူလာေသာ ပန္းခ်ီကားျဖင့္ လဲလွယ္လုိက္သည္။
ေအာက္ထပ္ေျမေအာက္ခန္းကုိ ျပန္ဆင္းသြားသည္။
စႏၵယားလက္သံက ေနာက္(၅)မိနစ္အၾကာတြင္ ျငိမ့္ေျငာင္းစြာထြက္ေပၚလာသည္။
ေၾသာ္..စႏၵယားကုိ ေျမေအာက္ခန္းမွတီးျပီး..ဧည့္ခန္းထဲကအသံထြက္သေယာင္လုပ္ထားတာကုိး။
ေဒၚနန္းၾကာညိဳက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ေနသလဲဆုိတာသူသိသည္။
ေဒၚျမေကသီတုိ႔ ဒီအိမ္ၾကိးမွာ မေနရဲေအာင္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚနန္းၾကာညိဳသည္ ဒီအိမ္ၾကိးမွာ ရွိေနေသာ ရတနာသုိက္ကုိ ျခံေစာင့္ၾကီး
ဦးဘေမာင္လုိပင္ရွာေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
ေဒၚျမေကသီေယာက်ၤားဦးသုိက္ထြန္းကုိ ျမဴဆြယ္ခဲ့ျပီး ဒီအိမ္ၾကီးမွာ ေနခြင့္ရေအာင္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမကမူးယစ္ေဆး၀ါးဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး။
ဦးသုိက္ထြန္းကုိမူးယစ္ေဆးစြဲေအာင္လုပ္ခဲ့ျပီး ေဆးေၾကာင္သျဖင့္ဦးသုိက္ထြန္းမေတာ္တစ္ဆေသဆုံးခဲ့သည္။
ဦးသုိက္ထြန္းဆုံးပါးသြားျပိးေနာက္ ဦးသုိက္ထြန္းသား မင္းမင္းထြန္းကုိပါ မူးယစ္ေဆးစြဲေအာင္လုပ္ျပီး
သူမကဒီအိမ္ၾကီးကုိ အပုိင္စီးရန္ၾကံစည္ေနတာျဖစ္သည္။
ဆက္သြယ္ေရးစက္ကုိထုတ္လုိက္သည္။
လုိငး္ကုိဖြင့္လုိက္သည္။
ရာဇာမွ ဗဟုိသုိ႔.ၾကားလား…။
ၾကားတယ္…ရာဇာ..ပုိ႔ပါ။တစ္ဖက္မွ အသံၾကားရသည္။
လင္းယုန္ေတြကုိလြတ္ခဲ့ေတာ့ ။ အျမန္ဆုံး။
သူစက္ကုိကုိင္ျပီး အံဆြဲထဲမွေသနတ္ကုိေမာင္းတင္ကာ အခန္းအျပင္သုိ႔သတိၾကီးစြာထားျပီးထြက္ခဲ့သည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးအခန္းတံခါးကုိေခါက္လုိက္သည္။
ေမထက္…ေမထက္….အခန္းတံခါးက ေခါက္လုိက္တာနဲ႔ပြင့္သြားသည္။
ေမထက္မရွိေတာ့။ အႏၱရာယ္၏ ရနံ႔မ်ားကုိရေနျပီ။ (၁၂)
အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႕သူဆင္းခဲ့သည္။
သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ထပ္ရက္ၾကီး ျဖစ္ေနေသာ ကုိယ္လုံးတီးအေလာင္း(၂)ေလာင္း။
ေဒၚျမေကသီနဲ႔ ျခံေစာင့္ၾကီးဦးဘေမာင္ရဲ႕ သားအေလာင္းႏွစ္ေလာင္း။
အျဖစ္ကဆုိးလွသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား မုိးမျမင္ေလမျမင္ေပ်ာ္ေနစဥ္ အေပၚမွ လွံနဲ႔ထုိးခံထားရျခင္းျဖစ္သည္။
အဖုတ္နဲ႔လီးတပ္ရက္သားတန္းလန္းၾကီး၊။ လွံအသြားကေျမၾကီးထဲအထိစုိက္၀င္ေနသည္။
ေအာ္ခ်ိန္ပင္ရလုိက္ဟန္မတူ။ၾကည့္ရက္စရာပင္မရွိ။
သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားကပုိျမန္လာသည္။
အိမ္ေနာက္ဖက္ ႏွင္းဆီခင္းနားတြင္ ရပ္ေနေသာသူတစ္ဦး။
ဟင္း..ဟင္း…ဟူေသာရယ္သံကေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။
ေမထက္ပုိင္စုိးက ထုိသူေရွ႔တြင္ သတိလစ္ေနသည္။
လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ျခင္းခံထားရသည္။
မိန္းမယုတ္ေတြေသတာဘဲေအးတယ္….ဟင္..မင္းမင္းထြန္းအသံ.။
မ်က္လုံးမ်ားကေၾကာင္စီစီႏွင့္..။
ေမထက္ပုိင္စုိးသတိရလာျပီ လူးလူးလြန္႔လြန္႔ျဖစ္လာသည္။
ဟင္း…ဟင္း…သတိရလာျပီလား…မင္းမင္းထြန္းကေမးေနသံကုိၾကားရသည္။
ကုိမင္း ကၽြန္မကုိဘာလုပ္မလုိ႔လဲ.။
ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ..ဟုတ္လား..။
သတ္ပစ္ရမွာေပါ့..ဟားဟား။ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္..ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဟင့္ဟင့္။
ေမထက္ပုိင္စုိးငုိေနသံကုိၾကားရသည္။
ဟင္းဟင္းမလုပ္လုိ႔မရဘူး…နဒီတုန္းကလည္း ျမိဳ႕မွာငါနဲ႔အရင္ရခဲ့တာ။
ဒါကုိသစၥာေဖာက္ျပီး ငါ့အကုိနဲ႔ယူတယ္ေလ…။ဟင္းဟင္း.။သစၥာေဖာက္(၂)ေယာက္ကုိေသရြာပုိ႔လုိက္တယ္။
ဟားဟား..ငါ့အေမလဲအတူတူပဲ။
ရွင္ရွင္..ရူးေနျပီ..ဟုတ္တယ္…ရူးေနျပီ…ဟားဟား
မင္းမင္းထြန္းကား အရူးတစ္ေယာက္လုိေအာ္ဟစ္ရင္း ေမထက္ပုိင္စုိးဆံပင္မ်ားကုိ ဆြဲဆုပ္လုိက္သည္။
ေအာင္ထက္ကေသနတ္ကုိမင္းမင္းထြန္းကုိ ခ်ိန္ျပီးပစ္မည္ျပဳစဥ္.။
မင္းမင္းထြန္းကုိခုန္အုပ္လုိက္ေသာလူတစ္ေယာက္…
ဦးဘေမာင္….သူ႔သားအေလာင္းကုိေတြ႔သျဖင့္ရင္တြင္းမီးေတာက္ေနေသာဦးဘေမာင္..
မင္းမင္းထြန္းနဲ႔ဦးဘေမာင္ကား အသက္လုတုိက္ပြဲကုိဆင္ႏြဲေနျပီ။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဦးဘေမာင္ေခြက်သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ ဓါးက သူ႔ရင္ကုိခြဲထုတ္လုိက္သည္။
ဟားဟား..ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္..။ေသစမ္း.။
ေအာင္ထက္လက္ထဲမွ ေသနတ္ကမီးပြင့္သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းရဲ႕ ရင္၀ကုိမွန္သြားျပီး ေခြလွဲက်သြားသည္။
ေအာင္ထက္ကား အလ်င္အျမန္ေျပးသြားျပီး ေမထက္ပုိင္စုိးကုိေျပးေပြ႕လုိက္ကာ
ၾကိဳးမ်ားကုိေျဖေပးလုိက္သည္။(၁၃)
ဒုိင္း
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာျပီး ေအာင္ထက္ လဲက်သြားသည္။
သူမလက္ထဲတြင္ကား ေသနတ္တစ္လက္။
ဟင္းဟင္း…အကုန္ေသကုန္ျပီ ေအးတယ္။ နင္တုိ႔(၂)ေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္။
ကဲဗုိလ္ၾကိးေဇာ္လြန္း ေခၚ ေအာင္ထက္….ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ။
နန္းၾကာညိဳကုိဒီလုိဘယ္စမ္းလုိ႔ရမလဲ။
ဟင္းဟင္း..ဂ်ပန္ေတြထားခဲ့တဲ့..ရတနာသုိက္လဲရ အိမ္ၾကိးထဲကသူေတြလဲ မင္းမင္းထြန္းဆုိတဲ့ ငအေလးကုိ
မူးယစ္ေဆး၀ါးစြဲေအာင္လုပ္ျပီးသတ္ခုိင္းလုိ႔ေသျပီ။
ေမထက္ပုိင္စုိးကား ေအာင္ထက္ကုိ သူမရင္ခြင္ထဲေပြ႕ခ်ီထားျပီး ေဒၚနန္းၾကာညိဳကုိရြံ႔ရွာမုန္းတီးစြာၾကည့္ေနသည္။
ရွင္..ရွင္..ယုတ္မာလွခ်ည္လား..။
သစ္ပင္အုပ္မ်ားၾကားမွာ ေသနတ္ကုိင္လူ(၄)ေယာက္ထြက္လာသည္။
မမေလး..ရတနာပစၥည္းေတြယူခဲ့ျပီးပါျပီ..။
ေကာင္းတယ္…ဟုိေကာင္မကုိၾကိဳးတုပ္ျပီးေခၚခဲ့.နယ္စပ္မွာ.ေရာင္းစားလုိ႔ရတယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ ထုိလူမ်ားက ၀ုိင္းျပီးဆြဲေခၚၾကသည္။
ရွင္တုိ႔…လူယုတ္မာေတြ။ လြတ္…လြတ္..ေမထက္ပုိင္စုိးက အားကုန္ရုန္းသည္။
ေဒၚနန္းၾကာညိဳက တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ေနသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာဘဲ သူမမ်က္ႏွာရႈံမဲ့သြားသည္..။ လည္ပင္းကုိ လက္မ်ားျဖင့္အုပ္လုိက္သည္။
လည္ပင္းမွေသြးမ်ားက်ဆင္းလာကာေျမေပၚကုိလဲက်သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္း..မေသေသး။
ဒီယီးဒယုိင္ျဖင့္ထလာသည္။ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိ ဆြဲေခၚေနေသာ လူမ်ားတန္႔သြားသည္။
မင္းမင္းထြန္းကုိ ၀ုိင္းပစ္ၾကရာ မင္းမင္းထြန္း ကား ေဒၚနန္းၾကာညိဳ၏ အေလာင္းေပၚသုိ႔ထပ္ရက္ၾကီးက်သြားေတာ့သည္။
(၁၄)
ဟားဟား။..ဒိပစၥည္းေတြငါတုိ႔ပုိင္ျပီကြ..
လူဆုိး(၄)ဦးကား အလြန္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ေလာဘအေရာင္ေၾကာင့္ သူတုိ႔မ်က္လုံးမ်ားကေတာက္ေနၾကသည္။
လူဆုိးမ်ားက ၾကိဳးတုပ္ထားေသာ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိၾကည့္လုိက္ၾကျပီး ရယ္လုိက္ၾကသည္။
ကဲငါတုိ႔ေအာင္ပြဲခံတဲ့အေနနဲ႔ ဟုိေကာင္မကုိ ၀ုိင္းလုပ္ၾကရေအာင္။
ေကာင္းတယ္…အဲ့အစီအစဥ္..
လူဆုိး(၂)ေယာက္ကား ေမထက္ပုိင္စုိးဆီလာေနၾကတယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ကုိင္ျပီး..တရြက္တုိက္ဆြဲေခၚလာၾကပါတယ္။
ဒိုင္း..ဒုိင္း
အခ်င္းခ်င္းသစၥာေဖာက္ၾကပါျပီ။ လူဆုိး(၂)ဦးကုိ က်န္လူဆုိး(၂)ဦးက ပစ္သတ္လုိက္တာပါ။
ကဲ…ငါတုိ႔(၂)ေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္…ဟားဟား။
လူဆုိး(၂)ဦးကား ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာေျပာျပီး ရတနာထုပ္ေတြကုိ တစ္ထုပ္စီေကာက္ကုိင္လုိက္ၾကပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္မွာပဲေအာင္ထက္(ေခၚ)ဗုိလ္ၾကီးေဇာ္လြန္းဟာ သတိရလာပါတယ္။
ေလာဘစိတ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိသတိမထားမိတဲ့ လူဆုိး(၂)ဦးဟာ
ေမထက္ပုိင္စုိးနဲ႔ ရတနာထုပ္ေတြကုိဘဲစိတ္၀င္စားေနတာေၾကာင့္ အလစ္အငိုက္မိသြားပါတယ္။
ဒုိင္း..ဒုိင္း…အ..ေသနတ္သံနဲ႔အတူ
လူဆုိး(၂)ဦးဟာ ေျမေပၚကုိလဲက်သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ကခ်က္ေကာင္းကုိမမိတာေၾကာင့္
ေအာင္ထက္ကထပ္ပစ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေပမဲ့ ေသနတ္ကက်ည္ဆန္ကုန္သြားပါျပီ။
ဒါေၾကာင့္ ေသနတ္ကုိေကာက္ယူဖုိ႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူဆုိးကုိ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္အားနဲ႔ခုန္အုပ္လုိက္ပါတယ္။
ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္လုံးေနတဲ့ သူတုိ႔(၂)ေယာက္ကုိ ေမထက္ပုိင္စုိးရင္ထိတ္စြာနဲ႔ၾကည့္ေနရပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး လူဆုိးက အေပၚကုိေရာက္သြားျပီး ေအာက္ထက္လည္ပင္းကုိ အတင္းညွစ္ကာ
ေက်ာက္ခဲနဲ႔ေခါင္းကုိထုဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ…
ဒုိင္း…ဆုိတဲ့ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ လူဆုိးရဲ႕နဖူးမွာ အေပါက္ေလးျဖစ္သြားျပီး
ေအာင္ထက္ကုိယ္ေပၚကုိေမွာက္က်သြားပါေတာ့တယ္။
တဘုတ္ဘုတ္ေျပးလာတဲ့ ေျခသံေတြနဲ႕အတူ လက္နက္ကုိယ္စီကုိင္ထားတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကုိ
ေအာင္ထက္ျမင္လိုက္ရျပီး ေလာကၾကိးတစ္ခုလုံးအေမွာင္အတိက်သြားပါေတာ့တယ္။
ဟားဟား။..ဒိပစၥည္းေတြငါတုိ႔ပုိင္ျပီကြ..
လူဆုိး(၄)ဦးကား အလြန္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ေလာဘအေရာင္ေၾကာင့္ သူတုိ႔မ်က္လုံးမ်ားကေတာက္ေနၾကသည္။
လူဆုိးမ်ားက ၾကိဳးတုပ္ထားေသာ ေမထက္ပုိင္စုိးကုိၾကည့္လုိက္ၾကျပီး ရယ္လုိက္ၾကသည္။
ကဲငါတုိ႔ေအာင္ပြဲခံတဲ့အေနနဲ႔ ဟုိေကာင္မကုိ ၀ုိင္းလုပ္ၾကရေအာင္။
ေကာင္းတယ္…အဲ့အစီအစဥ္..
လူဆုိး(၂)ေယာက္ကား ေမထက္ပုိင္စုိးဆီလာေနၾကတယ္။
ေမထက္ပုိင္စုိးရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ကုိင္ျပီး..တရြက္တုိက္ဆြဲေခၚလာၾကပါတယ္။
ဒိုင္း..ဒုိင္း
အခ်င္းခ်င္းသစၥာေဖာက္ၾကပါျပီ။ လူဆုိး(၂)ဦးကုိ က်န္လူဆုိး(၂)ဦးက ပစ္သတ္လုိက္တာပါ။
ကဲ…ငါတုိ႔(၂)ေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္…ဟားဟား။
လူဆုိး(၂)ဦးကား ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာေျပာျပီး ရတနာထုပ္ေတြကုိ တစ္ထုပ္စီေကာက္ကုိင္လုိက္ၾကပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္မွာပဲေအာင္ထက္(ေခၚ)ဗုိလ္ၾကီးေဇာ္လြန္းဟာ သတိရလာပါတယ္။
ေလာဘစိတ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိသတိမထားမိတဲ့ လူဆုိး(၂)ဦးဟာ
ေမထက္ပုိင္စုိးနဲ႔ ရတနာထုပ္ေတြကုိဘဲစိတ္၀င္စားေနတာေၾကာင့္ အလစ္အငိုက္မိသြားပါတယ္။
ဒုိင္း..ဒုိင္း…အ..ေသနတ္သံနဲ႔အတူ
လူဆုိး(၂)ဦးဟာ ေျမေပၚကုိလဲက်သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ကခ်က္ေကာင္းကုိမမိတာေၾကာင့္
ေအာင္ထက္ကထပ္ပစ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေပမဲ့ ေသနတ္ကက်ည္ဆန္ကုန္သြားပါျပီ။
ဒါေၾကာင့္ ေသနတ္ကုိေကာက္ယူဖုိ႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူဆုိးကုိ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္အားနဲ႔ခုန္အုပ္လုိက္ပါတယ္။
ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္လုံးေနတဲ့ သူတုိ႔(၂)ေယာက္ကုိ ေမထက္ပုိင္စုိးရင္ထိတ္စြာနဲ႔ၾကည့္ေနရပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး လူဆုိးက အေပၚကုိေရာက္သြားျပီး ေအာက္ထက္လည္ပင္းကုိ အတင္းညွစ္ကာ
ေက်ာက္ခဲနဲ႔ေခါင္းကုိထုဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ…
ဒုိင္း…ဆုိတဲ့ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ လူဆုိးရဲ႕နဖူးမွာ အေပါက္ေလးျဖစ္သြားျပီး
ေအာင္ထက္ကုိယ္ေပၚကုိေမွာက္က်သြားပါေတာ့တယ္။
တဘုတ္ဘုတ္ေျပးလာတဲ့ ေျခသံေတြနဲ႕အတူ လက္နက္ကုိယ္စီကုိင္ထားတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကုိ
ေအာင္ထက္ျမင္လိုက္ရျပီး ေလာကၾကိးတစ္ခုလုံးအေမွာင္အတိက်သြားပါေတာ့တယ္။
(ဇာတ္သိမ္း)
ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာတစ္ေစာင္မွာ
ဗုိလ္ၾကိးေဇာ္လြန္း(ခ)ေအာင္ထက္နဲ႔ ေမထက္ပုိင္စုိးတုိ႔ရဲ႕လက္ထပ္ျပီးစီးေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာလးကုိ
ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာတစ္ေစာင္မွာ
ဗုိလ္ၾကိးေဇာ္လြန္း(ခ)ေအာင္ထက္နဲ႔ ေမထက္ပုိင္စုိးတုိ႔ရဲ႕လက္ထပ္ျပီးစီးေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာလးကုိ
ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။
(ျပီးပါျပီ)
